รักบนเส้นขนาน

 
 
 
 
 
 
“ฟางทานน้ำก่อนนะ”พิชชี่ยื่นน้ำให้ฟางที่ง่วนอยู่กับการแยกส้มคนเดียวในห้องไม่ยอมพักเลย
 
 
“ฟางไหวนะ ทำไมหน้าซีดๆแบบนี้ล่ะ”เกลถามด้วยความเป็นห่วง
 
 
“ฟางน่ะไหวอยู่แล้ว แล้วเกลล่ะแผลเป็นยังไงบ้าง พิชชี่ล่ะเจ็บมากมั้ยที่โดนเค้าทำร้ายน่ะ ทุกคน
อย่าโกรธเค้าเลยนะ เพราะเค้าไม่ใช่คนแบบนี้ความจริงแล้วเค้าเป็นดีนะ”ฟางรีบถามเกลและพิชชี่
กลับด้วยความเป็นห่วงก่อนจะบอกให้เกลและพิชชี่อย่าโกรธป๊อปปี้เลย
 
 
“พวกเราน่ะไปโกรธบอสหรอก เพราะเรารู้ว่าบอสน่ะเป็นคนดี รักลูกน้องทุกคนเพราะตอนที่พ่อเกลเสียก็ได้บอสนี่ล่ะช่วยเหลือเรื่องค่าใช้จ่ายและส่งค่า
เลี้ยงดูให้ที่บ้านของเกลตลอดไม่ขาด”เกลตอบแล้วยิ้มออกมา
 
 
 
"ส่วนพิชนะ เรื่องโดนชกต่อยคือปกติของลูกผู้ชายอยู่แล้ว ตอนที่พ่อแม่พิชถูกพวกศัตรูเล่นงานจนเสียไป พิชอ่อนแอมากก็ได้บอสนี่ล่ะที่ทำให้พิชลุกสู้
อีกครั้ง และช่วยเหลือทุกเรื่อง"พิชชี่พูด
 
 
 
"แต่ทุกคนต้องเจ็บตัวแบบนี้ก็เพราะฟางแท้ๆ ฟางขอโทษนะ"ฟางยังคงรู้สึกผิดก็รีบขอโทษ
 
 
 
“ไม่ต้องขอโทษพวกเราหรอกฟาง แต่พวกเราน่ะอึ้งมากเลยนะ ที่ฟางถูกบอสทำร้ายแบบนี้ยังะบอกให้พวกเราไม่ถือโทษโกรธบอส
ไหนจะออกรับแทนบอสอีก ถ้าบอสได้ยินเค้าคงจะดีใจน่าดู”พิชชี่พูด
 
 
“ไม่มีทางหรอก เค้าคงไม่เชื่อชั้น เพราะชั้นทั้งโกหกหลอกลวงเค้ามาขนาดนั้น”ฟางพูดแล้วเศร้าลงไป
 
 
 
“แต่ทำไมฟางถึงไม่โกรธบอสเลยล่ะ”เกลถาม
 
 
“ก็เพราะฟางรู้ไงว่าเค้าไม่ใช่คนใจร้าย ชั้นรู้ว่าเค้าเป็นคนยังไง”ฟางตอบแล้วอดคิดถึงป๊อปปี้ในวัยเด็กของเขาและเธอไม่ได้
 
 
“แต่ฟางทนให้บอสมาทำร้ายฟางแบบนี้ตลอดไม่ได้นะ มันไม่แฟร์ พักบ้างเถอะให้พวกเราได้ช่วยฟางนะ”พิชชี่พูดด้วยความเป็นห่วง
 
“ไม่เป็นไร ฟางทนไหวแค่นี้เอง”ฟางยิ้มให้กับเกลและพิชชี่ก่อนจะนั่งทำงานต่อแต่ทั้งคู่ไม่ยอมไปไหน กลับอยู่ช่วยฟางตรงนั้น
 
