หนี้แค้นแสนรัก

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.29 น.

  63 ตอน
  696 วิจารณ์
  200.81K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 22.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

14) ได้ชิดเพียงลมหายใจnc

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

“ปล่อยยยยยยยย”แก้วโมโหดิ้นในอ้อมกอดโทโมะที่พาเข้ามาในบ้านกลางดึก

 

 

“ชู่ว เงียบสิ เดี๋ยวแบมกับพิมก็ตื่นมาหรอก”โทโมะดุ

 

 

“ก็ปล่อยช้าน ช้านเดินได้”แก้วพูดดุๆโทโมะมองแก้วที่เมาแล้วมาซบในอ้อมกอดตัวเองก็แอบยิ้ม

 

 

“ยัยแมวดื้อเอ้ย”โทโมะพูดก่อนจะอุ้มแก้วมาวางไว้บนเตียงนอนของแก้ว

 

 

 

“เห้ย จะทำอะไรน่ะ”โทโมะตกใจเมื่อเห็นแก้วจะถอดเสื้อสูทที่ตัวเองใส่ให้เมื่อกี้อีกครั้ง

 

 

“ร้อนนนนน”แก้วพูดแล้วปาสูทลงพื้นก่อนจะล้มตัวนอน โทโมะส่ายหน้าก่อนจะถอดส้นสูงให้แก้ว

 

 

 

“ยัยบ้า ใส่จนแดง เชื่อเค้าเลยว่าเพิ่งใส่ครั้งแรก”โทโมะมองเท้าของแก้วที่แดงก็เอายามาทาให้

ก่อนจะไปเอากะละมังและผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าและแขนขาของแก้ว

 

 

“อื้ออออ”แก้วร้องเมื่อถูกเช็ดหน้า

 

 

 

“แก้วไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวนะ”แก้วละเมอออกมาโทโมะชะงักก่อนจะช้อนแก้วที่นอนตักตัวเองนอนลง

กับเตียง

 

 

 

“เธอไม่ได้ขายให้ใคร แต่เธอน่ะขายให้ชั้นคนเดียว”โทโมะก้มหน้ามาพูดกับแก้วก่อนจะจูบลงที่หน้า

ผากแก้ว

 

 

 

“กะ แก้ว”โทโมะร้องเมื่อแก้วลืมตาแล้วดึงรั้งโทโมะไว้

 

 

“นอนกับชั้นสิรออะไรอยู่ล่ะ”แก้วพูด

 

 

“นี่ชั้นไม่อยากเอาเปรียบคนเมานะ”โทโมะพูดจึงโดนแก้วจูบไปอีกที

 

 

 

“ชั้นมีสติ ชั้นไม่อยากให้เวลามันเสียไป นอนกับชั้นสิ ชั้นจะได้เก็บเงินให้ครบแล้วไปพ้นๆนายซัก

ที”แก้วพูดออกมาจากใจ โทโมะอึ้ง นี่ยัยนี่อยากไปจากเขามากขนาดนี้เลยหรอ โทโมะมองแก้ว

ก่อนจะลุกขึ้นถอดเสื้อเชิ้ตตัวเอง แก้วจึงลุกมาช่วยโทโมะถอดเสื้อผ้า จนโทโมะและแก้วไม่เหลือ

เสื้อผ้าสักชิ้น

 

 

 

“อื้อออ”แก้วร้องเมื่อโทโมะก้มลงขบเม้มยอดอกสวยแก้วร้องครางก่อนจะเอามือขยุ้มผมโทโมะไว้

เพื่อคลายความเสียว โทโมะจูบไล้ลงมาถึงร่องกุหลาบก่อนจะใช้ลิ้นรัวเพื่อชกชิมน้ำหวานนั้นเช่น

เดียวกับแก้วที่ร้องครางและแอ่นสะโพกให้โทโมะ

 

 

 

“อ๊า”แก้วเกร็งเมื่อถึงฝั่งฝันก่อนโทโมะจะก้มลงจูบเพื่อปรนเปรอแก้วเช่นเดียวกับแก้วที่จูบตอบโท

โมะ โทโมะเอื้อมมือไปหยิบกล่องถุงยาวในกระเป๋ากางเกงแต่แล้วก็คิดบางสิ่งบางอย่างเปลี่ยนใจไม่

ใส่ถุงยางแล้วสอดใส่ความเป็นชายของเขาเข้าไปในร่องกุหลาบสวยของแก้วทันที

 

 

 

“อ๊า”แก้วร้องเมื่อถูกสัมผัสนั้นก่อนจะกอดโทโมะเพื่อหาที่เกาะ ชายหนุ่มขยับสะโพกเร็วขึ้น

 

 

 

