[KRIS EXO] ปีศาจร้ายหัวใจชมพู

 
                                                   เเอดดดดดดด...
คริสเปิดประตูห้องปกครอง...พร้อมกันสบัดคอประมาณว่าให้เข้าไปข้างใน..
เฮ้อออออ... ใครจะไปอยากเข้าห้องปกครองบ้านี่กันเล่าาาาาา..
ที่นี่มีเเต่คนที่เลวๆเท่านั้นเเหละที่จะก้าวเข้ามาที่นี่
เเละฉันก้อเลวมาก  เเม่ต้องด่าฉันเเน่ๆ ที่ทำตัวเหลวไหลเเบบนี้...
เเละนี่ก้อเข้าชั่วโมงเรียนชั่วโมงเเรกเเล้วด้วยจะไปทันไหมเนี่ยยยย
ฉันกับยัยเจนยืนก้มหน้าเเล้วกำลังเกี่ยงกันเหมือนเด็กกกๆ
"เทอเข้าก่อนสิ่ ยัยเจนเทอเป็นคนผิดน้ะ"
"เทอนั่นเเหละ เข้าไปเทอก้อตบฉันก่อนน้ะ"
"เทอเเหละๆๆๆๆๆ"
"เทอนั่นเเหละยัยเอ๋ออออๆๆ เข้าไปส้ะ!"
"ใครเอ๋อกันยะ..." ปึ้งงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!! 
ยังไม่ทันเถียงกันจบ   เสียงกำหมัดเบอเริ้มที่กระเเทกเข้ากับประตูอย่างดัง เเสดงถึงอารมณ์ของคนตรงหน้าที่ไม่ค่อยจะดีนักกกก... 
"จะเข้าไปได้รึยัง??ฉันก้อไม่ได้ว่างมากถึงกับต้องมารอพวกไร้สาระอย่างพวกเทอมาเถียงกันน้ะ"
"ชิ! เข้าก้อได้ ทำเป็นเก๊กถึงจะหล่อเเต่คิดหรอว่าฉันจะเหมือนผู้หญิงคนอื่นที่หลงนายเพราะความเย็นชา เเละอารมที่เเปรปวนยิ่งกว่าสภาพอากาศตอนนี้กันล้ะย้ะ" ฉันบ่นพรึมพัมในลำคอเบาๆ เเล้วเงยหน้ามาเเสดงสีหน้าไม่พอใจอย่างเเรงใส่ คนที่ยืนเต้ะท่าทำเป็นเท่อยู่ที่ประตูเเล้วหันหน้าเชิดใส่เเบบเลิศศๆ
"เจนเทอไปรอที่โซฟาก่อนน้ะ เดี๋ยอาจาร์ยฝ่ายปกครอง กำลังจะมา" ยัยเจนเดินไปที่โซฟาอย่างว่าง่าย ยัยเจนไปฉันก้อต้องไปด้วยสิ่ จะให้ยืนอยู่กะนายนี่รึไป ฉันก้อเดินตามเจนไปเเต่ทว่า...
 
หมับบบบบบบบบบบบ!!
"จะนินทาใครก้อพูดให้มันเบาๆหน่อยก้อดีน้ะยัยหนู" คริสเอามือมาวางไว้บนไหล่บางของคัพเค้กเเต่เเทนที่มันจะเป็นฟ่ามือที่รู้สึกอ่อนโยน  เเต่ทว่าฉันสัมผัสได้ถึงความร้ายกาจ ตานี่คงจะไม่ได้มาฆ่าฉันใช่ไหม?? เเงเเง เเล้วเค้าได้ยินด้วยหรอ??คำด่านั้น คำด่าที่ฉันสรรหามาสาระพัด นายได้ยินงั้นหรอ 
"อะไรหรอ คำด่าอ้ะไร??" ฉันเเถ ถลอกเลยทีเดียว ฉันส่งยิ้มใส่ซื่อสุดไปเเต่ทว่ารอยยิ้มนั้นไม่มีผลกับใบหน้าเย็นชานั้นเลย เเต่เเทนที่จะทำให้ตานั้นใจอ่อนกลับการเป้นว่ากวนประสาทนายไปซะเเล้ววววว
"นี่เทออย่ามาทำไขสืออออ... ด่าฉันขนาดนั้นเเล้ว เทอคิดว่าจะรอดหรอ??" คริสทำหน้าเย็นชาเเบบเดาอารมไม่ถูก ว่าเขาเล่นๆ หรือว่าเอาจริงกันน้ะ
"เอ่่อออออเอาคะคะความคิดจริงๆ เลยไหม? ฉะฉะฉันคิดวะวะวะวะ" เอ้ะะะ!ฉันจะตอบยังไงดีหล้ะ ฉันไม่กลัวตานี่หรอกน่า  ฉันรอดเเน่นอนย้ะ...  ทำไมฉันต้องสั่นด้วยหล้ะ ฉันเก่งขึ้นตั้งเยอะ เมื่อไม่นานมานี้ฉันก้อตบยัยเจนไปเเล้วจะกลัวอะไรกับเเค่ผู้ชายที่ ทะทะทะที่ ทะทะที่ มีเรื่องชกต่อยกับเด็กในโรงเรียนทุกอาทิตย์ เเล้วเค้าก้อชนะน็อกทุกครั้งเอง อย่าไปกลัวตอนนี้ฉันเเข็งเเกร่งขึ้นเเล้ววววว ฉันจะไม่...
 
