รักบนเส้นขนาน

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้รีบอุ้มฟางกลับมาในบ้านท่ามกลางความตกใของทุกคน

 

 

“บอสคะทำไมฟางถึงเต็มด้วยเลือดแบบนี้”เกลตกใจก่อนจะตั้งสติแล้วรีบถาม

 

“ยัยนี่แทงตัวเองน่ะสิ”ป๊อปปี้พูดสั้นๆแล้วพาฟางไปนอนที่เตียงก่อนจะกดโทรศัพท์โทรหาหมอประจำตัวมาทันที

 

“อะไรนะ ละบอสก็ยอมให้ฟางแทงตัวเองต่อหน้าต่อตาเนี่ยนะ บอสใจร้าย”พิชชี่ได้ยินเช่นนั้นก็รีบโวยวายตกใจ

 

“ก็เพราะมีดที่ยัยนี่แทงตัวเองมันดันเป็นมีดสั้นน่ะสิ ชั้นรู้ว่าแทงไปยังไงก็ไม่ตายอยู่อีก”ป๊อปปี้พูดก็เดินออกไปคุยกับหมอด้านนอกห้อง

 

 

 

“แต่บอสก็ไม่น่าจะยอมให้ฟางแทงตัวเองแบบนี้เลยนะคะ”พิมพูดพลางเอากะละมังน้ำอุ่นมาให้ป๊อปปี้

ชายหนุ่มแกะชุดฟางออกแล้วเช็ดเลือดที่แผลก่อนจะลงมือทำแผลเอง เพราะจงเบไม่ว่างมาที่นี่ตอนนี้ไม่ทัน

 

 

 

“งั้นคืนนี้ถ้าฟางนอนที่นี่ งั้นพิมไปเที่ยวในเมืองดีกว่า”พิมพูดจบก็รีบวิ่งออกจากห้องไปป๊อปปี้ส่ายหน้าเบาๆ

ก่อนจะหันไปพันแผลให้กับฟาง แล้วทำแผลที่ขาใหม่ให้ฟาง พลางเช็ดตัวให้ฟางอย่างอ่อนโยน

 

 

 

“มาขโมยจูบคนอื่นแล้วจะชิงตายไปก่อนชั้นไม่ยอมหรอกนะ คนอย่างเธอมันน่าจะจับลงโทษซะให้

เข็ด”ป๊อปปี้พูดพลางจัดท่านอนให้ฟางนอนสบายๆหลังจากใส่เสื้อผ้าที่เกลหามาให้แล้ว

 

 

 

 

“คราวนี้ชั้นจะลงโทษให้เธออยู่กับชั้นไปตลอดชีวิตเลย ยัยบ้า”ป๊อปปี้พูดก่อนจะก้มลงจูบที่หน้าผาก

ฟางอย่างอ่อนโยน ก่อนตัวเองจะเอนหลังนอนพิงหมอนแล้วหลับไปข้างๆฟาง โดยที่เกลกับพิชชี่

แอบดูอยู่ก็รีบออกมานอกห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห็นมั้ยพิชชี่ เกลบอกแล้วว่าบอสน่ะยังรักฟางอยู่ๆ”เกลรีบดึงพิชชี่ออกมาแล้วพูด

 

 

 

“รักแต่น่าจะมีบทหวานๆกันหน่อยไม่ใช่ว่าดีแต่ทำร้ายกันแบบนี้”พิชชี่ยังไม่เลิกบ่นเพราะอดห่วงเพื่อนสาวไม่ได้

 

 

 

“บ่นเป็นคุณลุงอยู่ได้คืนนี้นอนนอกห้องนะ”เกลพูดแล้วกอดอกเชิดใส่

 

 

“ไม่เอาๆไม่งอนน่าเกล พิชก็แค่บ่นเพราะว่าสงสารฟางไง กว่าจะรักกันฟางคงไม่ช้ำตายหรอก

หรอ”พิชชี่พูดแล้วรีบกอดเอวร่างบางไว้

 

 

 

“จะว่าไปก็จริงนะ เป็นผู้หญิงของมาเฟียนี่ต้องโหดต้องถึกงี้ทุกคนรึเปล่าเนี่ย”เกลทึ่งกับความใจเด็ด

ฟางที่แทงตัวเองไปแบบนั้น

 

 

 

“โหดไม่โหดอย่างน้อยก็ทำบอสเราเสียการควมคุมตัวเองทำครั้งละกันน่า”พิชชี่พูดแล้วยิ้มทำให้เกล

ยิ้มตามกับท่าทางของป๊อปปี้ที่โมโหเลือดขึ้นหน้าทุกครั้งเวลาที่ฟางกับพิชชี่อยู่ใกล้กัน ถ้าไม่เรียก

หึงแล้วจะเรียกอะไรล่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

“คุณโทโมะคะ แก้วเข้าไปนะคะ”แก้วที่เอาเสื้อผ้าของโทโมะไปซักที่บ้านพร้อมกับซื้อของเขามาไว้

ที่คอนโดโทโมะไขกุญแจเข้าไปในห้องแล้วต้องแปลกใจที่เห็นรองเท้าส้นสูงคู่หนึ่งถอดเคียงคู่กับ

รองเท้าหนังของโทโมะ แก้วสงสัยก่อนจะเอาเสื้อผ้าของโทโมะไปไว้ในห้องนอนแล้วต้องตกใจเมื่อ

เห็นโทโมะนอนหนุนตักแพทบนเตียงกำลังโน้มแพทมาจูบอย่างดูดดื่มและที่สำคัญแพทและโทโมะ

สวมแค่ชุดคลุมอาบน้ำแค่นั้น

 

 

 

 

“น้องแก้ว”แพทเห็นแก้วก็ทักโทโมะหันไปมองแก้วที่ถือเสื้อผ้าตัวเองอยู่ก็ลุกขึ้นนั่งข้างแพทก่อนจะ

โอบแพทไว้แนบลำตัว แก้วเห็นภาพนั้นก็นิ่งแล้วเมินไปทางอื่น

 

 

 

“แก้วแวะเอาเสื้อผ้าที่ไปซักมาจากที่บ้านเอามาแขวน แล้วเอาอาหารจากร้านของเคนตะมาให้

ค่ะ”แก้วรายงานตามหน้าที่ตัวเอง ก่อนจะฝืนใจเดินไปเอาเสื้อผ้าไปเก็บโดยไม่มองคนทั้งคู่อีก

 

 

 

“จริงอ่ะ ไหนขอดูหน่อยซิว่ามีอะไรให้กินมั่ง”แพทพูดแล้วเดินไปที่ครัว แก้วเก็บเสื้อผ้าเสร็จก็เดิน

เข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการทำความสะอาด ก่อนจะชะงักที่ห้องน้ำโทโมะมีบราของแพทแขวนอยู่

ตอนนั้นน้ำตาของแก้วก็ไหลออกมาเพราะกลั้นต่อไปไม่ไหวแล้ว

 

 

 

ปัง

 

 

“คุณโทโมะจะอาบน้ำใช่มั้ยคะ งั้นเดี๋ยวแก้วค่อยมาทำความสะอาดก็ได้ค่ะ”แก้วรีบปาดน้ำตาจะเดิน

หนีแต่ถูกโทโมะดันตัวแก้วชิดกำแพงแล้วล๊อคตัวไว้

 

 

 

 

“ร้องไห้ทำไม เธอเป็นคนบอกเองไม่ใช่หรอว่าเมื่อคืนนั้นมันคือความผิดพลาด ขอให้ชั้นทำเป็นไม่มี

อะไรเกิดขึ้นแล้วไปใช้ชีวิตตามปกติกับแพท แล้วเธอร้องไห้ทำไมอีก”โทโมะยิงประเด็นถามแก้วทันที

 

 

 

“แก้วไม่ได้ร้องไห้”แก้วตอบแต่ไม่มองหน้าโทโมะ จึงถูกโทโมะช้อนหน้าให้มาสบตา พอแก้วสบตา

กับโทโมะ น้ำตาก้ไหลออกมาอย่างอ่อนแอ เพียงแค่สบตาคนๆนี้ เธอก็กลายเป็นคนอ่อนแอทันที

 

 

 

 

“ชั้นไม่ใช่คนใจร้าย แต่ชั้นรู้ว่าทำไมเธอถึงร้องไห้ เธอก็รู้ว่าชั้นกับแพทกำลังคบกัน เรื่องคืนนั้นถ้าชั้น

ย้อนเวลาไปได้ ชั้นจะไม่ให้มันเกิดขึ้นเด็ดขาด”โทโมะพูดเสียงเย็นชาก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป

แก้วเมื่อโทโมะออกจากห้องน้ำไปแล้วก็ทรุดลงเอามือปิดปากร้องไห้ออกมาอย่างอัดอั้น

 

 

 

 

 

 

 

หลังจากที่ทานข้าวเสร็จแล้วแพทกับโทโมะก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วโทโมะก็ไปส่งแพทที่บ้านกว่าจะ

กลับมาก็เวลาใกล้ค่ำ

 

 

 

 

“เงียบแบบนี้สงสัยจะกลับไปแล้วมั้ง”โทโมะเจ้ามาในห้องแล้วมองไปรอบๆที่ไม่มีแก้วก่อนจะเดินเข้า

มาถอดเสื้อผ้าเพื่อจะไปอาบน้ำ แต่พอเปิดประตูห้องน้ำไปเท่านั้นชายหนุ่มต้องตกใจเมื่อเห็นว่าแก้ว

หลับอยู่ในอ่างอาบน้ำในสภาพที่นอนงอตัวกอดตัวเองอยู่

 

 

 

 

“ตัวร้อนจี๋เลยนิ”โทโมะตกใจรีบอุ้มแก้วออกมาก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แก้วใส่เสื้อของเขาและเช็ด

ตัวให้กับแก้ว

 

 

 

 

 

“ฮือๆ”แก้วที่เพ้อเพราะพิษไข้ร้องไห้ออกมา ทำให้โทโมะชะงักเพราะรู้ดีว่าแก้วเสียใจเพราะเขา

ชายหนุ่มเลื่อนตัวมานั่งข้างๆแก้วแล้วลูบผมแก้วอย่างอ่อนโยน

 

 

 

“ชั้นควรทำยังไงกับเธอดีแก้ว ชั้นต้องทำยังไงดี”โทโมะคิดหนัก เพราะเขาไม่อยากเย็นชาใส่แก้ว

เลย แก้วเป็นเด็กในปกครองของเขาที่เขารักและเอ็นดูเหมือนน้องสาวแต่ๆ แต่เพียงเพราะความเมา

ของเขาในคืนนั้น ทำให้เขาเผลอไปมีอะไรกับแก้วขึ้นทั้งๆที่เขากำลังคบกับแพท เขาต้องทำยังไงดี

กับเรื่องของเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืมมม โอ๊ย”ฟางลืมตาตื่นมาในเช้าวันใหม่แล้วต้องร้องเพราะเจ็บแผลที่ท้องก่อนจะลุกขึ้นมาดูแผลต้องชะงักเมื่อ

มีแขนมาพาดกอดตัวเธอไว้ แล้วฟางหันกลับไปพบว่าคือป๊อปปี้ที่หลับอยู่ ฟางพลิกตัวเบาๆแล้วนอน

มองคนตัวสูงที่หันหน้าเข้าหาฟางแล้วหลับอยู่ ทำให้ฟางคิดถึงสมัยเด็กที่เธอช่วยชีวิตเขาวันนั้น วัน

ที่รู้จักกันครั้งแรก ภาพของผู้ชายหัวฟูปากร้ายที่ว่าเธอทำให้ฟางยิ้มขำ และสุดท้ายเขาก็ดันมาชอบ

เธอ ขอจีบเธอแล้วเธอก็โอเค แต่แล้วทุกอย่างก็จบลงเมื่อพ่อบุญธรรมของเธอคือมือขวาของอดีต

หัวหน้าเสือขาวฆ่าพ่อแม่ป๊อปปี้ ทำให้เธอรู้ฐานะตัวเองที่แท้จริงแล้วเธอคือคุณหนูรองของแก๊งค์เสือ

ขาวศัตรูอันดับหนึ่งของแก๊งค์มังกรดำของป๊อปปี้

 

 

 

 

“ขอโทษนะ”ฟางพูดแล้วเอามือลูบที่แก้มของป๊อปปี้ก่อนที่น้ำตาตัวเองจะไหลออกมา

 

 

“ไม่ให้อภัย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะลืมตามองฟาง ฟางตกใจรีบพลิกตัวหันหน้าหนีแล้วรีบปาดน้ำตา

 

 

 

“เธอร้องไห้ทำไม”ป๊อปปี้ถาม แต่ฟางกลับนิ่งไม่ตอบป๊อปปี้จึงดึงฟางไปกอด

 

