ซีรี่ย์ โทษฐานทำฉันช้ำใจ คือฉันต้องได้เธอ (tk)

แก้วเห็นว่าโทโมะไม่อยู่จึงคิดจะหนี  เธอรีบวิ่งไปตรงหน้าต่างก่อนจะชะโงก
ออกไป 
"สูงเว่อร์เลยแฮะ"แก้วเป็นคนที่กลัวความสูงมาก
"เอาก็เอา"แก้วตัดสินใจโยนผ้าห่มที่ถูกม้วนเป็นเกลียวใหญ่ๆลงไปข้างล่าง
เธอเอาปลายผ้าผูกติดกับระเบียง 
"ฮึ่ย...สูงอ่า"ระหว่างปีนลงเธอก็สั่น หลับตาไปบ่นไป
ตุบ
ในที่สุดแก้วก็สามารถลงมาได้   เธอยิ้มออกมา ในที่สุดก็เป็นอิสระสักที
"เย้ๆ  บายนะ อีตาโทโมะโรคจิต"แก้วกำลังจะก้าวออกไป
"คิดว่าจะออกไปได้ง่ายๆรึไง หือ..."โทโมะดึงร่างสาวมากอดแน่น
"เฮ้ย...มาได้ไง"แก้วตกใจมาก
"ตกใจล่ะสิ ฉันมาเห็นตั้งแต่เธอโยนผ้าลงมาล่ะ"
"แล้วทำไมไม่บอกล่ะ ไอ้บ้า ปล่อยให้ฉันกลัวฟรีเลย"
"มานี่..."โทโมะลากแก้วกลับเข้าไปในบ้าน
"ไปไหน ฉันจะกลับบ้าน ฉันไม่อยากอยู่กับนาย"
"แต่ฉันอยากอยู่กับเธอนะแก้ว"โทโมะพูด แก้วอึ้ง ใจเต้นขึ้นมาอย่างประหลาด
"ปล่อย นายใช้วิธีนี้ไม่ได้ผลหรอก ยังไงฉันก็ไม่รักนาย"
"ถอนคำพูดตอนนี้ยังทันนะ"โทโมะเขยิบมาใกล้ แก้วรีบเขยิบหนี
จนไม่ทันระวัง ทำให้เธอเซลงไปนอนบนโซฟาตัวสวย
"อย่านะ"แก้วตกใจกว่าเดิม เมื่อเขาตามมาคร่อมร่างเธอไว้
"ฉันจะทำให้เธอคลั่งฉันให้ได้ แก้ว"โทโมะไซร้ซอกคอสวยไปเรื่อยๆ
อย่างเคลิบเคลิ้ม แก้วนอนนิ่งด้วความไม่เคย
"ปล่อย "แก้วร้องโวยวายอีกรอบ
"ถ้าเธอดื้อ ฉันจะทำรุนแรงแน่ เงียบซะ"
"ไอ้บ้า"แก้วหน้าแดงก่ำกับคำพูดของเขาเมื่อกี้ ทุกอย่างกำลังดำเนิน
ไปด้วยดี  แต่ทว่ามีเสียงเรียกขัดขึ้นซะก่อน
"มีใครอยู่ไหมคะ"เสียงเล็กร้องเรียกตะโกนอยู้นอกบ้าน
"มีค่ะ อุบ..."แก้วถูกโทโมะปิดปากไว้แน่น
"ถ้าเธอไม่อยากให้ฉันฆ่าเธอล่ะก็ เงียบซะ ยัยบ้า"
แก้วนิ่ง  โทโมะถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้นเอาผ้ามาปิดหน้าปิดตา เพื่อไม่ให้
ใครจำได้  ก่อนจะเดินออกไปดูหน้าบ้านพัก
 
ใครมาเอ่ย ให้ทาย ฮ่าๆ