หนี้แค้นแสนรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืมม”ฟางลืมตาตื่นมาในเช้าที่สดใสแล้วมองไปรอบๆห้องต้องแปลกใจที่พบว่าห้องนอนนี้มันเป็น

ห้องนอนใคร

 

 

“คุณป๊อป กรี๊ดดดดดด”ฟางหันมาข้างตัวเองพบว่าคนที่หลับอยู่ข้างๆเธอคือป๊อปปี้แถมป๊อปปี้ไม่ได้

ใส่เสื้อ เช่นเดียวกับเธอที่ใส่แค่เสื้อคลุมอาบน้ำตัวเดียวก่อนะกรี๊ดออกมา

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

ฟางจัดการถีบป๊อปปี้ตกลงไปที่เตียงทันที

 

 

 

“โอ๊ย ถีบมาแบบนี้อยากมีเรื่องรึไงห้ะ เจ็บนะ”ป๊อปปี้ร้องโวยวายเมื่อถูกปลุกด้วยการถีบลงจากเตียงแบบนี้

 

 

 

“เมื่อคืน ฮึก อย่าบอกนะว่าคุณป๊อปทำอะไรฟาง”ฟางสำรวจตัวเองพบว่าไม่มีเสื้อผ้าติดตัวซักชิ้นก็

ค่อยๆถามก่อนจะร้องไห้ออกมา

 

 

 

“ยังไม่ได้ทำ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ไม่ได้ทำแล้วเสื้อผ้ามันหายไปไหนหมดล่ะคะ ฮือๆ ที่แท้ที่คุณให้ฟางดื่มไวน์เพราะคุณจะมอมฟางมาทำเรื่องแบบนี้ใช่มั้ย คุณมันเลวๆๆๆ เลวที่สุด ไหนว่าจะไม่มีวันทำอะไรฟางไ-ง แต่งงานกันแค่ในนามเท่านั้น”ฟางร้องไห้ก่อนปรี่เข้าไปทุบตีป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“พอได้แล้วชั้นไม่ได้ทำอะไรเธอทั้งนั้นล่ะ หรือถ้าอยากให้ทำก็ได้นะ”ป๊อปปี้รวบมือฟางที่ทุบตัวเอง

ก่อนจะพูดออกมาทำให้ฟางชะงัก

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

“เสื้อผ้าได้แล้วค่ะคุณป๊อปส่วนชุดเก่าของคุณฟางป้าเอาไปซักให้แล้วนะคะ”ป้าพรป้าแม่บ้านเดินเอา

เสื้อผ้าชุดใหม่ของฟางแล้วเอามาให้ฟาง

 

 

“เอ่อ นี่มันหมายความว่ายังไงคะป้า เสื้อผ้าพวกนี้”ฟางรับเสื้อผ้าจากป้าพรแล้วถามต่อทันที

 

 

“ก็จะบอกอะไรให้นะ เมื่อคืนน่ะเธอเมาเหมือนหมาแถมพูดจาไม่รู้เรื่องอีก ชั้นก็เลยให้เธอนอนบนนี้

แล้วที่ชั้นถอดเสื้อน่ะเป็นเพราะว่าเธออ้วกใส่ชั้น แถมอ้วกใส่เสื้อผ้าตัวเองอีกก็เลยต้อง

เปลี่ยน”ป๊อปปี้อธิบายความจริง

 

 

 

“จริงหรออคะ งั้นขอโทษด้วยนะคะ แล้วฟางก็ขอบคุณป้ามากนะคะที่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฟางนี่คงจะ

ลำบากแย่เลย”ฟางเดินไปขอบคุณป้าพรทันที

 

 

 

“เอ่อ เปลี่ยนเสื้อผ้า ป้าไม่ได้เปลี่ยนให้หรอก ป้าแค่เอาเสื้อผ้าไปซักให้หนูตามคำสั่งคุณป๊อปเท่านั้นล่ะ

จ้ะ”ป้าพรพูดจบก็ขอตัวไปทำงานต่อ ฟางมองตัวเองที่สวมแค่เสื้อคลุมอาบน้ำก็หน้าแดงทันที

