So What !! มีปัญหามั้ยค่ะ สุดหล่อ.

9.2

เขียนโดย THEBOOK

วันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.23 น.

  25 ตอน
  459 วิจารณ์
  48.77K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2556 21.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เพล้ง ! เสียงที่ฟางนำไม้เบสบอลไปทุบทีวีหรูราคาแพง และยังทำข้าวของในห้องป๊อปปี้เสียหายยับอีกด้วย

 

"เสียดายจัง บ้านฉันมันไม่มีอย่างนี้อ่ะ TT' แต่ชั่งเถอะ เพราะนายคนเดียว ป๊อปปี้"ฟางบ่นไปโยนข้าวของกระจายไปอีกด้วย

 

โครมม !! เสียงฟางทำข้าวของพังอีกแล้ว...

 

"ฮึๆ สะใจจริงๆเลย ถ้าอีตาหมีบ้านั่นมาเห็นจะเป็นไงน่ะ คงจะหัวเสียแล้วไล่เราออกเลยล่ะมั้ง 5555"ฟางพูดอย่างสะใจแล้วมองไปรอบๆห้องก็มีแต่ข้าวของที่หล่นแตกนับไม่ถ้วนที่เธอเป็นคนทำ

 

ซ่าา !! เสียงท่อน้ำที่ฟางทุบจนแตก

"เฮ้ยยย ! ไม่น้าา น้ำ น้ำเต็มไปหมดเลย ทำไงดีเนี่ยย !!"ฟางพูดพลางขยี้หัวตัวเองไป เพราะน้ำเจิ่งนองเต็มห้องไปหมด

 

"จริงสิ พิชชี่ ใช่ๆ พิชชี่ต้องช่วยได้แน่ๆ"ว่าแล้วเธอก็โทรหาพิชชี่ทันที

 

"ฮัลโหล สวัสดีครับ"เสียงพิชชี่ที่พูดในโทรศัพท์

 

"ฮัลโหล พิชชี่ใช่ไหม ช่วยฉันด้วย ฉันฟางเองน้ะ มาช่วยฉันหน่อย"ฟางขอร้องพิชชี่

 

"อ้าว ! ฟางเองหรอ จะให้ฉันช่วยอะไรล่ะ?"พิชชี่แปลกใจที่ฟางโทรมา

 

"คือว่า มาช่วยฉันให้ออกไปจากห้องนี้หน่อยสิ น่ะน่ะน่ะ"ฟางร้อนรน

 

"ห้องนี้ของเธอน่ะ มันห้องไหนล่ะ?"พิชชี่ถามไปอย่างกวนๆ

 

"ห้องของป๊อปปี้ชั้นบนสุดของโรงเรียนน่ะ"ฟางบอกพิชชี่ไป

 

"อ่าวเฮ้ยย ! แล้วไปทำอะไรในห้องหมอนั่นล่ะ?"พิชชี่ได้ยินก็ตกใจ

 

"ก็หมอนั่นจับตัวฉันมาน่ะสิ ยังไงๆก็มาช่วยฉันด้วย"ฟางเอ่ยแล้วแบตในโทรศัพท์เธอก็หมด

 

"อ่าวเฮ้ย วางอีก โอ้ยยเซ็ง !"พิชชี่เอ่ยก่อนจะไปช่วยฟาง

 

"แบตมาหมดอะไรตอนนี้เนี่ย โอ้ย แล้วจะทำยังไงดีเนี่ยย !!"ฟางเริ่มหัวเสีย พยายามมองไปรอบๆห้องเพื่อหาอะไรที่จะพอช่วยเธอได้ แต่กลับไม่มีเลย

 

"ฮือออ ~ แล้วจะทำยังไงดีเนี่ยยย"ฟางคุกเข่าลงแล้วร้องไห้ แล้วจู่ๆเธอก็เริ่มเพลียจึงเผลอหลับไป

 

ปึ้งๆ ! 

"ฟางๆ เธออยู่ในนี้ไหมเนี่ย ฟาง !!!"พิชชี่ทุบประตู แล้วตะโกนเข้าไปแต่ไม่มีวี่แววว่าฟางจะตอบกลับมาเลย

 

"แล้วจะทำไงดีว่ะเนี่ยยย !"พิชชี่เริ่มทำตัวไม่ถูก

 

"มาที่นี่ทำไม พิชชี่?"ป๊อปปี้ที่เดินมาเพื่อที่จะมารับฟางเห็นพิชชี่จึงถาม

 

"มาช่วยฟางฮ่ะ"พิชชี่ตอบพลางทุบประตู

 

"มาช่วยทำไม จะไปไหนก็ไป"ป๊อปปี้บอกพิชชี่

 

"ยัยนั่นโทรมาบอกให้ผมมาช่วย แต่ผมทุบประตูหลายรอบแล้วไม่มีวี่แววที่จะตอบกลับมาเลย"พิชชี่พูดอย่างหัวเสีย

 

"เดี๋ยวฉันจัดการเอง นายจะไปไหนก็ไป"ป๊อปปี้ไล่พิชชี่ พิชชี่ไม่เถียงแล้วจึงเดินออกไป

 

"ยัยลูกเป็ด ทำอะไรอีกเนี่ย !"ป๊อปปี้พูดแล้วเปิดประตูเข้าไปก็พบกับข้าวของในห้องของเขาที่เสียหาย เขาตกใจแล้วก็พบฟางที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวเลย

 

"โอ้ยย ทำอะไรของเธอเนี่ยยย !!"ป๊อปปี้ตะโกนออกมาด้วยความโมโห จนคนที่หลับอยู่ตื่นขึ้นมา

 

"นาย พาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้น่ะ"เสียงฟางที่พูดกับป๊อปปี้งัวเงีย

 

"เธอ เธอทำอะไรของเธอ รู้ไหมของในห้องนี้มันแพงมากเลยรู้ไหม แล้วเธอทำเธอคิดบ้างไหม"ป๊อปปี้ตะคอกใสฟาง

 

"กะ..กะ..ก็นายไม่ยอมพาฉันกลับบ้าน จะมาขังฉันไว้ทำไม"ฟางพูดตะกุกตะกัก ป๊อปปี้ทำหน้าโมโหแล้วรีบโทรหา รปภ.ที่อยู่ด้านล่างขึ้นมาช่วยเก็บข้าวของแล้วซ่อมท่อปะปาให้ แล้วลากฟางออกมาจากห้อง

 

"เธอนี่มันป่วนจริงๆเลย ทำอะไรไม่รู้จักคิด พ่อแม่เคยสั่งสอนบ้างรึป่าว"ป๊อปปี้ว่าฟาง จนฟางจุกจนพูดไม่ออก

 

"นี่นายจะมาว่าฉันฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ ก็นายนั่นแหละที่ขังฉันไว้ในห้อง ไม่รู้จะขังไว้ทำไม"ฟางเถียงกลับไปบ้าง

 

"ก็เธอทำผิดกฎของโรงเรียนนี่ ฉันก็ต้องทำโทษเธอ แล้วการทำโทษที่เธอโดนน่ะก็สบายสุดๆไปเลยน่ะ"ป๊อปปี้ว่าฟางอีก

 

"สบายตรงไหน ฉันไม่เห็นว่ามันจะสบายเลย"ฟางเถียงอีก แล้วเธอก็เผลอไปจับปลั๊กไฟทั้งๆที่มือเธอก็เปียกอยู่ไฟจึงช๊อตเธอ

 

โอ้ย ! ฟางร้องก่อนที่จะสลบไป

"เฮ้ย ฟาง ฟาง อย่าเป็นอะไรน่ะ"ป๊อปปี้พูดแล้วอุ้มฟางไปส่งโรงพยาบาลในเครือ PP ของเขา

 

ณ โรงพยาบาล PP Hospital

"หมอครับ เธอเป็นยังไงบ้าง"ป๊อปปี้ถามหมอด้วยความเป็นห่วงฟาง

 

"อ๋อ ไม่เป็นอะไรมากแล้วครับ พักวันเดียวเดี๋ยวก็หาย คนไข้โดนกระแสไฟฟ้าที่รุนแรงมากจึงทำให้สลบไปน่ะครับ ก็คงไม่เป็นอะไรมากแล้วล่ะตอนนี้"หมอตอบป๊อปปี้ก่อนจะเดินออกไป ป๊อปปี้จึงเข้าไปดูอาการฟาง

 

"ฮึ ! หลับปุ๋ยเชียว เวลาหลับน่ารักกว่าตอนตื่นอีก"ป๊อปปี้พูดเบาๆก่อนจะลูบหัวฟางอย่างอ่อนโยน

 

"ฟาง ฟาง เป็นไงบ้างลูก"แม่ของฟางรีบเข้ามาหาฟางที่นอนพักอยู่ก็เห็นป๊อปปี้ ก็เอ่ยขอบคุณยกใหญ่

 

"ฉันต้องขอบคุณ คุณมากๆเลยน่ะค่ะ ที่ช่วยลูกสาวฉันไว้"แม่ฟางพูด

 

"ไม่เป็นอะไรหรอกครับคุณน้า คุณน้าเป็นเพื่อนของพ่อผม พ่อผมคงทนไม่ได้แน่ถ้าเห็นลูกของเพื่อนเป็นอะไรไป"ป๊อปปี้บอกแม่ฟางแล้วยิ้ม

 

"แล้วฟางอยู่ที่โรงเรียนเป็นยังไงบ้างค่ะ แกดื้อไหม?"แม่ฟางถามป๊อปปี้

 

"เอ่อ.."ป๊อปปี้ไม่รู้จะบอกแม่ฟางยังไงเพื่อให้แม่ฟางสบายใจ

 

"หรือว่าลูกฉันก่อเรื่องไว้ค่ะ?"แม่ฟางพูดอีก

 

"ก็ ปะ..ป่าวน่ะครับก็เป็นเด็กดีอยู่พอสมควร"ป๊อปปี้พูด

 

"ฉันอยากเห็นแกเป็นเด็กดีอีกสักครั้งนึงน่ะค่ะ เพราะที่ผ่านมาแกเป็นเด็กมีปัญหามากๆเลยค่ะ"แม่ของฟางเอ่ยอย่างหนักใจ

 

"เอ่อ..มีอะไรหรอครับ?"ป๊อปปี้ถามด้วยความสงสัย

 

"ตั้งแต่แกรู้ว่าฉันกับพ่อของแกเลิกกัน แกก็กลายเป็นเด็กมีปัญหา ต้องย้ายโรงเรียนมา 10 กว่าโรงเรียนแล้วค่ะ"แม่ของฟางเอ่ยแล้วส่ายหน้าเล็กน้อย

 

"คุณน้าไม่ต้องห่วงน่ะครับเดี๋ยวผมจะดูแลฟางให้ครับ :)"ป๊อปปี้เอ่ยแล้วยิ้มปลอบใจคนข้างๆ

 

"น้าต้องขอบคุณอีกครั้งน่ะลุก คุณเป็นคนดีมากๆ ^^"แม่ฟางเอ่ยอย่างดีใจก่อนที่จะไปนั่งเฝ้าลูกสาวของเธอ ป๊อปปี้มองตามอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป

 

วันต่อมา...

"เฮ้อออ ! เช้าแล้วหรอเนี่ยย !!"ฟางบ่นอย่างเหนื่อยล้า แล้วมองไปรอบๆห้องพบว่าเป็นโรงพยาบาล แต่ว่า เธอมาอยู่ที่นี่ได้ไงน่ะ.. ฟางคิดก่อนที่แม่ของเธอจะเข้ามา

 

"ตื่นแล้วหรอลูก นี่แม่ซื้อข้าวต้มมาน่ะ มากินสิ ร้อนๆเลย"แม่ของฟางเข้าห้องมาแล้วเจอฟางที่ตื่นขึ้นมาแล้ว

 

"ขอบคุณค่ะแม่^^"ฟางเอ่ยขอบคุณก่อนจะทานข้าวต้มที่แม่เธอซื้อมา

 

"เดี๋ยวกินเสร็จก็กลับบ้่านน่ะ"แม่ฟางพูดก่อนที่จะเก็บของใส่กระเป๋า

 

"แม่ค่ะ ใครพาฟางมาส่งที่นี่?"ฟางถาม

 

"ก็คุณป๊อปปี้ไงลูก"แม่ของฟางตอบ

 

"ห้ะ ! ไอ่หมีบ้าโรคจิตน่ะหรอค่ะ"ฟางตะโกนออกมา

 

"นี่ลูก ทำไมไปเรียกเค้าอย่างนั้นล่ะลูก"แม่ของฟางเอ่ย

 

"ก็มันจริงๆนี่ค่ะ"ฟางเบ้ปาก

 

"นี่ๆ ไปว่าเค้าไม่ได้เด็ดขาดเลยน่ะ"แม่ฟางพูดแกมดุ

 

"ชั่งเถอะค้า"ฟางตอบแม่ไปอย่างไม่สนใจ แล้วกินข้าวต้มต่อ

 

"เดี๋ยวแม่ไปรับยาให้ลูกน่ะ เดี๋ยวแม่มา"แม่ฟางเอ่ยก่อนที่จะเดินออกไปจากห้อง

 

แอ้ดด ! เสียงประตูเปิด

"ตื่นเช้ามาก็กินเลยน่ะ"เสียงป๊อปปี้พูด แล้วเดินเข้ามา

 

"นี่นาย ออกไปเลยน่ะ!"ฟางสะบัดหน้าหนี

 

"คนเค้าก็อุตส่าห์ช่วยยังจะมาไล่อีก"ป๊อปปี้เอ่ยกวนๆ

 

"งั้นฉันก็ขอบใจนายล่ะกัน"ฟางเอ่ยอย่างไม่สนใจแล้วหันหน้าไปอีกทาง

 

"ดีมาก อย่างนี้สิถึงจะน่ารัก"ป๊อปปี้เอ่ยยิ้มๆ จนฟางหน้าแดง

 

"ไม่ต้องมาชมเลย จะไปไหนก็ไป"ฟางไล่ป๊อปปี้ำไปเพื่อกลบเกลื่อนความเขิน

 

"เอะอะก็ไล่ไปก็ได้ว่ะ แต่พรุ่งนี้ฉันต้องเคลียร์เรื่องที่เธอทำห้องฉันพังให้ได้"ป๊อปปี้เอ่ย ฟางที่นั่งอยู่ก็รู้สึกขนลุกเพราะเธอทำห้องของเขาพังจริงๆ

 

ปึ้ง ! เสียงปิดประตู

"แล้วเธอจะรู้ว่าไม่ใช่เธอคนเดียวหรอกที่ทำกับฉันได้ ฉันก็ทำเธอได้เหมือนกัน"ป๊อปปี้เอ่ยเบาๆหน้าห้องของฟาง ก่อนจะเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

ติดตามต่อตอนหน้าน่ะค่ะ ช่วยเม้นต์กันหน่อยน้าา เม้นต์น้อยมากเบยย TT

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา