รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ”ฟางที่นอนหลับซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้ห็ไอขึ้นมาอีกครั้งทำให้ป๊อปปี้ลืมตื่นมา แล้วเอา

มืออังหน้าผากฟางทันที

 

 

“ตัวยังอุ่นๆอยู่เลย”ป๊อปปี้เอามืออังตัวฟางแล้วก็ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าก่อนจะหาเสื้อผ้ามาให้ฟางใส่

 

 

“เช็ดตัวก่อนนะฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วเอากะละมังและผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้ฟาง

 

 

 

“อืออ”ฟางร้องออกมาเมื่อตัวสัมผัสถูกผ้าขนหนูเปียกแล้วพลิกตัวหนี ป๊อปปี้จึงช้อนตัวฟางขึ้นมาแล้ว

ประคองกอดจากนั้นก็เช็ดตัวให้

 

 

ตึกๆ

 

 

 

ป๊อปปี้มองคนตัวเล็กในอ้อมกอดที่ร่างกายเปลือยเปล่าอยู่ใต้ผ้าห่มก็หน้าแดง

 

 

 

“ไม่เอาๆ เมียไม่สบายท่องไว้ๆ”ป๊อปปี้ข่มอารมณ์ตัวเองก่อนจะเช็ดตัวและใส่เสื้อผ้าให้ฟางจนเสร็จ

เรียบร้อยแต่ก็อดไม่ได้เลยหอมแก้มฟางไปทีนึง

 

 

 

 

“ทำขนาดนี้แล้วถ้าพยศอีกนะ จะจัดหนักเลยคอยดู”ป๊อปปี้พูดแล้วลูบผมฟางอย่างอ่อนโยนก่อนจะ

ประคองกอดฟางไว้พลางนั่งดูทีวีพลางมองนาฬิกา นี่ก็ทุ่มแล้ว ทำไมฟ้ากับโซ่ไม่เอาลูกๆมาคืนพวก

เขานะ

 

 

 

“อือ ฮัลโหลฟ้าว่าไง”ป๊อปปี้รับสายฟ้าที่โทรเข้ามา

 

 

“หา จะเที่ยวถนนคนเดินต่อ อ่ะๆ ได้ๆงั้น3ทุ่มเอาลูกมาคืนพี่ด้วยล่ะ”ป๊อปปี้อนุญาตให้ฟ้าและโซ่

พาแม๊คและยอร์ชไปเที่ยวถนนคนเดินต่อก็วางสาย

 

 

 

“อือ ใครไปเที่ยวถนนคนเดินหรอคะคุณป๊อป”ฟางลืมตาตื่นมาถามป๊อปปี้อย่างงัวเงียแล้วขยี้ตา

ป๊อปปี้ที่เห็นฟางงัวเงียเหมือนเด็กก็ยิ้มก่อนจะหอมแก้มฟางไปอีกที

 

 

“ไม่เอา คุณป๊อป ตอบฟางมาก่อนค่ะ”ฟางดิ้นแล้วถามป๊อปปี้ต่อ

 

 

“คืองี้ฟ้าขออนุญาตให้แม๊คกับยอร์ชไปเที่ยวถนนคนเดินต่อน่ะ ไม่มีอะไรหรอกเดี๋ยว3ทุ่มก็กลับ

แล้ว”ป๊อปปี้บอกฟาง

 

“หา ถนนคนเดิน ฟางอยากไปเที่ยวเหมือนกันนะ”ฟางพยายามจะลุกขึ้น

 

 

“หึๆ ลุกไหวหรอเราน่ะ ลำพังแค่ไม่สบายก็แย่ละ แถมยังโดนจัดหนักตอนกลางวันอีก”ป๊อปปี้พูด

อย่างเจ้าเล่ห์เล่นซะฟางหน้าแดงจัดก่อนจะทุบป๊อปปี้ไปทีนึง

 

 

 

“คนบ้า รังแกคนป่วย”ฟางเบือนหน้าหนีเพราะแก้มตัวเองแดงจัด

 

 

“ก็คนป่วยแถวนี้น่ะสิดื้อไม่ยอมรับใจตัวเองว่าหึง หวง เลยต้องลงโทษ”ป๊อปปี้พูดแล้วรวบฟางไป

กอด

 

 

“ใคร หึงไม่มีซะหน่อย”ฟางลอยหน้าลอยตา

 

 

 

“หรอ ละเมื่อเช้าตบฟ้าเค้าทำไมล่ะ หืม”ป๊อปปี้ที่กอดฟางอยู่ก็เอามือบีบจมูกฟางทันที

 