 

 

“ถ้าอย่างงั้นหมายความว่าคุณป๊อเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฟางน่ะสิคะ”ฟางหันไปถามป๊อปปี้ทันที

 

 

“อือ ก็ใช่น่ะสิ แหม ทำอย่างกับชั้นไม่เคยเปลี่ยนนี่ก็ครั้งที่2แล้วไม่เป็นไรหรอกน่า”ป๊อปปี้พูดยิ่ง

ทำให้ฟางนึกถึงตอนที่เธอไม่สบายก็เช่นกัน

 

 

“งั้นคุณป๊อปก็เห็นของฟางหมอน่ะสิคะ”ฟางรีบเอามือปิดตัวเองทันที

 

 

“อ๋อ ไม่เป็นไรหรอก ชั้นไม่บอกใครหรอกน่า ชั้นไม่ถือ”ป๊อปปี้พูดหน้าตาย

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

“แต่ฟางถือ ฮือๆ คนบ้าคนใจร้าย ฟางแต่งงานกับใครไม่ได้แล้วแน่ๆเลย ฮือๆๆ”ฟางวิ่งร้องไห้เข้าไป

ในห้องน้ำทันทีที่ตบป๊อปปี้เสร็จ

 

 

 

“นี่เธอมันจะมากไปแล้วนะ ชั้นช่วยเธอแท้ๆชั้นต้องโดนเธอตบอีกรึไง เฮ้ ยังไงซะเธอก็แต่งงานกับชั้นเป็นเมียชั้นนะ เรื่องแค่นี้เอง”ป๊อปปี้เอามือกุมแก้มตัวเองก่อนจะโวยวาย ยัยบ้า มือหนักชะมัด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะไปไหนของเธอน่ะ”โทโมะเดินมาคว้าแขนแก้วที่เดินออกจากร้านเสื้อผ้าผู้หญิงที่ตัวเองพาแก้ว

แบมและพิมมาเลือกซื้อเสื้อผ้าอยู่

 

 

 

“เบื่อ”แก้วสะบัดมือหลุดก็เดินหนีโทโมะออกมานั่งที่ม้านั่งในห้อง แหวะผู้หญิงทำไมต้องชอบแต่ง

ตัวสวยๆใส่กระโปรงด้วยนะ เธอคนหนึ่งล่ะที่ไม่ชอบ

 

 

 

“อ่ะ”โทโมะยื่นไอติมให้แก้ว แก้วรับมันมาชายหนุ่มจึงนั่งลงข้างๆแก้ว

 

 

“เสื้อผ้าก็ออกจะสวย เธอน่ะใส่ออกจะเหมาะทำไมไม่ไปเลือกกับพิมกับแบมเค้าล่ะ”โทโมะถามแก้ว

 

 

“ไม่ มันไม่ใช่ชั้น ชั้นไม่ชอบใส่กระโปรง มันทำอะไรไม่ถนัด”แก้วตอบแล้วนั่งกินไอติมไปจนหมด

เล่นเอาโทโมะทึ่งแก้วมากที่กินไอติมหมดอย่างรวดเร็วโดยไม่ห่วงสวย

 

 

“อ่ะ เช็ดซะ เธอนี่นะ มีของดีไว้กับตัวทำไมไม่เอาออกมาโชว์”โทโมะพูดแล้วเช็ดปากให้แก้วทำเอา

แก้วอึ้งแอบหน้าแดงที่ถูกโทโมะเช็ดปากให้เธอ

 

 

“ก็มันไม่ใช่สไตล์ชั้น ชั้นไม่ชอบโชว์ใคร”แก้วพูด

 

 

 

“แต่ชั้นน่ะก็เห็นเธอมาทั้งตัวแล้วนะ”โทโมะพูดก่อนจะกระซิบข้างหูแก้ว

 

 

“ทุเรศ เพราะมันเป็นความจำเป็นหรอกน่า ถ้าชั้นไม่อยากได้เงินชั้นก็ไม่ทำ ยอมตายซะดีกว่าเป็นผู้

