รักสุดท้ายของหัวใจ

 

 

 

 

 

 “พี่เป็ดน้อยมานี่เร็วๆ”ยอร์ชพูดพลางจูงมือฟางมาที่เรือนกระจกด้านหลังบ้านเพื่อมาดูดอกไม้ในนั้น

 

 

“ว้าว สวยจัง”ฟางเดินไปที่ดอกลิลลี่ที่อยู่ในกระถางสวยงาม

 

 

“พ่อป๊อปชอบดอกลิลลี่มากเลยนะ อย่าไปใกล้ล่ะเดี๋ยวมันตก”ยอร์ชบอกพลางรดน้ำต้นไม้จากบัว

รดน้ำอันเล็กให้ต้นไม้เล็กๆในกระถางสีเหลืองสดของตัวเอง

 

 

“พี่เป็ดน้อยอันนี้ยอร์ชให้นะ แลกกับลูกชุบที่พี่เป็ดน้อยทำให้เมื่อตอนกลางวัน”ยอร์ชพูดก่อนจะเอา

ต้นกระบองเพชรรูปหัวใจให้ฟาง ฟางยิ้ม ก่อนจะวางไว้ข้างๆกระถางต้นไม้ของยอร์ช

 

 

“ยอร์ชระวัง”ฟางตกใจที่เห็นตะขาบตัวโตก็ดึงยอร์ชมาอย่างแรง

 

 

 

เพล้ง

 

 

 

กระถางต้นลิลลี่ของป๊อปปี้ตกลงแตก

 

 

“ทำอะไรของเธอน่ะ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาตามลูกก็เห็นเข้าก็พูดขึ้น

 

 

“ขอโทษค่ะ ฟางไม่ได้ตั้งใจ”ฟางตกใจที่ตัวเองเป็นต้นเหตุของการทำกระถางต้นลิลลี่ตกแตก

 

 

“มาไม่กี่วันก็ทำของชั้นพัง เธอทำแบบนี้ได้ไงห้ะ”ป๊อปปี้ว่าฟางก่อนจะดึงลูกชายมากับตัวเอง

 

“พี่เป็ดน้อยเค้าดึงยอร์ชมาจากตรงนั้น ตรงนั้นมีตะขาบฮะพ่อ”ยอร์ชว่า ป๊อปปี้มองลูกชายแล้วโมโห

 

“ทีหลังอย่ามาเล่นในนี้อีกเข้าใจมั้ย”ป๊อปปี้ตะคอกยอร์ช เด็กชายร้องไห้ ฟางรีบลุกขึ้นมาหายอร์ช

 

 

“อย่าทำน้องยอร์ชนะ”ฟางรีบพูดแต่ป๊อปปี้ผลักล้ม

 

 

“อย่ามายุ่ง ยัยขอทาน”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะอุ้มยอร์ชออกไป

 

 

“โอ๊ย”ฟางร้องเมื่อพบว่าตัวเองเอามือไปทับกระถางที่แตกเลือดออกมาทันที ก่อนจะเอาผ้าเช็ดหน้า

ซับแล้ว พยายามหากระถางใหม่ใส่ดอกลิลลี่คืนป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“เจ็บตรงไหนรึเปล่าเราน่ะ”ป๊อปปี้ถามยอร์ชเมื่อพามาส่งที่ห้องนอน

 

 

“ไม่ฮะ พี่เป็ดน้อยช่วยผมไว้”ยอร์ชบอก ก่อนป๊อปปี้จะสั่งแม่บ้านอาบน้ำใหม่ให้ลูกชายก่อนจะเดิน

ลงมาด้านล่าง หวายไปกับเพื่อนยังไม่กลับมาป๊อปปี้จังเดินมาเล่นเกมส์ฆ่าเวลา ก่อนจะสังเกตเห็น

ฟางตัวมอมแมมเดินกลับเข้ามาในบ้าน

 

 

“ไปคลุกกับโคลนที่ไหนมาน่ะ”ป๊อปปี้นิ่วหน้าสงสัยแล้วถาม

 

 

