รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอา อ่ะ ยอร์ชไม่ฉีดยานะ”ยอร์ชร้องเมื่อพยาบาลจะมาฉีดยา

 

 

“ยอร์ช ฉีดยาสิ ไม่อยากหายหรอ”หวายพยายามพูดเกลี้ยกล่อมยอร์ชให้ยอม

 

“อยากหายแต่ไม่เอาเข็มอ่ะ พี่พยาบาลคนสวยฮะ กินยาแทนไม่ได้หรอ”ยอร์ชไม่ยอมท่าเดียว

 

 

 

“แม่ฟาง เข็มฉีดยาอีกแล้วหรอ”แม๊คพูดแล้วหลับตาปี๋ ฟางลูบผมแม๊คไว้ เพราะรู้ดีว่าแม๊คสุขภาพไม่

ต่อยแข็งแรงเลยต้องไปหาหมอที่อังกฤษบ่อยๆทำให้ไม่กลัวเข็มแบบยอร์ชก็จริงแต่เพราะแม๊คเป็น

เด็กก็ต้องไม่ชอบเป็นธรรมดา

 

 

“ไม่ต้องกลัวนะครับแม๊ค คราวนี้มีแม่อยู่นี่แล้วนะ หนูกอดแม่เต็มที่เลยเวลาพยาบาลมาฉีดยาน่

ะ”ฟางบอก

 

 

 

“ป๊อป มาดูลูกหน่อยสิ ยอร์ชไม่ยอมฉีดยา”หวายพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้อง ฟางชะงักหัน

ขวับไปมองทันที

 

 

“ไหน อะไรเนี่ย ลูกผู้ชายไม่กลัวเข็มไม่ใช่หรอ”ป๊อปปี้เดินมาพูดข้างยอร์ช

 

“แม่หวายเคยเล่าให้ฟังว่าพ่อป๊อปเองก็กลัวนะฮะ”ยอร์ชพูด

 

 

“เมื่อก่อนต่างหากล่ะ ตอนนี้พ่อโตแล้ว ไม่กลัวหรอก เพราะพ่อเป็นลูกผู้ชาย เราน่ะสิ กลัวเข็ม ไม่

กล้านิหว่า”ป๊อปปี้พูดยั่วยอร์ชทันที หวายแอบขำเพราะรู้ดีกว่ายอร์ชเด็กๆ แล้วงอแง เธอเคยรำคาญ

ไม่ยอมปลอบยอร์ชก็มีป๊อปปี้นี่ล่ะที่ชอบใช้วิธีนี้กับลูกเสมอๆ

 

 

 

“ใครๆ ใครว่ายอร์ชไม่กล้า ยอร์ชคือลูกผู้ชาย แค่นี้ไม่กลัวหรอก จิ๊บๆ”ยอร์ชรีบยืดตัว

 

 

“งั้น พยาบาลคะ ฉีดเลยค่ะ”หวายพูด ยอร์ชดิ้นหนี

 

 

 

“อ๊าก ไม่เอาๆ”ยอร์ชโวยวาย

 

 

 

“ป๊อปกดไว้เร็วๆ”หวายพูดขณะที่ล๊อคแขนยอร์ชไว้ จนนางพยาบาลฉีดยาเสร็จ แล้วเดินไปหาแม๊ค

เพื่อจะฉีดยาต่อ

 

 

“เห็นมั้ย ฉีดยาแปปเดียวก็เสร็จแล้ว”หวายพูด

 

 

“แต่มันเจ็บอ่ะ พ่อป๊อปแม่หวายก็โหด ล๊อคไม่ให้ยอร์ชหนียอร์ชดิ้นเลย”ยอร์ชทำหน้ามุ่ย

 

 

“เอาน่ายอร์ชเดี๋ยวพ่อพาไปกินไอติม 2แท่งเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วลูบผมลูกชายสลับกับหวายที่นั่ง

ข้างๆลูกชายอีกข้างนึง

 

 

 

 

 

“อยากบอกว่าเธอมีแฟนคนนึงที่แอบไปหึงเธอทุกวัน ทุกวัน ไม่รู้อะไรซะบ้างเลย”ป๊อปปี้ ยอร์ชและ

หวายหันไปมองอีกเตียงแล้วพบว่าฟางกอดแม๊คแล้วร้องเพลงอยู่

 

 

