So What !! มีปัญหามั้ยค่ะ สุดหล่อ.
9.2
เขียนโดย 
THEBOOK
วันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.23 น.
25 ตอน
459 วิจารณ์
48.96K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2556 21.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าวันรุ่งขึ้น ณ บ้านของฟาง
"หืมม.. หอมจังเลยค่ะ วันนี้แม่ทำอะไรกินค่ะ?"ฟางเอ่ยถามแล้วไปกอดผู้เป็นแม่ที่อยู่ในครัว
"แม่ทำข้าวต้มกุ้งที่ฟางชอบไงลูก ^^"แม่ฟางตอบก่อนจะนำถ้วยข้าวต้มไปวางที่โต๊ะอาหาร
"โห ! ขอบคุณค่ะแม่ ^^"ฟางเอ่ยขอบคุณก่อนจะลงไปนั่งที่โต๊ะอาหารเพื่อกินข้าว
"ไปโรงเรียนวันแรกเมื่อวานนี้เป็นไงบ้างลูก?"แม่ฟางถาม ฟางต้องชะงัก เพราะเธอได้ก่อเรื่องไว้
"เอ่ออ.. คือว่าก็ดีน่ะค่ะ"ฟางตอบแบบกล้ำกลึ่ง
"ดีแล้วล่ะลูก ตั้งใจเรียนเป็นเด็กดีให้แม่น่ะ แม่จะได้ภูมิใจ :)"แม่ของฟางพูด ก่อนจะลุกไปรดน้ำต้นไม้หน้าบ้าน
"เห้อะ ! ไม่มีวันนั้นหรอกค่ะแม่ ถ้าแม่ไม่ยอกคืนดีกับพ่อ"ฟางเอ่ย ก่อนจะเตรียมตัวไปโรงเรียน โดยที่เตรียมชุดนักเรียนสั้นๆ และวิ๊กผมสีชมพู เพื่อที่จะไปก่อเรื่องในวันนี้
ณ โรงเรียน PP School
"อ้าว ! น้องฟาง :)"พิชชี่ทักฟางที่กำลังเดินเข้าโรงเรียนมา
"ฮ่าๆ ว่าไงนาย"ฟางตอบกลับ
"แหม ! เมื่อวานเธอยังเรียกฉันว่าพี่อยู่เลยน่ะ"พิชชี่บอก
"ก็เมื่อวานฉันเดือดร้อนนี่นา เลยต้องขอให้นายช่วย"ฟางพูด
"เธอนี่น่ะ อ่ะนี่เบอร์ฉัน ถ้าเดือดร้อนอะไรก็โทรมาน่ะ เดี๋ยวฉันจะมาช่วย^^"พิชชี่พูดพลางยื่นกระดาษที่เขียนเบอร์ของเขาไป
"ฉันคงพึ่งนายไม่ได้หรอก เพราะเมื่อวานนี้นายก็ไม่ช่วยฉัน"ฟางเอ่ยก่อนจะหันหน้าหนี
"เอ้า ! ก็เมื่อวานนี้เธอเล่นอยู่กับป๊อปปี้ที่เป็นลูกเจ้าของโรงเรียนใครจะกล้าล่ะ"พิชชี่บอกฟางไป
"หรอๆ ชั่งเถอะงั้นถ้าฉันต้องการเรียกใช้นายเมื่อไหร่เดี๋ยวโทรไปเรียกล่ะกัน"ฟางพูดแล้วยิ้มให้พิชชี่อย่างกวนๆแล้วเดินไปที่ห้องของตัวเอง
"ยัยต๊องเอ้ยย !"พิชชี่พูดก่อนจะเดินไปที่ห้องของเขา
หลายชั่วโมงต่อมา...
"เอ่อ..อาจารย์ค่ะ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะค่ะเดี๋ยวมา"ฟางเอ่ยขออนุญาติอาจารย์ก่อนจะรีบหยิบกระเป๋าเป้ของตนแล้วเดินออกไป อาจารย์มองตามอย่างเป็นห่วงก่อนจะหันมาสอนต่อ
ณ ห้องน้ำหญิง
"ฮึๆ ! งานนี้สนุกแน่"ฟางเอ่ยอย่างสะใจ ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นชุดที่เธอเตรียมมา
"ขออนุญาติค่ะ อาจารย์"ฟางเดินเข้ามาในห้องแล้วไปนั่งที่นั่งตนเองโดยมีสายตานับสิบ มองเธอ แล้วอาจารย์ก็หันมา
"ว้ายย !! นี่ธนันต์ธรณ์เธอแต่งตัวอะไรของเธอ"อาจารย์ตกใจกับสิ่งที่ฟางกำลังทำ
"ไม่ต้องตกใจค่ะ มันเป็นเทรนอาจารย์ก็สอนต่อสิค่ะ ฮ่าๆ"ฟางตอบอย่างสะใจแต่แล้ว...
