รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ลุงถมคะ วันนี้ฟางกลับบ้านเองนะคะ คือวันนี้มีซ้อมการแสดงละครของโรงเรียนน่ะค่ะ”ฟางพูด

กับลุงคนขัลรถขณะออกจากบ้าน

 

 

“งานโรงเรียนมีเมื่อไหร่ล่ะฟาง”ย่าใหญ่ถามฟาง

 

 

“มีอาทิตย์หน้าค่ะ ฟางเล่นเป็นจูเลียตในละครโรมิโอ จูเลียตค่ะ”ฟางตอบ

 

 

“ว้าว พี่เป็น ยอร์ชขอไปดูละครที่พี่เป็ดแสดงนะๆๆ”ยอร์ชรีบพูด

 

 

“กลับดึกแทนที่จะให้คนรถไปรับ แต่จะกลับเอง นัดผู้ชายไว้ล่ะสิ”ป๊อปปี้แขวะ

 

 

“แหมๆ มาอยู่นี่ไม่กี่เดือนลายออกแล้วหรอจ้ะ”หวายเยาะ

 

 

“ฟางไม่มีทางทำอย่างนั้น ทำเรื่องเสื่อมทรามเหมือนใครบางคนหรอกที่ชิงสุกก่อนห่ามตั้งแต่ยัง

เรียน”ย่าใหญ่พูดกระทบหวาย ทำเอาหวายหน้าตึงไม่พอใจทันที

 

 

“คุณย่าพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง คุณย่าเองไม่ใช่หรอที่ไม่ให้ผมพาหวายไปทำแท้ง”ป๊อปปี้

โวยวาย

 

“หยุดเดี๋ยวนี้นะป๊อป ลูกฟังอยู่”ย่าใหญ่ดุป๊อปปี้กับหวายแล้วหันไปมองยอร์ชที่นั่งเล่นอยู่กับฟางรอ

คนรถเอารถมารับ

 

 

 

“ผมไปเรียนละครับ ยิ่งใกล้จบแล้วมีโปรเจคต้องปั่น”ป๊อปปี้พูดจบก็ไหว้ย่าใหญ่แล้วเดินออกไป

พร้อมกับหวาย

 

 

“ว้า ไม่ได้กอดพ่อกับแม่อีกแล้ว คุณย่าครับ คุณละเอียดผมไปเรียนแล้วน้า สวัสดีครับ”ยอร์ชพูด

ก่อนจะไหว้ผู้ใหญ่ทั้ง2แล้วออกไปโรงเรียนพร้อมฟาง

 

“สงสารคุณยอร์ชนะคะคุณท่านมีพ่อมีแม่ แต่พ่อแม่ยังวัยรุ่นไม่สนใจเลี้ยงดูลูกเลย”คุณละเอียดพูด

 

“แต่ยังไงก็ได้ชื่อว่าเป็นพ่อแม่ลูกกัน ยังไงเค้าก็มีความรักต่อกันบ้างสิ”ย่าใหญ่พูดแล้วนึกถึงเรื่อง

เมื่อ4ปีก่อน

 

 

 

“หวาย หวายจะไปไหนล่ะหวาย”ป๊อปปี้ในชุดนักเรียนโรงเรียนนานาชาติชื่อดังวิ่งตามหวายที่จะออก

มาจากบ้านตัวเอง

 

“ปล่อยหวาย”หววายในชุดนักเรียนโรงเรียนนานาชาติที่เดียวกับป๊อปปี้ร้องโวยวายเมื่อถูกป๊อปปี้ล๊อก

ตัว

 

“ป๊อปจะไม่ปล่อยหวายไปไหนนะ เรื่องมันมาขนาดนี้แล้ว ป๊อปทำหวายท้องป๊อปก็ต้องรับผิด

ชอบ”ป๊อปปี้พูด

 

“แต่เรายังเรียนกันอยู่นะป๊อป เรากำลังจะเข้ามหาลัย หวายไม่ยอมให้อนาคตของหวายต้องมาดับ

เป็นแม่คนแบบนี้หรอก หวายจะไปทำแท้ง”หวายว่า

 

 

“ไม่มีใครที่ไหนไปทำแท้งทั้งนั้น ป๊อปพาหวายเข้าบ้านไป”ย่าใหญ่เดินออกมาจากบ้านพร้อมกับ

คุณละเอียด พ่อแม่ป๊อปปี้และแก้วน้องสาวป๊อปปี้ที่เรียนอยู่ชั้นม.4อยู่

 

 

“แต่คุณแม่คะ 2คนนี้ยังเด็กเกินไปที่จะเป็นพ่อแม่คนได้นะคะ”แม่ป๊อปปี้พูด

 

 

“ชีวิตทั้งชีวิตเลยนะ เธอจะปล่อยให้เด็กที่เกิดจากความสนุกของเด็กไม่รู้จักโต2คนนี้ต้องมาตาย ทั้ง

ที่ไม่ได้ลืมตาดูลูกรึยังไง ชั้นคนหนึ่งล่ะที่ไม่ยอม”ย่าใหญ่พูด

 

 

“แต่เจ้าป๊อปกับหนูหวายเค้ายังเด็กมากนะครับ ยังไม่ถึง20ทั้งคู่”พ่อป๊อปปี้ว่า

 

 

“ทีตอนทำล่ะไม่คิด กล้าทำก็ต้องกล้ารับผิดชอบ นี่คือคำสั่ง จัดงานแต่งงานของป๊อปปี้กับหวายให้

เร็วที่สุดเพื่อเด็กที่เกิดมาจะได้ไม่รู้สึกมีปมในใจ เพราะอย่างน้อยเด็กคนนี้ก็คือจิระคุณคนหนึ่ง

เหมือนกัน”สิ้นเสียงย่าใหญ่ ทุกคนต้องทำตามคำสั่งเพราะย่าใหญ่คือคนที่มีอำนาจตัดสินใจสูงสุด

ของบ้าน

 

 

 

 

งานแต่งงานของป๊อปปี้และหวายถูกจัดขึ้นมนอาทิตย์ต่อมา เงียบๆที่บ้านของป๊อปปี้

 

 

“โอ๊ย อึดอัดจะแย่อยู่แล้ว เบื่อๆๆๆ”หวายที่เสร็จพิธีตอนเช้าก็เดินมานั่งบ่นด้านนอก ชุดไทยบ้าๆนี่มัน

ทั้งรัดทั้งอึกอัด ไหนจะต้องมาตื่นเช้าแต่งตัวอีก

 

 

“อดทนหน่อยนะหวาย ทำไงได้มันคือคววามต้องการของคุณย่า”ป๊อปปี้ในชุดแต่งงานก็เดินออกมา

 

 

“หวายเบื่อๆๆๆๆๆ เพราะไอ้เด็กบ้านี่แท้ๆทำให้หวายไม่ได้ไปเรียนการแสดงที่นิวยอร์ค หวายเกลีย

ดมันๆ”หวายพูดพลางทุบท้องตัวเองป๊อปปี้รีบฉุดมือหวายให้หยุด

 

“อย่านะหวาย อย่างน้อยเด็กในท้องนี่ก็เป็นลูกของเรา เด็กนี่เกิดจากความรักของเรา”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ความรักที่มึงแย่งคนรักของกูน่ะสิ ไอ้เพื่อนทรยศ”โทโมะเดินเข้ามาในงาน ชกป๊อปปี้ล้มลง

 

 

“มึงเองไม่มีเวลาให้หวายนี่หว่า ไม่ผิดที่หวายเค้าจะเลือกกู”ป๊อปปี้พูดจบก็ต่อยโทโมะ ทั้งคู่ซักกัน

นัวเนีย

 

 

“พี่หวายรีบห้ามพี่โทโมะกับพี่ป๊อปทีสิ”แก้ววิ่งมาห้ามคนทั้งคู่แต่ถูกผลักล้มลง

 

 

“2คนนี้ทะเลาะกันอย่างหมาาบ้า ห้ามไม่ได้หรอก ละอีกอย่างพี่ก็ท้องอยู่”หวายเยาะแล้วมองโท

โมะกับป๊อปปี้ที่ทะเลาะกันแย่งตัวเองโดยไม่สนใจว่าทั้งคู่จะเป็นเพื่อนรักกันมากเท่าไหร่ก็ตาม

 

 

 

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ”ย่าใหญ่เดินออกมาห้าม และพ่อแม่ป๊อปปี้รีบแยกโทโมะกับป๊อปปี้ออก หวายเห็นก็

รีบวิ่งไปประคองป๊อปปี้ส่วนแก้วก็ประคองโทโมะไว้ โทโมะมองภาพคนรักกับเพื่อนรักที่ประคองกัน

อย่างปวดใจก่อนน้ำตาจะไหลออกมา

 

 