“ก็เป็นแฟนเธอวันๆ โดยที่เธอเองก็ไม่ยอมรู้ตัว และชั้นกลัวซะเกินจะบอก”ฟางกอดแม๊คแล้วร้อง

เพลงปลอบลูก จนพยาบาลฉีดยาให้แม๊คเสร็จเรียบร้อย

 

 

 

“น้องเก่งจังเลยนะคะคุณแม่ ฉีดยาไม่ร้องซักแอะเลย”นางพยาบาลชม

 

 

“แต่ต้องร้องเพลงให้ฟังน่ะค่ะรายนี้ ไม่งั้นร้องไห้จ้าแน่ๆ”ฟางตอบแล้วลูบผมแม๊ค

 

 

“คนเก่ง เก่งจังเลยครับ งั้นพี่พยาบาลให้อมยิ้มเรานะ”นางพยาบาลล้วงเอาอมยิ้มจูปาจุ๊ปให้แม๊ค

 

 

“ขอบคุณครับ แม่ฟาง แกะๆ”แม๊คยิ้มดีใจแล้วให้ฟางแกะให้ทันที

 

 

 

 

“โหย อะไรอ่ะ แม๊คได้อมยิ้มด้วยอ่ะ”ยอร์ชพูด

 

 

“เราร้องไห้นินา จะกลัวอะไรเดี๋ยวแม่ลงไปซื้อช้อคโกแลตให้ละกันนะ”หวายพูด

 

 

“เอาครับๆ อ้อ เอาเผื่อให้น้องแม๊คด้วยนะแม่หวาย”ยอร์ชพูดทำเอาหวายชะงัก แม้ว่าป๊อปปี้จะ

แต่งงานใหม่แล้วมีลูกกับฟางแต่ยอร์ชก็ไม่เคยน้อยใจและรักแม๊คเหมือนน้องหรอเนี่ย

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฟางลงซื้อให้ดีกว่า จะลงไปคุยกับคุณหมอด้วย”ฟางพูดก่อนจะเดินออกไป

 

 

 

 

“เห้อ”ฟางถอนหายใจแล้วเดินหยิบของใส่ตระกร้าแล้วไปคิดเงิน

 

 

“ทำไมมายืนอะไรคนเดียวแบบนี้ล่ะ ไม่ไปดูลูกหรอ”โทโมะเดินมาทัก

 

 

“พี่โทโมะ แก้ว”ฟางยิ้มดีใจเมื่อเจอโทโมะและแก้ว

 

 

“ไม่ใช่มีแค่ชั้น2คนนะ โน่น ย่าใหญ่ คุณละเอียด เฟย์ เขื่อน มากันหมด หลังจากที่พี่ป๊อปโทรไปนั่น

ล่ะ”แก้วพูดแล้วพาฟางไปหาทุกๆคน

 

 

 

 

“ตอนนี้ยอร์ชกับแม๊คปลอดภัยแล้วค่อย กลับมาคุยจ้อเหมือนเดิมได้แล้ว”ฟางพูด

 

 

“แล้วออกมาซื้อของคนเดียวทิ้งให้ป๊อปปี้ดูลูกเดี๋ยวก็ทำโรงพยาบาลป่วนน่ะสิ”ย่าใหญ่พูด เมื่อนึกถึง

ป๊อปปี้ แม๊ค และยอร์ช ที่นิสัยถอดแบบมาเหมือนกันเด้ะ

 

 

“เอ่อ คุณป๊อปเค้าดูลูกอยู่กับ”ฟางกำลังจะพูด แก้วและโทโมะเปิดประตูห้องเข้าไปทันที

 

 

 

“พี่หวาย”แก้วร้องตกใจ เช่นเดียวกับโทโมะที่ตกใจเหมือนกัน

 

 

“สวัสดีค่ะคุณย่า น้องแก้ว โทโมะ”หวายไล่สวัสดีทักทุกคนจนมาถึงโทโมะก่อนจะเชิดหน้ากลับไม่

สนใจโทโมะเลย

 

 

“ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ”ย่าใหญ่ถาม

 

 

“คืองี้ครับ คนที่ชน2ลิงนี่คือหวาย แล้วหวายก็เลยอยู่ดูแลยอร์ชที่นี่ครับ”ป๊อปปี้พูดแทน

 

 

“หวายขอโทษค่ะ ที่ขับรถเร็วทำให้ชนลูก”หวายพูด

 

 

“ช่างมันเถอะ มันเป็นออุบัติเหตุ แล้วเหลนๆชั้นไม่เป็นอะไรชั้นก็ไม่ถือโทษอะไรหรอก”ย่าใหญ่พูด

โทโมะที่เห็นท่าทีของฟางซึมๆก็อ้างบอกว่าจะไปส่งฟางคุยกับหมอเรื่องวันออกจากโรงพยาบาลของ

เด็กๆ

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะคะพี่โทโมะที่มาส่งฟาง”ฟางพูด

 

 

“พี่รู้นะว่าเราคงไม่อยากอยู่ตรงนั้นเท่าไหร่หรอก พี่เองก็ไม่อยากอยู่เหมือนกัน”โทโมะพูด ฟางหัน

ไปมอง

 

 

“ทำไมคุณหวายต้องกลับมาด้วยคะ”ฟางพูดลอยๆ

 

 

 

“เอาน่าฟาง ไม่ช่าก็เร็วยังไงหวายก็ต้องกลับมาดูลูกตัวเองนะ เพราะคนเป็นแม่เป็นลูกกันตัดยังไงมัน

ก็ตัดไม่ขาดหรอก”โทโมะพูดปลอบใจฟาง

 

 

“แล้วพี่โทโมะละคะ ว่ายังไง งานนี้คุณแก้วไม่หึงตายหรอ”ฟางถาม

 

 

“พี่กับหวายเรื่องทุกอย่างมันคืออดีตไปแล้ว ไม่มีทางสานต่อกันได้หรอก สลัดคลิ๊กเดียวก็หลุด”โท

โมะพูด

 

 

“แล้วคุณแก้วล่ะคะ สลัดหลุดมั้ย”ฟางถามถึงแก้ว

 

 

“รายนั้นนะ พี่อ๊อกเหล็กแล้วเชื่อมอย่างดี หลุดยาก”โทโมะพูดแล้วหัวเราะกับฟาง

 

 

“แต่พี่พูดจริงๆนะ ว่าหวายเป็นเรื่องอดีตไม่มีทางจะสานต่อได้ นี่ไม่ใช่เรื่องพี่ แต่เป็นเรื่องของไอ้ป๊อ

ปมัน”โทโมะพูดให้ฟางคิดก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้าไปในห้อง

 

 

 

“ทำไมไปนานจังฟาง”ป๊อปปี้มองโทโมะแล้วทำหน้าหงุดหงิดทันที

 

 

“ห้องหมอเค้าอยู่อีกชั้น ก็ไปนานอ่ะดิ ไม่ใช่เร็วเหมือนเปลี่ยนช่องทีวีนะ”โทโมะพูดแทน

 

“ชั้นถามเมียชั้น ไม่ได้ถามแก”ป๊อปปี้ว่า

 

 

“เมียหรอ คนไหนล่ะ”โทโมะพูด เพราะเมื่อกี้ที่เข้าห้องไป ป๊อปปี้เอาแต่อยู่กับหวายและยอร์ชแล้ว

ให้แม๊คอยู่กับแก้ว เฟย์และเขื่อน

 

 

 

“พูดงี้หาเรื่องกันรึไงวะ”ป๊อปปี้ลุกขึ้นเอาเรื่อง

 

 

“อย่ามีเรื่องกันค่ะ”ฟางห้ามแล้วต้องชะงักเมื่อหวายลุกมารั้งแขนป๊อปปี้ไว้แทนเธอ

 

 

 

“ใช่ค่ะนี่โรงพยาบาลนะคะ อายลูกอายหลานหน่อยสิ แก่แล้วยังจะทะเลาะกันอีก”แก้วบ่นยาว

เหยียด

 

 

 

“แม๊คครับ เดี๋ยวแม่ไปเช็คเอ้าท์โรงแรมก่อนนะครับ อยู่กับคุณน้า คุณย่าทวดนะ เขื่อน พี่โทโมะคะ

ฟางฝากดูแลลูกของฟางด้วย”ฟางพูดจบก็หยิบกระเป๋าเดินออกมาทันทีโดยไม่มองป๊อปปี้อีกเลย

 

 

 

 

บอกเลย งานนี้ไม่ได้อยู่ในแผนที่พวกโทโมะกับป๊อปปี้วางไว้ด้วยนะ 555

 

 

อัพแล้วก็อย่าลืมเม้นกับโหวตนะจ้ะ