"ธนันต์ธรณ์ !"เสียงของป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาในห้องแล้วเรียกฟาง ฟางหันไปก็ตกใจ
"เรียกฉันทำไม?"ฟางถามป๊อปปี้อย่างหงุดหงิด
"ตามฉันมานี่!"ป๊อปปี้พูด
"ไม่ตาม มีอะไรไหม?"ฟางบอกป๊อปปี้
"ได้ๆ ไม่ตามใช่ไหม"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินมาแบกฟางแล้วพาไปที่ห้องพักของเขาอีกห้องที่อยู่ชั้นบนสุด
"ว้้ายย !! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น่ะ ไอ่หมีบ้า"ฟางโวยวาย ทุบหลังป๊อปปี้
"เลิกโวยวายได้แล้ว ยัยลูกเป็ดสัญญาไม่เป็นสัญญา ก่อเรื่องอยู่ได้"ป๊อปปี้บอกฟางไปอย่างโมโห
"ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน ไม่ต้องมายุ่งฉันเคยบอกนายไปแล้วไงว่าฉันไม่อยากมาเรียนที่นี้"ฟางโวยวายอีก
"เงียบได้แล้ว"ป๊อปปี้บอกฟางก่อนจะพามาถึงที่ห้องพักของเขา
ตุ้บ ! เสียงป๊อปปี้ที่โยนฟางไปที่โซฟาแล้วล็อคปะตูไว้ ห้องพักห้องนี้ของเขามีเฟอร์นิเจอร์หรูๆ และมีห้องครัว มีหลายๆอย่างที่เพียบพร้อมต่างจากห้องเดิมมาก
"พาฉันมาที่นี่ทำไม?"ฟางถาม
"พาคนอย่างเธอมาลงโทษไง แต่อยากจะบอกเธออย่างนึงน่ะ ห้องนี้น่ะ ไม่มีหน้าต่างให้หนีไปได้อีกแล้วล่ะ ฮ่าๆ"ป๊อปปี้บอกฟางแล้วยื่นหน้าไปใกล้ๆฟาง
"นี่นาย ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น่ะ ช่วยด้วยๆ ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย คนที่อยู่ข้างนอกน่ะ"ฟางตะโกนเรียกคนข้างนอกเพื่อให้เข้ามาช่วยเธอ
"เรียกให้ตายยังไงเค้าก็ไม่ได้ยินในเสียงที่เธอตะโกนไปหรอก เพราะว่าห้องนี้เป็นห้องเก็บเสียง ฮ่าๆ"ป๊อปปี้พูดอย่างสะใจ
"นี่นายปล่อยฉันไปเถอะน่ะๆ ฉันขอร้อง"ฟางขอร้องป๊อปปี้ ป๊อปปี้หันมามองแล้วนิ่ง
"ยังมีหน้ามาขอร้อง ทั้งๆที่ก่อเรื่องไว้"ป๊อปปี้พูด
"ก็ฉันไม่อยากมาเรียนที่นี่ แม่ฉันบังคับฉันให้ฉันมาเรียน"ฟางพูด
"นี่เธอ ! โรงเรียนนี้มันเป็นอะไรนักหนา ทำไมถึงไม่อยากมาเรียน ทั้งๆที่โรงเรียนนี่เป็นโรงเรียนที่ดีที่สุดแล้วน่ะ ใครๆเค้าก็อยากมาเรียน"ป๊อปปี้เอ่ยแล้วหันมาสบตากับฟาง ฟางมองแล้วนิ่ง
"มันเรื่องของฉัน แล้วนายจะจับฉันมาทำไม"ฟางเถียงป๊อปปี้
"ก็เธอทำผิดกฎโรงเรียนเรา"ป๊อปปี้มองฟางที่แต่งตัวไม่ถูกกฎระเบียบ
"ผิดอะไร แล้วผิดตรงไหน?"ฟางเถียงอีก
"ดูเธอแต่งตัวสิ แต่งอย่างนี้ไม่ไปเต้นโคโยตี้เลยล่ะ แต่งส่ะสั้นเลย แล้วก็รบกวนคนอื่นในเวลาเรียนอีก"ป๊อปปี้บอกฟาง
"ฉันทำผิดกฎนายก็ไล่ฉันออกไปสิ"ฟางเอ่ยอย่างเด็ดขาด
"เห้อะ ! ถ้าแค่นี้จะทำให้เธอถูกไล่ออก ขอบอกเธอคิดผิด"ป๊อปปี้บอกฟาง