 
 
“นี่คำสั่งของคุณป๊อปมันไม่มีความหมายเลยรึไง ทำไมพวกเธอถึงยังจะมาช่วยนักโทษของบอสอีก
หรืออยากเจ็บตัวแบบเมื่อวาน”โบว์เดินเข้ามาเห็นว่าเกลและพิชชี่แอบช่วยฟางก็โวยวาย
 
 
 
“แต่ส้มเยอะแบบนี้ทั้งวันคนเดียวก็ไม่หมด อย่าหวังเลยว่า5โมงจะเสร็จ”พิชชี่พูด
 
“มันเป็นคำสั่งคุณป๊อปยังจะเถียงอีก”โบว์รีบว่า
 
 
“แต่โบว์ก็น่าจะหยวนๆหน่อยเพราะฟางเค้าเป็นผู้หญิงเหมือนๆกับพวกเรานะแล้วฟางก็ดูท่าเหมือนไม่สบายอีก”เกลว่า
 
 
“ผู้หญิงโกหกกะล่อนปลิ้นปล้อนทำร้ายนายเราเกือบตายน่ะหรอ จำเป็นต้องช่วย คุณป๊อปน่าจะฆ่าให้
ตายๆไปเลยก็ดี”โบว์กอดอกเชิดไม่สนใจแล้วว่า
 
 
 
“คงจะฆ่าไม่ได้หรอกนะ เพราะฟางได้ชื่อว่าเป็นคนรักของบอส บอสฆ่าฟางไม่ลงหรอก”พิชชี่พูด
อย่างสะใจ
 
 
“อะไรนะ ไม่จริง คุณป๊อปเป็นแฟนคุณจินนี่ไม่มีทางจะมาคบศัตรูแบบนี้”โบว์รีบเถียง
 
 
 
“มันเป็นความจริง อ้อ บอกไว้เลยอีกอย่างนะว่าบอสกับฟางเค้ารักกันมาก ไม่สงสัยหรอว่าเมื่อคืนทำไม
บอสไม่กลับบ้าน แล้วตอนเช้าบอสถึงอุ้มฟางมา ถ้าเมื่อคืนเค้า2คนไม่ได้อยู่ด้วยกัน นี่คงจะไม่ได้ลงโทษอย่างเดียว ก็งี้ล่ะนะ ถ่านไฟเก่าเมื่ออยู่ใกล้กัน
ยังไงมันก็สปาร์ก”พิชชี่ตอกกลับแทนฟางทันที
 
 
 
 
“อ๊ายยย ก็เพราะยัยนี่มันใช้มารยาหลอกล่อบอสน่ะสิ”โบว์ไม่ยอมแพ้
 
 
 
“ถึงจะมารยาแต่บอสก็ไปหาฟางเอง ไม่เหมือนใครบางคนที่ชอบเสนอตัวไปให้เค้ากินฟรีๆ จนตอนนี้
ก็ยังไม่ได้เป็นนายหญิงซักที”พิชชี่พูดกลับอย่างสะใจจนโบว์แทบกรี้ด
 
 
 
“แล้วพวกแกจะได้เห็นดีกับชั้นแน่ ไอ้พิชชี่ นังเกล”โบว์คาดโทษก่อนจะวิ่งออกไปจากห้องคัดส้ม
เกลและพิชชี่หัวเราะอย่างสะใจที่ได้จัดการคนอย่างโบว์
 
 
 
 
“ไปพูดแบบนั้น เดี๋ยวโบว์ก็ได้หาเรื่องแกล้งพวกนายอีกหรอก”ฟางพูดเตือน
 
 
“โอ๊ย แกล้งกันจนชินแล้วล่ะ อย่างยัยนี่ต้องเจอแบบนี้ หมั่นไส้มานานละ”พิชชี่พูด
 
 
“ไม่ต้องห่วงนะฟางพวกเราน่ะเอาตัวรอดได้สบายมาก”เกลยิ้มก่อนจะช่วยฟางคัดส้มทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำหน้ามู่เป็นหมีหงุดหงิดแบบนี้ทำไมละคะบอสสส”พิมรีบเดินมานั่งตักป๊อปปี้ทันทีแล้วเอามือคล้องคอ
 
 
“ไม่เอาน่าอย่าทำแบบนี้”ป๊อปปี้พูดแล้วเมินหน้าหนี
 
 
 
“บอสกลัวห้ามใจไม่อยู่หรือว่ากลัวคุณหนูรองเห็นคะ”พิมยิ้มแซวๆอย่างรู้ทัน
 
 
 
“อย่าไร้สาระน่า ชั้นไม่ได้จ้างเธอมาเป็นม๊าชั้นนะ”ป๊อปปี้พูด พิมหัวเราะทันทีเพราะว่าพิมนั้นเป็นเด็ก
ในบ้านของจินนี่และเป็นคู่ขาของเขื่อนมาก่อน ป๊อปปี้เลยยืมตัวพิมมาร่วมทำการแก้แค้นฟางในครั้งนี้
 
 
 
“แหมบอสสส กระวนกระวายอยากจะไปที่ไร่ตั้งแต่แรกแค่นี้พิมดูออกนะคะ บอสเป็นห่วงคุณหนูรองบอสก็น่าจะดูแลเค้าดีๆสิคะ”พิมพูด
 
 
“อย่าพูดมากน่า อย่าพูดถึงยัยนั่นเลย”ป๊อปปี้อึกอักก่อนที่จะรีบพูด
 
 
 
“ถ้าไม่พูดงั้นเราไปหาอะไรทำสนุกๆแก้เบื่อมั้ยล่ะคะ บอสขา”พิมออดอ้อนป๊อปปี้ให้ไปทำอะไรๆ
สนุกกันอย่างที่เค้าและเธอทำกันเพราะเธอเป็นผู้หญิงสมัยใหม่ที่เห็นเรื่องเซ็กส์คือธรรมชาติที่ใครๆ
จะมีกันก็ได้ไม่เห็นแปลก
 
 
 
“คุณป๊อปขา ฮือๆ”โบว์เดินเข้ามาในบ้านปึงปังหาป๊อปปี้แล้วต้องตาขวางเมื่อเห็นว่าพิมนั่งตักป๊อปปี้
แล้วกำลังซุกไซร้ชายหนุ่มอยู่
 
 
 
 
 
“เห้อ ยัยตัวขัดจังหวะมาอีกละ เซ็ง”พิมถึงกับเซ็งถึงกับผละออกจากป๊อปปี้มานั่งข้างๆแทน
 
 
 
“มีอะไรหรอโบว์”ป๊อปปี้ถามขึ้นเมื่อเห็นโบว์เดินมาหาตนเอง
 
 
 
“สงสัยคำสั่งคุณป๊อปคงจะไม่ได้ผลละล่ะค่ะ ไม่เห็นลูกน้องจะทำตามเลยซักคน”โบว์พูด
 
“ลูกน้อง? ทำไมหรอใครไม่ฟังคำสั่งชั้น”ป๊อปปี้ถามต่อ
 
 
“ก็เกลกับพิชชี่สิคะ ไปช่วยนักโทษของคุณป๊อปอีกแล้ว”โบว์รีบฟ้องป๊อปปี้ทันที
 
 
“คราวนี้พวกนั้นทำอะไรอีกล่ะ”ป๊อปปี้ถามต่อ
 
 
“ไปช่วยทำงานยังไม่พอนะคะ สงสัยพิชชี่เค้าคงจะชอบยัยนักโทษนั่นเข้าแล้วถึงขั้นออกโรงปกป้อง
ว่าโบว์แทนยัยนั่นเลย”โบว์พูดทำเอาป๊อปปี้หูผึ่งทันที
 
 
 
“เนี่ยแล้วยัยนั่นนังมีหน้าพูดอีกนะคะว่าเป็นคนรักของคุณไม่ใช่คุณจินนี่ แล้วที่คุณไม่กล้าทำอะไร
มันเพราะว่าคุณน่ะมีใจให้มัน”โบว์รีบฟ้อง
 
 
 
“พูดขนาดนั้นเลยหรอ”ป๊อปปี้ถามกลับ
 
 
 
“ก็ความเป็นความจริงนิ”พิมพึมพำเบาๆโบว์หันขวับไปมองทันที
 
 
 
“ค่ะจริงที่สุดเลย มีหวังถ้าคุณไม่ทำอะไรขั้นเด็ดขาดนะคะโบว์ว่าพวกเสือขาวจะต้องเอาลูกน้องคุณ
ไปเป็นพวกจนหมดแน่ๆเลย แล้วมันจะต้องมาจัดการคุณป๊อปแน่ๆ”โบว์รีบพูด ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะลุกไป
ที่ห้องคัดส้มก็เป็นอย่างี่โบว์ว่าคือเกลและพิชชี่มาช่วยฟางทำงานจริงๆ
 
 
 
 
 
“ยังมีหน้ามาขัดคำสั่งชั้นอีกหรอห้ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นทั้ง3คนชะงัก
 
 
“กะแล้ว ยัยโบว์ปากโทรโข่งนั่นต้องวิ่งแจ้นไปฟ้องบอส”เกลพูดกับพิชชี่
 
 
“ชั้นถามทำไมไม่ตอบ อยากโดนนักใช่มั้ย”ป๊อปปี้ง้างหมัดจะชกพิชชี่ ฟางรีบลุกเข้าขวาง
 
 
“อย่าทำอะไรพิชชี่นะ”ฟางพูดแล้วจ้องหน้าป๊อปปี้ด้วยสายตาเอาเรื่อง
 
 
“อ๋อ เดี๋ยวนี้ออกรับกันแทนแล้วหรอห้ะ”ป๊อปปี้โวยวายกลับ
 
 
 
“ใช่ เพราะเค้าไม่ได้ทำอะไรผิด เอ่อ ชั้นเป็นคนบังคับพวกเค้ามาช่วยชั้นทำงานเอง ก็งี้ล่ะนะ พูดจาดีๆกับใครเค้าก็ต้องมาช่วยชั้นอยู่แล้วขนาดนายยัง
เคยโดนชั้นหลอกเลย”ฟางรีบโกหกว่าร้ายๆใส่ป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
“ฟาง”เกลและพิชชี่ตกใจร้องออกมาพร้อมกัน
 
 
 
 
“ดี บังคับคนของชั้นใช่มั้ย งั้นมานี่”ป๊อปปี้พูดจบก็กระชากฟางออกมาจากห้องคัดส้มก่อนจะสั่งให้
เกลและพิชชี่ทำแทนฟาง แล้วป๊อปปี้ก็กระชากลากฟางมากลางแดดร้อนเพื่อจะไปที่กลางไร่
 
 
 
ผลัก
 
 
ป๊อปปี้เหวี่ยงฟางล้มลงกับหญ้ากลางไร่ทันที
 
 
 
“งั้นก็ตัดส้มทั้งไร่ให้หมดวันนี้ ถ้าไม่หมดไม่ต้องพักแล้วก็ห้ามให้ใครช่วย”ป๊อปปี้ออกคำสั่งสั่ง
 
 
“ไร่คุณไม่ใช่เล็กๆนะ”ฟางมองไปรอบๆไร่แล้วร้องออกมา
 
 
 
“มีอีกวิธีถ้าไม่อยากทำก็ไปตายซะไป”ป๊อปปี้ว่า ฟางอึ้งไม่คิดว่าป๊อปปี้จะไล่เธอให้ไปตาย
 
 
“แค่ชั้นเผลอผลักคุณจนทำให้คุณโดนยิงคุณถึงกับไล่ชั้นไปตายเลยหรอ”ฟางพูดขึ้นอย่างตัดพ้อ
 
 
“แหงล่ะ คนปลิ้นปล้อนอย่างเธอมันไม่สมควรอยู่ลอยหน้าลอยตาแบบนี้”ป๊อปปี้ว่าแล้วเมินฟางไปทางอื่น
 
 
“ชั้นมันโกหก จอมมารยา ปลิ้นปล้อน ทำร้ายนายครั้งแล้วครั้งเล่า จริงสินะ”ฟางยิ้มกับตัวเองเศร้าๆ
 
 
“จะพูดมากอีกนานมั้ยน่ารำคาญ ไปทำงานสิ”ป๊อปปี้หันกลับมาไล่ฟางอีกครั้ง
 
 
 
“แล้วถ้าเกิดชั้นเลือกจะตายล่ะ”ฟางพูดเพราะอยากจะรู้เขาจะทำยังไง
 
 
 
“เธอไม่กล้าหรอก”ป๊อปปี้พูดเยาะๆ แต่ในใจก็แอบหวั่นว่าฟางจะทำมันจริง
 
 
 
“งั้นหรอ แล้วนี่ล่ะ”ฟางพูดแล้วหยิบมีดเล็กๆที่ใช้ตัดส้มชูขึ้น
 
 
 
 
“อยากจะทำอะไรก็เชิญ ถ้าแทงตัวเองแล้วก็อย่าร้องนะ รบกวนคนอื่นทำงาน อ้อ แล้วก็เลือกด้วยละกันว่า
ชอบมุมไหนของไร่เดี๋ยวชั้นจะให้คนงานในไร่ไปฝังให้”ป๊อปปี้พูดอยากไม่รู้สึก แววตาที่เย็นชาไม่คิดจะมาห้ามฟาง
ทำให้ตาของฟางร้อนผ่าว รู้สึกถึงว่ามีน้ำตาไหลเอ่อที่ตัวเอง เขาคงเกลียดเธอมากสินะ ถึงทำร้าย
เธอทั้งตัวและหัวใจแบบนี้ เขาคงอยากให้เธอตายจริงๆสินะ มันสมควรแล้วที่เธอต้องเจอแบบนี้
 
 
 
 
 ฉึก
 
 
 
 
ฟางหลับตาลงแล้วกดมีดลงกับท้องตัวเอง เลือดสีแดงค่อยๆไหลซึมออกมาความเจ็บปวดแล่นเข้ามาในตัวเองฟาง
เริ่มมองเห็นหน้าป๊อปปี้ซ้อนกัน ภาพที่ฟางเห็นเริ่มพร่ามัว ฟางฝืนตัวเองเดินไปหาป๊อปปี้จนชิดชาย
หนุ่มก่อนจะเอามือที่เปื้อนเลือดตัวเองโน้มหน้าป๊อปปี้มาจูบก่อนจะปล่อยออก
 
 
 
“ชั้นขอให้มันเป็นเป็นจูบสุดท้ายของชีวิตชั้นละกัน”ฟางพูดจบก็ล้มลงไปก่อนสติทุกอย่างจะดับวูบลงไป
 
 
 
 
 
“แต่ชั้นไม่ยอมให้มันเป็นจูบสุดท้ายของเธอหรอก ยัยบ้า”ป๊อปปี้ส่ายหน้าก่อนจะอุ้มฟางขึ้นแล้วกลับ
ไปที่บ้านตัวเองทันที
 
 
 ตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายที่ป๊อปปี้จะใจร้ายกับฟางละกันน
 
เอาน่า เดี๋ยวก็หวานแล้ว
 
 
อยากรู้จะเป็นไงก็ต้องเม้นกับโหวตน้า