หญิงของคนที่มักมากแบบนาย”แก้วผลักโทโมะออกห่างแล้วจะเดินหนี โทโมะรั้งแก้วไว้

 

 

“เอาน่า เธอก็สนุกกับมัน ชั้นก็สนุกกับมัน แถมเธอำด้ตังค์อีก เมื่อถึงเวลาเธอเก็บเงินครบชั้นจะไป

จากเธอเองเอามั้ยล่ะ”โทโมะพูด

 

 

“แน่นอนอยู่แล้ว ชั้นจะรอให้ถึงวันนั้น วันที่เราไม่มีหนี้อะไรต้องติดค้างต่อกัน”แก้วว่าก่อนจะจ้องโทโมะ

 

 

 

 

“แล้วจะไปไหนล่ะนั่น แบมกับพิมเสร็จแล้วนะ”โทโมะเดินตามแก้วมาแล้วพูด

 

 

“ก็ไปหาอะไรกิน ชั้นไม่ชอบอะไรสวยๆงามๆ เชิญนายไปกับเมียๆของนายเลย เสร็จแล้วให้พิมโทร

ตามชั้นด้วย”แก้วพูดแล้วจะเดินไปก่อนจะรีบวิ่งกลับมาหาโทโมะ

 

 

 

“ทำไม เปลี่ยนใจแล้วรึไงอยากได้ชุดอะไรจ้ะ ซีทรูม้ะ เข้ากับเธอดี”โทโมะแซวที่แก้ววิ่งมารั้งตัวเอง

 

 

“เช้อะ ทำเป็นเล่นตัวกะให้คุณโทโมะมาง้อล่ะสิ แกนี่มันแผนเยอะซะริงๆ”แบมว่า

 

 

“หุปปากไปเลย นี่นายมาดูนี่กับชั้นหน่อย”แก้วลากโทโมะไปทันที

 

 

 

 

“จะไปไหนแบม”พิมถาม

 

 

“มันคงจะเอาคุณโทโมะไปซื้ออะไรแพงๆแน่เลย ชั้นไม่ยอมหรอก”แบมโวยวาย

 

 

“แล้วเธอขัดคุณโทโมะได้รึไง และอีกอย่างแก้วไม่ใช่คนแบบนั้นด้วย เธอน่ะอยู่ที่นี่รอกับชั้น

เถอะ”พิมพูดแล้วจับแขนแบมไว้ แบมจึงได้แต่ฮึดฮัดทำอะไรไม่ได้

 

 

 

 

 

“ลากชั้นมาเนี่ยอยากได้อะไรเป็นพิเศษหรอจ้ะเมียจ๋า เอ ถ้าได้แล้วคืนนี้ต้องทำการบ้านดีๆล่ะ”โท

โมะพูดก่อนจะเอามือปัดปรอยผมแก้วที่ตกมา แก้วปัดมือโทโมะออกไปทันที

 

 

“ออกไปเลย นี่ชั้นตามนายมาชั้นจะให้นายดูว่านั่นใช่ยัยหัวทองแฟนเพื่อนนายรึเปล่า”แก้วชี้ไปที่ร้าน

อาหารอิตาเลี่ยนอีกฝั่งโทโมะเพ่งมองแล้วตกใจ นั่นหวาย หวายอยู่กับใคร

 

 

 

“เพื่อนล่ะมั้ง”โทโมะพูด

 

 

“นี่แล้วเพื่อนกันเค้าทำกันแบบนั้นน่ะหรอ”แก้วชี้ไปที่ร้านอีกทีพบว่าหวายกับกวินที่จับมือกันแล้วกวิน

ช้อนมือของหวายขึ้นมาจุมพิศอย่างอ่อนโยนโดยที่หวายเขินก่อนจะหอมแก้มชายหนุ่มทันที

 

 

 

“นี่หวายแอบมีคนอื่นนอกจากไอ้ป๊อปหรอเนี่ย”โมะพูดอึ้งๆ

 

 

 

 

มาดูกันว่าแก้วกับโทโมะจะมีบิธียังไงให้ป๊อปปี้จับได้ว่าหวายมีคนอื่น

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตเยอะๆน้าาาาาาา