“พี่โทโมะ”แก้วตกใจ โทโมะดึงแขนตัวเองที่แก้วประคองออกก่อนสบตากับแก้วเพื่อบอกว่าไม่

เป็นไรแล้วหันขวับไปหาป๊อปปี้กับหวาย

 

 

“ชั้นจะขอให้แกจำวันนี้ไว้ไอ้ป๊อป ต่อจากนนี้ชั้นไม่มีเพื่อนที่ชื่อป๊อปปี้ เชิญรักกันให้พอเพราะชั้น

บอกไว้นะ ว่าของที่แย่งของคนอื่นมาน่ะ มัมีความสุชกันไม่นานหรอก”โทโมะว่าก่อนจะเดินออกจาก

บ้านไป

 

 

 

 

หลังจากเหตุการณ์วันนั้น โทโมะก็หนีไปเรียนต่อเมืองนอกทันที เช่นเดียวกับแก้วที่พอจบม.6ก็ไป

ต่อเมืองนอกเหมือนกัน ส่วนป๊อปปี้และหวาย เมื่อคลอดยอร์ชออกมาแล้วทั้งคู่ก็กลับไปใช้ชีวิตวัยรุ่น

เหมือนเดิมตามปกติ และย่าใหญ่กับคุณละเอียดก็เลี้ยงดูยอร์ชจนโตมาเพราะพ่อแม่ป๊อปปี้และแก้ว

เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปหวายอยากดูกระเป๋าร้านโน้นอ่ะ หวายไปไปดูนะ”หวายกับป๊อปปี้เดินเที่ยวกันที่ห้างกัน

 

“หวายเราดูของให้ยอร์ชกันก่อนดิ พรุ่งนี้ก็วันเกิดยอร์ชแล้วนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยืนมองพวกโมเดลหุ่น

ยนต์และของเล่นของผู้ชายมากมายที่ร้านของเล่น

 

“ไม่เอาหรอก ป๊อปจะเลือกก็เลือกนะ หวายเลือกไม่เป็น หวายไปดูกระเป๋าเองก็ได้ แล้วตามมา

ล่ะ”หวายพูดก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน ป๊อปปี้ส่ายหน้าก่อนจะเดินดูของขวัญที่ร้าน

 

 

 

 

“โอ๊ย กะอีแค่ของเล่น หยิบๆไปซักชิ้นก็ได้ จะมาเลือกอะไรนานนักหนา”หวายเดินบ่นหงุดหงิดไป

เลือกกระเป๋าไปก่อนจะไปสะดุดตากับกระเป๋าใบสีแดงสดบนตู้โชว์หวายรีบไปหยิบกระเป๋าใบนั้นแต่

ถูกหยิบไปต่อหน้าต่ตา

 

 

“ทะ โทโมะ”หวายตกใจเมื่อเจอหน้ากับโทโมะ แฟนเก่าและอดีตเพื่อนรักเพื่อนแค้นของป๊อปปี้

 

 

“ทำไมมาเดินคนเดียวล่ะ สามีเธอไปไหนละล่ะ”โทโมะพูดแล้วมองไปรอบๆ

 

 

“ซื้อของเล่นให้ลูกน่ะ”หวายตอบ

 

 

“สวยขึ้นมากเลยนะหวาย”โทโมะพูดตามตรงเพราะ ถึงแม้เธอจะมีลูกคนนึงแล้วแต่เธอก็ยังคงรูปร่าง

ความสวยไว้เหมือนเดิม

 

 

“แหม แล้วนี่มาซื้อกระเป๋าให้แฟนหรอ”หวายเดินคุยกับโทโมะเอากระเป๋าป่ายเงินอยู่

 

“เปล่า โทโมะไม่มีแฟนหรอก”โทโมะพูดแล้วยิ้มให้หวายพลางรับถุงใส่กระเป๋ามา

 

 

“แต่โทโมะเอาให้หวายนะ เพราะกระเป๋าใบนี้มันเหมาะกับคนสวยๆอย่างหวาย”โทโมะยื่นถุงกระเป๋า

ให้หวาย หวายยิ้มหน้าแดงที่ถูกโทโมะชม ก่อนจะเดินแยกออกไป หวายเดินออกมาจากร้านก็เจอ

ป๊อปปี้ที่ซื้อของเล่นให้ยอร์ชเสร็จพอดี

 

 

“รุ่นใหม่เลยนิหวาย ซื้อมาจนห้องจะไม่มีเก็บแล้วนะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นกระเป๋าที่หวายซื้อมาคือคอ

เล็คชั่นใหม่ด้วย

 

 

“เอ๊ะ ก็ซื้อมาแล้วจะเอาไปคืนไม่ได้หรอกป๊อป อย่าพูดมากกลับบ้านกันเถอะ”หวายหงุดหงิดก่อนจะ

เดินนำป๊อปปี้ไป แล้วป๊อปปี้ก็ส่ายหน้าไป

 

 

 

 

 

“คุณย่ายังไม่นอนอีกหรอครับ”ป๊อปปี้เดินลงมาชั้นล่างก็เจอย่าใหญ่นั่งที่ห้องรับแขกเหมือนรอใครอยู่

 

“ฟางน่ะสิ นี่จะ4ทุ่มอยู่แล้วยังไม่กลับมาอีก”ย่าใหญ่พูดปนเป็นห่วง ยิ่งเป็นผู้หญิงอยู่ด้วย

 

“ยัยนั่นคงหนีเที่ยวตามประสาวัยรุ่นละมั้งครับ”ป๊อปปี้พูดพลางไม่ใส่ใจ

 

“ป๊อปไปตามฟางให้ย่าหน่อยสิ”ย่าใหญ่พูด แต่ก่อนป๊อปปี้จะตอบอะไรรุก็มาจอดที่บ้าน ฟางเดิน

หอมชุดนางเอกละครลงรถมาแล้วสวัสดีแม่เพื่อนก่อนจะเข้ามาในบ้าน

 

“กลับมาป่านนี้ นี่คงจะหนีเที่ยวอีกล่ะสิ”ป๊อปปี้แขวะ

 

 

“เปล่านะคะ วันนี้มีวัดชุดนักแสดง ฟางเลยรอวัดชุดแล้วก็เอาชุดมาด้วยเลยดึก ฟางขอโทษคุณท่าน

กับคุณป๊อปนะคะ”ฟางรีบพูดแล้วเอาชุดลง

 

 

“ช่างเถอะ กลับมาแล้วไม่ป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะ ไหนให้ชั้นดูชุดหน่อยสิ สวยดีนี่ ใส่มาให้ชั้นดูหน่อยสิ

ฟาง”ย่าใหญ่สั่งก่อนฟางจะหายเข้าไปในห้องน้ำแล้วออกมาในชุดราตรีแบบสาวตะวันตกสีขาวใน

แบบฉบับของจูเลียต

 

 

“สวยมากเลยฟาง”ย่าใหญ่ชมฟาง ป๊อปปี้มองฟางและย่าใหญ่ก็เบ้ปาก ยัยขี้ประจบเอ้ย

 

 

 

“ไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย”ป๊อปปี้แขวะ

 

“ตาป๊อป”ย่าใหญ่แอบดุป๊อปปี้ที่ว่าฟาง

 

 

“งานมีเมื่อไหร่ล่ะ เดี๋ยวชั้นจะได้พาเจ้ายอร์ชไปดู”ย่าใหญ่ถามอีกครั้ง

 

“ศุกร์หน้าค่ะ”ฟางตอบ

 

“ไม่ได้นะ ศุกร์หน้าผมเสนอโปรเจคจบ ย่าต้องไปให้กำลังใจผม”ป๊อปปี้โวยวาย

 

 

“เอาล่ะๆ ย่าไปทั้ง2งานนั่นล่ะ เอาล่ะนี่ก็ดึกมากละ ฟางไปเปลี่ยนชุดละไปนอนเถอะ พรุ่งนี้ต้องไป

เรียนเช้า”ย่าใหญ่บอกก่อนจะให้ป๊อปปี้พยุงตัวเองขึ้นไปนอน ฟางจึงแวบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุด

นักเรียนตามเดิมแล้วเดินถือชุดลงมา

 

 

“ยัยขี้ประจบ”ป๊อปปี้ว่าฟางก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนตัวเอง ฟางนิ่งซึม

 

 

 

“ทำไมต้องเกลียดฟางด้วย”ฟางพูดกับตัวเองก่อนจะเดินกลับเข้าห้องไป

 

 

 

 เอ้าหวายเจอโทโมะแฟนเก่าแล้วล่ะสิๆ

 

ทีนี้รู้แล้วใช่มั้ยว่าทำไมป๊อปปี้ถึงมีลูกเร็ว อิอิ

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆนะจ้ะถ้าชอบเรื่องนี้