"ฉันจะไม่หยุดไว้แค่นี้หรอก ฮึ !"ฟางเอ่ยแล้วสะบัดหน้าเชิด
"หรอ งั้นก็ดี"ป๊อปปี้พูด ทำให้ฟางสงสัย จึงถาม
"ทำไม นายจะทำอะไรฉันอีก"ฟางถามอย่างสงสัย
"จะบอกให้โง่ทำไม เธอน่ะไปแต่งตัวใหม่ได้แล้วยัยลูกเป็ด"ป๊อปปี้เอ่ย
"ไม่ ฉันจะไม่แต่ง"ฟางเอ่ย
"หรอ งั้นตามใจแล้วอย่าหวังว่าจะได้ออกไปจากที่นี่"ป๊อปปี้เอ่ย แล้วนั่งลงที่เก้าอี้ข้างโซฟาที่ฟางนั่ง
"เชอะ ! ยังไงฉันก็จะไม่ใส่ชุดนั้นหรอก"ฟางเอ่ยอย่างเด็ดขาดและสะบัดหน้าหนีป๊อปปี้
"เห้อะ ! แล้วแต่เธอละกันน่ะ เฮ้อออ หิวจังไปหาอะไรกินดีกว่า"ป๊อปปี้พูดยั่วฟางแล้วเดินไปเปิดตู้เย็นหาของกิน ฟางที่นั่งอยู่จึงหันไปดูว่าป๊อปปี้ทำอะไร เธอก็ชักหิวขึ้นมาแล้วสิ..
"อ้ะ ! มีนมช็อคโกแลต แล้วก็เค้กสตอเบอร์รี่นมสดด้วย อัยยะ แล้วก็ยังมีสตอเบอร์รี่สดด้วย ยิ่งจิ้มพริกเกลือนี่น่าอร่อยสุดยอดด ! "ป๊อปปี้พูดยั่วฟางอีก ฟางที่ได้ยินก็ทำเป็นไม่สนใจ แต่ในใจอยากจะกินมาก
"กินไหมๆ? เดี๋ยวแบ่งให้กิน ฮ่าๆ"ป๊อปปี้พูดยั่วอย่างสะใจ ก่อนจะมานั่งลงข้างๆฟาง
จ๊อกกก !~~ เสียงท้องของฟางร้อง
"ฮ่าๆ หิวล่ะสิ ;)"ป๊อปปี้หันไปหาฟางที่นั่งเงียบไม่พูดไม่จา
"อ้ำ หืมม.. เค้กอร่อยสุดยอดเลย กินด้วยกันไหมล่ะ?"ป๊อปปี้หันไปถามฟาง ที่นั่งมองของกินแล้วกลืนน้ำลาย
"แหน่ะๆ อยากกินก็บอกน่ะ ฮ่าๆ"ป๊อปปี้พูดอีก
"นี่นาย ! อย่ายั่วได้ไหมมม ? ฉันไม่อยากได้ยิน"ฟางเอ่ยก่อนจะรีบหันไปทางอื่น
"เธอหิวก็บอกมา เสียเวลาว่ะ"ป๊อปปี้เอ่ย
"ไม่ ฉันไม่หิว"ฟางพูด แล้วท้องของฟางก็ร้องอีก ป๊อปปี้ที่มองก็ขำ
"นี่ๆ ฉันมีข้อเสนอน่ะ ถ้าเธอเปลี่ยนชุดให้เป็นชุดที่ถูกต้องน่ะ ฉันจะให้เธอกิน"ป๊อปปี้พูด
"แล้วถ้าฉันไม่เปลี่ยนล่ะ?"ฟางถาม
"ก็อดไง จะไปยากอะไร :)"ป๊อปปี้ยิ้มกวนๆ
"นี่นาย ! เจ้าเล่ห์ชะมัด :("ฟางเอ่ย
"ฉันไม่ได้เจ้าเล่ห์สักหน่อย"ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มกวนๆอีก
"โอ้ยยย เปลี่ยนก็ได้"ฟางที่เห็นป๊อปปี้กินก็อยากกินบ้างจึงรีบไปเปลี่ยนชุด
"ถ้าทำอย่างนั้นตั้งแต่แรกก็ได้กินล่ะ จะต่อความให้ยื่อยาวทำไม"ป๊อปปี้พูดแล้วส่ายหน้าเล็กน้อย
"ชิ ! หันไปได้แล้วนายน่ะ ฉันจะเปลี่ยนชุด"ฟางเอ่ยกับป๊อปปี้
"โอเคๆ"ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะหันหน้าไปอีกทาง หน้ากระจกใบใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าของเขาฟางที่เปลี่ยนชุดอยู่ไม่ได้สังเกตุกระจกที่อยู่หน้าป๊อปปี้เลย ในขณะที่เธอเปลี่ยนชุดอยู่นั้นป๊อปปี้ได้แอบมองเธอเปลี่ยนชุดอยู่ผ่านกระจกใบใหญ่ หลังจากที่เปลี่ยนชุดเสร็จ...
