รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

“อืมม”ป๊อปปี้ขยับตัวตื่นใจตอนเช้าแล้วรู้สึกตัวว่ามีคนมานอนกอดตัวเองก็หันกลับมามองต้องตกใจ

 

 

“นี่ชั้นไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย ฟาง”ป๊อปปี้พูดเบาๆแล้วมองฟางอึ้งหรือถ้ามันจะเป็นแค่ฝัน แต่มันก็คือฝันดี

ที่สุดของเขาในตอนนี้แล้ว ป๊อปปี้เอามือไปลูบผมฟางเบาๆด้วยความรักกก่อนสายตาจะเลื่อนมองลง

มาที่ท้องของฟางที่นูนโตกว่าเดิมหลังจากที่เจอกันครั้งนั้นที่ร้านของพิชชี่

 

 

 

“ลูกพ่อ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเอามือลูบไปที่ท้องเพื่จับท้องของฟาง ในท้องที่มีลูกของเขาอยู่

 

 

 

“อ๊ะ”ฟางลืมตารู้สึกตัวแล้วเห็นป๊อปปี้ตื่นแล้วก็ตกใจรีบดันตัวหนีออกจากป๊อปปี้ไป

 

 

“ฟางจะไปไหนน่ะฟาง”ป๊อปปี้ตกใจรีบคว้าแขนฟางไว้

 

 

“ปล่อยชั้น ชั้นจะกลับบ้าน”ฟางปรับเป็นน้ำเสียงเย็นชาตามเดิมแล้วพูด

 

 

“นี่ไงก็ที่นี่บ้านของเราฟางอย่าไปไหนนะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ที่นี่ไม่ใช่บ้านของชั้น นี่มันบ้านของคุณ แล้วก็ปล่อยชั้นด้วย ชั้นจะกลับบ้าน”ฟางพูดอีกครั้ง

 

 

“ไม่ฟาง ชั้นจะไม่มีวันปล่อยเธอไปไหนอีกแล้ว อยู่กับชั้นนะ”ป๊อปปี้ขอร้อง

 

 

“ไม่ ชั้นจะไม่มีวันกลับหันหลังมา เมื่อชั้นตัดสินอะไรไปแล้ว ปล่อย”ฟางสะบัดตัวออกจากมือป๊อปปี้

ที่จับอย่างแรงแล้วลุกจากเตียงเพื่อหนีป๊อปปี้

 

 

“ถ้าเธอบอกว่าจะไม่มีวันกลับหันหลังมาอีก แล้วเธอมาหาชั้นทำไมล่ะฟาง”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางนิ่ง

หยุดเดิน

 

 

“เธอจะมาสนใจอะไรคนอย่างชั้นล่ะฟาง ปล่อยให้ชั้นเป็นแบบนี้ไปสิ ในเมื่อชั้นมันเป็นคนเลวใน

สายตาเธออยู่แล้ว”ป๊อปปี้พูดขึ้นมาอย่างตัดพ้อ ฟางจึงเดินเข้าไปใกล้แล้วตบหน้าป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

“คนบ้า จะมาเสียใจอะไรแค่เรื่องของฟางคะ รู้ตัวบ้างมั้ยว่าคุณทำตัวแบบนี้น่ะ มีคนที่เป็นห่วงคุณ

มากอย่างคุณแก้ว คุณท่าน ที่ไม่สบายใจที่คุณเหลวไหลไม่ยอมไปทำงานแบบนี้ และอีกคนที่ต้อง

เสียใจที่สุดคือน้องยอร์ช ทั้งๆที่เค้าเหลืพ่อแค่คนเดียวแล้วแต่พ่อกลับทำตัวแย่ๆให้ลูกเห็นเป็น

ตัวอย่างแบบนี้น่ะหรอ”ฟางพูดขึ้น ป๊อปปี้นั่งนิ่งฟังฟาง

 

 

“ชะ ชั้นขอโทษ ชั้นจะไม่ทำแบบนี้อีก”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ไม่ต้องมาขอโทษชั้น คนที่คุณควรขอโทษคือทั้ง3คนที่ชั้นพูดเมื่อกี้นี้มากกว่า”ฟางพูดแล้วหันหลัง

เดินออกไปแต่ป๊อปปี้รีบวิ่งมากอดรั้งฟางไว้

 

 

 

“อย่าไปนะฟาง อย่าปากชั้น ชั้นขอร้อง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ชั้นบอกว่ามันสายไปแล้วที่คุณจะมาพูดอะไรแบบนี้ ปล่อยให้ชั้นไปตามทางของชั้นเถอะค่ะ”ฟาง

พูดเสียงแข็ง

 

 

