รักสุดท้ายของหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ลุงถมคะ วันนี้ฟางกลับบ้านเองนะคะ คือวันนี้มีซ้อมการแสดงละครของโรงเรียนน่ะค่ะ”ฟางพูด
กับลุงคนขัลรถขณะออกจากบ้าน
 
 
“งานโรงเรียนมีเมื่อไหร่ล่ะฟาง”ย่าใหญ่ถามฟาง
 
 
“มีอาทิตย์หน้าค่ะ ฟางเล่นเป็นจูเลียตในละครโรมิโอ จูเลียตค่ะ”ฟางตอบ
 
 
“ว้าว พี่เป็น ยอร์ชขอไปดูละครที่พี่เป็ดแสดงนะๆๆ”ยอร์ชรีบพูด
 
 
“กลับดึกแทนที่จะให้คนรถไปรับ แต่จะกลับเอง นัดผู้ชายไว้ล่ะสิ”ป๊อปปี้แขวะ
 
 
“แหมๆ มาอยู่นี่ไม่กี่เดือนลายออกแล้วหรอจ้ะ”หวายเยาะ
 
 
“ฟางไม่มีทางทำอย่างนั้น ทำเรื่องเสื่อมทรามเหมือนใครบางคนหรอกที่ชิงสุกก่อนห่ามตั้งแต่ยัง
เรียน”ย่าใหญ่พูดกระทบหวาย ทำเอาหวายหน้าตึงไม่พอใจทันที
 
 
“คุณย่าพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง คุณย่าเองไม่ใช่หรอที่ไม่ให้ผมพาหวายไปทำแท้ง”ป๊อปปี้
โวยวาย
 
“หยุดเดี๋ยวนี้นะป๊อป ลูกฟังอยู่”ย่าใหญ่ดุป๊อปปี้กับหวายแล้วหันไปมองยอร์ชที่นั่งเล่นอยู่กับฟางรอ
คนรถเอารถมารับ
 
 
 
“ผมไปเรียนละครับ ยิ่งใกล้จบแล้วมีโปรเจคต้องปั่น”ป๊อปปี้พูดจบก็ไหว้ย่าใหญ่แล้วเดินออกไป
พร้อมกับหวาย
 
 
“ว้า ไม่ได้กอดพ่อกับแม่อีกแล้ว คุณย่าครับ คุณละเอียดผมไปเรียนแล้วน้า สวัสดีครับ”ยอร์ชพูด
ก่อนจะไหว้ผู้ใหญ่ทั้ง2แล้วออกไปโรงเรียนพร้อมฟาง
 
“สงสารคุณยอร์ชนะคะคุณท่านมีพ่อมีแม่ แต่พ่อแม่ยังวัยรุ่นไม่สนใจเลี้ยงดูลูกเลย”คุณละเอียดพูด
 
“แต่ยังไงก็ได้ชื่อว่าเป็นพ่อแม่ลูกกัน ยังไงเค้าก็มีความรักต่อกันบ้างสิ”ย่าใหญ่พูดแล้วนึกถึงเรื่อง
เมื่อ4ปีก่อน
 
 
 
“หวาย หวายจะไปไหนล่ะหวาย”ป๊อปปี้ในชุดนักเรียนโรงเรียนนานาชาติชื่อดังวิ่งตามหวายที่จะออก
มาจากบ้านตัวเอง
 
“ปล่อยหวาย”หววายในชุดนักเรียนโรงเรียนนานาชาติที่เดียวกับป๊อปปี้ร้องโวยวายเมื่อถูกป๊อปปี้ล๊อก
ตัว
 
“ป๊อปจะไม่ปล่อยหวายไปไหนนะ เรื่องมันมาขนาดนี้แล้ว ป๊อปทำหวายท้องป๊อปก็ต้องรับผิด
ชอบ”ป๊อปปี้พูด
 
“แต่เรายังเรียนกันอยู่นะป๊อป เรากำลังจะเข้ามหาลัย หวายไม่ยอมให้อนาคตของหวายต้องมาดับ
เป็นแม่คนแบบนี้หรอก หวายจะไปทำแท้ง”หวายว่า
 
 
“ไม่มีใครที่ไหนไปทำแท้งทั้งนั้น ป๊อปพาหวายเข้าบ้านไป”ย่าใหญ่เดินออกมาจากบ้านพร้อมกับ
คุณละเอียด พ่อแม่ป๊อปปี้และแก้วน้องสาวป๊อปปี้ที่เรียนอยู่ชั้นม.4อยู่
 
 
“แต่คุณแม่คะ 2คนนี้ยังเด็กเกินไปที่จะเป็นพ่อแม่คนได้นะคะ”แม่ป๊อปปี้พูด
 
 
“ชีวิตทั้งชีวิตเลยนะ เธอจะปล่อยให้เด็กที่เกิดจากความสนุกของเด็กไม่รู้จักโต2คนนี้ต้องมาตาย ทั้ง
ที่ไม่ได้ลืมตาดูลูกรึยังไง ชั้นคนหนึ่งล่ะที่ไม่ยอม”ย่าใหญ่พูด
 
 
“แต่เจ้าป๊อปกับหนูหวายเค้ายังเด็กมากนะครับ ยังไม่ถึง20ทั้งคู่”พ่อป๊อปปี้ว่า
 
 
“ทีตอนทำล่ะไม่คิด กล้าทำก็ต้องกล้ารับผิดชอบ นี่คือคำสั่ง จัดงานแต่งงานของป๊อปปี้กับหวายให้
เร็วที่สุดเพื่อเด็กที่เกิดมาจะได้ไม่รู้สึกมีปมในใจ เพราะอย่างน้อยเด็กคนนี้ก็คือจิระคุณคนหนึ่ง
เหมือนกัน”สิ้นเสียงย่าใหญ่ ทุกคนต้องทำตามคำสั่งเพราะย่าใหญ่คือคนที่มีอำนาจตัดสินใจสูงสุด
ของบ้าน
 
 
 
 
งานแต่งงานของป๊อปปี้และหวายถูกจัดขึ้นมนอาทิตย์ต่อมา เงียบๆที่บ้านของป๊อปปี้
 
 
“โอ๊ย อึดอัดจะแย่อยู่แล้ว เบื่อๆๆๆ”หวายที่เสร็จพิธีตอนเช้าก็เดินมานั่งบ่นด้านนอก ชุดไทยบ้าๆนี่มัน
ทั้งรัดทั้งอึกอัด ไหนจะต้องมาตื่นเช้าแต่งตัวอีก
 
 
“อดทนหน่อยนะหวาย ทำไงได้มันคือคววามต้องการของคุณย่า”ป๊อปปี้ในชุดแต่งงานก็เดินออกมา
 
 
“หวายเบื่อๆๆๆๆๆ เพราะไอ้เด็กบ้านี่แท้ๆทำให้หวายไม่ได้ไปเรียนการแสดงที่นิวยอร์ค หวายเกลีย
ดมันๆ”หวายพูดพลางทุบท้องตัวเองป๊อปปี้รีบฉุดมือหวายให้หยุด
 
“อย่านะหวาย อย่างน้อยเด็กในท้องนี่ก็เป็นลูกของเรา เด็กนี่เกิดจากความรักของเรา”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“ความรักที่มึงแย่งคนรักของกูน่ะสิ ไอ้เพื่อนทรยศ”โทโมะเดินเข้ามาในงาน ชกป๊อปปี้ล้มลง
 
 
“มึงเองไม่มีเวลาให้หวายนี่หว่า ไม่ผิดที่หวายเค้าจะเลือกกู”ป๊อปปี้พูดจบก็ต่อยโทโมะ ทั้งคู่ซักกัน
นัวเนีย
 
 
“พี่หวายรีบห้ามพี่โทโมะกับพี่ป๊อปทีสิ”แก้ววิ่งมาห้ามคนทั้งคู่แต่ถูกผลักล้มลง
 
 
“2คนนี้ทะเลาะกันอย่างหมาาบ้า ห้ามไม่ได้หรอก ละอีกอย่างพี่ก็ท้องอยู่”หวายเยาะแล้วมองโท
โมะกับป๊อปปี้ที่ทะเลาะกันแย่งตัวเองโดยไม่สนใจว่าทั้งคู่จะเป็นเพื่อนรักกันมากเท่าไหร่ก็ตาม
 
 
 
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ”ย่าใหญ่เดินออกมาห้าม และพ่อแม่ป๊อปปี้รีบแยกโทโมะกับป๊อปปี้ออก หวายเห็นก็
รีบวิ่งไปประคองป๊อปปี้ส่วนแก้วก็ประคองโทโมะไว้ โทโมะมองภาพคนรักกับเพื่อนรักที่ประคองกัน
อย่างปวดใจก่อนน้ำตาจะไหลออกมา
 
 
“พี่โทโมะ”แก้วตกใจ โทโมะดึงแขนตัวเองที่แก้วประคองออกก่อนสบตากับแก้วเพื่อบอกว่าไม่
เป็นไรแล้วหันขวับไปหาป๊อปปี้กับหวาย
 
 
“ชั้นจะขอให้แกจำวันนี้ไว้ไอ้ป๊อป ต่อจากนนี้ชั้นไม่มีเพื่อนที่ชื่อป๊อปปี้ เชิญรักกันให้พอเพราะชั้น
บอกไว้นะ ว่าของที่แย่งของคนอื่นมาน่ะ มัมีความสุชกันไม่นานหรอก”โทโมะว่าก่อนจะเดินออกจาก
บ้านไป
 
 
 
 
หลังจากเหตุการณ์วันนั้น โทโมะก็หนีไปเรียนต่อเมืองนอกทันที เช่นเดียวกับแก้วที่พอจบม.6ก็ไป
ต่อเมืองนอกเหมือนกัน ส่วนป๊อปปี้และหวาย เมื่อคลอดยอร์ชออกมาแล้วทั้งคู่ก็กลับไปใช้ชีวิตวัยรุ่น
เหมือนเดิมตามปกติ และย่าใหญ่กับคุณละเอียดก็เลี้ยงดูยอร์ชจนโตมาเพราะพ่อแม่ป๊อปปี้และแก้ว
เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปหวายอยากดูกระเป๋าร้านโน้นอ่ะ หวายไปไปดูนะ”หวายกับป๊อปปี้เดินเที่ยวกันที่ห้างกัน
 
“หวายเราดูของให้ยอร์ชกันก่อนดิ พรุ่งนี้ก็วันเกิดยอร์ชแล้วนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยืนมองพวกโมเดลหุ่น
ยนต์และของเล่นของผู้ชายมากมายที่ร้านของเล่น
 
“ไม่เอาหรอก ป๊อปจะเลือกก็เลือกนะ หวายเลือกไม่เป็น หวายไปดูกระเป๋าเองก็ได้ แล้วตามมา
ล่ะ”หวายพูดก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน ป๊อปปี้ส่ายหน้าก่อนจะเดินดูของขวัญที่ร้าน
 
 
 
 
“โอ๊ย กะอีแค่ของเล่น หยิบๆไปซักชิ้นก็ได้ จะมาเลือกอะไรนานนักหนา”หวายเดินบ่นหงุดหงิดไป
เลือกกระเป๋าไปก่อนจะไปสะดุดตากับกระเป๋าใบสีแดงสดบนตู้โชว์หวายรีบไปหยิบกระเป๋าใบนั้นแต่
ถูกหยิบไปต่อหน้าต่ตา
 
 
“ทะ โทโมะ”หวายตกใจเมื่อเจอหน้ากับโทโมะ แฟนเก่าและอดีตเพื่อนรักเพื่อนแค้นของป๊อปปี้
 
 
“ทำไมมาเดินคนเดียวล่ะ สามีเธอไปไหนละล่ะ”โทโมะพูดแล้วมองไปรอบๆ
 
 
“ซื้อของเล่นให้ลูกน่ะ”หวายตอบ
 
 
“สวยขึ้นมากเลยนะหวาย”โทโมะพูดตามตรงเพราะ ถึงแม้เธอจะมีลูกคนนึงแล้วแต่เธอก็ยังคงรูปร่าง
ความสวยไว้เหมือนเดิม
 
 
“แหม แล้วนี่มาซื้อกระเป๋าให้แฟนหรอ”หวายเดินคุยกับโทโมะเอากระเป๋าป่ายเงินอยู่
 
“เปล่า โทโมะไม่มีแฟนหรอก”โทโมะพูดแล้วยิ้มให้หวายพลางรับถุงใส่กระเป๋ามา
 
 
“แต่โทโมะเอาให้หวายนะ เพราะกระเป๋าใบนี้มันเหมาะกับคนสวยๆอย่างหวาย”โทโมะยื่นถุงกระเป๋า
ให้หวาย หวายยิ้มหน้าแดงที่ถูกโทโมะชม ก่อนจะเดินแยกออกไป หวายเดินออกมาจากร้านก็เจอ
ป๊อปปี้ที่ซื้อของเล่นให้ยอร์ชเสร็จพอดี
 
 
“รุ่นใหม่เลยนิหวาย ซื้อมาจนห้องจะไม่มีเก็บแล้วนะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นกระเป๋าที่หวายซื้อมาคือคอ
เล็คชั่นใหม่ด้วย
 
 
“เอ๊ะ ก็ซื้อมาแล้วจะเอาไปคืนไม่ได้หรอกป๊อป อย่าพูดมากกลับบ้านกันเถอะ”หวายหงุดหงิดก่อนจะ
เดินนำป๊อปปี้ไป แล้วป๊อปปี้ก็ส่ายหน้าไป
 
 
 
 
 
“คุณย่ายังไม่นอนอีกหรอครับ”ป๊อปปี้เดินลงมาชั้นล่างก็เจอย่าใหญ่นั่งที่ห้องรับแขกเหมือนรอใครอยู่
 
“ฟางน่ะสิ นี่จะ4ทุ่มอยู่แล้วยังไม่กลับมาอีก”ย่าใหญ่พูดปนเป็นห่วง ยิ่งเป็นผู้หญิงอยู่ด้วย
 
“ยัยนั่นคงหนีเที่ยวตามประสาวัยรุ่นละมั้งครับ”ป๊อปปี้พูดพลางไม่ใส่ใจ
 
“ป๊อปไปตามฟางให้ย่าหน่อยสิ”ย่าใหญ่พูด แต่ก่อนป๊อปปี้จะตอบอะไรรุก็มาจอดที่บ้าน ฟางเดิน
หอมชุดนางเอกละครลงรถมาแล้วสวัสดีแม่เพื่อนก่อนจะเข้ามาในบ้าน
 
“กลับมาป่านนี้ นี่คงจะหนีเที่ยวอีกล่ะสิ”ป๊อปปี้แขวะ
 
 
“เปล่านะคะ วันนี้มีวัดชุดนักแสดง ฟางเลยรอวัดชุดแล้วก็เอาชุดมาด้วยเลยดึก ฟางขอโทษคุณท่าน
กับคุณป๊อปนะคะ”ฟางรีบพูดแล้วเอาชุดลง
 
 
“ช่างเถอะ กลับมาแล้วไม่ป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะ ไหนให้ชั้นดูชุดหน่อยสิ สวยดีนี่ ใส่มาให้ชั้นดูหน่อยสิ
ฟาง”ย่าใหญ่สั่งก่อนฟางจะหายเข้าไปในห้องน้ำแล้วออกมาในชุดราตรีแบบสาวตะวันตกสีขาวใน
แบบฉบับของจูเลียต
 
 
“สวยมากเลยฟาง”ย่าใหญ่ชมฟาง ป๊อปปี้มองฟางและย่าใหญ่ก็เบ้ปาก ยัยขี้ประจบเอ้ย
 
 
 
“ไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย”ป๊อปปี้แขวะ
 
“ตาป๊อป”ย่าใหญ่แอบดุป๊อปปี้ที่ว่าฟาง
 
 
“งานมีเมื่อไหร่ล่ะ เดี๋ยวชั้นจะได้พาเจ้ายอร์ชไปดู”ย่าใหญ่ถามอีกครั้ง
 
“ศุกร์หน้าค่ะ”ฟางตอบ
 
“ไม่ได้นะ ศุกร์หน้าผมเสนอโปรเจคจบ ย่าต้องไปให้กำลังใจผม”ป๊อปปี้โวยวาย
 
 
“เอาล่ะๆ ย่าไปทั้ง2งานนั่นล่ะ เอาล่ะนี่ก็ดึกมากละ ฟางไปเปลี่ยนชุดละไปนอนเถอะ พรุ่งนี้ต้องไป
เรียนเช้า”ย่าใหญ่บอกก่อนจะให้ป๊อปปี้พยุงตัวเองขึ้นไปนอน ฟางจึงแวบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุด
นักเรียนตามเดิมแล้วเดินถือชุดลงมา
 
 
“ยัยขี้ประจบ”ป๊อปปี้ว่าฟางก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนตัวเอง ฟางนิ่งซึม
 
 
 
“ทำไมต้องเกลียดฟางด้วย”ฟางพูดกับตัวเองก่อนจะเดินกลับเข้าห้องไป
 
 
 
 เอ้าหวายเจอโทโมะแฟนเก่าแล้วล่ะสิๆ
 
ทีนี้รู้แล้วใช่มั้ยว่าทำไมป๊อปปี้ถึงมีลูกเร็ว อิอิ
 
อย่าลืมเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆนะจ้ะถ้าชอบเรื่องนี้