"เสร็จล่ะ !" ฟางเอ่ย และแปลกใจว่าทำไมป๊อปปี้ถึงหน้าแดง
"นี่นายเป็นอะไร หน้าแดงทำไม?"ฟางเอ่ยก่อนที่จะเห็นกระจกใบใหญ่ ก็ตกใจ
"เฮ้ยยยย ! ไอ่หมีบ้าโรคจิต นาย..นายนี่มัน"ฟางเอ่ยอย่างเจ็บใจก่อนจะใช้หมอนที่อยู่บนโซฟาตีเขาไม่ยั้ง
"เดี๋ยวๆ นี่เธอหยุดๆ ฟังฉันก่อนนน เธอเองนั่งแหละที่ไม่ยอมดูตาม้าตาเรือเธอก็น่าจะเห็นว่ามีกระจกใบใหญ่อยู่ข้างหน้าฉัน"ป๊อปปี้พูด
"ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยน่ะ ไอ่โรคจิต ไอ่..ไอ่หมีบ้า"ฟางทุบตีป๊อปปี้อีก
"นี่ๆ พอเลยๆ ทรวดทรงอย่างเธอนี่ฉันไม่คิดอะไรด้วยหรอกน่ะ ยัยลูกเป็ด"ป๊อปปี้เอ่ยติดตลก
"ไอ่โรคจิต !!"ฟางตะโกน
"ฉันไม่ได้โรคจิต เธอนั่นแหละที่ไม่ยอมดูเอง"ป๊อปปี้พูด พลางมองฟางตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วส่ายหน้านิดๆ
"นี่นายจะมาว่าฉันไม่ได้น่ะ"ฟางเอ่ย
"พอๆ หน้าอย่างเธอฉันไม่คิดอะไรหรอก แล้วก็ไปกินได้แล้วฉันจะออกไปข้างนอกแล้วฉันจะเข้ามารับเธอไปส่งที่บ้านโอเคน่ะ"ป๊อปปี้พูดตัดบท
"อื้อออ แล้วอย่าไปบอกใครเรื่องฉันด้วยย !!"ฟางบอกป๊อปปี้
"รู้แล้วล่ะหน่าา 5555"ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องไปพร้อมกับล็อคประตูห้องจากด้านหน้า
"ฮึ ! ไอ่โรคจิต โรคจิตที่สุด"ฟางพูด แล้วเดินไปนั่งกินอย่างหงุดหงิด
"ยัยลูกเป็ดเอ้ยย ฮ่าๆ"ป๊อปปี้พูดพลางคิดถึงตอนที่ฟางเปลี่ยนชุด แล้วหน้าแดงขึ้นมา
"ไม่ได้ๆ ยัยนั่นเป็นนักเรียนอยู่น่ะ"ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะสะบัดหัวเพื่อไม่ให้คิดถึงเรื่องฟางแล้วเดินออกไป
"คอยดูน่ะ ฉันจะเอาคืนนายให้ได้เลยคอยดูไอ่หมีบ้าโรคจิต"ฟางเอ่ย หลังจากที่กินจนอิ่มแล้วฟางมองไปรอบๆห้อง ก็นึกอะไรได้ แล้วหยิบไม้เบสบอลที่เธอไปเห็นเข้า แล้ว....
ติดตามต่อตอนหน้าค่ะ ขอบคุณทุกคอมเม้นต์อีกครั้ง เม้นต์กันเยอะๆน่ะค่ะ
"หืมม.. หอมจังเลยค่ะ วันนี้แม่ทำอะไรกินค่ะ?"ฟางเอ่ยถามแล้วไปกอดผู้เป็นแม่ที่อยู่ในครัว
"แม่ทำข้าวต้มกุ้งที่ฟางชอบไงลูก ^^"แม่ฟางตอบก่อนจะนำถ้วยข้าวต้มไปวางที่โต๊ะอาหาร
"โห ! ขอบคุณค่ะแม่ ^^"ฟางเอ่ยขอบคุณก่อนจะลงไปนั่งที่โต๊ะอาหารเพื่อกินข้าว
"ไปโรงเรียนวันแรกเมื่อวานนี้เป็นไงบ้างลูก?"แม่ฟางถาม ฟางต้องชะงัก เพราะเธอได้ก่อเรื่องไว้
"เอ่ออ.. คือว่าก็ดีน่ะค่ะ"ฟางตอบแบบกล้ำกลึ่ง
"ดีแล้วล่ะลูก ตั้งใจเรียนเป็นเด็กดีให้แม่น่ะ แม่จะได้ภูมิใจ :)"แม่ของฟางพูด ก่อนจะลุกไปรดน้ำต้นไม้หน้าบ้าน
"เห้อะ ! ไม่มีวันนั้นหรอกค่ะแม่ ถ้าแม่ไม่ยอกคืนดีกับพ่อ"ฟางเอ่ย ก่อนจะเตรียมตัวไปโรงเรียน โดยที่เตรียมชุดนักเรียนสั้นๆ และวิ๊กผมสีชมพู เพื่อที่จะไปก่อเรื่องในวันนี้
ณ โรงเรียน PP School
"อ้าว ! น้องฟาง :)"พิชชี่ทักฟางที่กำลังเดินเข้าโรงเรียนมา
"ฮ่าๆ ว่าไงนาย"ฟางตอบกลับ
"แหม ! เมื่อวานเธอยังเรียกฉันว่าพี่อยู่เลยน่ะ"พิชชี่บอก
"ก็เมื่อวานฉันเดือดร้อนนี่นา เลยต้องขอให้นายช่วย"ฟางพูด
"เธอนี่น่ะ อ่ะนี่เบอร์ฉัน ถ้าเดือดร้อนอะไรก็โทรมาน่ะ เดี๋ยวฉันจะมาช่วย^^"พิชชี่พูดพลางยื่นกระดาษที่เขียนเบอร์ของเขาไป
"ฉันคงพึ่งนายไม่ได้หรอก เพราะเมื่อวานนี้นายก็ไม่ช่วยฉัน"ฟางเอ่ยก่อนจะหันหน้าหนี
"เอ้า ! ก็เมื่อวานนี้เธอเล่นอยู่กับป๊อปปี้ที่เป็นลูกเจ้าของโรงเรียนใครจะกล้าล่ะ"พิชชี่บอกฟางไป
"หรอๆ ชั่งเถอะงั้นถ้าฉันต้องการเรียกใช้นายเมื่อไหร่เดี๋ยวโทรไปเรียกล่ะกัน"ฟางพูดแล้วยิ้มให้พิชชี่อย่างกวนๆแล้วเดินไปที่ห้องของตัวเอง
"ยัยต๊องเอ้ยย !"พิชชี่พูดก่อนจะเดินไปที่ห้องของเขา
หลายชั่วโมงต่อมา...
"เอ่อ..อาจารย์ค่ะ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะค่ะเดี๋ยวมา"ฟางเอ่ยขออนุญาติอาจารย์ก่อนจะรีบหยิบกระเป๋าเป้ของตนแล้วเดินออกไป อาจารย์มองตามอย่างเป็นห่วงก่อนจะหันมาสอนต่อ
ณ ห้องน้ำหญิง
"ฮึๆ ! งานนี้สนุกแน่"ฟางเอ่ยอย่างสะใจ ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นชุดที่เธอเตรียมมา
"ขออนุญาติค่ะ อาจารย์"ฟางเดินเข้ามาในห้องแล้วไปนั่งที่นั่งตนเองโดยมีสายตานับสิบ มองเธอ แล้วอาจารย์ก็หันมา
"ว้ายย !! นี่ธนันต์ธรณ์เธอแต่งตัวอะไรของเธอ"อาจารย์ตกใจกับสิ่งที่ฟางกำลังทำ
"ไม่ต้องตกใจค่ะ มันเป็นเทรนอาจารย์ก็สอนต่อสิค่ะ ฮ่าๆ"ฟางตอบอย่างสะใจแต่แล้ว...
"ธนันต์ธรณ์ !"เสียงของป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาในห้องแล้วเรียกฟาง ฟางหันไปก็ตกใจ
"เรียกฉันทำไม?"ฟางถามป๊อปปี้อย่างหงุดหงิด
"ตามฉันมานี่!"ป๊อปปี้พูด
"ไม่ตาม มีอะไรไหม?"ฟางบอกป๊อปปี้
"ได้ๆ ไม่ตามใช่ไหม"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินมาแบกฟางแล้วพาไปที่ห้องพักของเขาอีกห้องที่อยู่ชั้นบนสุด
"ว้้ายย !! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น่ะ ไอ่หมีบ้า"ฟางโวยวาย ทุบหลังป๊อปปี้
"เลิกโวยวายได้แล้ว ยัยลูกเป็ดสัญญาไม่เป็นสัญญา ก่อเรื่องอยู่ได้"ป๊อปปี้บอกฟางไปอย่างโมโห
"ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน ไม่ต้องมายุ่งฉันเคยบอกนายไปแล้วไงว่าฉันไม่อยากมาเรียนที่นี้"ฟางโวยวายอีก
"เงียบได้แล้ว"ป๊อปปี้บอกฟางก่อนจะพามาถึงที่ห้องพักของเขา
ตุ้บ ! เสียงป๊อปปี้ที่โยนฟางไปที่โซฟาแล้วล็อคปะตูไว้ ห้องพักห้องนี้ของเขามีเฟอร์นิเจอร์หรูๆ และมีห้องครัว มีหลายๆอย่างที่เพียบพร้อมต่างจากห้องเดิมมาก
"พาฉันมาที่นี่ทำไม?"ฟางถาม
"พาคนอย่างเธอมาลงโทษไง แต่อยากจะบอกเธออย่างนึงน่ะ ห้องนี้น่ะ ไม่มีหน้าต่างให้หนีไปได้อีกแล้วล่ะ ฮ่าๆ"ป๊อปปี้บอกฟางแล้วยื่นหน้าไปใกล้ๆฟาง
"นี่นาย ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น่ะ ช่วยด้วยๆ ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย คนที่อยู่ข้างนอกน่ะ"ฟางตะโกนเรียกคนข้างนอกเพื่อให้เข้ามาช่วยเธอ
"เรียกให้ตายยังไงเค้าก็ไม่ได้ยินในเสียงที่เธอตะโกนไปหรอก เพราะว่าห้องนี้เป็นห้องเก็บเสียง ฮ่าๆ"ป๊อปปี้พูดอย่างสะใจ
"นี่นายปล่อยฉันไปเถอะน่ะๆ ฉันขอร้อง"ฟางขอร้องป๊อปปี้ ป๊อปปี้หันมามองแล้วนิ่ง
"ยังมีหน้ามาขอร้อง ทั้งๆที่ก่อเรื่องไว้"ป๊อปปี้พูด
"ก็ฉันไม่อยากมาเรียนที่นี่ แม่ฉันบังคับฉันให้ฉันมาเรียน"ฟางพูด
"นี่เธอ ! โรงเรียนนี้มันเป็นอะไรนักหนา ทำไมถึงไม่อยากมาเรียน ทั้งๆที่โรงเรียนนี่เป็นโรงเรียนที่ดีที่สุดแล้วน่ะ ใครๆเค้าก็อยากมาเรียน"ป๊อปปี้เอ่ยแล้วหันมาสบตากับฟาง ฟางมองแล้วนิ่ง
"มันเรื่องของฉัน แล้วนายจะจับฉันมาทำไม"ฟางเถียงป๊อปปี้
"ก็เธอทำผิดกฎโรงเรียนเรา"ป๊อปปี้มองฟางที่แต่งตัวไม่ถูกกฎระเบียบ
"ผิดอะไร แล้วผิดตรงไหน?"ฟางเถียงอีก
"ดูเธอแต่งตัวสิ แต่งอย่างนี้ไม่ไปเต้นโคโยตี้เลยล่ะ แต่งส่ะสั้นเลย แล้วก็รบกวนคนอื่นในเวลาเรียนอีก"ป๊อปปี้บอกฟาง
"ฉันทำผิดกฎนายก็ไล่ฉันออกไปสิ"ฟางเอ่ยอย่างเด็ดขาด
"เห้อะ ! ถ้าแค่นี้จะทำให้เธอถูกไล่ออก ขอบอกเธอคิดผิด"ป๊อปปี้บอกฟาง
"ฉันจะไม่หยุดไว้แค่นี้หรอก ฮึ !"ฟางเอ่ยแล้วสะบัดหน้าเชิด
"หรอ งั้นก็ดี"ป๊อปปี้พูด ทำให้ฟางสงสัย จึงถาม
"ทำไม นายจะทำอะไรฉันอีก"ฟางถามอย่างสงสัย
"จะบอกให้โง่ทำไม เธอน่ะไปแต่งตัวใหม่ได้แล้วยัยลูกเป็ด"ป๊อปปี้เอ่ย
"ไม่ ฉันจะไม่แต่ง"ฟางเอ่ย
"หรอ งั้นตามใจแล้วอย่าหวังว่าจะได้ออกไปจากที่นี่"ป๊อปปี้เอ่ย แล้วนั่งลงที่เก้าอี้ข้างโซฟาที่ฟางนั่ง
"เชอะ ! ยังไงฉันก็จะไม่ใส่ชุดนั้นหรอก"ฟางเอ่ยอย่างเด็ดขาดและสะบัดหน้าหนีป๊อปปี้
"เห้อะ ! แล้วแต่เธอละกันน่ะ เฮ้อออ หิวจังไปหาอะไรกินดีกว่า"ป๊อปปี้พูดยั่วฟางแล้วเดินไปเปิดตู้เย็นหาของกิน ฟางที่นั่งอยู่จึงหันไปดูว่าป๊อปปี้ทำอะไร เธอก็ชักหิวขึ้นมาแล้วสิ..
"อ้ะ ! มีนมช็อคโกแลต แล้วก็เค้กสตอเบอร์รี่นมสดด้วย อัยยะ แล้วก็ยังมีสตอเบอร์รี่สดด้วย ยิ่งจิ้มพริกเกลือนี่น่าอร่อยสุดยอดด ! "ป๊อปปี้พูดยั่วฟางอีก ฟางที่ได้ยินก็ทำเป็นไม่สนใจ แต่ในใจอยากจะกินมาก
"กินไหมๆ? เดี๋ยวแบ่งให้กิน ฮ่าๆ"ป๊อปปี้พูดยั่วอย่างสะใจ ก่อนจะมานั่งลงข้างๆฟาง
จ๊อกกก !~~ เสียงท้องของฟางร้อง
"ฮ่าๆ หิวล่ะสิ ;)"ป๊อปปี้หันไปหาฟางที่นั่งเงียบไม่พูดไม่จา
"อ้ำ หืมม.. เค้กอร่อยสุดยอดเลย กินด้วยกันไหมล่ะ?"ป๊อปปี้หันไปถามฟาง ที่นั่งมองของกินแล้วกลืนน้ำลาย
"แหน่ะๆ อยากกินก็บอกน่ะ ฮ่าๆ"ป๊อปปี้พูดอีก
"นี่นาย ! อย่ายั่วได้ไหมมม ? ฉันไม่อยากได้ยิน"ฟางเอ่ยก่อนจะรีบหันไปทางอื่น
"เธอหิวก็บอกมา เสียเวลาว่ะ"ป๊อปปี้เอ่ย
"ไม่ ฉันไม่หิว"ฟางพูด แล้วท้องของฟางก็ร้องอีก ป๊อปปี้ที่มองก็ขำ
"นี่ๆ ฉันมีข้อเสนอน่ะ ถ้าเธอเปลี่ยนชุดให้เป็นชุดที่ถูกต้องน่ะ ฉันจะให้เธอกิน"ป๊อปปี้พูด
"แล้วถ้าฉันไม่เปลี่ยนล่ะ?"ฟางถาม
"ก็อดไง จะไปยากอะไร :)"ป๊อปปี้ยิ้มกวนๆ
"นี่นาย ! เจ้าเล่ห์ชะมัด :("ฟางเอ่ย
"ฉันไม่ได้เจ้าเล่ห์สักหน่อย"ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มกวนๆอีก
"โอ้ยยย เปลี่ยนก็ได้"ฟางที่เห็นป๊อปปี้กินก็อยากกินบ้างจึงรีบไปเปลี่ยนชุด
"ถ้าทำอย่างนั้นตั้งแต่แรกก็ได้กินล่ะ จะต่อความให้ยื่อยาวทำไม"ป๊อปปี้พูดแล้วส่ายหน้าเล็กน้อย
"ชิ ! หันไปได้แล้วนายน่ะ ฉันจะเปลี่ยนชุด"ฟางเอ่ยกับป๊อปปี้
"โอเคๆ"ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะหันหน้าไปอีกทาง หน้ากระจกใบใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าของเขาฟางที่เปลี่ยนชุดอยู่ไม่ได้สังเกตุกระจกที่อยู่หน้าป๊อปปี้เลย ในขณะที่เธอเปลี่ยนชุดอยู่นั้นป๊อปปี้ได้แอบมองเธอเปลี่ยนชุดอยู่ผ่านกระจกใบใหญ่ หลังจากที่เปลี่ยนชุดเสร็จ...
"เสร็จล่ะ !" ฟางเอ่ย และแปลกใจว่าทำไมป๊อปปี้ถึงหน้าแดง
"นี่นายเป็นอะไร หน้าแดงทำไม?"ฟางเอ่ยก่อนที่จะเห็นกระจกใบใหญ่ ก็ตกใจ
"เฮ้ยยยย ! ไอ่หมีบ้าโรคจิต นาย..นายนี่มัน"ฟางเอ่ยอย่างเจ็บใจก่อนจะใช้หมอนที่อยู่บนโซฟาตีเขาไม่ยั้ง
"เดี๋ยวๆ นี่เธอหยุดๆ ฟังฉันก่อนนน เธอเองนั่งแหละที่ไม่ยอมดูตาม้าตาเรือเธอก็น่าจะเห็นว่ามีกระจกใบใหญ่อยู่ข้างหน้าฉัน"ป๊อปปี้พูด
"ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยน่ะ ไอ่โรคจิต ไอ่..ไอ่หมีบ้า"ฟางทุบตีป๊อปปี้อีก
"นี่ๆ พอเลยๆ ทรวดทรงอย่างเธอนี่ฉันไม่คิดอะไรด้วยหรอกน่ะ ยัยลูกเป็ด"ป๊อปปี้เอ่ยติดตลก
"ไอ่โรคจิต !!"ฟางตะโกน
"ฉันไม่ได้โรคจิต เธอนั่นแหละที่ไม่ยอมดูเอง"ป๊อปปี้พูด พลางมองฟางตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วส่ายหน้านิดๆ
"นี่นายจะมาว่าฉันไม่ได้น่ะ"ฟางเอ่ย
"พอๆ หน้าอย่างเธอฉันไม่คิดอะไรหรอก แล้วก็ไปกินได้แล้วฉันจะออกไปข้างนอกแล้วฉันจะเข้ามารับเธอไปส่งที่บ้านโอเคน่ะ"ป๊อปปี้พูดตัดบท
"อื้อออ แล้วอย่าไปบอกใครเรื่องฉันด้วยย !!"ฟางบอกป๊อปปี้
"รู้แล้วล่ะหน่าา 5555"ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องไปพร้อมกับล็อคประตูห้องจากด้านหน้า
"ฮึ ! ไอ่โรคจิต โรคจิตที่สุด"ฟางพูด แล้วเดินไปนั่งกินอย่างหงุดหงิด
"ยัยลูกเป็ดเอ้ยย ฮ่าๆ"ป๊อปปี้พูดพลางคิดถึงตอนที่ฟางเปลี่ยนชุด แล้วหน้าแดงขึ้นมา
"ไม่ได้ๆ ยัยนั่นเป็นนักเรียนอยู่น่ะ"ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะสะบัดหัวเพื่อไม่ให้คิดถึงเรื่องฟางแล้วเดินออกไป
"คอยดูน่ะ ฉันจะเอาคืนนายให้ได้เลยคอยดูไอ่หมีบ้าโรคจิต"ฟางเอ่ย หลังจากที่กินจนอิ่มแล้วฟางมองไปรอบๆห้อง ก็นึกอะไรได้ แล้วหยิบไม้เบสบอลที่เธอไปเห็นเข้า แล้ว....
ติดตามต่อตอนหน้าค่ะ ขอบคุณทุกคอมเม้นต์อีกครั้ง เม้นต์กันเยอะๆน่ะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