 

 

 

“ก็ เอ่อ คือว่า”ฟางไม่รู้จะพูดอะไรก็ได้แต่อึกอักพอจะเมินหน้าหนีป๊อปปี้ไปก็ถูกป๊อปปี้ดันหน้าตัวเอง

กลับมาสบตากัน

 

 

“คือว่าอะไร ตอบดีๆนะ ถ้าตอบแล้วข้างๆคูๆน่ะ เจอไม่ได้นอนแน่”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ก็ เอ่อ ก็ฟางไม่ชอบที่คุณป๊อปสนใจฟ้ามากกว่าฟาง ฟางแต่งงานกับคุณป๊อปนะคะไม่ใช่ฟ้า ฟาง

คือเมียนะทำอะไรนึกถึงหัวกันบ้างสิ ถ้าฟางไปนอนหนุนตักพิชชี่บ้างล่ะคะ คุณจะว่ายังไง”ฟางว่ารัว

ใส่ป๊อปปี้

 

 

 

“ชั้นก็จะเข้าไปอัดมันน่ะสิ ยุ่งกับเมียชาวบ้าน”ป๊อปปี้พูดขู่

 

 

“นั่นไง ทีคุณยังโวยวาย ละฟางล่ะคะฟางเป็นเมียคุณนะ”ฟางโวยวายไปหยุดป๊อปปี้แอบยิ้มกับคำที่

ฟางยอมรับตัวเองว่าเป็นเมียเขาออกมา

 

 

“โวยวายแบบนี้ยอมรับมาเถอะว่าหึง”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม ฟางมองก่อนจะถอนหายใจซักพัก

 

 

“ค่ะ หึง ฟางยอมรับแล้ว คุณน่ะจะทำอีกมั้ยคะ ที่ให้คนอื่นมารวมหัวหลอกเมียตัวเองน่ะห้ะ”ฟางพูด

ก่อนจะเอามือบิดหูป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“จ๊ะๆ ฟางจ๋าพอก่อนๆ เจ็บบบ ต่อไปนี้จะไม่พิสูจน์อะไรแบบนี้อีกแล้วครับๆๆๆ”ป๊อปปี้รีบพูดบอกฟาง

ก่อนที่หูตัวเองจะถูกฟางบิดติดมือไป

 

 

“แต่ ขอฟังอีกอย่างน้อยสิ นอกจากหึงหวงน่ะ คือที่ฟางทำแบบนี้น่ะเพราะฟางรักชั้นใช่มั้ย ช่วยบอก

ให้ฟังชัดๆดังๆหน่อยสิ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้ฟาง

 

 

 

“งั้นก็ฟังนะคะ ไม่ บอก หรอก นี่แน่ะๆๆๆ ขอคิดบัญชีหน่อยเถอะ แกล้งฟางงั้นหรอ รวมหัวฟางงั้น

หรอนี่แน่ะๆๆ”ฟางยิ้มก่อนจะพูดเสียงดังใส่หูป๊อปปี้แล้วดันป๊อปปี้ลงก่อนจะเอาหมอนมาทุบๆๆๆ ทุบ

ป๊อปปี้รัวไม่หยุด

 

 

 

 

“โอ๊ย ฟาง อั่ก พอก่อนๆ ชั้นตัวช้ำมาเนี่ยจะว่ายังไง”ป๊อปปี้ที่เอามือปัดป้องฟางอย่างเดียวเพราะไม่

กล้าทำอะไรฟางก็ร้องขอให้ฟางหยุด

 

 

 

“หึ ไม่พอค่ะ ทีคุณล่ะคะ ฟางป่วยแล้วก็ยังไม่หยุด เมื่อเช้า นี่แน่ะๆๆ”ฟางพูดก่อนจะทุบป๊อปปี้ต่อ

ซักพักก่อนจะหน้ามืด โงนเงนจะล้มป๊อปปี้ตกใจรีบประคองกอดฟางไว้เหมือนเดิม

 

 

 

“ฟาง เป็นไงมั่ง”ป๊อปปี้ถามฟางด้วยความเป็นห่วง

 

 

“ฟางมึนหัว”ฟางพูดก่อนจะเอามือกุมหัว ป๊อปปี้เอามืออังหน้าผากฟางอีกครั้งพบว่าตัวยังร้อนอยู่แต่

เหงื่อเริ่มออกแล้ว

 

 

“ไม่เป็นไรนะ เป็นไงล่ะๆ บอกให้พอๆ ตอนนี้ล่ะหน้ามืดเลย”ป๊อปปี้พูดห่วงปนดุฟาง

 