“ให้ชั้นได้ดูแลเธอกับลูกไม่ได้หรอ แม๊คเค้าต้องการพ่อนะ”ป๊อปปี้พูด ฟางรีบพลิกตัวมาแล้วผลัก

ป๊อปปี้ก่อนจะตบหน้าอีกครั้ง

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

“ยังมีหน้ามาพูดคำนี้อีกหรอคะ ในเมื่อคุณน่ะ ไม่ได้ใส่ใจอะไรในตัวแม๊คเลย มันก็ทำให้ชั้นเห็นได้

ชัดแล้วว่าคุณน่ะ ไม่สามารถทำในสิ่งที่แม๊คต้องการได้เลย”ฟางตะคอกใส่ป๊อปปี้

 

 

 

“ให้โอกาสชั้นได้มั้ยฟาง ชั้นขอโทษที่เป็นพ่อที่แย่ เป็นสามีที่ไม่ดี แต่ให้โอกาสชั้นอีกสักครั้งจะได้

มั้ย ชั้นรู้แล้วว่าชั้นขาดเธอไม่ได้จริงๆ”ป๊อปปี้คุกเข่ากอดเอวฟางไว้แล้วน้ำตาไหล ฟางอึ้ง

 

 

 

“ชั้นบอกแล้วไงว่ามันสายไปแล้ว ปล่อย ชั้นจะกลับบ้าน”ฟางฝืนตัวผลักป๊อปปี้อีกครั้งก่อนจะเปิด

ประตูห้องนอนป๊อปปี้ออกมาแล้วชะงักเมื่อเห็นยอร์ชยืนอยู่หน้าห้อง และด้านหลังมีแก้ว ย่าใหญ่

เขื่อนที่อุ้มแม๊คอยู่และเฟย์

 

 

 

 

“พี่เป็ดน้อยอย่าไปจากพ่อป๊อปอีกเลยนะครับ แค่นี้พ่อป๊อปก็เสียใจเหมือนตายทั้งเป็นแล้ว อย่าไป

จากพ่อป๊อปเลย”ยอร์ชพูดออกมาทั้งน้ำตา

 

 

 

“จะให้ยอร์ชกราบเลยก็ได้อย่าไปจากพ่อป๊อปได้มั้ยฮะ พ่อป๊อปเค้ารักพี่เป็ดน้อยมากนะ แล้วสิ่งที่

พ่อป๊อปทำไปมันเป็นเพราะยอร์ช เพียงแค่ยอร์ชอยากอยู่กับแม่หวาย ยอร์ชขอโทษครับที่ทำให้พี่

เป็ดน้อยไม่เชื่อใจพ่อป๊อป ยอร์ชขอโทษ ฮือๆ”ยอร์ชพูดก่อนจะไหว้ขอโทษฟางหลายๆครั้งและจะ

ก้มลงกราบ ฟางตกใจรีบรั้งมือยอร์ชไว้

 

 

 

“อย่านะยอร์ชอย่าทำแบบนี้เลย พี่ไม่ใช่แม่ของยอร์ชนะครับ”ฟางเห็นยอร์ชร้องไห้ก็ร้องไห้ตาม

 

 

 

“แต่พี่เป็ดน้อยคือคนที่พ่อป๊อปรัก ยอร์ชรักพ่อป๊อปและยอร์ชก็รักคนที่พ่อป๊อปรักด้วย กลับมาเถอะ

นะครับ ครับมาหาพ่อป๊อปกับพวกเราเถอะนะ แม่ฟาง”ยอร์ชพูดออกมา ยิ่งทำให้ฟางน้ำตาไหลออก

มาไม่หยุด ฟางจะกอดยอร์ชไว้แล้วร้องไห้

 

 

 

“แม่ฟางกำลังท้องน้องอยู่ กลับมาอยู่กับพวกเราเถอะนะครับ นะครับ”ยอร์ชขอร้องฟางอีกครั้ง

 

 

 

“พ่อป๊อป”แม๊คลงจากเขื่อนแล้ววิ่งไปกอดป๊อปปี้แน่น

 

 

 

“พ่อขอโทษนะแม๊คที่พ่อทำตัวเป็นพ่อที่ไม่ดีกับเราเลย พ่อขอโทษนะครับ”ป๊อปปี้กอดลูกไว้แน่น

 

 

“แม๊คคิดถึงพ่อป๊อปนะครับ”แม๊คพูด ฟางหันไปมองลูกแล้วนิ่งแล้วมองยอร์ชสักพักก่อนะค่อยๆผละ

จากอ้อมกอดของยอร์ชแล้วลุกขึ้น

 

 

“ฟางจะไปไหนน่ะฟาง”แก้วถามฟางทันที แต่ก่อนที่ฟางจะพูดอะไร ฟางนิ่วหน้าแล้วจับลงที่ท้องตัว

เอง

 

 

 

 

“โอ๊ะ”ฟางร้องออกมาก่อนจะทรุดลงไปเป็นลมทันที

 

 

 

“ฟาง ฟาง”ป๊อปปี้ตกใจรีบเข้าไปประคองกอดฟางไว้แล้วพยายามเรียกแล้วต้องตกใจที่มีเลือดไหล

ออกมาจากหว่างของฟางนิดนึง

 

 

 

“ป๊อป พาฟางไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ”ย่าใหญ่พูด ป๊อปปี้รีบอุ้มฟางขึ้นแล้วพาไปที่โรงพยาบาล

ทันที

 

 

 

“ฟางอย่าเป็นอะไรนะฟาง อย่าจากชั้นไปอีกนะฟาง”ป๊อปปี้กอดฟางไว้แล้วพูดส่วนเขื่อนเป็นคนขับ

รถพาฟางและป๊อปปี้ไปที่โรงพยาบาล ฟางพยายามปรือตามามองคนที่กอดตัวเธอเอง เธอมอง

ป๊อปปี้ที่กอดเธอไว้แล้วพยายามพูด และเห็นน้ำตาของผู้ชายคนนี้ไหลออกมาจากตาอีกแล้ว

 

 

 

 

 

“หมอคะ หลานสะใภ้ชั้นเป็นยังไงบ้างคะ”ย่าใหญ่ถามหมอทันทีที่ไปถึง

 

 

“คนไข้มีอาการตกเลือดแต่โชคดีมากๆนะครับที่พามาส่งที่โรงพยาบาลได้ทันทั้งเด็กและแม่เลย

ปลอดภัย แต่ต่อจากนี้ไปมันจะอันตรายมากนะครับ พวกคุณต้องคอยระวังมากๆอย่าให้เดินมากเกิน

ไป อย่าให้ทำงานหนักหรือยกของหนักเกินไป ทางที่ดีให้คนไข้พักผ่อนให้มากนะครับ”หมอพูด

แล้วทุกคนก็เดินเข้าไปในห้องที่ฟางนอนหลับอยู่

 

 

 

 

“แม่ฟาง”แม๊คเดินไปกอดแม่ไว้ ป๊อปปี้เห็นก็เดินมากอดลูกไว้ทันที

 

 

“แม่กับน้องปลอดภัยแล้วนะครับแม๊คไม่ต้องห่วงนะ”ป๊อปปี้ปลอบลูกชายแล้วมองฟางที่หลับอยู่ก่อน

จะเอื้อมมือมาจับมือฟางไว้

 

 

 

“มันเป็นเพราะชั้นเอง เธอถึงต้องเป็นแบบนี้ ถ้าเธอกับลูกเป็นอะไรไปชั้นจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองเด็ด

ขาด”ป๊อปปี้พูดยอร์ชจีงเดินมากอดปลอบพ่อและแม๊คอีกคน ฟางคงจะทำงานหนักมากสินะเลยต้อง

เป็นแบบนี้ ทุกคนเห็นป๊อปปี้ แม๊ค ยอร์ช ป๊อปปี้ที่เฝ้าฟางที่หลับอยู่ก็อดสงสารครอบครัวนี้ไม่ได้ จึง

เดินออกไปนั่งด้านนอก

 

 

 

 

 

“ฟางจะใจแข็งไปถึงไหนกันนะ ลูกเค้าอยากอยู่กับพ่อแท้ๆ”แก้วพูด

 

 

“ย่ารู้ว่าฟางเสียใจและโกรธตาป๊อปมากแค่ไหนนะ แต่เท่านี้ย่าก็รู้แล้วว่าป๊อปจะไม่มีวันทำแบบนั้นอีก

ป๊อปเค้าได้รับบทเรียนราคาแพงของเค้าไปแล้วล่ะ”ย่าใหญ่พูด

 

 

“แต่ทั้งหมดนี้มันขึ้นอยู่กับฟางคนเดียวนะคะว่าเธอจะใจอ่อนยอมให้อภัยพี่ป๊อปรึเปล่า”เฟย์พูด แล้ว

แก้วก็รับโทรศัพท์จากโทโมะทันที

 

 

 

“ค่ะพี่โทโมะ หา วันนี้เลยหรอคะ แล้วเรื่องฮานะล่ะคะ อ่ะค่ะๆ แก้วจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ”แก้วพูด

 

“มีอะไรหรอแก้ว”ย่าใหญ่ถาม

 

 

 

