หนี้แค้นแสนรัก

 
 
 
 
 
 
 
 
“อืมม”ฟางลืมตาตื่นมาในเช้าที่สดใสแล้วมองไปรอบๆห้องต้องแปลกใจที่พบว่าห้องนอนนี้มันเป็น
ห้องนอนใคร
 
 
“คุณป๊อป กรี๊ดดดดดด”ฟางหันมาข้างตัวเองพบว่าคนที่หลับอยู่ข้างๆเธอคือป๊อปปี้แถมป๊อปปี้ไม่ได้
ใส่เสื้อ เช่นเดียวกับเธอที่ใส่แค่เสื้อคลุมอาบน้ำตัวเดียวก่อนะกรี๊ดออกมา
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
ฟางจัดการถีบป๊อปปี้ตกลงไปที่เตียงทันที
 
 
 
“โอ๊ย ถีบมาแบบนี้อยากมีเรื่องรึไงห้ะ เจ็บนะ”ป๊อปปี้ร้องโวยวายเมื่อถูกปลุกด้วยการถีบลงจากเตียงแบบนี้
 
 
 
“เมื่อคืน ฮึก อย่าบอกนะว่าคุณป๊อปทำอะไรฟาง”ฟางสำรวจตัวเองพบว่าไม่มีเสื้อผ้าติดตัวซักชิ้นก็
ค่อยๆถามก่อนจะร้องไห้ออกมา
 
 
 
“ยังไม่ได้ทำ”ป๊อปปี้พูด
 
 
“ไม่ได้ทำแล้วเสื้อผ้ามันหายไปไหนหมดล่ะคะ ฮือๆ ที่แท้ที่คุณให้ฟางดื่มไวน์เพราะคุณจะมอมฟางมาทำเรื่องแบบนี้ใช่มั้ย คุณมันเลวๆๆๆ เลวที่สุด ไหนว่าจะไม่มีวันทำอะไรฟางไ-ง แต่งงานกันแค่ในนามเท่านั้น”ฟางร้องไห้ก่อนปรี่เข้าไปทุบตีป๊อปปี้ทันที
 
 
 
“พอได้แล้วชั้นไม่ได้ทำอะไรเธอทั้งนั้นล่ะ หรือถ้าอยากให้ทำก็ได้นะ”ป๊อปปี้รวบมือฟางที่ทุบตัวเอง
ก่อนจะพูดออกมาทำให้ฟางชะงัก
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
“เสื้อผ้าได้แล้วค่ะคุณป๊อปส่วนชุดเก่าของคุณฟางป้าเอาไปซักให้แล้วนะคะ”ป้าพรป้าแม่บ้านเดินเอา
เสื้อผ้าชุดใหม่ของฟางแล้วเอามาให้ฟาง
 
 
“เอ่อ นี่มันหมายความว่ายังไงคะป้า เสื้อผ้าพวกนี้”ฟางรับเสื้อผ้าจากป้าพรแล้วถามต่อทันที
 
 
“ก็จะบอกอะไรให้นะ เมื่อคืนน่ะเธอเมาเหมือนหมาแถมพูดจาไม่รู้เรื่องอีก ชั้นก็เลยให้เธอนอนบนนี้
แล้วที่ชั้นถอดเสื้อน่ะเป็นเพราะว่าเธออ้วกใส่ชั้น แถมอ้วกใส่เสื้อผ้าตัวเองอีกก็เลยต้อง
เปลี่ยน”ป๊อปปี้อธิบายความจริง
 
 
 
“จริงหรออคะ งั้นขอโทษด้วยนะคะ แล้วฟางก็ขอบคุณป้ามากนะคะที่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฟางนี่คงจะ
ลำบากแย่เลย”ฟางเดินไปขอบคุณป้าพรทันที
 
 
 
“เอ่อ เปลี่ยนเสื้อผ้า ป้าไม่ได้เปลี่ยนให้หรอก ป้าแค่เอาเสื้อผ้าไปซักให้หนูตามคำสั่งคุณป๊อปเท่านั้นล่ะ
จ้ะ”ป้าพรพูดจบก็ขอตัวไปทำงานต่อ ฟางมองตัวเองที่สวมแค่เสื้อคลุมอาบน้ำก็หน้าแดงทันที
 
 
“ถ้าอย่างงั้นหมายความว่าคุณป๊อเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฟางน่ะสิคะ”ฟางหันไปถามป๊อปปี้ทันที
 
 
“อือ ก็ใช่น่ะสิ แหม ทำอย่างกับชั้นไม่เคยเปลี่ยนนี่ก็ครั้งที่2แล้วไม่เป็นไรหรอกน่า”ป๊อปปี้พูดยิ่ง
ทำให้ฟางนึกถึงตอนที่เธอไม่สบายก็เช่นกัน
 
 
“งั้นคุณป๊อปก็เห็นของฟางหมอน่ะสิคะ”ฟางรีบเอามือปิดตัวเองทันที
 
 
“อ๋อ ไม่เป็นไรหรอก ชั้นไม่บอกใครหรอกน่า ชั้นไม่ถือ”ป๊อปปี้พูดหน้าตาย
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
“แต่ฟางถือ ฮือๆ คนบ้าคนใจร้าย ฟางแต่งงานกับใครไม่ได้แล้วแน่ๆเลย ฮือๆๆ”ฟางวิ่งร้องไห้เข้าไป
ในห้องน้ำทันทีที่ตบป๊อปปี้เสร็จ
 
 
 
“นี่เธอมันจะมากไปแล้วนะ ชั้นช่วยเธอแท้ๆชั้นต้องโดนเธอตบอีกรึไง เฮ้ ยังไงซะเธอก็แต่งงานกับชั้นเป็นเมียชั้นนะ เรื่องแค่นี้เอง”ป๊อปปี้เอามือกุมแก้มตัวเองก่อนจะโวยวาย ยัยบ้า มือหนักชะมัด
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะไปไหนของเธอน่ะ”โทโมะเดินมาคว้าแขนแก้วที่เดินออกจากร้านเสื้อผ้าผู้หญิงที่ตัวเองพาแก้ว
แบมและพิมมาเลือกซื้อเสื้อผ้าอยู่
 
 
 
“เบื่อ”แก้วสะบัดมือหลุดก็เดินหนีโทโมะออกมานั่งที่ม้านั่งในห้อง แหวะผู้หญิงทำไมต้องชอบแต่ง
ตัวสวยๆใส่กระโปรงด้วยนะ เธอคนหนึ่งล่ะที่ไม่ชอบ
 
 
 
“อ่ะ”โทโมะยื่นไอติมให้แก้ว แก้วรับมันมาชายหนุ่มจึงนั่งลงข้างๆแก้ว
 
 
“เสื้อผ้าก็ออกจะสวย เธอน่ะใส่ออกจะเหมาะทำไมไม่ไปเลือกกับพิมกับแบมเค้าล่ะ”โทโมะถามแก้ว
 
 
“ไม่ มันไม่ใช่ชั้น ชั้นไม่ชอบใส่กระโปรง มันทำอะไรไม่ถนัด”แก้วตอบแล้วนั่งกินไอติมไปจนหมด
เล่นเอาโทโมะทึ่งแก้วมากที่กินไอติมหมดอย่างรวดเร็วโดยไม่ห่วงสวย
 
 
“อ่ะ เช็ดซะ เธอนี่นะ มีของดีไว้กับตัวทำไมไม่เอาออกมาโชว์”โทโมะพูดแล้วเช็ดปากให้แก้วทำเอา
แก้วอึ้งแอบหน้าแดงที่ถูกโทโมะเช็ดปากให้เธอ
 
 
“ก็มันไม่ใช่สไตล์ชั้น ชั้นไม่ชอบโชว์ใคร”แก้วพูด
 
 
 
“แต่ชั้นน่ะก็เห็นเธอมาทั้งตัวแล้วนะ”โทโมะพูดก่อนจะกระซิบข้างหูแก้ว
 
 
“ทุเรศ เพราะมันเป็นความจำเป็นหรอกน่า ถ้าชั้นไม่อยากได้เงินชั้นก็ไม่ทำ ยอมตายซะดีกว่าเป็นผู้
หญิงของคนที่มักมากแบบนาย”แก้วผลักโทโมะออกห่างแล้วจะเดินหนี โทโมะรั้งแก้วไว้
 
 
“เอาน่า เธอก็สนุกกับมัน ชั้นก็สนุกกับมัน แถมเธอำด้ตังค์อีก เมื่อถึงเวลาเธอเก็บเงินครบชั้นจะไป
จากเธอเองเอามั้ยล่ะ”โทโมะพูด
 
 
“แน่นอนอยู่แล้ว ชั้นจะรอให้ถึงวันนั้น วันที่เราไม่มีหนี้อะไรต้องติดค้างต่อกัน”แก้วว่าก่อนจะจ้องโทโมะ
 
 
 
 
“แล้วจะไปไหนล่ะนั่น แบมกับพิมเสร็จแล้วนะ”โทโมะเดินตามแก้วมาแล้วพูด
 
 
“ก็ไปหาอะไรกิน ชั้นไม่ชอบอะไรสวยๆงามๆ เชิญนายไปกับเมียๆของนายเลย เสร็จแล้วให้พิมโทร
ตามชั้นด้วย”แก้วพูดแล้วจะเดินไปก่อนจะรีบวิ่งกลับมาหาโทโมะ
 
 
 
“ทำไม เปลี่ยนใจแล้วรึไงอยากได้ชุดอะไรจ้ะ ซีทรูม้ะ เข้ากับเธอดี”โทโมะแซวที่แก้ววิ่งมารั้งตัวเอง
 
 
“เช้อะ ทำเป็นเล่นตัวกะให้คุณโทโมะมาง้อล่ะสิ แกนี่มันแผนเยอะซะริงๆ”แบมว่า
 
 
“หุปปากไปเลย นี่นายมาดูนี่กับชั้นหน่อย”แก้วลากโทโมะไปทันที
 
 
 
 
“จะไปไหนแบม”พิมถาม
 
 
“มันคงจะเอาคุณโทโมะไปซื้ออะไรแพงๆแน่เลย ชั้นไม่ยอมหรอก”แบมโวยวาย
 
 
“แล้วเธอขัดคุณโทโมะได้รึไง และอีกอย่างแก้วไม่ใช่คนแบบนั้นด้วย เธอน่ะอยู่ที่นี่รอกับชั้น
เถอะ”พิมพูดแล้วจับแขนแบมไว้ แบมจึงได้แต่ฮึดฮัดทำอะไรไม่ได้
 
 
 
 
 
“ลากชั้นมาเนี่ยอยากได้อะไรเป็นพิเศษหรอจ้ะเมียจ๋า เอ ถ้าได้แล้วคืนนี้ต้องทำการบ้านดีๆล่ะ”โท
โมะพูดก่อนจะเอามือปัดปรอยผมแก้วที่ตกมา แก้วปัดมือโทโมะออกไปทันที
 
 
“ออกไปเลย นี่ชั้นตามนายมาชั้นจะให้นายดูว่านั่นใช่ยัยหัวทองแฟนเพื่อนนายรึเปล่า”แก้วชี้ไปที่ร้าน
อาหารอิตาเลี่ยนอีกฝั่งโทโมะเพ่งมองแล้วตกใจ นั่นหวาย หวายอยู่กับใคร
 
 
 
“เพื่อนล่ะมั้ง”โทโมะพูด
 
 
“นี่แล้วเพื่อนกันเค้าทำกันแบบนั้นน่ะหรอ”แก้วชี้ไปที่ร้านอีกทีพบว่าหวายกับกวินที่จับมือกันแล้วกวิน
ช้อนมือของหวายขึ้นมาจุมพิศอย่างอ่อนโยนโดยที่หวายเขินก่อนจะหอมแก้มชายหนุ่มทันที
 
 
 
“นี่หวายแอบมีคนอื่นนอกจากไอ้ป๊อปหรอเนี่ย”โมะพูดอึ้งๆ
 
 
 
 
มาดูกันว่าแก้วกับโทโมะจะมีบิธียังไงให้ป๊อปปี้จับได้ว่าหวายมีคนอื่น
 
อย่าลืมเม้นกับโหวตเยอะๆน้าาาาาาา