 

 

“โอ๊ย”ฟางร้องเพราะมือป๊อปปี้ไปโดนที่ท้องของเธอ ฟางนอนคดตัวงอ ป๊อปปี้ตกใจ

 

 

 

“เจ็บหรอ ขอโทษนะ”ป๊อปปี้พูดจบก็ลุกขึ้นนั่งแล้วมองฟางก่อนจะดึงผ้าห่มออกจากฟางแล้วเลิกเสื้อ

นอนของฟางขึ้น

 

 

 

“จะทำอะไรน่ะ อย่านะ”ฟางร้องแล้วดิ้นหนี แต่ป๊อปปี้ขึ้นคร่อมล๊อคตัวฟางไว้ให้หนีไม่ได้ ก่อนจะเลิก

ชุดนอนของฟางขึ้นเผยให้เห็นแผลที่แทงตัวเองที่ท้องของฟาง กับแผลที่ถูกทำร้ายที่ขา แน่นอนว่า

แผลทั้งหมดเขาเป็นคนทำให้ฟางหมดเลย

 

 

 

 

ป๊อปปี้ไม่พูดอะไรก้มลงจูบที่แผลที่ท้องฟางอย่างอ่อนโยน ฟางอึ้งหยุดดิ้น ป๊อปปี้จูบอยู่เนิ่นนานที่

แผลนั่นก่อนจะไล้ลงมาถึงแผลที่ขาของฟางทำเอาฟางขนลุกซู่ ป๊อปปี้จูบลงที่แผลตรงขาของฟาง

และจูบตามแผลที่ถลอกไปทั่วขาของฟาง ทำให้ฟางชนลุกซู่

 

 

 

“พะ พอได้แล้ว”ฟางรีบพูดเพราะตอนนี้ตัวเองหน้าแดงไปหมดกับการกระทำของป๊อปปี้

 

 

“แน่ใจนะว่าอยากให้ชั้นพอ”ป๊อปปี้ดันตัวขึ้นมาจ้องคนตัวเล็กแล้วพูดอย่างเจ้าเล่ห์

 

 

 

 

“มาเฟียลามก”ฟางหน้าแดงก่อนจะเบือนหน้าหนีเอาหน้าซุกกับหมอนไม่มองหน้าป๊อปปี้ ป๊อปปี้มอง

ฟางที่หน้าแดงและตัวสั่นกับการกระทำของเขาเมื่อกี้ก็เอาชุดนอนลงตามเดิมก่อนจะห่มผ้าให้ฟางจากนั้นก็ให้แม่บ้านเอาโจ๊ะร้อนๆมาให้ฟางและอาหาร

เช้าของเขา ทั้งค่นั่งทานข้าวด้วยกัน จนเสร็จก่อนที่ป๊อปปี้จะเอายามาให้ฟางกินแล้วให้แม่บ้านออกไปจากห้องแล้วก็ถอดเสื้อของตัวเองออกก่อนจะ

เดินเข้าห้องน้ำไป

 

 

 

 

“คราวนี้คุณจะมาไม้ไหนกับชั้นอีก ป๊อปปี้”ฟางมองการกระทำของชายหนุ่มแล้วพูดขึ้นเมื่อป๊อปปี้เข้าไปอาบน้ำอย่างไม่ค่อยไว้ใจ ซักพัก

ป๊อปปี้ก้ออกมาในชุดใหม่พลางเอาผ้าชนกนุผืนเล็กเช็ดผมตัวเองแล้วนั่งลงที่ปลายเตียง ฟางมอง

การกระทำป๊อปปี้อย่างไม่วางตา

 

 

 

 

“อ๊ะ”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อฟางลุกแล้วดึงผ้าขนหนูจากมือเขา แล้วก็เช็ดผมให้กับป๊อปปี้อย่างเบามือ เล่น

เอาป๊อปปี้นิ่งยอมให้ฟางเช็ดผมให้เขา

 

 

 

“เสร็จแล้ว ว้าย”ฟางพูดก่อนจะวางผ้าขนหนูแต่ถูกป๊อปปี้รวบตัวมานั่งที่ตักตัวเอง ฟางดิ้นในอ้อมกอด

ของป๊อปปี้

 

 

“ปล่อยเดี๋ยวนี้ ชั้นเจ็บอยู่นะ”ฟางพูดพลางพยายามดันตัวเองออกจากร่างสูง

 

 

“อยากแทงตัวเองดีนัก ก็ต้องมาเจ็บแบบนี้ล่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วกลับกระชับกอดเอาไว้

 

 

“ก็คุณไล่ให้ชั้นตายดีนี่”ฟางรีบว่ากลับ

 

 

“ใครจะไปคิดว่าเธอทำจริง ดีนะที่มีดตัดส้มมันอันเล็ก ไม่งั้นเธอได้ไปอยู่กับป๊าม๊าชั้นแล้ว”ป๊อปปี้ว่าแล้วเมินหน้าไปทางอื่นไม่ยอมมองฟางเลย

 

 

 

“ก็ดี อยู่กับนายท่านกับนายแม่ก็ดี ดีกว่ามาทนอยู่กับผู้ชายใจร้ายอย่างคุณ”ฟางว่าแล้วพยายามจะลุกหนี ป๊อปปี้ยิ่งกระชับ

กอดแน่น

 

 

 

“ขอโทษทีนะ พอดีชั้นไม่ไว้ใจเธอกลัวเธอจะไปทำร้ายป๊ากับม๊าชั้น ให้เค้าอยู่ด้วยกันอย่างมีความ

สุขดีกว่า ส่วนเธอต้องมาเจอนรกบนดินแบบนี้ แล้วชั้นนี่ล่ะจะเป็นคนจัดการเธอเอง”ป๊อปปี้พูดแล้วดันฟางลงไปนอนกับเตียงโดยทาบทับร่างบางไว้

 

 

 

“จะทำอะไรชั้นอีกคะ พอชั้นจะตายคุณก็ไม่ให้ตาย เป็นเจ้าชีวิตชั้นรึไง”ฟางว่าแล้วดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอด

 

 

 

 

“ใช่ ชั้นคือเจ้าชีวิตเธอ เพราะเธอคือของชั้น”สิ่งที่ป๊อปปี้พูดออกมาเล่นเอาฟางหน้าแดงจัด

 

 

 

“ชั้นไม่ใช่คนของมังกรดำและที่สำคัญชั้นไม่ใช่สาวๆของคุณที่จะยอมคุณนะ ไม่ต้องมาพูดแบบนี้ไปหน่อยเลย นี่คงจะพูดแบบนี้กับสาวๆของคุณมานัก

ต่อนักแล้วล่ะสิ”ฟางรีบพูดแล้วเบือนหน้าหนี

 

 

“แต่เธอก็มาก่อนทุกคนเธอน่าจะดีใจ”ป๊อปปี้ก้มลงกระซิบข้างหูฟาง เมื่อฟางฟังก็ผลักอกป๊อปปี้แล้วรีบลุกหนี

 

 

 

“ปฎิเสธไปก็เท่านั้น เพราะความจริงมันก็คือความจริงที่เธอเป็นของชั้นแล้ว เธอหนีเรื่องนี้ไปไม่พ้น

ซะหรอก”ป๊อปปี้ยิ้มแล้วขยับตัวมาพูดข้างๆฟาง

 

 

 

“ชั้นเกลียดคุณจริงๆ”ฟางว่า ป๊อปปี้ไม่ตอบอะไรอุ้มฟางไปนอนโดยที่มีเขากอดไว้

 

 

“อื้ออ”ฟางร้องเมื่อถูกป๊อปปี้บดจูบมา

 

 

 

“ชั้นก็เกลียดเธอเหมือนกัน เกลียดมากที่สุดเลยด้วย”ป๊อปปี้พูดจบก็จูบฟางอีกครั้งอย่างอ่อนโยน

ก่อนจะกอดฟางแล้วหลับไปเช่นเดียวกับฟางที่ซบอกป๊อปปี้แล้วหลับไปโดยที่ตัวเองกอดป๊อปปี้ไว้

เพื่อหาความอบอุ่นจากร่างกายชายหนุ่มเช่นกัน

 

 

 พระเอกนางเอกเรื่องนี้ผลัดกันบอกว่าเกลียดกัน3เวลาหลังอาหารสงสัยลูกดกชัวร์ อุ๊ปส์!

 

อยากรู้เป็นยังไงก็เม้นกับโหวตเยอะๆนะคะๆ