“พี่โทโมะบอกว่า พ่อแม่ของเค้าอยากจะคุยกับฝ่ายเรา เรื่องสู่ขอแก้ว ย่าขาไปกับแก้วนะ แก้ว

เขิน”แก้วพูดแล้วหน้าแดงก่อนจะขอให้ย่าใหญ่ไปกับตัวเองทันที

 

 

“เห้อ จะได้เป็นฝั่งเป็นฝาซักทีนะแก้ว”เฟย์พูดเมื่อแก้วเดินออกไปกับย่าใหญ่

 

 

“แล้วเรื่องของเราล่ะ เฟน์พร้อมรึยังที่จะมาใช้นามสกุลเดียวกับพี่ครับ”เขื่อนพูดก่อนจับมือเฟย์ไว้

 

“ไว้เรื่องของพี่พี่เขื่อนเรียบร้อยก่อนนะคะ แล้วค่อยว่ากัน”เฟย์พูดยิ้มๆ

 

 

“เฟย๋อ่ะ พี่ต้องรอจนหัวหงอกเลยแน่ๆถ้ารอเคลียร์เรื่องเฮียอ่ะ”เขื่อนพูด เฟย์หัวเราะก่อนจะคล้อง

แขนเขื่อนไปหาอะไรกินด้านล่างโรงพยาบาล

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ”ฟางตื่นมาแล้วเห็นป๊อปปี้จับมือตัวเองอยู่ส่วนแม๊คกับยอร์ชก็หลับที่โซฟาก็รีบลุกขึ้น

 

 

“อย่าพึ่งขยับสิฟางฟางกำลังอ่อนแออยู่อยู่นะต้องพักผ่อนให้มากๆ”ป๊อปปี้รู้สึกตัวเมื่อฟางตื่นก็

ประคองฟางไว้

 

 

“ปล่อยค่ะ ฟางจะกลับบ้าน ปล่อย”ฟางพูดแล้วดิ้น

 

 

“อย่าดื้อสิฟาง นี่เราเกือบจะเสียลูกของเราไปแล้วนะ หมอบอกว่าอย่าให้ฟางทำงานหนักอีกเพราะ

ต่อจากนี้มันจะอันตรายมากๆเลยนะฟาง”ป๊อปปี้พูดด้วยความเป็นห่วง

 

 

“ไม่ใช่ลูกของเรา แต่เค้าเป็นลูกของฟางคนเดียวเท่านั้น ปล่อยค่ะ ฟางจะกลับบ้าน”ฟางดิ้นโวยวาย

จังหวะนั้นเองนางพยาบาลรีบเข้ามาดูฟาง

 

 

 

“คนไข้อย่าพึ่งกลับนะคะ คุณจะต้องพักอยู่ที่นี่ก่อนค่ะ ตอนนี้คุณกำลังท้องโตแล้วด้วยอะไรที่เป็น

งานหนักๆถ้าเลี้ยงได้ก็เลี่ยงไปเลยนะคะ หรือถ้ามีงานหนักๆอะไรให้คุณพ่อช่วยก็ได้นะคะคุณจะได้

ไม่ต้องเหนื่อยเพราะมันจะกระทบถึงลูกในท้องของคุณด้วย”นางพยาบาลพูด

 

 

“เค้าไม่ใช่พ่อเด็กหรอกค่ะ”ฟางรีบพูด

 

 

“เอ่อ เมียผมเค้าขี้งอนแบบนี้ล่ะครับคุณพยาบาล”ป๊อปปี้พูดแล้วโอบกอดฟางไว้ทันที

 

 

 

“แหม งอนกันไปมาแต่มีลูก3แล้วน่ารักนะคะ งั้นดิชั้นไม่กวนแล้ว พักผ่อนเยอะๆนะคะ”นางพยาบาล

มองแม๊ค ยอร์ชและฟางก็ยิ้มก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ฟางเมื่อเห็นว่าพยาบาลออกไปแล้วก็พลิก

ตัวหันหลังหลับใส่ป๊อปปี้ทันที ป๊อปปี้มองฟางแล้วถอนหายใจเบาๆ

 

 

 

“ชั้นรักและห่วงเธอกับลูกมากนะฟางแค่นี้มันยังพิสูจน์อะไรไม่ได้อีกหรอว่าชั้นอยากจะดูและเธอกับ

ลูกจริงๆ”ป๊อปปี้พูดข้างหูฟางก่อนจะลูบผมแล้วเดินไปนั่งกับลูกๆ ฟางลืมตามาแล้วนิ่งคิดถึงคำพูด

ของป๊อปปี้เมื่อกี้

 

 

 

 

 

เมื่อไหร่ฟางจะใจอ่อนน้อออ ไม่งั้นเขื่อนอดแต่งแน่ๆ

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตน้าาาาา