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ”แก้วร้องก่อนะพลิกตัวมาอยู่บนตัวโทโมะแล้วขยับสะโพกบนแกนกลางโทโมะ

 

 

“แก้ว แรงอีกๆ”โทโมะร้องครางเมื่อแก้วขยับสะโพกแรงขึ้นก่อนแก้วจะก้มลงจูบโทโมะอย่างร้อนแรง

เช่นเดียวกับโทโมะเมื่อจูบแก้วเสร็จก็เลื่อนริมฝีปากมาที่อกสวยของแก้วแล้วดูดเม้มเพื่อกระตุ้น

อารมณ์ของแก้ว

 

 

“อ๊ะ แก้วไม่ไหวแล้วโทโมะ อ๊ะ”แก้วร้องครางโทโมะจึงถอนแกนกลางออกแล้วจบแก้วนอนคว่ำ

โดยที่ตัวเองสอดแกนกลางเข้าไปทางด้านหลัง ตอนนี้ทั้งห้องนอนมีแต่เสียงหอบเสียงครางของคนทั้งคู่

 

 

 

“แรงอีกได้มั้ยโทโมะ อ๊ะ”แก้วร้องโทโมะยิ่งได้ใขยับสะโพกให้เร็วขึ้นก่อนที่จะฉีดสายธารสีขาว

เข้าไปในร่างกายแก้วจนหมดก่อนจะนอนหอบด้วยกันทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

“ฟางงง พอเถ้อะ พวกชั้นเริ่มไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวไอ้ป๊อปมันขับรถกลับไม่ไหวนะ”เขื่อนพยายามคุมสติ

บอกฟางที่เมาแล้วจัดการมอมเหล้าป๊อปปี้ไม่หยุด

 

 

“ไม่เอา ชั้นยังไหว”ฟางพูดแล้วเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้กินต่อไม่ไหวจึงเอาแก้วเหล้าป๊อปปี้มาดื่มจนหมดแก้ว

 

 

 

“โอ๊ย ร้อนนนน”ฟางโวยวายแล้วปลุดกระดุมเสื้อตัวเองออกเผยให้เห็นเนินอกขาวๆของตัวเอง เขื่อน

ตาโตทันที

 

 

“มองอะไรวะ ไปเลย กินเหล้าไป”ป๊อปปี้ตบหัวเขื่อนก่อนจะดึงฟางไปนั่งข้างๆตัวเองแล้วติดกระดุมให้

 

 

 

“อะไรวะไปหาสาวๆคนอื่นก็ได้ โธ่”เขื่อนพูดก่อนจะลุกขึ้นไปที่โต๊ะข้างๆเพื่อคุยกับสาวๆ

 

 

 

“ร้อนนน”ฟางร้องโวยวายแล้วดิ้นในอ้อมกอดป๊อปปี้

 

 

“ก็ใครใช้ให้กินเล่า อยากเป็นลำยองมากรึไงยัยตัวแสบ”ป๊อปปี้ดุ

 

 

 

“ไม่เอาแล้วว จะกลับบ้าน คุณป๊อปฟางกลับบ้านหน่อยยยย”ฟางโวยวายป๊อปปี้ส่ายหน้าก่อนจะอุ้มฟางขึ้นมา

 

 

“เขื่อนกูกลับก่อนนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะบอกเขื่อนที่เริ่มคุยกับสาวๆโต๊ะหนึ่งถูกคอ

 

 

 

“โชคดีน้า เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปหา อย่าให้ฟางอ้วกใส่อีกล่ะ”เขื่อนพูดยิ้มๆป๊อปปี้ส่ายหน้าก่อนจะอุ้มฟางออกมา

 

 

 

 

 

“อ้วก”ฟางจัดการอ้วกใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

“ว่าแล้วไง นี่ยังไม่ทันถึงบ้านชั้นเลยนะยัยตัวแสบ”ป๊อปปี้มองอ้วกที่เสื้อตัวก็บ่นก่อนจะพาฟางขึ้นรถ

ไปที่คอนโดแห่งหนึ่ง

 

 

 

 

“แครอล พี่ยืมห้องเราก่อนนะเดี๋ยวให้แม่บ้านมาทำความสะอาดคืน”ป๊อปปี้พูดเมื่อพาฟางมาถึงคอน

โดชุดของแครอลที่เขาตั้งซื้อให้แครอลเพื่อเป็นของขวัญให้น้องสาว เพียงแค่หวัง สักวันน้องสาวจะตื่นขึ้นมา

 

 

 

 

“อ้วก”ขณะที่ป๊อปปี้กำลังถอดเสื้อผ้าตัวเองที่อ้วกเลอะมาถึงกางเกงต้องรีบหันมาเมื่อฟางอ้วกใส่ตัว