“ก็มันหมั่นไส้นินา คนบ้า”ฟางที่ยิ่งพูดก็ยิ่งมึนหัวเลยหลับตาลง

 

 

“แต่ยังดีนะที่เหงื่อออกแล้ว งั้นเดี๋ยวชั้นโทรสั่งข้าวให้นะจะได้ทานยา”ป๊อปปี้ลูบผมฟางก่อนจะโท

รสัพท์สั่งข้าวต้มร้อนๆขึ้นมาให้ฟาง

 

 

 

“อ๊ะ คุณป๊อปปล่อยค่ะ ฟางเดินได้อยุ่ไม่ต้องอุ้มม”ฟางร้องตกใจเมื่อข้าวมาส่งป๊อปปี้ก็รวบตัวฟางขึ้น

อุ้มทันที

 

 

“แต่ชั้นอยากอุ้มเมีย น่านะ ฟาง ขอดูแลเธอบ้างสิเธอดูแลชั้นมาตลอดแล้วนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะอุ้ม

ฟางมาที่โต๊ะกินข้าว

 

 

“ก็มันคือหน้าที่ของฟางนี่คะ ทั้งเป็นเลขา ทั้งเป็นเด็กในบ้าน ดูแลคุณจนเป็นเรื่องปกติแล้ว”ฟางพูด

แล้วยิ้ม

 

 

 

“งั้น ต่อไปนี้สิ่งที่ชั้นทำก็ขอให้มันเป็นเรื่องปกติในชีวิตเธออีกเรื่องละกันนะ มา ให้คุณสามีป้อนข้าว

คุณภรรยาที่ป่วยหน่อยนะครับ อ่ะ อ้ำ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะป้อนข้าวฟาง ฟางนิ่งซักพักก่อนจะยอมให้

ป๊อปปี้ป้อนข้าวต้มให้ตัวเองจนทานหมดชาม แล้วป๊อปปี้ก็ลุกไปหยิบยามาให้ฟาง

 

 

 

“นี่ครับยา ไม่ต้องอาบน้ำนะเพราะชั้นเช็ดตัวให้แล้ว หรืออยากจะอาบพร้อมชั้นก็ได้ ไม่ว่า”ป๊อปปี้พูด

อย่างเจ้าเล่ห์

 

 

“คนบ้า ฟางป่วยอยู่นะคะ”ฟางพูดแล้วหน้าแดงก่อนจะรีบกินยาเพื่อแก้เขินแล้วป๊อปปี้ก็เก็บแก้วน้ำไว้

ให้ฟางแล้วพาฟางมาที่เตียงก่อนจะเปิดช่องหนังในทีวีที่ฟางชอบดูให้ฟางดู

 

 

 

“ขอบคุณนะคะที่ดูแลฟาง”ฟางขอบคุณแล้วยิ้มให้กับป๊อปปี้

 

 

 

“ก็หน้าที่สามีที่ต้องดูแลภรรยานี่ครับ ไม่ต้องขอบคุณ แต่เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นจะดีกว่า”ป๊อปปี้รีบพูด

 

“นั่นไง ว่าแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้จะให้ฟางทำอะไรให้ล่ะคะ”ฟางถาม

 

 

“ตามใจฟางเลยครับ จะทำแบบเมื่อตอนกลางวันก็ได้นะ”ป๊อปปี้พูดติดตลกจึงโดนฟางตีไปทีนึง

 

 

“หลับตาก่อนค่ะ”ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้หลับตาก็ช้อนหน้าป๊อปปี้ขึ้นมาจูบที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน

ป๊อปปี้อมยิ้มอย่างดีใจ

 

 

 

 

“โทรศัพท์ดังค่ะ”โทรศัพท์ป๊อปปี้ดังขึ้นทำให้ทั้งคู่ผละออกจากกัน

 

 

“ฮัลโหลว่าไงฟ้า อะไรนะ พี่จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”ป๊อปปี้รับสายฟ้าแล้วพูดอย่างตกใจ

 

 

“มีอะไรหรอคะคุณป๊อป”ฟางถามขึ้นเมื่อดูท่าทางป๊อปปี้ตกใจมาก

 

 

 

“แม๊คกับยอร์ชถูกรถชน ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน

 

 

 

 

 

 พ่อแม่จะหลบมาสวีทกันไม่ได้ ต้องมีเรื่อง อยากรู้แม๊กับยอร์ชอาการเป็นไงก็เม้นกับโหวต

เยอะๆด้วยนะจ้ะ