หนี้แค้นแสนรัก

 

 

 

ที่วัดแห่งหนึ่งในจังหวัดนครปฐม

 

 

 

“แม่คะ ฟางมาเยี่ยมแม่นะคะ วันนี้ฟางจะมาบอกแม่ว่าฟางตอนเรียนจบแล้วนะคะ ”ฟางวางดอกไม้ลงที่หน้าหลุมศพของนิตยาผู้เป็นแม่ของเธอแล้วมองผู้หญิงที่มีรอยยิ้มที่สวยงามที่สุดในความทรงจำเธอก่อนจะเดินไปที่หลุมศพอีกหลุมของจิตรา

 

 

 

"สวัสดีค่ะน้าจิตรา ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยดูแลฟางเหมือนแม่แท้ๆอีกคน"ฟางพูดพลางวางดอกไม้ลงแล้วนึดถึงจิตรา ภรรยาใหม่ของพ่อเธอ ที่มักจะถามไถ่ดูแลเธอไม่ขาดตกบกพร่องเลยแม้แต่น้อย

 

 

 

“พี่มาทำอะไรที่นี่”เฟย์ น้องสาวของฟางเดินเข้ามาหาฟาง

 

“พี่แค่จะมาบอกแม่กับน้าจิตราว่าตอนนี้พี่เรียนจบแล้วน่ะ”ฟางบอก

 

 

 

“เสร็จแล้วใช่มั้ย ก็ออกไปสิ”เฟย์ไล่ ทำเอาฟางแอบสะดุ้งตกใจ

 

 

 

“เฟย์ พูดกับพี่ดีๆหน่อยได้มั้ย อย่างน้อยเราก็เป็นพี่น้องกันนะ”ฟางพูดอย่างตัดพ้อ

 

 

 

“ใครเค้าอยากจะนับญาติกับเธอ ”เฟย์พูดก่อนจะเดินหนีเอาน้ำไปเปลี่ยนแจกันให้แม่ตัวเองแล้วนึกเจ็บใจที่แม่ของเธอมักจะชอบเปรียบเทียบเธอกับฟางเสมอทังๆที่ฟางก็ไม่ใช่ลูกแท้ๆแบบเธอ

 

 

 

 

“เฟย์เป็นยังไงบ้าง”ฟางถามเฟย์

 

 

“ก็ดี ยังไม่ตาย”เฟย์พูด

 

 

“พี่เรียนจบแล้ว พี่จะมารับเราไปอยู่ที่บ้านคุณท่านกับพี่ และพ่อด้วยคุณท่านเค้าใจดี ต้องรับพ่อเข้าทำงานอีกครั้งแน่ๆ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้

 

 

“ไม่ เฟย์ไม่มีวันจะไปอยู่กับเค้า ถ้าพี่จะเอาเฟย์ไปอยู่บ้านเฟย์ยอมขายห้องเช่าแล้วหนีไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า แล้วพี่ ไม่ละอายใจบ้างหรอที่พ่อเป็นคนฆ่าลูกคุณนายแล้วก็แม่พี่ไป ยังจะไปทำงานกับเค้าอีก โง่สิ้นดี”เฟย์ว่าก่อนจะวิ่งหนีฟางไป ฟางมองหน้าแล้วส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจก่อนจะกลับมาที่สวนคุณนายสมร เจ้าของสวนผลไม้และตลาดน้ำขนาดใหญ่ของนครปฐม หลังจากที่แม่ของเธอเสียตั้งแต่เธอยังอยู่ม.3 แม่ของฟางที่ทำงานให้คุณนายสมรอยู่แล้วทำให้คุณสมรก็รับดูแลฟางต่อจนเรียนจบ

 

 

 

 

“ไปไหนมาหรอฟาง”เสียงทักทายของชายคนหนึ่งทักฟางก่อนจะเดินเลาะเข้าไปในบ้าน

 

 

“ไปหลุมศพของแม่มานะ ไปบอกท่านว่าฟางเรียนจบแล้ว แล้วนี่กั้งจะไปไหนหรอ”ฟางถามกั้งเพื่อนบ้านข้างสวนคุณนายสมรของเธอ

 

 

 

“จะออกไปตลาดน่ะ เดี๋ยวมะตืนนี้ก็ต้องย้ายของเข้ากรุงเทพแล้วเพราะพึ่งได้งานไป”กั้งบอกแล้วยิ้ม

 

 

“จ้า ยินดีด้วยนะ ฟาลขอตัวก่อนนะกั้ง”ฟางยิ้มก่อนที่จะเดินเลาะเข้าไปในบริเวณบ้าน พลางเดินดูบรรยากาศร่มรื่นของตัวบ้านเลยไม่ทันได้มองว่ามีใคนคนหนึ่งเดินอยู่

 

 

ตุบ ฟาง ชนเข้ากับแผ่นหลังของใครคนหนึ่งก่อนที่จะเซล้ม ชายคนนั้นรีบประคองกอดฟางเอาไว้

 

 

“กลับมาแล้วหรอฟาง มาก็ดีแล้ว จะได้เข้าไปคุยกัน"ย่าสมรเดินออกมาเห็นฟางเข้าก็รีบออกคำสั่งก่อนที่ฟางจะเดินเข้ามาในตัวบ้าน

 

 

 

 

"ไม่เจอกันตั้งนาน โตเป็นสาวสวยเชียวนะหนูฟาง"สุธีร์ยิ้มและชมเธอด้วยความเอ็นดู

 

 

 

"เข้าเรื่องเถอะครับคุณลุงคุณย่า ทำไมถึงได้สั่งให้ป๊อปมาถึงที่นี่ด่วนแบบนี้"ป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาในตัวบ้านก่อนฟางนั่งลงแล้วพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์

 

 

"ได้ เข้าเรื่องเลยแล้วกัน ป๊อป หลานต้องแต่งงานกับหนูฟางตามคำสั่งของย่า"สิ้นเสียงหญิงสูงวัย ทำให้ป๊อปปี้ตกใจหันขวับไปมองหน้าฟางที่นั่งอยู่กับย่าสมรอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อ แม่ นั่นพ่อแม่จะไปไหนน่ะ แล้วนี่ใคร เห้ย ปล่อยนะจะมาเอาข้าวของในบ้านชั้นไปไม่ได้

นะ”มีด้านหนึ่ง แก้วถามพ่อแม่ก่อนจะร้องโวยวายเมื่อเห็นชายชุดดำ3-4คนมาขนข้าวของออกปากบ้านเธอ

 

 

“แก้ว ปล่อยมือเดี๋ยวนี้นะ ให้เค้าขนไปเถอะ”พ่อแก้วว่าห้ามลูกสาว

 

 

“ทำไมล่ะพ่อ พ่อไปยอมพวกนี้ทำไม เป็นโจรรึเปล่าก็ไม่รู้”แก้วโวยวาย

 

 

“ชั้นว่าพ่อแม่เธอต่างหากที่เป็นโจร เล่นเสียพนันจนต้องขายบ้านขายรถยังไม่เลิกเล่น จนต้องติดหนี้

ชั้นเกือบ30ล้าน”ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาพูด

 

 

“อะไรกัน นี่พ่อแม่ขายบ้านหลังนี้เพราะพนันหรอ แก้วบอกแล้วไม่ใช่หรอ ถ้าพ่อแม่อยากเล่นพ่อแม่

ก็เล่นแต่อย่าทำให้พวกเราไม่มีที่ซุกหัวนอนทำไมพ่อแม่ทำแบบนี้”แก้วโวยวาย

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

“อีแก้ว ชั้นเป็นพ่อเป็นแม่แกนะแกมาว่าชั้นฉอดๆแบบนี้ อีลูกเนรคุณ”แม่แก้วว่าแก้วทันทีหลังจากตบหน้าแก้ว

 

 

“ใช่ แทนที่จะช่วยกันหาทางแก้แต่นี่แกกลับมาว่าพ่อแม่ฉอดๆแบบนี้แกมันลูกอกตัญญู”พ่อแก้วว่าทำให้แก้วเอามือกุมแก้มแล้วน้ำตาซึม

