รักสุดท้ายของหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟ้า ลูกพี่เป็นยังไงบ้าง”ป๊อปปี้วิ่งเข้ามาที่หน้าห้องฉุกเฉินกับฟางแล้วพบว่าฟ้าและโซ่นั่งอยู่ก็รีบถาม
ทันที
 
 
“ตอนนี้น้องอยู่ในห้องฉุกเฉินแล้วยังไม่ออกมาเลยค่ะพี่ป๊อป”ฟ้าพูด
 
 
 
“โธ่ แม๊ค ยอร์ช”ฟางแทบทรุดลงไปกองกับพื้นป๊อปปี้รีบประคองฟางทันที     
 
 
“แล้วนี้ทำไมน้องถึงโดนรถชนเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พี่ฟังหน่อยสิ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“มันเป็นความผิดของฟ้าเองค่ะที่ฟ้าไม่ดูแลน้อง ฟ้ามัวแต่ไปโบกรถให้โซ่ ทำให้แม๊คกับยอร์ชต้อง
โดนรถชนแบบนี้”ฟ้าก้มหน้าพูดแล้วร้องไห้ออกมาโซ่รีบเข้าไปปลอบ
 
 
“ไม่เป็นไรฟ้า ตอนนี้แม๊คกับยอร์ชก็ถึงมือหมอแล้ว มันเป็นอุบัติเหตุไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น
หรอก”ป๊อปปี้พูด
 
 
“แต่ฟ้าเองต้องขอโทษอีกครั้งนะคะ ขอโทษจริงๆ”ฟ้าพูด
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
หมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน
 
 
“ใครเป็นพ่อแม่เด็กครับ”หมอถาม
 
 
“พวกเราเองค่ะเป็นพ่อแม่ของเด็ก”ฟางและป๊อปปี้ลุกขึ้นมาแล้วพูด
 
 
 
“ตอนนี้ลูกๆของพวกคุณอยู่ในขีดอัตรายต้องการเลือดเป็นอย่างแล้วทางโรงพยาบาลก็มีเลือดสำรอง
ไม่เพียงพอด้วยนะครับ เลยอยากจะขอให้คุณพ่อคุณแม่ช่วยบริจาคเลือดให้เด็กหน่อย”หมอพูด
 
 
“ได้ค่ะหมอ เพื่อลูกชั้นทำได้ค่ะ”ฟางรีบพูด
 
 
“เด็กผู้ชายคนเล็กมีเลือดกรุ๊ปบีนะครับ ส่วนเด็กผู้ชายคนโตนี้หนักหน่อยมีเลือดกรุ๊ปโอเนกะทีพนะ
ครับ”หมอพูด
 
 
“ทำยังไงดีคะคุณป๊อปฟางเป็นแค่กรุ๊ปโอธรรมดา แล้วแบบนี้ยอร์ชต้องแย่ๆแน่ๆเลย”ฟางกังวล
 
 
 
 
“งั้นชั้นเลือดของชั้นก็ได้ค่ะ เพราะชั้นเลือดกรุ๊ปเดียวกับเด็กคนนั้น”หวายเดินเข้ามาจากด้านหลังแล้ว
พูดขึ้น ป๊อปปี้และฟางมองอย่างตกใจทันที
 
 
 
 
 
สักพักต่อมาหลังจากที่ฟางพาป๊อปปี้และหวายไปที่ห้องบริจาคเลือดบริจาคเลือดให้แม๊คและยอร์ช
เสร็จแล้วก็พากันมานั่งที่หน้าร้านมินิมาร์ทด้านล่างของโรงพยาบาล โดยที่แม๊คและยอร์ชถูกนำไป
พักที่ห้องผู้ป่วยพิเศษโดยมีโซ่และฟ้าคอยดูแลอยู่
 
 
 
“แหม ไม่ได้เจอกันตั้งนานย้อมสีผมซะทองจำไม่ได้เลยนะหวาย”ป๊อปปี้พูดทักหวายเมื่อนั่งลง
 
 
“แหม ก็ไปอยู่เมกาก็ขอย้อมให้เข้ากับเทรนด์หน่อยสิ”หวายพูดแล้วยิ้มก่อนสายตาจะสังเกตเห็น
แหวนแต่งงานที่นิ้วนางข้างซ้ายของป๊อปปี้และฟาง และฟางเองก็เอามือคล้องแขนป๊อปปี้ไว้นั่งข้างๆ
ไม่ปล่อยมือ
 
 
 
“นี่ตกลงป๊อปกับเธอแต่งงานกันแล้วหรอเนี่ย ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าจะแต่งงานกันจริงๆ”หวายพูด
 
 
“คุณป๊อปกับฟางเราแต่งงานกันเพราะรับผิดชอบเรื่องลูกต่างหากค่ะ”ฟางรีบพูด
 
 
“แหมๆ แต่งเพราะรับผิดชอบเรื่องลูกระวังสุดท้ายจะจบที่การหย่าเหมือนกับชั้นนะ”หวายเยาะ ทำให้
ฟางนิ่งเม้มปากก่อนจะค่อยๆเอามือลงจากการเกาะกุมป๊อปปี้ไว้
 
 
 
“เอ่อ แล้วนี่ทำไมหวายถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ”ป๊อปปี้รีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที
 
 
“หวายแวะมาเที่ยวที่เชียงใหม่น่ะ พอดีเดวิดเค้าอยากมาเที่ยวเหนือ และอีกอย่าง หวายเองนี่ล่ะที่
เป็นคนขับรถชนลูกของเราเอง”หวายพูด
 
 
“อะไรกันคะ เด็กตั้ง2คนคุณหวายยังจะขับรถชนอีก ทำไมถึงทำแบบนี้คะ”ฟางตกใจลุกขึ้นมา
โวยวายหวายทันที
 
 
“นี่ มันเป็นอุบัติเหตุหรอกย่ะไม่มีใครเค้าอยากให้มันเกิดเรื่องหรอก”หวายเองก็ลุกขึ้นว่าฟางกลับ
อย่างไม่ยอมแพ้
 
 
“แต่ทำไมต้องขับรถเร็วล่ะคะ ถ้าคุณมองทางสักนิดเรื่องก็ไม่เกิดหรอก”ฟางว่า
 
 
 
“เอ๊ะ นังฟาง ถ้าชั้นชนและหนีชั้นก็ไม่มายืนอยู่ที่นี่หรอกย่ะ บอกแล้วไงว่ามันเป็นอุบัติเหตุๆ”หวาย
โวยวาย
 
 
 
“เอาล่ะๆ พอกันทั้งคู่นั่นล่ะเห็นมั้ย คนอื่นเค้ามองกันหมดแล้วนะ”ป๊อปปี้รีบลุกขึ้นห้ามทัพทันทีก่อน
จะพาฟางและหวายขึ้นมาที่ห้องพักคนไข้
 
 
 
 
“โถ่ ยอร์ช”หวายถึงกับร้องเมื่อเห็นลูกชายนอนอยู่บนเตียงคนไข้ข้างๆเตียงของแม๊ค
 
 
 
“แม๊คครับ แม่อยู่นี่แล้วนะ ฟื้นขึ้นมาสิครับแม๊ค”ฟางน้ำตาซึมก่อนจะปรี่เดินเข้าไปจับมือลูกชาย
ที่นอนหลับอยู่บนเตียง
 
 
 
“’งั้นคืนนี้ฟางกับหวายก็นอนเฝ้าลูกที่นี่ละกันนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ลูกตื่นมาจะได้ดีใจที่เจอแม่ไง”ป๊อปปี้พูด
ก่อนที่โซ่และฟ้าจะช่วยกันจัดหาที่นอนจากเตียงเสริมให้หวายส่วนฟางและป๊อปปี้ก็นอนกอดกันบน
โซฟา
 
 
 
 
 
“แม่ฟาง”แม๊คลืมตาตื่นมาแล้วพูดขึ้น
 
 
 
“แม๊ค แม่ฟางอยู่นี่แล้วครับ”ฟางลืมตาได้ยินเสียงแม๊คก็รีบลุกขึ้นมาดูอาการลูกทันที
 
 
“แม๊คเจ็บจังเลยแม่ฟาง”แม๊คพูด
 
 
 
“ตอนนี้แม๊คอยู่ที่โรงพยาบาลแล้วนะครับ มีคุณหมอใจดีคอยดูแลแล้วไม่ต้องกลัวแล้วนะครับ เพราะ
ตอนนี้ทั้งพ่อและก็แม่อยู่ตรงนี้แล้ว”ป๊อปปี้พูด
 
 
“งั้นพ่อกับแม่หอมแก้มแม๊คหน่อยสิครับ”แม๊คอ้อน ป๊อปปี้กับฟางยิ้มก่อนจะหอมแก้มแม๊คกันคนละ
ข้างทันที
 
 
 
“โอ๊ย ครอบครัวสุขสันต์ ลืมไปรึเปล่าว่ามีแม่ลูกนอนอยู่อีกคู่ในห้องนี้”หวายลืมตามาก็พูดขึ้น
 
 
 
“แม่หวาย”ยอร์ชลืมตามาเห็นหวายก็พูด หวายรีบปรี่มาหาลูกชายทันที
 
 
“ฟื้นแล้วหรอ แม่ขอโทษนะที่เบรครถไม่ทันเลยทำให้เราต้องเป็นแบบนี้”หวายรีบพูดทันทีก่อนน้ำตา
จะพาลไหลออกมาอย่างไม่มีสาเหตุ
 
 
 
“ไม่เอาสิแม่หวายอย่าร้องไห้เลย”ยอร์ชเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้หวาย หวายยิ้มก่อนจะเอามือยอร์
ชมากุมไว้แน่น
 
 
“แม่นี่แย่จังเลยเนาะ ทิ้งเราให้อยู่กับพ่อแล้วก็ยังมาขับรถชนเราอีก”หวายพูดพลางปาดน้ำตา
 
 
 
“ไม่นะครับ แม่หวายไม่แย่ซักหน่อย ยอร์ชไม่โกรธอะไรแม่หวายเลย อย่าร้องไห้เลยนะ”ยอร์ชพูด
 
 
“พ่อป๊อป”ยอร์ชหันไปมองป๊อปปี้แล้วเรียกป๊อปปี้จึงเดินไปหายอร์ชที่เตียง
 
 
“ไม่เป็นไรแล้วนะยอร์ช ถึงมือหมอแล้ว เดี๋ยวก็ออกไปวิ่งได้เหมือนเดิมแล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
“สงสัยคำขอพรจากพระธาตุเป็นจริงแล้วแน่ๆเลย แม่หวายมาหายอร์ชแล้ว พ่อป๊อป แม่หวาย”ยอร์ช
พูดก่อนจะเอื้อมมือไปคล้องแขนป๊อปปี้และหวายคนละข้าง
 
 
 
“เอาเถอะนอนพักก่อนเถอะยอร์ช”หวายมองหน้าป๊อปปี้ก่อนจะลูบผมยอร์ชไว้เบามือ
 
 
 
“ไม่เอาอ่ะแม่หวาย ถ้ายอร์ชหลับแล้วตื่นมาไม่เจอแม่หวายล่ะฮะ”ยอร์ชงอแง
 
 
“แม่ก็อยู่นี่แล้วไง แม่ไม่หนีเราไปไหนหรอกน่า”หวายบอกก่อนจะบีบจมูกยอร์ชเบาๆ
 
 
“งั้นสัญญากับยอร์ชสิ ว่าจะไม่หนียอร์ชไปไหนอีก”ยอร์ชพูดแล้วชูนิ้วก้อยให้หวาย
 
 
“อื้อ แม่สัญญาว่าเราตื่นมาแล้วจะเจอแม่แน่นอน”หวายพูดแล้วยิ้ม
 
 
“เย้ๆ พ่อป๊อป แม่หวายของยอร์ช”ยอร์ชยิ้มดีใจก่อนจะเอามือป๊อปปี้และหวายมาจับรวมกัน ป๊อปปี้
และหวายมองหน้ากันอีกครั้งก่อนจะชำเลืองมองฟางและแม๊คที่นั่งกอดกันเตียงข้างๆ
 
 
 
 
“นี่คือแม่ของพี่ยอร์ชใช่มั้ยครับ”แม๊คถามฟาง
 
 
“ใช่ครับแม๊คนอนพักเถอะ เดี๋ยวแม่จะเฝ้าเราเองนะ”ฟางพูด
 
 
 
 
“งั้นแม่ฟางกอดแม๊คด้วยนะครับ ขึ้นมานอนด้วยกันบนเตียงเร็ว”แม๊คพูดก่อนจะขยับให้ฟางขึ้นมาบน
เตียงตัวเอง ฟางขึ้นมานอนบนเตียงแล้วกอดแม๊คไว้แน่น ในใจแอบกลัวเหลือเกินว่าหวายจะมาพา
ป๊อปปี้ไป
 
 
 
 
สวัสดีปีใหม่นะรีดเดอร์ทุกคน
 
ขอโทษน้าาา ไฟล์ทุกเรื่องหายต้อนรับปีใหม่เลยอ่า เลยต้องพิมใหม่หมดเลย เลยอัพให้
ช้ามากกกก
 
แต่ก็กลับมาอักแล้วน้าา อย่าพึ่งหายไปน้าา