รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

“อื้มม”ฟางตื่นมาแล้วเห็นป๊อปปี้นั่งฟุบหลับอยู่ข้างๆแล้วพบว่าแม๊คกับยอร์ชหายไปแล้ว ฟางมองคน

ตัวสูงที่นั่งฟุบหลับข้างเธอไม่ไปไหน ยอมนั่งหลังขดหลังแข็งหลับตรงนี้ ฟางเอื้อมมือจะไปจับป๊อปปี้

ต้องลดมือลงแล้วแกล้งหลับเมื่อเห็นป๊อปปี้ขยับตัวตื่นมา

 

 

 

“ขอบคุณมากครับ”พยาบาลเข็นถาดอาหารมาให้ป๊อปปี้พูดขอบคุณก่อนจะเข็นมาไว้ข้างๆฟาง

 

 

“ไม่ปลุกละกัน ถ้าตื่นแล้วค่อยกินนะฟาง”ป๊อปปี้ลูบผมฟางก่อนจะลุกไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน

เมื่อออกมาพบว่าฟางตื่นแล้วและกำลังนั่งมองวิวนอกระเบียงอยู่

 

 

 

“ตื่นแล้วสินะ ฟางทานข้าวก่อนนะ กำลังร้อนๆเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วเลื่อนถาดอาหารไปให้ฟางก่อนจะ

เปิดฝาครอบอาหารออกให้ฟาง

 

 

“แม๊คกับยอร์ชล่ะคะ”ฟางถาม

 

 

“แม๊คกับยอร์ชย่ารับกลับไปนอนต่อที่บ้านแล้วล่ะไม่ต้องห่วงนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะนั่งลงเฝ้าฟางข้างๆ

ตามเดิม

 

 

“แล้วคุณไม่ทานข้าวหรอคะ ออกไปทานข้าวเถอะค่ะชั้นทานข้าวเองได้”ฟางพูดแล้วนั่งทานข้าวไม่

มองป๊อปปี้

 

 

 

“ไม่ล่ะ ชั้นไม่หิวเธอทานเถอะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ถ้าคุณไม่ไปทานข้าวชั้นก็ไม่ทานมันล่ะ”ฟางวางช้อนลงไม่กินข้าวต่อ

 

 

“ฟางอย่าดื้อสิ เธอต้องทานข้าวนะ เพื่อลูกในท้อง”ป๊อปปี้พูด

 

 

“แล้วคุณล่ะคะ จะฝืนตัวเองเฝ้าชั้นทำไม ไปทานข้าวซะดูแลตัวเองซะบ้าง ชั้นหนีคุณไปไหนไม่ได้

หรอกเวลานี้”ฟางบ่นป๊อปปี้ยาวเหยียดจนป๊อปปี้ยอมลงไปหาอะไรทานแล้วสักพักใหญ่ป๊อปปี้กลับ

ขึ้นมาพบว่าฟางนั่งดูทีวีไม่ได้หนีไปไหนอย่างที่บอกเขาจริงๆ

 

 

 

“ฟาง เดี๋ยวแก้วกับโทโมะเค้าจะแต่งงานกันแล้วนะ”ป๊อปปี้พยายามชวนคุย

 

 

“หรอคะ ฝากบอกคุณแก้วทีนะคะว่ายินดีด้วยนะคะ เพราะพี่โทโมะเค้าเป็นคนดีจริงๆ และพี่โทโมะ

เค้าน่ะไม่ทิ้งคุณแก้วแน่นอน”ฟางพูด

 

 

“แล้วถ้าเธอออกจากโรงพยาบาลแล้ว เธอจะกลับไปอยู่ที่บ้านกับพวกเรามั้ย”ป๊อปปี้ถามฟาง

 

 

“ไม่ค่ะ ชั้นบอกแล้วไงนั่นไม่ใช่บ้านของชั้น”ฟางพูดไม่ยอมมองหน้าป๊อปปี้เลย

 

 

“ทะ ทำไมล่ะฟาง แม๊คกับยอร์ชเค้าอยากอยู่ด้วยกันนะ ทุกคนเองก็คิดถึงฟางมากด้วย กลับมาอยู่

เถอะนะ”ป๊อปปี้พยายามขอร้อง

 

 

“ถ้าแม๊คอยากไปหาคุณ อยากไปหาคุณท่าน ฟางก็จะให้แม๊คไป แต่ฟางขอเลือกจะอยู่ที่บ้านเช่า

ตามเดิมดีกว่ากลับไปอยู่กับคนที่เห็นฟางเป็นของตายอย่างคุณ”ฟางพูด

 

 

 

“ฟาง เมื่อไหร่เธอจะให้อภัยชั้น ชั้นไม่ใส่ใจเธอตอนที่เชียงใหม่ก็จริงแต่ชั้นไม่เคยเห็นเธอเป็นของ

ตายเลยนะฟาง เธอเป็นเมียที่ชั้นแต่งงานด้วยคนนึงนะ ชั้นผิดไปแล้วฟางชั้นอยากขอโอกาสได้ดูแล

เธอได้มั้ย”ป๊อปปี้พูด

 

 

“เราหย่ากันแล้วไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ”ฟางพูด

 

 

“ชั้นยังไม่ได้เซ็นชื่อชั้นลงไปในใบหย่าเท่ากับว่าการหย่าไม่เสร็จสมบูรณ์ เราไม่ได้หย่ากัน”ป๊อปปี้

พูด

 

 

 

“ง้นก็แล้วแต่คุณแต่ชั้นหย่ากับคุณแล้ว ถ้าออกจากโรงพยาบาลไปก็ช่วยต่างคนต่างอยู่ด้วยนะคะ

ชั้นไม่ต้องการความหวังดีในวันที่สายไปแล้วของคุณ”ฟางพูดจบก็ปิดทีวีแล้วคลุมโปงนอนหนีป๊อปปี้

ป๊อปปี้มองด้วยความเสียใจ

 

 

 

 

 

 

“ในที่สุดก็ได้ออกจากโรงพยาบาลนะฟาง ดีใจด้วยนะ”ย่าใหญ่พูดเมื่อมาหาฟางในวันที่ออกจากโรง

พยาบาล

 

 

“แม่ฟางคืนนี้แม๊คอยากนอนกับพี่ยอร์ชอ่ะ เรากลับไปอยู่บ้านเหมือนเดิมเถอะนะครับๆ”แม๊ครีบขอแม่

 

 

“ไม่ได้ครับ เราต้องกลับบ้านของเรา แม๊คอยากให้แม่อยู่คนเดียวหรอ”ฟางรีบพูดแต่ก็แอบชะเง้อ

มองหาป๊อปปี้ เพราะตั้งแต่เธอว่าไป3วันก่อนเขาก็มาหาเธอเหมือนเดิมแต่มาช่วงที่เธอหลับ เพราะ

พอตื่นก็เป็นเพื่อน เฟย์ และคู่โทโมะและแก้วสลับกันมาดูแลเธอ

 

 

 

“ต่อจากนี้หมอบอกเหลืออีก3เดือนเราก็จะได้เห็นหน้าหลานแล้วนะ”แก้วพูดเพราะเมื่อตอนเช้าหมอ

เข้ามาตรวอาการฟางเพื่อสรุปและพบว่าฟางอายุครรภ์เพิ่มเป็น6เดือนแล้ว

 

 

“ฟางมาอยู่กับทุกคนเถอะนะ เพราะอยู่ที่บ้านเช่า แม๊คเองยังเด็กเกินไปอาจจะช่วยดูแลฟางไม่

สะดวกนะ”โทโมะช่วยพูดอีกแรง

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ป้าเจ้าของบ้านเช่าเค้าก็ดูแลฟางและแม๊คดีอยู่แล้ว”ฟางพูด

 

 

 

“เดี๋ยวเรากลับกันเลยมั้ยครับ มาฟางเดี๋ยวไปที่รถนะ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องแล้วพูด

 

 

“ใครเค้าจะกลับกับคุณ ชั้นไม่อยากลับหรอกค่ะ”ฟางพูดแล้วสักพักพิชชี่ก็เดินเข้ามาในห้อง

 

 

“ยินดีด้วยนะคุณแม่ออกจากโรงพยาบาลซักที”พิชชี่เดินเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้ให้ฟาง ฟางยิ้มรับ

กับพิชชี่ทำเอาป๊อปปี้ที่มองดูอยู่ก็ซึมลงไป

 

 

“พิชชี่พาฟางกลับบ้านทีนะ”ฟางพูดก่อนจะให้พิชชี่ประคองแทนที่จะเป็นป๊อปปี้ ทำเอาทุกคนใน

ห้องเหวอทันทีที่ฟางเลือกจะกลับกับพิชชี่

 

 

 

“เอาน่าเฮียอย่าพึ่งท้อ ง้อหญิงต้องอดทนถึงจะได้ใจหญิงมา เนาะ”เขื่อนพูดก่อนจะหันไปยักคิ้วให้

เฟย์ที่ยิ้มให้เขาด้วยความเขิน

 

 

 

 

 

“แน่ใจนะฟางว่าพิชไปรับมาแบบนี้คุณป๊อปไม่โกรธเอา”พิชชี่ถามฟางขณะขับรถมาด้วยกัน

 

 

“จะโกรธทำไม เราหย่ากันแล้ว”ฟางพูด

 

 

“แต่คุณป๊อปเค้ารักฟางมากนะ ฟางอย่าใจร้ายแบบนี้กัยคนที่รักฟางสิ”พิชชี่พูด

 

 

“ทีตอนเค้าทำเค้ายังไม่นึกถึงใจฟางบ้างเลย”ฟางพูดแล้วนึกถึงตอนที่ไปเชียงใหม่กัน ทั้งตอนที่

ป๊อปปี้ทำแผนกับฟ้า และตอนที่หวายเข้ามาหายอร์ชจนเขาต้องดูแลนลืมเมียอย่างเธอไป

 

 

“ที่โกรธแล้วประชดเค้าเพราะต้องการเอาคืนบ้างสินะ แหมฟาง ปากบอกไม่มีวันกลับไปหาเค้าแต่

ออกมาแล้วลืมพาแม๊คกลับแล้วให้อยู่กับครอบครัวโน้นเนี่ยนะ”พิชชี่พูดยิ้มๆทำเอาฟางชะงัก

 

 

 

“อะไร มันบังเอิญต่างหากแม๊คอยากอยู่กับยอร์ชฟางเลยให้นอนโน่น”ฟางพูด

 

 

 

“จ้า คุณแม่ปากแข็ง”พิชชี่พูดก่อนะขับรถมาถึงบ้านเช่าฟางแล้วก็จัดการพยุงฟางไปนั่งในบ้านและ

จัดแจงกระเป๋าไว้ให้

 

 

 

“เดี๋ยวพิชต้องไปก่อนนะฟาง เห็นพยากรณ์อากาบอกว่าคืนนี้ฝนจะตกก็รีบปิดหน้าต่างล่ะ คืนนี้ยิ่งอยู่

คนเดียวด้วยนิ”พิชชี่พูดก่อนจะกลับไป ฟางจึงเช็คดูแลความเรียบร้อยและทำความสะอาดบ้านตัว

เองจนเวลาล่วงเลยเป็นตอนเย็น ป้าเจ้าของห้องเช่าเอาอาหารมาแบ่งให้ฟาง และเมื่อฟางทานข้าว

เสร็จก็เลยจะไปอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาเพื่อเตรียมตัวนอน

 

 

 

 

 

ครืน

 

 

เสียงฟ้าร้องฝนตกด้านนอกฟางรีบเดินมาด้านนอกทันที

 

 

 

“ตายล่ะปิดหน้าต่างๆ”ฟางไล่ปิดหน้าต่างทุกบานในบ้านเพื่อกันฝนสาดเข้ามาก่อนจะรีบวิ่งไปไม่ทัน

ระวังว่ามีน้ำฝนที่สาดเข้ามาแล้วตรงพื้น

 

 

 

“ว้ายยย”ฟางร้องเมื่อตัวเองลื่นจังหวะนั้นเองป๊อปปี้รีบคว้าตัวฟางมาไว้ในอ้อมกอดตัวเองได้ทัน

ทำให้ฟางไม่ล้ม

 

 

“ระวังหน่อยสิ อย่าวิ่ง มันมีคราบน้ำตรงนี้เดี๋ยวก็ล้มละเจ็บไปถึงลูกหรอก”ป๊อปปี้พูด

 

 

“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ไงทำไมไม่กลับบ้าน”ฟางถามป๊อปปี้และผละออกจากอ้อมกอดเขา

 

 

“ก็มาอยู่กับเมียชั้นไง ชั้นไม่ยอมให้เมียชั้นอยู่คนเดียวหรอกนะ ไหนยังเหลืออีก2บานนิเดี๋ยวชั้นปิด

ให้เธอนั่งรอตรงนี้ล่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วจัดการปิดหน้าต่างทั้งหมดให้ฟางก่อนจะเอาไม้ถูพื้นมาเช็ดพื้น

ทำความสะอาดให้ฟาง

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกชั้นอยู่คนเดียวได้ คุณกลับบ้านไปเถอะ”ฟางพูด

 

 

 

“ชั้นบอกแล้วไง ชั้นะอยู่ดูแลเมียชั้น ถ้านี่คือบ้านที่เมียชั้นบอก ชั้นก็จะอยู่ที่นี่ อยู่ดูแลเธอไง”ป๊อปปี้

พูดจบก็จัดการถูพื้นต่อจนเสร็จ

 

 

 

“เดี๋ยวเราไปนอนกันได้แล้วนะฟาง นอนตั้งแต่หัวค่ำน่ะดีไม่ต้องนอนดึก”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“เข้ามาทำไมคุณน่ะถ้าจะนอนที่นี่ก็นอนด้านนอกนี่มันห้องชั้น อ้อ แล้วพรุ่งนี้ก็ขอเชิญกลับไปด้วยนะ

คะ”ฟางพูดเชิดๆ

 

 

 

“ถึงเธอจะไล่ชั้นเป็นร้อยเป็นพันชั้นก็ยืนยันคำเดิม ชั้นจะอยู่กับเธอที่นี่ ไม่หนีเธอไปไหนเข้าใจ

มั้ย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“แต่ชั้นอยู่คนเดียวได้ ชั้นไม่อยากเจอคุณ”ฟางรีบพูดเสียงแข็ง

 

 

 

 

 

พรึบ

 

 

 

ไฟในบ้านทั้งหมดดับลงไปทันที

 

 

 

 

“กรี๊ดดด ฮือๆ”ฟางตกใจร้องกรี้ดออกมาก่อนจะร้องไห้

 

 

 

 

“ฟาง อยู่ไหนน่ะฟฟาง แปปนะชั้นเปิดไฟฉายก่อน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเปิดไฟสว่างในมือถือแล้วเดิน

ไปแตะตัวฟางไว้

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะ ไม่ต้องกลัว ชั้นอยู่นี่แล้วชั้นไม่ทิ้งเธอไปไหนหรอกนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนะกอดปลอบฟาง

ไว้โดยที่ฟางกอดป๊อปปี้แน่น

 

 

 

“เดี๋ยวฟางนอนเลยก็ได้นะ”ป๊อปปี้พูดแล้วประคองพาฟางไปที่เตียงเพื่อนอน

 

 

 

“อย่าไปได้มั้ย ชั้นกลัวความมืด”ฟางพูดเมื่อถูกป๊อปปี้ว่างลงนอนแล้วดึงเสื้อป๊อปปี้ไว้แน่น

 

 

 

“ชั้นไม่ไปไหนหรอก ชั้นอยู่ข้างนอกนี้ล่ะ เธอพูดจริงๆนะ ชั้นจะดูแลเธออย่างงี้ไม่ไปไหน

แน่นอน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างฟางแล้วกอดฟางไว้

 

 

 

 

“อย่ากลัวไปเลยนะคนดี ชั้นอยู่นี่แล้ว”ป๊อปปี้พูดแล้วลูบผมฟางไว้ขณะตัวเองกอดฟางอยู่

 

 

 

“ชั้นยอมให้คุณแค่คืนนี้คนเดียวเท่านั้นนะ พรุ่งนี้คุณก็กลับบ้านไปซะ”ฟางพูด

 

 

 

 

“ลูกพ่อดูสิแม่เค้างอนพ่อไม่หายเลย เอะอะจะไล่พ่อตลอดเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วเอามืออีกข้างที่ไม่ได้

โอบกอดฟางไว้มาลูบท้องของฟางเพื่ออ้อน

 

 

 

 

“อย่ามาพูดแบบนี้นะ ชั้นบอกแล้วไงนี่เป็นลูกชั้นคนเดียวต่างหากล่ะคนบ้า”ฟางพูดไม่ทันจบป๊อปปี้ก็

ก้มลงจูบปากฟางทันที

 

 

 

“Goodnight kissนะครับผม นอนเถอะนะ”ป๊อปปี้ถอนจูบฟางมาแล้วพูดก่อนจะหลับตาลงไป ฟาง

เหวอปนหน้าแดงเมื่อเห็นป๊อปปี้หลับแล้วจึงหลับตาลงตามด้วยความเหนื่อยอ่อน

 

 

 

 

คนท้องอารมณ์อ่อนไหว และขี้งอน มาดูป๊อปปี้จะโดนอะไรบ้าง