[KRIS EXO] ปีศาจร้ายหัวใจชมพู
เขียนโดย ministawberry
วันที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 17.29 น.
แก้ไขเมื่อ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 20.16 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) เเรกพบนายไร้ชีวิต
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"เเม่ค้ะ... อาหารเช้าหนูหล้ะ"
ร่างกายอ่อนเพลียจากการนอนไม่เพียงพอ ร่างบางค่อยๆเดินมาที่โต๊ะอาหาร พร้อมเสียงท้องร้อง
"จ้อกกกกกกกกกๆ" เพราะความหิว
"อยู่นี้จ้าาาาา คัพเค้กลูกอาหารมื้อนี้กินให้อร่อยน้ะลูก ค่อยๆกินน้ะจ้ะ" ผู้หญิงที่เป็นเเม่เเสดงสีหน้าเอ็นดูร่างบางที่เอาเเต่ สวาปาม อาหารตรงหน้าอย่างไม่พูดไม่จา
อ้าาาาาส์... เสียงชื่นใจจากการกระดกน้ำอึกเบอเริ้ม หญิงสาววางเเก้วลงบนโต๊ะอาหารที่มีผ้าปูสีชมพูลายลูกไม้
"ไปล้ะน้ะค้ะเเม่... รักเเม่น้ะค้ะจุ๊ปปป" หลังจากจุ๊ปร่ำลาเเล้ว สาวน้อยก้อเดินไปหาคนขับรถถที่ยืนรออยู่ทางโรงรถ เเล้วก้อขึ้นรถไปโรงเรียนเเบบมึนๆ
เเอ้ดดดดดดดดดดดดดดดดด..ง
เสียงรถยนต์คันโตของคัพเค้กมาจอดอยู่ที่โรงเรียนที่มีชื่อว่า "เอสเอ็มปริ้นเเอนด์ปริ้นเซรท"
โรงเรียนเเห่งนี้เป็นโรงเรียนของพวกคนดัง พวกนี้ส่วนมากจะเป็นคนหน้าตาดีเเละฐานะดี ทุกๆคนมีด้านดีเด่นเป็นของตัวเอง เเต่ก้อน้ะ... ทุกอย่างดีหมดเเต่ยกเว้น...
"นิสัยเเละอัธยสัยห่วยเเตกมาก!" ฉันก้อเป็นคนนึงที่มีดีในตัว สิ่งที่ดีในตัวฉันก้อคงมีการเรียนหน้าตาเเต่ใครจะไปรู้หล้ะว่าเกิดมาสวยเเล้วมันจะยุ่งเเเบบนี้ เพราะผู้หญิงใน โรงเรียน นี้ก้อเกลียดฉันไปเเล้วครึ่งค่อนโรงเรียน เเต่ก้อเหอะใครเเคร์อ้ะ เชอะ!
เเต่อันที่จริงฉันเเคร์มากเลยเเหละ เพราะเด็กผู้หญิงโรงเรียนน้ไม่ได้ปกติเหมือน โรงเรียนอื่นพวกนางบ้าพลังกันสุดริดเเบบว่า เอ็ะอะเอ้ะอะ ก้อตบๆๆๆๆๆ ฉะนั้นฉันจึงเลือกที่จะนิ่งๆดีที่สุด.....