 

 

 

“ลูกคนนี้อย่างน้อยก็ทำงานหาเลี้ยงบ้านนะ นี่แก้วยังเป็นลูกอกกตัญญูอีกหรอ”แก้วว่ากลับบ้างอย่าง

อัดอั้น เพราะแก้วต้องเรียนและทำงานหนักเพื่อหาเลี้ยงตัวเองและเอาเงินมาให้ครอบครัว

 

 

“เออ ลูกกตัญญูเพราะแกมันตัวซวยเรียนทำไมให้เปลืองตัง พวกชั้นไม่มีปัญญาเลี้ยงแกนะ”แม่แก้วว่า

 

 

 

“แก้วไม่ยอมหรอกนะ ถ้าไม่เรียนแล้วจะให้แก้วขายตัวรึไง”แก้วว่า

 

 

“ถ้ามันได้เงินก็ขายไปสิ”แม่แก้วพูด แก้วอึ้งน้ำตาไหลไม่คิดว่าพ่อแม่ตัวเองจะพูดแบบนี้

 

 

 

“จริงสิ ขายงั้นหรอ คุณโทโมะครับ เท่าที่ได้ยินมาว่าคุณเองก็ชอบพวกสาวๆสวยๆไม่ใช่หรอครับ นี่

ลูกสาวผมมันก็ทั้งสาวทั้งสวยและไม่มีแฟนอีก คุณไม่สนใจซื้อมันไปหรอครับ”พ่อแก้วถามโทโมะทันที

 

 

 

“พ่อ ทำไมพูดแบบนี้”แก้วร้องตกใจ

 

 

“อีแก้ว เงียบ ใช่ค่ะ ชั้นเลี้ยงมันมากับมือเชียวนะคุณไม่ลองดูๆหน่อยหรอ”แม่แก้วพูด

 

 

“แล้วชั้นเอาลูกพวกนายไปแล้วจะได้อะไร นี่ลูกของพวกนายนะทำไมตัดสินใจอะไรง่ายๆแบบนี้”โทโมะอึ้งเหมือนกันไม่คิดว่าพ่อแม่แก้วจะขายแก้วได้

 

 

 

“มันไม่ใช่ลูกแท้ๆของผมหรอกคุณโทโมะ พ่อผมเก็บมันมาจากถังขยะหน้าซ่องโน่นแล้วเอามาเลี้ยง

ให้เป็นลูกผม”พ่อแก้วพูดทำให้แก้วช๊อคกับความจริงที่รับรู้

 

 

 

“พ่อ ไม่จริงใช่มั้ย”แก้วอึ้ง

 

“มันเป็นความจริงอีแก้ว ความริงแล้วเลือดในตัวแกมันก็คือเลือดของผู้หญิงชั่ว ที่ขายตัวที่ซ่องนั่นล่ะ

ไม่ใช่ลูกของพวกชั้น”แม่แก้วพูดจบแก้วก็ทรุดลงปล่อยโฮออกมา

 

“ถ้าแกจะตอบแทนบุณคุณที่พ่อชั้นเก็บแกมาเลี้ยงล่ะก็ ไปอยู่กับคุณโทโมะซะ”พ่อแก้วพูด แก้วส่ายหน้าทันที

 

“แก้วไม่ขายตัว แก้วไม่ทำ ฮือๆ”แก้วร้องไห้หนัก

 

 

“อย่ามาบีบน้ำตา คุณโทโมะคะ ช่วยสงเคราะห์พวกชั้นหน่อยเถอะค่ะ อย่างน้อยก็เอามันเป็นอีหนูไว้

ดูเล่นก็ได้”แม่แก้วพูดยิ่งทำให้แก้วร้องไห้หนักกว่าเดิม โทโมะมองก่อนจะนิ่งคิดอะไรบางอย่าง

 

 

“งั้นผมจะซื้อลูกสาวพวกนายไว้ก็ได้ เท่าไหร่ล่ะ”โทโมะพูด

 

“หนี้ทั้งหมดของผมครับ”พ่อแก้วพูดโดยไม่ลังเลอะไรเลย

 

 

“ไม่นะพ่อ”แก้วพูด แต่ช้าไปแล้วโทโมะเซ็นเช้คเพิ่มให้อีก20ล้าน

 

 

“นี่ถือว่าเป็นค่านายหน้า แล้วก็ออกไปจากชีวิตผู้หญิงคนนี้ด้วยเข้าใจมั้ย”โทโมะพูด

 

 

“แน่นอน มันไม่ใช่ลูกพวกผมผมจะเก็บมันไว้ทำไม”พ่อแก้วพูดอย่างร้ายกาจก่อนจะจูบลงที่เช็คเงินสด หนี้ไม่มีแถมได้เงินมาเพิ่มอีก20ล้านฟรีๆนี่มันมีความสุขจริงๆ

 

 

 

“เห้ย นั่นแกจะไปไหนน่ะ”พ่อแก้วถามขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นแก้วลุกขึ้นเตะพวกลูกน้องโทโมะแล้ววิ่งหนีไป

 

“แก้วจะไม่มีวันขายตัว ไม่มีวัน”แก้วตะโกนก่อนจะวิ่งขึ้นแท๊กซี่ไป

 

 

“ตายละพี่จะทำยังไงดี”แม่แก้วพูด

 

 

“ชั้นรู้ว่ามันจะไปไหน”พ่อแก้วพูดก่อนจะยิ้มออกมากับแม่แก้ว

 

 

“คุณโทโมะไม่ต้องห่วงครับ นังแก้วมันมีเพื่อนสนิทแค่คนเดียวมันคงจะไปที่บ้านของเพื่อนมัน เดี๋ยว

ผมจะตามมันมาให้คุณโทโมะเอง”พ่อแก้วพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

“คุณย่า คุณย่าก็รู้ว่าผมมีแฟนแล้วทำไมต้องให้ผมแต่งงานกับลูกฆาตกรคนนี้ด้วย”ป๊อปปี้โวยวายไม่พอใจ

 

 

“ให้มันน้อยๆหน่อยเจ้าป๊อบ ฟางเค้าเป็นลูกของดำรงค์ก็จริง แต่ฟางก็คือลูกของนิตยาคนสนิทของย่า และนี่คือสิ่งที่ย่าจะต้องตอบแทนนิตยาด้วยการหาคนดีๆมาดูแลฟางเค้า”ย่าสมรรีบพูด

 

 

"แค่ส่ลเสียให้เรียน มีที่ซุกหัวนอนก็ดีนักหนาแล้ว จะอยากเรียกร้องอะไรอีก"ป๊อปปี้ว่าแล้วหันขวับไปมองฟาง

 

 

 

"แต่นี่คือคำสั่งของย่า ถ้าป๊อบไม่อยากทำก็แล้วแต่ แต่สมบัติและธุรกิจทั้งหมดของบ้านเรา ย่าจะยกให้โบว์และสุธีร์ทั้งหมด ส่วนแกก็ไปแต่คัว อยากจะรู้เหมือนกันถ้ามีแค่ตัวแล้วแฟนของหลานจะทนรักกันอยู่ได้มัเย"ย่าสมรว่า

 

 

 

 

"ป๊อบ อย่างน้อยก่อนที่พ่อแม่เราจะเสียเค้าก็เคยคุยเรื่องนี้กับนิตยาแม่ของหนูฟางเค้ามาก่อนนะ ยังไงซะ ก็ทำตามความต้องการของพ่อแม่ก่อนไม่ได้รึไง"สุธีร์ช่วยพูดมห้หลานเข้าใจอีกครั้ง

 

 

 

"แล้วเธอไม่มีปากรึไงห้ะ จะถูกคลุมถุงชนแต่งงานแบบนี้แล้วแท้ๆ"ป๊อปปี้พาลว่าฟาง

 

 

 

"มันคือความต้องการของพวกคุณท่านฟางก็จัดไม่ได้หรอกค่ะ"ฟางตอบกลับมาก่อนที่จะหลบสายตาคมที่จ้องเธออยู่

 

 

"นี่คงกะจะจับชั้นล่ะสิ เลยยอมตกลงไปแบบนี้"ป๊อปปี้ว่า

 

