หนี้แค้นแสนรัก

 

 

 

 

 

ปี้บๆ

 

 

 

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นทำให้เขื่อนงัวเงียเอามือไปปิดนาฬิกาก่อนจะพลิกตัวมานอนกอดหมอนข้าง

ก่อนจะชะงักเมื่อรู้สึกว่าหมอนข้างที่เขากอดตอนนี้มันแปลกๆเหมือนร่างคน

 

 

 

“เห้ยย”เขื่อนตกใจเมื่อพบว่าตัวเองกอดสาวน้อยคนหนึ่งก่อนจะมองสภาพตัวเองกับสาวน้อยคนนี้

เปลือยเปล่าทั้งคู่

 

 

“พี่จะเสียงดังทำไมเนี่ย เฟย์ง่วงนะ”เฟย์งัวเงียตื่นขึ้นมา

 

 

“เอ่อ น้องใช่น้องที่เป็นเพื่อนมีนรึเปล่าเนี่ย”เขื่อนถามเพราะจำได้ว่าผู้หญิงคนนี้ที่เมื่อคืนเขาเจอที่

ผับเป็นเพื่อนของมีนคนที่เขากำลังกิ๊กอยู่

 

 

 

“อือ แล้วไง”เฟย์ตอบหน้าตาเฉย

 

 

“ได้ไงอะไรล่ะน้อง พี่กำลังกิ๊กกับเพื่อนน้องนะ แล้วนี่ โธ่ พี่กันมานอนกับน้องเนี่ย ตายๆ มีนเอาพี่

ตายแน่เลย”เขื่อนถึงกับกุมขมับตัวเอง เมื่อคืนเขาทำอะไรไปเนี่ย

 

 

 

“พี่เป็นคนมาส่งเฟย์เองนะ เฟย์เปล่าอ่อยพี่ซะหน่อย แล้วอีกอย่างนะพี่เองดูดีๆสิว่าห้องนี้เป็นห้อง

ของพี่เปล่าเป็นห้องของเฟย์”เฟย์เยาะ เขื่อนมองรอบๆแล้วแอบตกใจนี่ห้องของเขาเอง

 

 

“เอ่อ ไปอาบน้ำแปะเดี๋ยวพี่ไปส่งเราที่บ้าน”เขื่อนพูด

 

 

 

“พี่ พี่ห้ามทิ้งเฟย์นะ พี่ได้เฟย์แล้วอ่ะ”เฟย์รีบอ้อนเขื่อน เขื่อนหน้าแดงเมื่อแขนของเขาโดนที่หน้า

อกของเฟย์อยู่

 

 

“เอ่อ เดี๋ยวค่อยพูดกันอีกที ไปอาบน้ำเถอะ”เขื่อนพูดเฟย์ยิ้มก่อนจะเดินขากะเผลกๆไปเข้าห้องน้ำ

เขื่อนหันมามองที่เตียงแล้วเห็นรอบเลือดก็กุมขมับ

 

 

 

“ตายล่ะๆๆๆ ทำอะไรลงไปเนี่ยยย”เขื่อนกุมขมับตัวเองทันที

 

 

 

 

 

“ออกไป”แก้วที่นอนหันหลังให้โทโมะก็ออกปากไล่โทโมะที่ตื่นแล้ว

 

 

 

“ตื่นมาก็ไล่ชั้นไปไกลๆ ทั้งๆที่เมื่อคืนน่ะบอก โทโมะแรงอีกๆ น่ะหรอ”โทโมะพลิกตัวไปกอดแก้ว

แล้วพูด

 

 

“ออกไปเลยนะไม่ต้องมาจับ”แก้วสะบัดตัวหนี

 

“นี่ ชั้นจะนอนกอดเมียไม่ได้รึไงห้ะ”โทโมะหงุดหงิด

 

 

“ไม่ได้เพราะชั้นไม่ใช่เมียนาย พอเก็บเงินครบชั้นก็จะไป ไม่ต้องมีความผูกพันอะไรทั้งนั้น”แก้วว่า

แล้วขมับตัวออกห่าง

 

 

“ไม่อยากอยู่กับชั้นรึไง อยู่นี่ก็สุขสบายจะตาย”โทโมะดึงรั้งแก้วไว้

 

 

“ชั้นอยู่ที่นี่แล้วชั้นต้องเป็นผู้หญิงรองรับที่ระบายอารมณ์ของนายเหมือนกับพิมกับแบมหรอ เหอะ

ไม่มีวัน”แก้วว่า

 

 

“แต่ตอนนี้ชั้นก็เป็นฝ่ายเสียเปรียบเธอมากกว่านะ อยากนอนกับชั้นก็เรียกชั้นมา แถมเอาตังชั้นไป

อีก”โทโมะย่นหน้าน้อยใจ

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำหน้าอย่างงั้น อย่าคิดว่าชั้นไม่รู้ว่านายเองก็ชอบแบบนี้ ไม่รู้ล่ะ ชั้นบอกแล้วไง ถ้าเงิน

ครบเมื่อไหร่ชั้นจะไปจากนาย แล้วนายก็มีความสุขกับบรรดาผู้หญิงของนายที่เหลือไปซะ”แก้วพูด

ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที

 

 

 

 

 

“หึ เล่นแบนี้เองนะ งั้นต่อไปนี้ไม่จำเป็นต้องใช้มันแล้วล่ะ”โทโมะใส่ผ้าเช็ดตัวก่อนจะลุกขึ้นไปเอา

กล่องถุงยางอนามัยทิ้งขยะให้หมดแล้วเดินไปเอาซองยาคุมในกระเป๋าแก้วออกไปทิ้งเช่นกัน

 

 

 

 

“ชั้นไม่มีวันจะอยู่กับคนอย่างนายหรอก ไม่มีวัน”แก้วที่หนีมาเข้าห้องน้ำก็เปิดฝักบัวล้างคราบและ

สัมผัสของโทโมะออกไปทันทีด้วยความรังเกียจก่อนจะพูดออกมา ต่อให้ต้องยอมโทโมะอีกเท่า

ไหร่เพื่ออิสรภาพของเธอ เธอก็ยอม

 

 

 

 

 

 

“อืมมม”ฟางที่พลิกตัวมานอนกอดป๊อปปี้ที่หลับอยู่ก็ชะงักเมื่อรู้สึกว่าตัวเองนอนกอดบางอย่างที่

เหมือนกับคน

 

 

“คะ คุณป๊อป”ฟางตกใจลืมตาตื่นก่อนจะลุกขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนะลงไปนอนคดตามเดิมเพราะเจ็บที่ท้องน้อย

 

 

“ตื่นแล้วหรอ”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นมาเห็นฟางนั่มองตัวเอง

 

 

“เมื่อคืนคุณปล้ำฟาง”ฟางมองอย่างอึ้งก่อนน้ำตาจะซึมออกมา

 

 

 

“ปล้ำบ้าอะไร ชั้นน่ะต้องเป็นฝ่ายพูดคำนี้ออกมามากกว่านะ”ป๊อปปี้รีบลุกขึ้นนั่งพูดกับฟาง

 

 

“ไม่นะ ฟางเป็นฝ่ายเสียหายนะคะ”ฟางพูดเสียงสั่น

 

 

 

“นี่เธอจำอะไรไม่ได้เลยรึไง ว่าเมื่อคืนน่ะ เธอน่ะยั่วชั้น แล้วเป็นคนเริ่มทุกอย่างก่อนเอง”ป๊อปปี้พูด

ฟางชะงักก่อนจะพยายามคิดถึงเรื่องราวเมื่อคืน ภาพที่เธอจูบป๊อปปี้ก่อนเข้ามาในหัว

 

 

“ชั้นเนี่ยเป็นคนห้ามเธอแล้วนะ แต่เธอก็มายั่วชั้นเอง ไม่รู้ว่าเก็บกดมากไหนรึเปล่า”ป๊อปปี้ยังว่าฟาง

ไม่หยุดก่อนจะชะงักเมื่อเห็นฟางกำผ้าห่มแน่น ก้มหน้าไม่ตอบเขา

 

 

 

“นี่เธอ”ป๊อปปี้เอื้อมมือไปไหล่แต่ฟางปัดทิ้ง ป๊อปปี้มองอย่างขัดใจ

 

 

 

“ฮึก ฮืออ”ฟางร้องไห้ออกมา ป๊อปปี้ตกใจ

 

 

 

“นี่จะร้องไห้ออกมาทำไมเล่า เธอน่ะปล้ำชั้นนะ”ป๊อปปี้โวยวาย

 

“ฟางเจ็บใจตัวเอง ฟางไม่น่าเมาเลยเมื่อคืน”ฟางร้องไห้หนัก

 

 

 

“เป็นไงล่ะ บอกแล้วว่าอย่าดื่มๆ ผลเป็นแบบนี้ไง ดีนะที่นอนกับชั้นที่ได้ชื่อเป็นสามีไม่ได้นอนกับไอ้บ้าที่ผับคนอื่น”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

“ชั้นเจ็บนะ ตบชั้นทำไมเนี่ย”ป๊อปปี้โวยวายเมื่อถูกฟางตบไปทีนึงอย่างแรง

 

“นี่คุณยังมีหน้ามาพูดว่ามันดีหรอคะ ชั้นเสียตัวไปแล้วนะ”ฟางร้องไห้หนัก

 

“ก็เธอเองนั่นล่ะที่ทำตัวเธอเอง อยากเมาไม่รู้สติดีนักนิ ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นไม่ได้เริ่ม เธอเริ่มทุก

อย่างเองนะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“คุณพูดเหมือนกับเรื่องนอนกับผู้หญิงเป็นเรื่องปกติที่ใครๆก็ทำ ฮือๆ”ฟางร้องไห้หนัก

 

 

 

“เอ้า ก็สมัยนี้ผู้หญิงผู้ชายนอนด้วยกันเพราะถูกใจกันไม่เห็นแปลก ไม่จำเป็นต้องแต่งงานกันเลย

ด้วยซ้ำ”ป๊อปปี้พูดอย่างไม่แคร์

 

 

 

“แต่ผู้หญิงพวกนั้นไม่ใช่ฟาง ฮือๆ”ฟางร้องไห้หนัก

 

 

 

“นี่จะร้องอีกนานมั้ยห้ะ ร้องไห้ความซิงของเธอมันก็ไม่กลับคืนมาหรอก เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้น

เพราะเธอทำตัวเองทั้งนั้นนะ”ป๊อปปี้ว่าฟางให้หยุดร้อง

 

 

“คุณก็เป็นผู้ชายคุณก็พูดได้นิ คุณมันไม่ใช่ผู้หญิง”ฟางร้องไห้ไม่หยุด

 

 

 

“อ๋อ ร้องไห้แบบนี้คงจะอยากได้เงินน่ะสินะ ไม่จำเป็นต้องแอคติ้งให้ดูน่าสงสารหน่อยเลย”ป๊อปปี้

พูดก่อนจะเดินมาควักเงินให้ฟาง

 

 

 

“เอาเงินของคุณออกไปเลย ฮือๆ ชั้นไม่ต้องการ”ฟางปัดเงินทิ้งก่อนจะใส่ผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าไป

ในห้องน้ำทันที

 

 

 

 

“ฮือๆ ชั้นทำอะไรของชั้นไป ฮือๆ”ฟางทรุดลงนั่งร้องไห้ในห้องน้ำทันที

 

 

 

 

“โธ่ เว้ย เธอน่ะยั่วชั้นก่อนเองนะยัยบ้า”ป๊อปปี้ที่มองฟางเข้าห้องน้ำไปก็พูดอย่างหัวเสีย เพราะคนที่

เสียเปรียบยังไงก็เป็นผู้หญิงอยู่ดีจริงๆ

 

 

 

“แล้วจะเอาไงต่อไปดีวะเนี่ย”ป๊อปปี้หันไปมองคราบเลือดบนเตียงแล้วคิดหนัก

 

 

 

 

บอกเลยเรื่องนี้เขื่อนกับป๊อปปี้เคลียร์ยาววววววววววววววววว

 

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตนะจ้ะ