ตึ่งงงงงงงงงงงง!!!! เสียงดังมาจากทางล็อกเกอร์ฝั่ง A คงจะมีเรื่องกันอีกเเน่ๆ พวกผู้หญิงผู้ชายฝั่งนั้น ชอบทะเลาะกันบ่อยๆ เพราะเรื่องการเเย่งงานเเสดงอะไรพวกเนี้ย
อ้อๆ ลืมบอกไปโรงเรียนนี้เเบบฝั่งเป็น 3 ฝั่งคือ
-A คือฝั่งเด็กเก่งด้านการเเสดงออก
-B คือเด็กเก่งด้านฝั่งวิชาการ (นี่เเหละฝั่งที่ฉันอยู่)
-C คือเด็กเก่งกีฬา
เเต่น้ะ พากเด็กฝั่ง B จะเป็นเด็กเรียนไปส้ะหมด
ไม่ต้องตกใจที่ฉันเเลดูไม่เป็นเด็กเรียนเอาซะเลย ฉันเป็นคนนิ่งๆ ไม่พูดเท่าไหร่ ไม่มีเพื่อน
ชอบอยู่คนเดียว ฉันคุยกับตัวเองประจำ เเต่ฉันไม่ได้บ้าน้ะ บางทีก้อเหงาเเต่ช่างเหอะ!
คัพเค้กเดินผ่านตึกAไปอย่างช้าๆ เพื่อจะไปตึก B เเต่ทว่ายัยเจนคู่อริฉันมันก้อไม่ค่อยจะลดละฐิทิที่จะหาเรื่องฉันเลย... ฉันหยิบหูฟังขึ้นมาใส่เพื่อจะได้ไ่ได้ยินยัยนี่ด่าทอ จ่างๆนานาซึ่งฉันทำอย่างนี้ทุกครั้งที่ยัยนี่มาหาเรื่องเเต่รางสังหารณ์บอกฉันว่าวันนี้ฉันจะไม่รอดจาเนื้อมือยัยนั่น โถ่... ดูการเเต่งตัวยัยนี่สิ่ยั่งกะศาลพระภูมิ
"พรึมพัมอะไร ยัยเอ๋อ!!!" เฮ้อออออ... ฉันไม่รอดจริงๆสิ่น้ะ
คัพเค้กยังคนทำเป็นไม่เห็นเเล้วเดินต่อไปเรื่อยยยยเเค่ฝีเท้าเริ่มถูกเร่งจากความกลัวตรงหน้า
"จะไปไหน ยัยเอ๋อ!" ยัยเพื่อนของเจนนี่ผีไม่มีศาล คนตัวเอ้ยยยย... สองคนเดินมาขวางหน้าฉัน
"ฉันถามว่าจะไปไหน ตอบบบบบ!!" ยัยศาลพระภูมิเดินมาสมทพอยู่ตรงหน้า เเล้วตะคอกใส่ฉันอย่างดัง จนทำให้ทุกคนหันมาสนใจหมดเลย เเม้กระทั่งคนที่กำลังดู เด็กตึก A ที่ทะเลาะกันอยู่ในตึกก้อต้องออกมาดูหน้าตึก (โรงเรียนนี้นี้ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านจริงๆ)
ฉันยังคงก้มหน้าก้มตากดไอโฟนในมือเเล้วทำหน้าทำตาสนุกสนานทั้งที่ในใจ กลัวเเทบตาย
"ไม่ตอบใช่ไหน?? ได้" ยัยศาลพระภูมิเจนกระชากเสื่อสูทที่เป็นผ้าชั้นดีซื้อมาตั้ง 35,000 เเกกล้าดียังไงห้ะ ....
"ทนฉันต้องทน อย่าไปตอบโต้ๆๆๆ" ฉันพรึมพัมเบาเพื่อให้ใจเย็นลง
"เเกนี่ไม่เหมือนเด็กตึก B เลยน้ะ ไม่เห็นเหมือนเด็กเรียนสักนิดเลย" ยัยนั้นพูดไปเเต่ฉันก้อยังคงฟังเพลงต่ออออ
"นี่!!! ฟังฉันบ้างสิ่" ยัยศาลพระภูมิขวางไอโฟนฉันไปต่อหน้าต่อตา ห้ะ..ง ยัยนั่นทำเเบบนี้ได้ยั่งง้ายยยยยย
ฉันเงยหน้ามาสบตากับยัยบ้านั้น ส่งสายตาโกธรเเค้นสุดๆ
"เงยหน้าเเล้วหรอยัยป๊อดดด!" ยัยนั้นส่งสายตาเหยียดหยามาให้ ไม่ไหวล้ะโว้ยยย!!!