โป้กกกกกกก!!! 
"โอ้ยยยยย  ทำอะไรเนี่ยมาตบหัวฉันทำไม!!"
"ก้อจะไม่ให้ตบได้ยังไงล้ะดูเทอสิ่ เงียบไปเกือบนาทีนึกว่าเครื่องชอตไปล้ะ พูดค้างไว้อ้ะรู้ตัวรึป่าว?? ที่เทอพูดค้างไว้ว่าคิดกับฉันว่าอ้ะ คิดว่าไรหรอ หื้มมมม... " คริสก้มตัวลงมาใกล้ๆดวงตา  สบกันพอดี นี่ฉันเป็นไรไปเนี่ยรู้สึกเเปลกเเหะ ชาไปทั้งตัวเลย 
"เอ้ะะะ! ตานายหน้ะใส่คอนเทคด้้วยหรอเนี่ย???" ดวงตาสีน้ำตาลพอมองใกล้กลับเหมือนมีสีเเดงเลือดหมูอยู่ข้างใน ตานี่ตาสีเเดงหรอเนี่ย ตานี่เป็นลูกครึ่งหรอ ว้าววว ! ไม่ยักกะรู้ว่าตานี่เป็นลูกครึ่งเเหะ
"นี่เทอ! ไม่ได้เห้นอะไรใช่ไหม?"
"ทำไมหรอออ?  อ่อที่นายตาสีเเดงอ้ะหรอ ฉันว่ามันก้อสวยดีน้ะ นายเป็นลูกครึ่งใช่ไหมล้าาาา"
"ห้ะ! เทอเห็นเทอเห็นหรอออ ตายเเล้ววววว" คริสผลักคัพเค้กไปติดผนัง อยู่ดีๆ ก้อเกิดอารมฉุ่นเฉียวขึ้นมาซะงั้น 
"นี่นาย!! อะไรเนี่ยฉันทำอะไรผิดอีกกกกก " คัพเค้กจ้องมองด้วยตาคู่โต เเต่ทว่าพอมองครั้งนี้กลับเห็นม่านตาสีเเดงโตขึ้นมากจนเกือบมองไม่เห็นสีขาวของตา
 
"นี่คริส!! ไปเรียนได้เเล้ว ๆ เเล้วทำไมไม่เอาเด็กคนนี้ไปนั่งรอที่โซฟาหล้ะ"
ครูฝ่ายปกครองพูดเสร็จก้อเดินเข้าไปในห้องปกครอง  คริสผละตัวออกมาจากคัพเค้ก สีหน้าเคร่งเครียดนั้น มันทำไมดูเหมือนซ่อนอะไรไว้หลายอย่าง
คริสจับมือคัพเค้กเเล้วลากไปหาอาจาร์ยฝ่ายปกครอง
"อาจาร์ยครับ ผู้หญิงคนนี้เดี๋ยวผมจัดการเองครับ อาจาร์ยสอบสวนหาคนผิดกับเจนน้ะครับเดี๋ยวผมจะสอบสวน ยัยหนูนี่เอง"
สายตานี่น่ากลัวยั่งกับปีศาจ คริสลากคัพเค้กออกมาหน้าห้องปกครองพร้อมกับในมือที่ควัก โทรศัพท์เครื่องโตออกมาจิ้ม เเต่มือก้อยังคงกำคัพเค้กไว้เเน่น คัพเค้กพยายามสบัดมือเเต่ทว่าสบัดยังไงก้อสบัดไม่ออก เหมือนมีพลังมหาศาลที่กุมมือเทอไว้
"คุณลุงครับมารับผมที่โรงเรียนหน่อย ผมมีเรื่องจะให้คุณลุงช่วยครับ"
"โอเคเดี๋ยวลุงไปเดี๋ยวนี้เเหละ"
 
เพียงเเค่2นาที... 
คุณลุงของคริสก้อขับรถมา ซึ่งมันเร็วจนไม่น่าเชื่อ
คริสลากคัพเค้กไปที่รถเเล้วดันคัพเค้กให้เข้าไปนั่งเบาะหลังพร้อมกันก้าวขาเข้าไปนั่งในรถด้วย
คัพเค้กดิ้นสุดกำลังเเต่ก้อทำอะไรไม่ได้ 
"นี่ จจะพาฉันไปไหนเนี่ยยยยย  ไอ้บ้าปล่อยมือฉันน้ะ ฉันเจ็บ"
"ฉันจะไม่ปล่อยเทอ เทอไม่ปลอดภัย"
"ฉันอยู่กับนายน้ะสิ่ ฉันถึงไม่ปลอดภัย"
"เทอไม่รุ้อะไรหรอก...เลิกดิ้นได้เเล้ว"
"ไม่ฉันจะดิ้น ปล่อยช้านนนนน"
คริสยื่นหน้าไปใกล้หน้าของคัพเค้ก
"ถ้าเทอไม่หยุดดิ้นเทอได้โดนฉันจูบเเน่ ลองไหมล้ะ!"
"ยะยะยะอย่า โอเคไม่ดิ้นล้ะๆๆๆ"
"ดีมากกกกกกก นั่งไปเถอะ เเค่5 นาทีก้อถึงเเล้วววว"