เองจนชุดสวยเลอะไปหมด ป๊อปปี้ถึงกับกุมขมับเมื่อเหตุการณ์ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิมไม่มีผิด

 

 

 

 

“รอบนี้ไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนนะยัยบ้า”ป๊อปปี้ถอดเสื้อผ้าของฟางจนเหลือแต่ชุดชั้นในแล้วเอาเสื้อผ้าตัว

เองและฟางไปส่งให้แม่บ้านซักแล้วพรุ่งนี้ถึงจะได้

 

 

 

“ร้อนนนน”ฟางดิ้นไปมา ป๊อปปี้ที่อยู่ในผ้าขนหนูตัวเดียวหลังจากที่ไปอาบน้ำล้างตัวมาเห็นฟางแล้ว

รีบไปดูอาการ

 

 

 

“อื้อออ”ป๊อปปี้ร้องเมื่อฟางดึงป๊อปปี้ไปจูบทันที

 

 

 

“ทะ ทำอะไรของเธอเนี่ย”ป๊อปปี้ร้องเมื่อฟางถอนจูบออกมา ก่อนสายตาจะมองฟางตาเป็นมันเมื่อ

เห็นฟางในสภาพกึ่งเปลือย มองเนินอกขาวๆที่อยู่ภายใต้บราสีหวานกำลังเบียดกับหน้าอกตัวเอง

 

 

 

“เธอกำลังทำให้ชั้นควบคุมตัวเองไม่อยู่นะ ยัยลูกฆาตกร”ป๊อปปี้สูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะตั้งสติ

ว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคือคนที่เขาเกลียดที่สุด

 

 

 

“คุณป๊อป”ฟางลืมตามองป๊อปปี้ที่ตัวเองนอนอยู่บนร่างชายหนุ่มแล้วพูดออกมา ก่อนที่มือเล็กๆจะ

เอื้อมไปจับที่แก้มป๊อปปี้ทั้ง2ข้าง ป๊อปปี้ที่มองการกระทำของฟางแล้วใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

 

 

 

“ลุกไปจากตัวชั้นเลยนะยัยลูกฆาตกร”ป๊อปปี้พยายามพูดไล่ฟางที่ใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นอยู่กับเขาที่ไม่

ใส่อะไรเลยมีแค่ผ้าขนหนูเพียงแค่ผืนเดียว

 

 

 

“ฮึก ทำไมต้องว่าฟางอีกแล้วคะ ฟางมันเลวมากรึไงเลวจนคุณไม่อยากอยู่ด้วยแบบนี้”ฟางที่เมาก็

ร้องไห้พร้อมกับพูดออกมา

 

 

 

“เธอน่ะไม่ได้เลวเท่าพ่อเธอแต่ชั้นไม่อยากอยู่ใกล้เธอ”ป๊อปปี้ว่าฟางแล้วเบือนหน้าหนีไม่อยากเห็น

คนตัวเล็กร้องไห้

 

 

 

“ทำไมถึงไม่อยากอยู่ใกล้ฟางบอกมานะ ทำไม ฟางมันเลวมากนักรึไง ฮือๆ”ฟางร้องไห้และทุบตีป๊อปปี้

 

 

 

“โอ๊ย พอได้แล้วชั้นเจ็บนะ”ป๊อปปี้รวบตัวฟางไปกอดแล้วพูดขึ้น ตอนนั้นใบหน้าของป๊อปปี้และฟาง

ห่างกันไม่กี่เซน

 

 

 

“ฮือๆ ฟางมันไม่ดีมากใช่มั้ย ฟางมันเลวมากใช่มั้ย แล้วต้องทำยังไงคุณถึงจะเลิกเกลียดพวก

เรา”ฟางร้องไห้ถามต่อป๊อปปี้เอื้อมมือไปเช็ดน้ำหน้าให้ฟางก่อนบางอย่างจะดึงดูดให้ฟางและป๊อปปี้

สบตากันก่อนป๊อปปี้จะก้มลงจูบฟางอย่างดูดดื่มทันที โดยที่ครั้งแรกฟางเองไม่ประสีประสาตกใจเล็ก

น้อยก่อนจะโอยอ่อนไปกับสัมผัสนั้นที่ป๊อปปี้มองให้โดยที่มือเล็กเผลอโอบรอบลำคอชายหนุ่มเพื่อหาที่ยึด

 

 

 

“อืมม”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้จูบไล้ลงมาที่ลำคอก่อนจะปลดตะขอบราออกแล้วโยนมันไปพ้นๆทางเช่น

เดียวกับอีกมือที่รูดกางเกงในสีหวานออกไปจากเรียวขาฟางทันที

 

 

“อืออ”ฟางร้องครางเมื่อป๊อปปี้ขบเม้มอกสวยตัวเอง ก่อนจะแอ่นอกให้ป๊อปปี้จัดการได้ถนัด