 

"เปล่านะคะฟางไม่เคยคิดต้องการอะไรเลย มันคือสิ่งที่คุณท่านต้องการ ฟางก็จะทำคุณป๊อบไม่รู้หรอคะว่าคุณท่านป่วยอยู่"ฟางว่า

 

 

"ใช่ ย่าป่วยอยู่ ต้องบินไปต่างประเทศเพื่อรักษาตัว น่าต้องการให้มีคนดีๆมาดูแลฟางเค้า และเราคือคนที่ย่าเลือกแล้ว นี่คือคำสั่งของย่า"ย่าสมรออกคำสั่ง

 

 

 

"ก็ได้ แต่ผมขอให้การแต่งครั้งนี้ไม่มีการจดทะเบียนสมรสเพราะการแต่งงานครั้งนี้ไม่ได้เกิดจากความรักและเพื่อเป็นเครื่องยืนยันว่ายัยนี่ไม่ได้คิดจะจับเรา ถ้าเธอตกลงชั้นก็ยินดีรับข้อเสนอ"ป๊อปปี้ยื่นคำขาด

 

 

 

"ก็ได้ค่ะฟางตกลง"ฟางถอนหายใจก่อนที่จะยอมตกลง

 

 

 

โครม

 

 แจ่แล้วก็มีเสียงดังทางหน้าบ้านของย่าสมรทำให้ทั้งหมดต้องรีบออกไปดูทันที

 

 

“เห้ยพวกแกทำอะไรแก้วน่ะ”กั้งที่เจอกับแก้วที่หนีคนกลุ่มหนึ่งมาในบ้านก็รีบทัก

 

 

“ว้าย กั้ง แก้ว”ฟางร้องอย่างตกใจเมื่อพวกนักเลงจะทำร้ายเพื่อนตัวเองก็พยายามจะไปช่วยแต่ป๊อปปี้รั้งไว้

 

 

 

ผลัวะ

 

 

“กั้งระวัง”ฟางร้องอย่างตกใจเมื่อกั้งวิ่งมาช่วยแก้วแล้วถูกต่อยจนล้ม

 

 

“ทำเพื่อนชั้นหรอไอ้ก้ามปู”แก้วคว้าไม้หน้าสามมาฟาดที่หัวไอ้ก้ามปูที่ต่อยกั้ง

 

 

 

ปัง

 

 

 

“พอได้แล้วเลิกก่อเรื่องในบ้านชั้นสักที”ย่าสมรเดินไปหยิบปืนลูกซองยิงขึ้นฟ้าทำให้ทั้งหมดอยู่ในความเงียบ ก่อนที่พวกคนสวนของน่าสมรจะจัดการไล่พวกนักเลงที่ตามแก้วมาให้กลับออกไป

 

 

 

 

“ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ก็ตะได้เข้ามาคุยเรื่องงานแต่งงานต่อ เพราะชั้นต้องการให้พวกเธอแต่งงานกันเร็วที่สุดก่อนที่ชั้นจะไปต่างประเทศเพื่อรักษาตัว

 

 

"ถ้าจะให้ทันกำหนดการที่คุณแม่ ไปต่างประเทศเดือนหน้าก็เหลือเวลาอีกไม่กี่อาทิตย์นะครับ"สุธีร์ตกใจ

 

 

"เอ่อ ขอโทษนะคะ นี่ใครจะปต่งงานกับใครหรอคะ"แก้วแปลกใจก่อนที่จะรีบถามขึ้น

 

“งานแต่งงานของชั้นเองยัยแก้ว ชั้นจะแต่งงานกัยคุณป๊อบ”ฟางตอบ

 

 

“อะไรนะ แต่งงาน”กั้งและแก้วได้ยินเรื่องจากฟางก็ร้อออกมาอย่างตกใจ

 

 

เรื่องนี้จะลองทำให้ฟางกับแก้วมีชะตากรรมคล้ายๆกัน ถ้ารักแก้วรักฟางเม้นกับโหวตเยอะๆ

เรื่องนี้ด้วยน้าาา