“ไม่มีอะไรค่ะ”ฟางตอบ ป๊อปปี้สังเกตมือของฟางที่เอาผ้าเช็ดหน้าพันไว้มีเลือดซึออกมา ฟางซ่อน

มือแล้ววิ่งขึ้นไปบนห้องทันที ป๊อปปี้เดินกลับมาในเรือนกระจกก็เห็นกระถางดอกลิลลี่ตัวเองกลับไป

ใส่ในกระถางสีชมพูอันใหม่

 

 

“ยัยนั่นทำรึเนี่ย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินไปที่ห้อง พอผ่านห้องครัวก็เห็นฟางนั่งทำแผลคนเดียว ยัยนั่น

คงโดนตอนที่ล้มลงไปสินะ

 

 

“อ๊ะ คุณ”ฟางตกใจเห็นป๊อปปี้มานั่งตรงหน้า ป๊อปปี้ไม่พูดอะไรก่นจะเอายาแดงป้ายสำลีแล้วทำแผล

ให้ฟาง

 

“มันแสบ”ฟางร้องจะชักมือกลับ ป๊อปปี้รีบดึงมือฟางไว้

 

 

“ทนหน่อยสิ แล้วมันะหายมั้ยล่ะห้ะ”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะจัดการทำแผลให้ฟางต่อ ฟางลอบมองป๊อปปี้ที่

ทำแผลให้ตัวเองแล้วมีความรู้สึกว่าคนๆนี้ก้เป็นคนใจดีแฮะ

 

 

 

“ทำอะไรกันน่ะ”หวายพูดขึ้น ป๊อปปี้และฟางเงยหน้าไปมองหวายที่ยืนอยู่ที่ประตูห้องครัวมองป๊อปปี้

ที่ทำแผลให้ฟางเขม็ง

 

 

“ยัยนี่ซุ่มซ่ามก็เลยทำแผลให้น่ะ”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะเดินไปหาหวาย

 

“มือก็ไม่ได้เป็นง่อยนิ แล้วทำไมไม่ทำแผลเอง หรือว่านอกจากเป็นขอทานแล้วยังจะชอบให้ท่า

ผู้ชายด้วยยะ”หวายว่าทันที ทำเอาฟางหน้าเจื่อน รู้สึกไม่ดีเลย

 

“ไปเถอะหวาย ไม่มีอะไรหรอกน่า”ป๊อปปี้พาหวายเดินออกไปจากครัว ฟางส่ายหน้าก่อนจะเก็บ

อุปกรณ์ทำแผลไว้อย่างเดิม

 

 

 

 

“เย้ๆ ไปโรงเรียนๆ”น้องยอร์ชดีใจที่ได้ไปโรงเรียนเช่นเดียวกับฟาง วันนี้เป็นวันแรกของการเริ่มเรียน

ในโรงเรียนใหม่ และนี่คงเป็นชีวิตใหม่ของเธอสินะ

 

 

“แต่งชุดนักเรียนโรงเรียนหรูๆก็ดูดีขึ้นนิยัยขอทาน”ป๊อปปี้เดินลงมาทักฟาง หลังจากเตรียมตัวจะออก

ไปเรียนกับหวายทำให้หวายแอบมองป๊อปปี้สนใจฟางด้วยสายตาไม่พอใจ

 

 

“ยอร์ชจะไปโรงเรียนแล้ว ขอกอดพ่อกับแม่หน่อยได้มั้ยครับ”ยอร์ชบอกแม่กับพ่อตัวเองก่อนจะวิ่ง

ไปกอดป๊อปปี้ท่ะไปที่รถแล้วกอดแน่น ป๊อปปี้เมื่อกอดลูกชายก็แอบยิ้มดีใจนิดนึง

 

 

“จะไปกันได้รึยัคะป๊อป วันนี้มีควิซนะ หวายไม่อยากสาย”หวายพูด ป๊อปปี้จึงผละจากกอดลูกชาย

แล้วเดินตามหวายไปก่อนจะขับรถออกไป

 

 

“อ้าว ยอร์ชยังไม่ได้กอดแม่เลย”ยอร์ชพูดเมื่อรถของป๊อปปี้ขับออกไป

 