 

 

 

“มะ ไม่ เราทำอะไรไปเนี่ย”เมื่อป๊อปปี้ได้ยินเสียงฟางครางอีกครั้งก็ได้สติและมองฟางที่นอนเปลือย

เปล่าใต้ร่างตัวเองแล้วพูดเพื่อเตือนสติตัวเองแต่ก่อนจะทำอะไรฟางเองก็โอบรอบคอลงมาก่อนที่ตัว

เองจะเปลี่ยนไปอยู่บนร่างชายหนุ่ม

 

 

 

“ยะ อย่านะฟางถ้าเธอทำอะไรไป เธอเองต่างหากจะเป็นฝ่ายเสียใจ”ป๊อปปี้พยายามพูดกับฟางที่จูบ

ตามซอกคอและแผงอกกว้างของชายหนุ่มและเริ่มกลัวฟางที่เมาแล้วชอบทำอะไรไม่มีสติแบบนี้ นี่

ถ้าเธอไม่เมาหรือผู้หญิงคนอื่นมายั่วเขาขนาดนี้เขาไม่ปล่อยเอาไว้แน่ แต่นี่คือฟางคนที่ตัวเองตั้งแง่

เกลียดมาตลอด

 

 

 

 

“ฟาง อย่า”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อฟางที่คุมสติตัวเองไม่อยู่จับแกนกลางชายหนุ่มก่อนจะสอดเข้าไปใน

ความเป็นหญิงของตัวเอง

 

 

“อึก”ฟางน้ำตาซึมสติทุกอย่างกลับมาเมื่อสัมผัสถึงความเจ็บก่อนที่เยื่อพรมจรรย์ตัวเองจะขาดแล้ว

เลือดไหลออกมา

 

 

 

“อ๊ะ”ฟางร้องเมื่อถูกป๊อปปี้ดันไปไว้ใต้ร่างแล้วตัวเองขึ้นมาอยู่ด้านบนฟางแทน

 

 

 

“ชั้นบอกแล้วนะว่าอย่าทำ ตอนนี้ชั้นหยุดมันไม่ได้แล้ว”ป๊อปปี้พูดจบก็ดันแกนกลางเข้าไปด้านใน

กลีบกุหลาบของฟางจนสุดลำ

 

 

 

“อ๊า เจ็บบบ”ฟางร้องเมื่อถูกกระแทกเข้ามาโดยป๊อปปี้ก่อนจะเอาเล็บจิกลงที่แผ่นหลังชายหนุ่มจน

ได้เลือด

 

 

 

“ชั้นหยุดไม่ได้แล้ว”ป๊อปปี้ร้องก่อนจะขยับสะโพกขึ้น หลังจากแช่ไว้นานจนด้านในของฟางเริ่มคุ้น

ชินคลายความเจ็บลงแล้วและภายในเริ่มตอดรัดแกนกลางของป๊อปปี้

 

 

“อ๊ะ”ฟางร้องเมื่อจังหวะเริ่มขยับแรงขึ้น ก่อนจะเม้มปากกัดมันเพราะเสียวมาก

 

 

 

“ไม่ไหวแล้ว อ๊า”ป๊อปปี้ร้องครางก่อนจะฉีดสายธารเข้าไปในตัวฟางแล้วล้มลงนอนหนุนอกสวยของ

ฟางเพื่อหอบหายใจด้วยความเหนื่อย

 

 

 

 

 

 

“จะกลับแล้วหรอคะไม่อยู่คุยกันต่อหรอ”สาวน้อยคนหนึ่งรั้งเขื่อนไว้เมื่อเขื่อนจะกลับ

 

 

“ก็เพื่อนพี่กลับกันหมดแล้วนี่จ้ะพี่ก็ต้องกลับบ้างสิ”เขื่อนยิ้มให้สาวน้อยคนนั้น

 

 

“พี่ไปส่งหนูหน่อยได้มั้ยคะ หนูอยู่บ้านคนเดียว กลั้วกลัวถ้ากลับคนเดียว”สาวน้อยคนนั้นยิ้มหวานจน

เห็นลักยิ้ม ขอเขื่อน

 

 

“ไม่ต้องกลัวนะจ้ะเดี๋ยวพี่จะไปส่งน้อง ส่งให้ถึงสวรรค์เลย”เขื่อนพูดก่อนจะควงสาวน้อยคนนั้นออก

ไปจากผับทันที

 

 

 

 

ใครว่าฟางจะรอด ไม่รอดหรอก แต่ขอบอกฟางเริ่มก่อนนะ ป๊อปปี้เปล่าาาา

 

 

แต่อย่าลืมเม้นกับโหวตนะจ้ะๆๆๆๆ

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา