So What !! มีปัญหามั้ยค่ะ สุดหล่อ.
เขียนโดย 
THEBOOK
วันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.23 น.
แก้ไขเมื่อ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2556 21.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ โรงเรียน PP School
"โอ้ยย มึนจังเลยย"ฟางบ่นแล้วเดินเข้าโรงเรียนมา
"บ่นอะไรยัยลูกเป็ด"เสียงป๊อปปี้ที่กำลังเดินตามฟางมาติดๆ
"จะไปไหนก็ไปเลย"ฟางไล่ป๊อปปี้แล้วรีบเดินไป แต่กลับถูกป๊อปปี้กระชากแขนไว้
"ยังไปไหนไม่ได้ เธอยังไม่รับผิดชอบห้องของฉันเลยน่ะ"ป๊อปปี้บอกฟาง
"นี่นาย จะมาโทษฉันไม่ได้น่ะ ก็นายเองนั่นแหละที่จับฉันไปไว้ที่นั่น"ฟางเถียงป๊อปปี้ ป๊อปปี้ไม่ฟังแล้วลากฟางให้ไปห้องทำงานของตน
"นี่ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยน่ะ ไอ่หมีบ้าโรคจิต"ฟางทุบตีป๊อปปี้
"เงียบไปเลยน่ะ ไม่งั้นฉันจะจูบเธอ"ป๊อปปี้ขู่ฟาง แต่ฟางไม่กลัวเพราะเธอคิดว่าป๊อปปี้ไม่กล้าทำอย่างนั้นกับคนอย่างเธอได้หรอก
"ฮึ ! ฉันไม่กลัวนายหรอก ชิ"ฟางพูดกับป๊อปปี้
"ไม่กลัวงั้นหรอได้"ป๊อปปี้พูดก่อนจะดึงฟางเข้าไปจูบอย่างอ่อนโยน
"อื้อออ"ฟางครางออกมาเพราะโดนป๊อปปี้จูบ เธอรีบผละออกจากป๊อปปี้ทันที
"นายทำอะไรของนาย"ฟางพูดพลางเอามือถูปากตัวเอง
"ลงโทษเธอไง เมื่อวานฉันก็มาช่วยเธอแล้วน่ะ อย่าพูดมาก"ป๊อปปี้พูด
"นี่นายจะมาช่วยฉันทำไมล่ะ ฉันไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือจากนายสักหน่อย"ฟางพูด
"เห้อะ ! พอแล้วฉันไม่อยากฟัง"ป๊อปปี้พูดก่อนจะนำการบ้านของเธอที่เธอไม่ได้เรียนในช่วงที่เธอก่อเรื่องมา
"นี่นายจะเอามาทำไม"ฟางถาม
"ก็เอามาให้เธอทำไง แล้วทำในห้องนี้น่ะ เธอจะได้ไม่ต้องก่อเรื่องอีกเพราะฉันจะจับตามองดูเธอตลอด"ป๊อปปี้พูดกับฟางแล้วเดินไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองแล้วทำงาน
"นี่นาย เรียนฉันก็ไม่ได้เรียน แล้วให้ฉันมาทำการบ้านเนี่ยน่ะ นี่นายจะบ้าไปแล้วหรอไง !"ฟางพูดกับป๊อปปี้
"นั่นมันก็เรื่องของเธอ แต่เธอต้องทำให้เสร็จภายในวันนี้"ป๊อปปี้พูดกับฟางแล้วทำหน้ากวนๆใส่เธอ
"โรคจิตชะมัด !"ฟางพูดเบาๆ
"บ่นอะไรอีก"ป๊อปปี้ได้ยินเสียงงึมงำของฟางก็ถาม
"ป่าว"ฟางเอ่ยแล้วทำการบ้านไป
ตายล่ะ ! นี่มันทำยังไงเนี่ยยย ฉันทำไม่เป็นน TT' ฟางคิดในใจ
หลายชั่วโมงผ่านไป...
"นี่ ไปกินข้าวเที่ยงก่อนไหม?"ป๊อปปี้ชักชวนฟาง
"ไม่ ฉันไม่ไป"ฟางเอ่ยกับป๊อปปี ป๊อปปี้ส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วทำงานต่อ
"แล้วนายไม่ไปกินข้าวหรอไง?"ฟางถามป๊อปปี้เพราะเธอจะหาจังหวะตอนที่ป๊อปปี้ออกไปกินข้าว แล้วหนี
"ไม่อ่ะ ฉันจะเฝ้าเธอ"ป๊อปปี้พูดไปเซ็นเอกสารไป
"ชิ !"ฟางสบถออกมาเบาๆ
15.30 น.
"เอ่อ..นี่นาย คือฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนได้ไหม?"ฟางออกอุบาย
"ได้ ไปแค่ 5 นาทีพอน่ะ"ป๊อปปี้บอกฟาง
"โอเคๆ"ว่าแล้วฟาวก็รีบออกมาจากห้องทำงานป๊อปปี้แล้วรีบไปหาพิชชี่เพื่อให้พิชชี่ช่วยเธอ
"พิชชี่อยู่ไหนน่ะ !"ฟางว่าพลางกดโทรศัพท์มือถือไปด้วย
"ฉันให้เวลาเธอแค่ 5 นาทีไม่ใช่หรอ"ป๊อปปี้ตะโกนไปหาฟางที่กำลังยืนหาพิชชี่อยู่ที่ตึกของม.5
"เอ่อ..คือว่า ฉันมาสูดอากาศด้วยน่ะ"ฟางโกหกไป
"สูดอากาศไกลเนอะมาถึงตึกของม.5 เลย"ป๊อปปี้พูด
"เรื่องของฉันหน่า"ฟางรีบพูด
"งั้นก็กลับไปที่ห้องทำงานได้แล้ว"ป๊อปปี้พูด แต่แล้วฟางก็เห็นพิชชี่เดินลงมาพอดีจึงรีบวิ่งไปหาพิชชี่ทันที
"อ้าวฟางว่าไง ทำไมมาถึงที่นี่เลย"พิชชี่ถามฟางที่วิ่งมาเกาะแขน
"พิชชี่ช่วยฟางด้วย พาฟางหนีไปหน่อยน่ะ"ฟางพูดกับพิชชี่
"แล้วจะให้ฉันพาเธอไปไหนล่ะ?"พิชชี่ถาม
"ที่ไหนก็ได้"ฟางว่าแล้วดึงตัวพิชชี่ไป ป๊อปปี้เห็นอย่างนั้นแล้วเริ่มหัวเสียจึงรีบวิ่งตามไป
"นี่ฟางเดี๋ยวก่อน ฟาง"พิชชี่บอกฟางให้หยุดก่อน
"ไม่มีเวลาแล้วพิชชี่ นายต้องรีบพาฉันไป"ฟางรีบพูดแล้วเดินออกจากโรงเรียนไปทันที
"ตายแน่เลยฉัน แล้วจะไปไหนดีเนี่ย"ฟางบ่น
"มานี่ๆเดี๋ยวฉันพาเธอไปที่นี่เอง รับรองว่าเธอต้องชอบ"พิชชี่พูดก่อนจะพาเธอไปที่สวนสาธารณะหลังโรงเรียน
ณ สวนสาธารณะหลังโรงเรียน
"ว้าวว ! ที่นี่สวยจัง"ฟางพูดเพราะที่สวนสาธารณะแห่งนั้นมีดอกไม้ ต้นไม้ต่างๆนาๆและยังมีรูปปั้นกามเทพน้ำพุอยู่ตรงกลางของสวนสาธารณะนั้น
"ใช่แล้วล่ะ ช่วงเวลานี่คนจะไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่น่ะ"พิชชี่พูดแล้วอมยิ้ม
"หรอ แล้วทำไมเค้าถึงไม่มากันล่ะ"ฟางถามพิชชี่
"ก็เพราะว่าช่วงเวลานี่เค้าต้องกลับบ้านกัน เลยไม่ค่อยมีคนสักเท่าไหร่"พิชชี่พูดแล้วพาฟางไปนั่งที่ม้านั่ง
"เธอบอกฉันได้ไหมว่าทำไมถึงต้องหนีนายป๊อปปี้มาด้วย"พิชชี่ถามฟาง
"เค้าสั่งให้ฉันทำการบ้านอยู่ในห้องทำงานเค้าให้เสร็จภายในวันนี้แล้วก็ต้องทำในห้องเค้าด้วยอึดอัดจะตาย"ฟางบ่น
"5555 ทำไมเธอไม่ทำตามเค้าไปล่ะ?"พิชชี่ถามอีก
"ก็ฉันขี้เกียจนี่นา :( พึ่งออกจากโรงพยาบาลแท้ควรจะได้พักผ่อนแต่แม่ก็ยังจะบังคับให้มาโรงเรียนอีก"ฟางบ่น ด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้า
"เฮ้ออ งั้นก็มาผ่อนคลายที่นี้เลยเป็นไง"พิชชี่พูดแล้วยิ้มให้ฟาง
"ก็ดีเหมือนกันน่ะ พักผอนสมอง"ฟางบอกพิชชี่
18.00 น.
"ฟางๆ ฟาง"พิชชี่ปลุกฟางที่เผลอหลับไป
"ห้ะ ?"ฟางเอ่ยงัวเงีย
"กลับบ้านได้แล้วนี่มันก็ 6 โมงแล้วน่ะ"พิชชี่เรียกฟาง
"หรอ โอเคๆ กลับบ้านก็ได้"ฟางพูดก่อนที่จะเดินกลับบ้านกับพิชชี่ จนไม่ได้รู้สึกเลยว่าาป๊อปปี้กำลังมองเธออยู่
ณ บ้านฟาง
"กลับมาแล้วหรอลูก"แม่ฟางถามฟาง
"ค่ะแม่ ฟางเพลียขอตัวไปนอนก่อนน่ะค่ะ"ฟางว่าก่อนจะรีบขึ้นไปนอน
เช้าวันต่อมา
"ฟาง สายแล้วน่ะลูก ไม่รีบไปเรียนเดี๋ยวไปสายน่ะ"แม่ของฟางขึ้นมาปลุกฟางที่ห้อง
"แม่ค่ะ ฟางปวดหัวอ่ะค่ะ ขอหยุดเรียนน่ะค่ะ"ฟางเอ่ยกับคนเป็นแม่อย่างออดอ้อน
"ก็ได้จ้ะ พักผ่อนให้เยอะๆน่ะลุก"แม่ฟางพูดแล้วเดินออกจากห้องไป
"ฮ่าๆ เสร็จฉันล่ะ ฉันไม่อยากไปโรงเรียนเฮงซวยนั่นหรอก"ฟางว่าก่อนจะไปอาบน้ำแล้วนอนดูทีวีสบายใจเฉิบ
ตู๊ดดด ! ตู๊ดดด ! เสียงโทรศัพท์ฟางดังขึ้น
"ฮัลโหล"ฟางรับโทรศัพท์
"ยัยลูกเป็ดทำไมไม่มาโรงเรียนห้ะ?"ป๊อปปี้พูดในโทรศัพท์
"ตายล่ะ"ฟางเอ่ยเบาๆก่อนจะรีบวางสายโทรศัพท์ไป
"นี่เธอกล้าวางหรอ"ป๊อปปี้บ่นพึมพำ
"จ้างให้ฉันก็จะไม่ไปโรงเรียนนั้นอีกเด็ดขาด ฮึ ! สงสัยคงจะรู้จักฉันน้อยไปจริงๆ"ฟางบ่นอย่างสะใจ
ติดตามต่อตอนหน้าค้่า เม้นต์โหวตกันหน่อยเร้วว เป็นกำลังใจให้หน่อยน่ะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
