หนี้แค้นแสนรัก

 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะ ไม่มีทาง ฟางอย่าไปยอมนะ”แก้วโวยวายแทนเพื่อนรัก
 
“นี่มันเรื่องอะไรกันน่ะฟาง ฟางพึ่งเรียนจบอาทิตย์ก่อนแล้วจะแต่งงาน เรางงไปหมดแล้ว”กั้งพูด
 
 
“จะอะไรอีกล่ะก็เพื่อนเธออยากได้ชั้นจนตัวสั่นเลยยอมแต่งงานอัพฐานะจากเด็กจนๆในปกครองคุณย่าเป็นเมียเศรษฐี”ป๊อปปี้พูดค่อนแคะฟางแล้วยิ่งหงุดิดที่เห็นฟางไม่เถียงอะไรเขาเลย
 
 
“แล้วแต่เราจะคิด เอาเป็นว่างานแต่งงานของป๊อบกับฟางจะจัดกันแบบเรียบง่ายที่บ้านสวนแห่งนี้อาทิตย์หน้า แล้วฟางก็ย้ายไปอยู่กับป๊อปที่บ้านกรุงเทพซะ”ย่าสมรเดินออกมาได้ยินที่ป๊อปปี้พูดก็รีบออกคำสั่งก่อนที่จะเดินออกไปกับลูกชายคนโต
 
 
"บอกเลยว่าพ้นสายตาย่าชั้นไปเมื่อไหร่เธอเจอดีแน่"ป๊อปปี้พูดขู่ฟางก่อนที่จะเดินตามย่าของเขาไป
 
 
 
 
“นี่ตกลงมันเรื่อลอะไรกันแน่ฟางทำไมแกต้องยอมแต่งงานกับคนที่เค้าไม่รักแกแบบนี้ด้วย”ตกดึก แก้วที่หนีมาอยู่กับฟางก็รีบถามฟางเมื่อเห็นฟางกำลังเตรียมที่นอนให้เธอ
 
 
“จริงๆแล้วสาเหตุที่คุณท่านอยากให้ชั้นแต่งงานกัยคุณป๊อบไม่ใช่อยากให้ใครมาดูแลชั้นหรอกแต่เพราะต้องการจะกันคุณป๊อบออกจากคุณหวายแฟนของเค้าน่ะ และอีกอย่างชั้นก็อยากจะดูแลเค้าชดใช้แทนสิ่งที่พ่อของชั้นพรากครอบครัวของคุณป๊อบไป”ฟางอธิบาย
 
 
 
"โถ่ ยัยฟาง ถ้าแกไปอบู่บ้านกับเค้าไม่มีคุณท่านดูแลแก เท่ากับแกต้องไปอยู่ในขุมนรกให้เค้าโขกสับเลยนะ"แก้วพูดอย่างไม่ยอมเพราะเธอรู้มาบ้างจากตอนเรียนมหาลัยว่า ป๊อปปี้ต้องไปเรียนต่อเมืองนอกเพราะเขาหาเรื่องจะแกล้งฟางจนคุณนายสมรต้องส่งตัวป๊อปปี้ไปเรียนมหาลัยที่ต่างประเทศ
 
 
 
“ทำไงได้ล่ะ พ่อชั้นทำผิดกับพวกเค้าจริงๆนี่ ชั้นมั่นใจว่าความดีของชั้นคงจะช่วยลบล้างความแค้นในใจเค้าได้”ฟางยิ้มอย่างเศร้าสร้อยก่อนที่จะล้มตัวลงนอน แก้วมองเพื่อนสาวแล้วได้แต่ถอนหายใจนึกสงสารเพื่อนของเธอ
 
 
 
2วันต่อมา
 
 
 
“ไหนว่าจะแต่งงานอาทิตย์หน้าไงครับ นี่มันอะไรกัน พึ่งผ่านไป2วันเองนะ”ป๊อปปี้โวยวายเมื่อถูกจับแต่งตัวในชุดเจ้าบ่าวแบบไทยเช่นเดียวกับฟางในชุดเจ้าสาวดูเข้าชุดกับป๊อปปี้เดินเข้ามาพร้อมกับแก้วและย่าสมร
 
 
 
“รีบแต่งถูกต้องแล้วเอง อย่าคิดว่าย่าไม่รู้นะป๊อบว่าเมื่อคืนเราแอบหนีจะกลับบ้านที่กรุงเทพ ดีนะที่ย่าให้คนของย่าจัดการถอดล้อรถของเราออกหมดแล้ว”ย่าสมรดักคอหลายชายอย่างรู้ทัรก่อนที่จะสั่งให้ทั้งคู่ไปนั่งที่ลานพิธีรดน้ำสังข์ ที่ถูกจัดขึ้นอย่างง่ายๆและรวดเร็ว ที่เธอต้องเร่งจัดงานแบบนี้เพราะเธอได้ยินมาว่าหวายแฟนสาวของป๊อปปี้ที่ไปเที่ยวต่างประเทศกำลังจะกลับมาอาทิตย์หน้า ขืนถ้ารอจนถึงอาทิตย์หน้ามีหวัง แผนการที่จะกันหวายไปจากหลานเธอต้องพังแน่ๆ
 
 
 
“นี่เธอคงจะไปออดอ้อนให้ย่าจัดงานแต่งงานให้ไวขึ้นล่ะสิ คงอยากจะครอบครองสวนนี้แทนย่าชั้นที่จะไปรักษาตัวที่เมืองนอกล่ะสิท่า”ป๊อปปี้กระซิบว่าฟางระหว่าง ทำพิธีรดน้ำสังข์อยู่
 
 
“ฟางไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะคะคุณป๊อบ แต่งงานกันไป คุณท่านก็สั่งให้ฟางไปอยู่กับคุณ ส่วนสวนตรงนี้ก็ให้คุณสุธีร์ดูแลแทน”ฟางรีบว่า
 
 
“หึ ชั้นว่า คุณย่าน่าจะคาดการผิดนะ ให้เธอแต่งกับลุงสุธีร์แทนชั้นซ้ะ แล้วทุกอย่างของสวนนี้จะได้ตกอยู่ในกำมือเธอ หนูตกถังข้าวสาร อยากจะจับผู้ชายรวยๆ ลงทุนระยะสั้นกับคนอายุมากหน่อย แต่ได้ผลระยะยาว”ป๊อปปี้พูดเยาะเย้ยทำให้ฟาง ลุกขึ้นยืนมองหน้าอย่าไม่พอใจ
 
 
“ฟาง ใจเย็นๆนะ ผู้หฝใหญ่เค้ามองหมดแล้ว”แก้วทำหน้าที่เพื่อนเจ้าสาวตกใจก่อนจะกระซิบบอกฟางให้ยอมนั่งลงและทำพิธีต่อจนเสร็จ
 
 
 
เอี้ยด
 
 
ทันใดนั้นรถยนต์คันหนึ่งจอดลงที่บริเวณบ้านของย่าสมร
 
 
“พ่อ แม่”เมื่อเดินออกมานอกบ้านแก้วตกใจจะวิ่งหนีแต่คนของโทโมะที่ตามมาด้วยก็ล้อมแก้วไว้
 
 
“จะหนีไปไหนนังแก้ว กล้ามากนะที่หนีมาน่ะ ทั้งที่คุณโทโมะส่งคนมาตามแท้ๆก็กลับไปทำร้ายคนของเค้าอีก นังลูกชั่ว”พ่อแก้วเดินมาว่าแก้วที่ถูกพวกโทโมะจับอยู่
 
 
“แก้วบอกแล้วไงพ่อ แม่ แก้วไม่ขายตัว”แก้วพูด
 
 
“แต่พวกชั้นรับเงินคุณโทโมะมาแล้วนะ แกจะให้พวกชั้นเอาเงินที่ไหนไปคืนห้ะ นังโง่”แม่แก้วว่า
 
“ก็เอาไอ้ที่เอาของเค้ามาไปคืนสิพ่อจะไปเอาเงินเค้ามาเพิ่มอีกทำไม”แก้วว่า
 
“เรื่องอะไร ค่านายหน้าขายแกให้คุณโทโมะแล้วชั้นจะคืนให้โง่ทำไม”พ่อแก้วพูด
 
 
“แก้วขอล่ะ แก้วไม่ไปนะพ่อ แม่”แก้วขอร้อง
 
 
 
 
“แต่ถ้าไม่ไปพ่อแม่ของเธอก็จะต้องติดคุกข้อหาฉ้อโกงเงินชั้น เธอเองถึงแม้จะไม่ใช่ลูกแท้ๆของ
พวกเค้าแต่อย่างน้อยพวกเค้าก็ได้ชื่อว่าเลี้ยงดูเธอมาไม่ใช่หรอ เธอจะเนรคุณให้พวกเค้าไปนอนใน
คุกรึไง”โทโมะเดินเข้ามา
 
 
 
“นี่คือลูกหนี้แกหรอวะโทโมะ”ป๊อปปี้หันไปถามชายที่บุกมาวานแต่งของเขาแล้วร้องทัก
 
 
“แค่อดีตน่ะ แต่ปัจจุบันชั้นคือเจ้าของยัยนั่น ว่าแต่แกเถอะ ทำไมแต่งงานสายฟ้าแลบแบบนี้ไม่บอกเพื่อนเลย”โทโมะพูดจบก็ชี้ไปที่แก้วที่ถูกจับอยู่พลางถามป๊อปปี้
 
 
"เรื่องมันยาวเดี๋ยวกลับกรุงเทพไปแล้วค่อยเล่าให้ฟังแล้วกัน"ป๊อปปี้ถอนหายใจเหนื่อยหน่ายแล้วบอกเพื่อนชาย โทโมมะยิ้มให้กับฟางที่ยืนข้างป๊อปปี้แล้วดึงแก้วมาแนบลำตัว
 
 
“ชั้นไม่ใช่ของๆนายนะ ปล่อยชั้น”แก้วโวยวาย
 
 
“โอ๊ย อย่ามาสะดีดสะดิ้งให้มากนังแก้ว พวกชั้นรับเงินคุณโทโมะมาแล้ว แกก็ไปซะสิ ไปอยู่กับเค้า
สบายๆ ไม่ต้องไปกัดฟันทำงานอีกทำไม”แม่แก้วว่า
 
 
“แก้วไม่ยอมหรอกไปเป็นอีหนูไม่เอา”แก้วโวยวาย
 
 
“ป๊อป ชั้นขอตัวก่อนนะ ขอจัดการยัยนี่ก่อน แล้วเดี๋ยวชั้นไปหาแกที่บ้าน”โทโมะพูดจบก็เดินไป
โดยที่พวกลูกน้องโทโมะอุ้มแก้วขึ้นรถไป
 
 
“ตกลงเห็นบ้านชั้นเป็นอะไรเนี่ย เดี๋ยวก็มีคนบุกเข้ามาก่อเรื่องแล้วก็ออกไปเอาล่ะๆ ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็เข้าไปด้านในได้แล้ว ยังเหลือพิธีสวมแหวนอยู่นะ"ย่าสมรว่า
 
 
 
 
"จริงสิ ยังเหลือพิธีสวมแหวนนี่ อยากได้มากนักชั้นจัดให้"ป๊อปปี้เหล่มองฟางที่ยืนข้างตนเองก่อนที่จะจับมือฟางเดินเข้ามากลางงานพิธีแล้วปากล่องแหวนใส่ฟางทันที
 
 
 
 
"ถือว่างานแต่งงานเสร็จแล้วนะครับ ส่วนเธอ พิธีเสร็จแล้ว ไปเก็บของได้แล้ว"ป๊อปปี้ว่าก่อนจะรีบไล่ฟางก่อนจะเดินแอกไปจากงาน
 
 
 
"แน่ใจนะฟางว่าต้องไปอยู่กับเค้า แค่งานแต่งเค้ายังไม่ให้เกียรติฟางเลย“กั้งถามฟางที่เก็บกระเป๋าอยู่แล้วนึกไม่พอใจที่ป๊อปปี้หักหน้าฟางกลางงานแบบนั้น
 
 
“มันไม่มีทางเลือกแล้วกั้ง ฟางแต่งงานกับเค้าไปแล้ว ถือซะว่านี่คือสิ่งที่ฟางต้องชดใช้ให่เค้าแทนพ่อ”ฟางพูดแล้วฝืนยิ้มออกมากั้งจึงดึงฟางไปกอดทันที
 
 
“อดทนไว้นะฟาง”กั้งกอดฟางแน่นซักพักก่อนที่ฟางจะเดินลงมาแล้วกราบย่าสมร
 
 
 
"ที่เธอยอมเรื่องนี้เพราะอยากชดใช้แทนพ่อของเธอชั้นเข้าใจดี แต่ถ้าวันไหนเธอไม่ไหวแล้วก็ขอให้บอกชั้นนะฟาง ชั้นจะไปรับเธอกลับไปทันที"ย่าสมรพูดแล้วลูบผมฟางด้วยความเอ็นดู
 
 
 
“เดี๋ยวถ้าจัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จแล้วลุงจะขึ้นไปหานะฟาง จะได้คอยปรามเจ้าป๊อบด้วย"สุธีร์พูด
 
 
“ฟางไปแล้วนะคะ”ฟางพูดก่อนจะเดินตามป๊อปปี้ขึ้นรถไป
 
 
 
 
 "หึ อย่าคิดนะว่ายอมแต่งงานกับชั้น แล้วชั้นจะยกยอเธอในฐานะเมีย เมียไม่มีทะเบียนสมรสก็เหมือนเมียที่ไม่มีตัวตน"ป๊อปปี้แค่นว่าฟางระหว่างขับรถออกมาด้วยกัน
 
 
 
“ไม่ค่ะ ฟางไม่เคยคิดว่าคุณจะมายกยอฟางเพราะเราไม่ได้รักกันอยู่แล้วฟางรู้ตัวดี”ฟางพูดแล้วสบตาป๊อปปี้สิ่งไม่มีทั้งความกลัวหรืออ่อนแอเลย
 
 
 
"ใช่ เพราะชั้นไม่มีวันรักลูกฆาตกรอย่างเธอ เตรียมตัวเอาไว้เลย ว่าการไปอยู่กับชั้น ไม่ได้สบายแน่นอน"ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
"ได้ค่ะ ถ้ามันคือสิ่งที่คุณทำแล้วสบายใจแล้วมันจะลบล้างสิ่งที่พ่อฟางเคยทำฟางก็ยินดี"ฟางพูด
 
 
 
 
“ดี งั้นชั้นจะขอดูหน่อยว่าเธอพร้อมที่จะรับโทษความผิดแทนพ่อเธอแล้วรึยัง”ป๊อปปี้พูด
 
 
“ค่ะ ต่อให้มันจะสาหัสเหมือนตกนรกชั้นก็ทนได้”ฟางพูด
 
 
“ดี งั้นชั้นจะคอยดู”ป๊อปปี้พูดจบก็นั่งนิ่งๆรอรถเลี้ยวเข้ามาในบ้านตัวเองก่อนจะกระชากตัวฟางลงรถมาแล้วเหวี่ยงฟางลงกับพื้นห้องโถงของบ้าน
 
 
 
 
 
“ชั้นเจ็บนะคุณ”ฟางร้องแล้วเอามือลูบแขนตัวเองด้วยความเจ็บแต่ป๊อปปี้ไม่สนใจ
 
 
“นั่งบื้ออะไรล่ะ มานี่”ป๊อปปี้พูดจบก็กระชากตัวฟางตามเขาไปจนถึงมุมรับแขกที่ด้านหน้าเป็นรูปพ่อแม่ของป๊อปปี้อยู่
 
“พ่อครับแม่ครับ นี่ไงครับลูกของไอ้ฆาตกรที่มันฆ่าพ่อกับแม่และทำให้แครอลต้องเป็นเหญิงนิทรา
ผมเอามันมาแล้ว เอามาชดใช้ในความผิดที่พวกมันทำ”ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงเจ็บแค้น
 
 
“คุณ”ฟางเอื้อมมือจะไปแตะตัวป๊อปปี้
 
 
“ไม่ต้องมาจับตัวชั้น ยัยลูกฆาตกร เอาล่ะ ชั้นจะพาเธอไปที่ห้องพักเธอ มานี่”ป๊อปปี้กระชากตัวฟาง
อย่างแรงทำให้คนตัวเล็กปลิวไปตามแรงกระชากของป๊อปปี้ก่อนจะเหวี่ยงลงไปที่พื้นอย่างแรง
 
 
 
“นี่มันอะไรคะพี่ป๊อปไหนพ่อว่าพี่ป๊อบไปแต่งงาน พี่ป๊อปทำอะไรกับเจ้าสาวพี่น่ะ โบว์งงไปหมดแล้ว”โบว์ลูกสาวของลุงป๊อปปี้ที่อยู่ในบริเวณบ้านติดกันได้บินเสียงเดินเข้ามาในบ้านต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้และฟางในชุดแต่งงานและกำลัง้หสี่ยงฟางลงไปกองกับพื้น
 
 
“ลูกฆาตกรที่าฆ่าพ่อแม่พี่อยากจะตกถังข้าวสารถึงขั้นยอมเอาตัวเข้าแลกมาเป็นเมียนอกสมรสให้พี่ บอกไว้เลยนะ ว่าหน้าที่ของเธอไม่ได้ทำหน้าที่เมียเศรษฐีอย่างที่คิดหรอก อย่างเธอมันก็แค่ทาสรับใช้ให้กับชั้นเท่านั้นล่ะ”ป๊อปปี้พูดอย่างสะใจ
 
 
 
“แต่เค้าเป็นผู้หญิงนะพี่ป๊อป”โบว์พูดเพราะเห็นฟางที่ล้มลงไปกับพื้นเมื่อกี้มีรอยแดงตามขา
 
“แล้วไง แต่ยัยนี่คือลูกฆาตกรฆ่าพ่อแม่พี่ ไม่จำเป็นต้องมีความสงสารใดๆทั้งสิ้น ในเมื่อพ้นบารมีย่าชั้นคุ้มกะลาหัวแล้ว อยากใส่พานป้อนมาให้ชั้นเชือดถึงที่ชั้นก็จัดให้สิ”ป๊อปปี้ว่า
 
“ใช่ค่ะ ชั้นคือทาสของเค้า ชั้นเลือกมาแล้วชั้นทนได้ค่ะ”ฟางพูด
 
“ดี งั้นมานี่”ป๊อปปี้พูดจบก็กระชากฟางเข้าไปในห้องเก็บของเก่าๆ
 
 
 
“นี่คือห้องของเธอ โอ๊ะ แต่โทษทีนะ ห้องนี้มันเก่าเพราะว่าไม่ได้ใช้งานมานาน เอาล่ะ ถ้าอยากนอนดีๆก็ทำความสะอาดมันซะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะปาผ้าขี้ริ้วและถังน้ำใส่ฟาง
 
 
“แล้วเตียงล่ะคะ”ฟางมองที่ห้องที่มีแค่ข้าวของและกล่องเก่าๆไม่มีเตียง
 
 
“คนอย่างเธอจำเป็นด้วยหรอต้องนอนเตียง นอนพื้นไปซะ เพราะเตียงเต็ม”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดิน
ออกไปจากห้อง ฟางนิ่งอึ้งก่อนที่จะปาดน้ำตาที่ไหลออกมา
 
 
“ไม่เป็นไรฟาง เราต้องอดทนเพื่อชดใช้ให้พ่อ”ฟางพูดก่อนจะลงมือทำความสะอาดห้องเก็บของที่
จะกลายเป็นห้องนอนของเธอไม่ช้า
 
 
 
 
หลายชั่วโมงต่อมา ฟางที่เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วทำความสะอาดห้องจนเสร็จก็รื้อฟูกมาทำเป็นที่นอนก่อนจะเอากระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองมาไว้ที่ห้อง
 
 
“เก่งดีนิ ทำจากห้องเก็บของสกปรกๆกลายเป็นห้องนอนดีๆได้”ป๊อปปี้เดินเข้ามาดู
 
“งานบ้านแค่นี้ของง่ายๆใครๆก็ทำได้”ฟางพูดตามตรงเพราะเธอทำงานบ้านพวกนี้ตั้งแต่เด็กๆแล้ว
 
 
“งั้นหรอ ดีงั้นขึ้นไปทำความสะอาดห้องน้ำที่ห้องชั้นหน่อยสิ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินนำฟางไป แล้ว
ฟางต้องตกเมื่อเปิดห้องน้ำในห้องนอนป๊อปปี้มาแล้วพบว่ามันมีทั้งคราบโคลนและฟองสบู่สกปรกเต็มไปหมด
 
 
 
 
“ทำไมมันสกปรกแบบนี้คะ”ฟางหันไปมองป๊อปปี้ที่ทำหน้าไม่รู้หนาวรู้ร้อนอะไร
 
 
“อย่ามาพูดให้มาก เป็นแค่ทาสก็ทำงานตามเจ้านายสั่งสิ”ป๊อปปี้ตะคอก ฟางเม้มปากแน่นก่อนจะ
เดินเข้าไปทำความสะอาดห้องน้ำ และกำลังขัดพื้นล้างคราบโคลนที่เปื้อนในพื้นห้องน้ำ
 
 
 
 
“ขยันขันแข็งดีนิ”ป๊อปปี้ยืนถือแก้วกาแฟเดินเข้ามาดูฟางที่ขัดพื้นห้องน้ำตัวเองใกล้จะเสร็จก่อนจะ
ค่อยๆเทกาแฟในแก้วลงพื้นที่สะอาดทันที
 
 
“คุณ ทำไมคุณทำแบบนี้ชั้นทำความสะอาดจะเสร็จแล้วนะ”ฟางร้อง
 
 
“โอ๊ะๆ โทษทีๆ พอดีว่ามือมันลื่น เดี๋ยวชั้นหาน้ำล้างให้ละกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเปิดน้ำในอ่างล้างหน้าแล้วเอาแก้วกาแฟตักน้ำนั้นก่อนจะสาดใส่หน้าฟาง
 
 
“โอ๊ะ โทษที พอดีชั้นไม่เห็น”ป๊อปปี้เยาะ
 
 
“ถ้าคุณคิดจะมาหาเรื่องละก็เชิญคุณออกไปเถอะค่ะชั้นจะทำงาน”ฟางพูดขึ้น
 
 
“อย่ามาไล่ชั้น ชั้นคือเจ้าของที่นี่ และตอนนี้ชั้นเป็นเจ้าของชีวิตเธอ ชั้นมีสิทธิ์จะทำอะไรกับเธอก็ได้
ยัยลูกฆาตกร”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟางก่อนจะเอาถังน้ำที่ฟางตักทิ้งไว้สาดใส่ฟางแล้วเดินออกไปจากห้องน้ำทันที
 
 
“อดทนไว้ฟาง”ฟางปาดคราบน้ำที่เกาะใบหน้าแล้วพูดขึ้นก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำความสะอาด
ห้องน้ำให้ป๊อปปี้ต่อไป
 
 
 
บอกเลยว่าป๊อปปี้ร้ายมากเรื่องนี้ เตรียมตัวสงสารฟางกับแก้วเลยนะ
 
 
เม้นกับโหวตเยอะๆนะจ้ะ