"กล้าดียังไงยัยบ้าเธอคิดว่าเทอเป็นใคร!!! ฉันไม่กลัวเทอหรอกน้ะมาเล้ยยยย จะตบใช่ไหม?? มาสี้ๆๆๆ ขอโทดน้ะค้ะเเม่หนูทนไม่ไหวเเล้ววววว"
เป๊ะะะะะ!!!
ฉันตบยัยนั้นไปจังๆ สะใจชะมัด
"นี่เเก... เเกตายเเน่" ยัยเจนกำลังกางมือเตรียมตบฉันเต็มที่เเต่ก้อเถอะน้ะ ฉันยอมให้เเกตบที่นึงก้อได้จะได้หายกันไปเบย เเกจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน
คัพเค้กหลับตาปี๊รอฟ่ามือเรียวของยัยเจน อย่างหวั่นๆ
หมับบบบบบบ...
"ทำอะไรกัน... เธอคิดว่าเธอจะทำอะไรกันนนน?? ยัยพวกนี้" หัวหน้าประธานนักเรียนจอมเย็นชา ทำหน้าไร้ความรู้สึก ส่วนด้านหลังเป็นหนุ่มๆ เพื่อนของคริสที่ยืนกันอยู่เป็นเเถวทางด้านหลัง
กลุ่มของคริสเป็นกลุ่มที่มีคู่อริมากที่สุด... เพราะด้วยหน้าตาของทั้ง 12 คนทำให้พวกเด็กนักเรียนผู้ชายพากันหมั้นไส้ไปหมด เเละด้วยอำนาจเงินตราของคริสเพราะด้วยความที่คริสเป็นลูกของประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ที่มีเงินมหาสารเป็นอันดับ 1 ของโลก เเละเพื่อนๆของพวกเขาก้อไม่เเพ้กัน
-ชานยอล เขาเป้นลูกของบริษัททำรถส่งออกทั่วโลก
-เเบคฮยอน เขาเป็นลูกของนักการเมืองคนดังเเห่งประเทศ
-เลย์ เขาเป็นลูก ผ.อ ที่เป็น ผ.อ กว่า 112 โรงเรียน
-ลู่หาน เขาเป็นลูกขอขเจ้าของร้านอาหารกว่า 200 สาขา
-เฉิน เขาเป็นลูกของพระเอกชื่อดังระดับโลก
-ดีโอ เขาเป็นลูกของเจ้าของกิจการห้างดัง
-เซฮุน เขาเป็นลูกของเจ้าของโรงเเรมที่มีสาขากว่า 140 เเห่ง
-ซูโฮ เขาเป็นลูกนายกของประเทศ
-ซิ่วหมิน เขาเป็นลูกของทะนายที่เก่งๆที่สุด
-ไค เขาเป้นลูกของผู้กำกับเงิน 1,000,000
-เทา เขาเป็นลูกนักธุรกิจอาหารชื่อดัง
กลับมาที่ฉันต่อ...
"ปะปะป่าววว.. เราไม่ได้ทำอะไรกันใช่ไหม คัพเค้กกกก" ยัยเจนทำหน้ายิ้มสยองส่งมาให้ฉันจะไม่ให้ตามน้ำไปได้ยังไงล้ะ
"อ้อๆ ชะชะชะชใช่..." ฉันก้อยิ้มสยองกลับไป หึหึ..
"นี่พวกเทอไปที่ห้องปกครองด้วยน้ะ " คริสปล่อยเเขนยัยเจนเเบบเย็นชาไร้ความรู้สุกใบหน้าเเลดูไม่มีชัวิต
รอติดตามตอตต่อไปน้าาาา
ใครรุ้วิธีเอารูปใส่ในนี้บอกด้วยน้ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