 

“พ่อกับแม่เค้าต้องรีบไปเรียนน่ะลูก เราเองน่ะก้รีบไปได้แล้ว เดี๋ยวสายนะ”ย่าใหญ่พูด

 

“งั้นกอดย่าทวดแทนก็ได้”ยอร์ชพูดก่อนจะกอดย่าใหญ่แล้วขึ้นรถไป ฟางเดินมาสวัสดีย่าใหญ่และ

คุณละเอียด

 

 

“ตั้งใจเรียนนะฟาง”ย่าใหญ่พูด

 

 

“ค่ะ ฟางจะตั้งใจเรียนให้สมกับที่คุณท่านให้โอกาสฟางค่ะ”ฟางพูดก่อนจะเดินไปชึ้นรถคันเดียวกับ

ยอร์ชแล้วไปเรียน

 

 

 

 

 

 

ตอนเย็น

 

ฟางกลับมาจากโรงเรียนเร็ว ส่วนยอร์ชและคุณย่าใหญ่ออกไปเที่ยวงานแสดงสินค้าที่ห้าง

 

 

“อ๊า ป๊อปแรงอีก ป๊อป”เสียงร้องครางของหวายดังลั่นทำให้ฟางเดินผ่านที่ห้องทีวีชั้น2ก่อนถึงห้อง

นอนตัวเอง ฟางชะงักหยุดฟังด้วยความสนใจ ก่อนจะเดินไปใกล้ๆห้องดูทีวี

 

 

“อ๊า หวายทนอีกนิดนะป๊อปใกล้จะถึงละเหมือนกัน”เสียงครางของป๊อปปี้ดังมาเช่นกันทำให้ฟางแง้ม

ประตูไปแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้และหวายในสภาพกึ่งเปลือยทั้งคู่นั่งบนโซฟาดูทีวีและที่สำคัญ

หวายกำลังขยับตัวบนป๊อปปี้อย่างบ้าคลั่งไม่มีท่าทีจะหยุด ทั้งคู่กำลังมีอะไรกัน!

 

 

“อ๊า ป๊อป อ๊า”ร่างหวายกระตุกเกร็งค้างซักพักก่อนจะก้มลงจูบกับป๊อปปี้อย่างร้อนแรง โดยที่ไม่ถอน

แกนกลางออกมาจากร่างกายหวาย

 

 

“อ๊า”หวายร้องครางเมื่อป๊อปปี้กำลังจะเริ่มเพลงรักบทต่อไปโดนเอาหน้าเข้าไปซุกไซร้ที่อกอวบอิ่ม

 

 

 

“นังขอทาน”หวายหันไปสบตาฟางที่ยืนอึ้งหน้าประตูก่อนจะร้อง ทำให้ป๊อปปี้หันไปมองฟางอย่างหัว

เสีย เช่นเดียวกับหวาย

 

 

 

“จะยืนดูพวกชั้นอีกนานมั้ยยะ ออกไปสิ”หวายว่า ฟางรีบวิ่งเข้าไปในห้องตัวเองทันที

 

 

“จะไปไหนคะป๊อป”หวายคล้องคอเมื่อป๊อปปี้ทำท่าจะลุกไป

 

 

“มีคนมาเห็นป๊อปหมดอารมณ์ละหวาย”ป๊อปปี้บอกก่อนจะใส่กางเกงให้เรียบร้อยแล้วเดินเอาเสื้อ

พาดไหล่ออกห้องไป

 

 

 

“นังฟางนังเด็กขอทาน แกนี่มันมารขวางความสุขชั้นจริงๆ”หวายฮึดฮัดก่อนจะใส่เสื้อผ้าของตัวเอง

บ้าง

 

 

 

 

 

“บ้าๆ จะเป็นตากุ้งยิงมั้ยเรา”ฟางรีบวิ่งเข้ามาที่ห้องนอนตัวเองพยายามตบหน้าตัวเองเบาๆเพื่อไล่

ภาพของป๊อปปี้และหวายออกไปจากหัว

 

 

“ยัยขอทานเธอนี่มันมารขัดความสุขชั้นจริงๆ”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางที่นั่งอยู่บนเตียงหันไปมองก็ตกใจ

เมื่อป๊อปปี้ยืนกอดอกมองเธอพลางพิงกำแพงในห้องนอนเธอ

 

“คะ คุณป๊อปปี้เข้ามาได้ไงคะ”ฟางตกใจขยับตัวหนีป๊อปปี้

 

 

“นี่คิดว่าชั้นจะทำอะไรขอทานอย่างเธอรึไง”ป๊อปปี้ว่าพลางมองท่าทางของฟาง

 

 

“ใครจะไปรู้ล่ะคะ ปลอดภัยไว้ก่อน เอ่อ ฟางไปช่วยป้าละเอียดเตรียมอาหารดีกว่า”ฟางพูดจบก็รีบ

ลุกจากเตียงเดินเลี่ยงไม่ใกล้ตัวป๊อปปี้ ป๊อปปี้มองท่าทางฟางไม่สบตาตัวเองก็นึกสนุกอยากจะแกล้ง

เด็กทันที

 

 

 

ตุบ

 

 

 

ป๊อปปี้จับฟางเหวี่ยงลงไปที่เตียงอย่างแรงก่อนที่ตัวเองจะขึ้นไปทาบทับร่างบางนั้นอย่างรวดเร็ว

 

“คะ คุณป๊อปจะทำอะไรหนูน่ะ”ฟางร้องตกใจเมื่อป๊อปปี้ขึ้นคร่อมร่าของเธอแล้วมองเธอด้วยสายตา

กรุ้มกริ่ม

 

 

 

“จะว่าไปเด็กจนๆอย่างเธอพอใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนดีๆขึ้นมาก็ดูน่ารักขึ้นนะเนี่ย”ป๊อปปี้แกล้งรวบมือ

เล็กๆของฟางขึ้นเหนือหัวฟางทั้งสองข้างด้วยมือข้างเดียวตัวเอง พลางเริ่มเอามืออีกข้างลูบไล้ตาม

ขาของฟางก่อนจะเลิกกระโปรงขึ้นมาเล่นเอาฟางถึงกับขนลุกซู่และหน้าแดงจัดเพราะป๊อปปี้ใส่แค่

กางเกงยีนส์แค่ตัวเดียวแถมเข็มจัดก็ไม่ใส่ และเสื้อนักศึกษาของป๊อปปี้ก็ถูกพาดไว้ที่ปลายเตียง

ของเธอ

 

 

 

“ยะ อย่าทำอะไรหนูเลยค่ะ”ฟางเริ่มกลัวแล้วหลับตาปี๋ ตัวสั่น เล่นเอาป๊อปปี้ที่แทบกลั้นขำไว้ไม่อยู่

 

“ฮ่าๆๆๆๆ หน้าของเธอนี่ตลกชะมัด”ป๊อปปี้หัวเราะออกมาก่อนจะปล่อยฟางเป็นอิสระ

 

“คะ คุณป๊อป”ฟางอึ้งก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันที

 

 

“นี่คิดว่าชั้นจะหน้ามืดปล้ำเธอรึไง ไม่มีทางซะหรอก ชั้นมีหวายทั้งคนจะลดตัวลงมายุ่งกับเด็กอย่าง

เธอทำไม ละอีกอย่างเด็กชุดนักเรียนกะโปโลอย่างเธอชั้นไม่มองหรอก แบนชะมัด”ป๊อปปี้พูดก่อน

จะเดินหยิบเสื้อตัวเองแล้วลุดขึ้นเดินออกจากห้องนอนฟางไปทันที

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

“อ๊ายยย คนบ้า ทำไมต้องแกล้งเราแบบนี้ด้วยนะ”ฟางร้องทันทีก่อนจะเอามือจับแก้มตัวเองทั้ง2ข้างที่ตอนนี้แดงจัดยิ่งกว่าลูกมะเขือเทศซะอีก

 

 

 ตอนต่ไปจะเป็นที่มาว่าทำไมป๊อปปี้ถึงมีลูกตั้งแต่ด็กนะจ้ะ

 

ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะๆ