รักบนเส้นขนาน

 
 
 
"นี่เธอจะทำอะไรน่ะเฟย์"เขื่อนกลับเข้ามาในห้องก็ตกใจเมื่อเห็นเฟย์พยายามหาข้าวของในห้องทำลายโซ่ที่ล่ามเอาไว้
 
 
"ชั้นก็ไปจากที่นี่ ไปให้พ้นจากนายไอ้มาเฟียสารเลวข่มขืนผู้หญิง"เฟย์โวยวายกลบไปและยังไม่หยุดทำลายโซ่
 
 
"จะไปไหน ชั้นไม่ให้ไป เป็นคนบอกให้ชั้นรับผิดชอบเองไม่ใช่รึไง เป็นเมียมันก็ต้องอยู่กับผัวน่ะถูกแล้ว และอีกอย่าง เมียดื้อด้านเลี้ยงไม่เชื่องก็ต้องถูก
ผัวทำโทษแบบนี้ล่ะ"เขื่อนตรงไปกระชากเฟย์ที่กำลังหยิบโคมไฟที่ข้างเตียงมาหมายจะทำให้แตกเพื่อมาทำลายโซ่ก็รีบว่า
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
เฟย์ไม่สนใจ เอาโคมไฟที่ถืออยู่ฟาดใส่เขื่อนจนล้มไปกองกับพื้นหันขวับมาแล้วทำให้เฟย์อึ้งเมื่อเห็นเขามีเลือดออก
 
 
 
"สมน้ำหน้า อยากจับตัวชั้นมาเองนิ"แม้จะรู้สึกผิดแต่เฟย์ก็ยังคงปากดีว่าเขื่อนไปทำให้เขาโกรธจัดมากกว่าเดิม
 
 
 
"ทำผัวตัวเองมีเลือดออกแบบนี้ยังไม่สำนึกอีก งั้นวันนี้ชั้นจะลงโทษเธอไม่ให้มีแรงคิดหนีไปจากชั้นอีก เฟย์"เขื่อนพูดจบก็จับร่างบางกดลงที่เตียงอีก
ครั้งโดยไม่สนใจว่าเขากำลังเจ็บตัวอยู่ก็ตาม
 
 
 
 
"กรี๊ดดดด ไม่น้าาา"เฟย์กรีดร้องสุดเสียงและสุดท้ายเธอก็ขัดขืนชายหนุ่มไม่ได้อยู่ดี 
 
 
 
 
 
 
 
ทางด้านฟางที่เก็บข้าวของบริเวณชั้นล่างจนเสร็จเรียบร้อยก็เห็นป๊อปปี้ประคองพิมที่ร้องโอดโอยลงมาฟางมองตามด้วย
ความช้ำใจที่เห็นสร้อยหยกที่เคยเป็นของตัวเอง แต่ตอนนี้ไปอยู่ที่คอพิมแทน แล้วภาพที่ป๊อปปี้ใส่
สร้อยเส้นนั้นให้พิมบนเตียงก็ผุดเข้ามาในหัวฟางพลางกำมือแน่น
 
 
 
 "ไม่ต้องร้องนะพิม เดี๋ยวป๊อปจะจัดการคนที่มันรังแกพิมเอง ป๊อปจะไม่ยอมให้มันมาทำร้ายพิมของป๊อปเหมือนที่มันทำกับป๊อปหรอก"ป๊อปปี้พาพิมไป
ที่รถแล้วพูดก่อนที่จะหันขวับไปมองฟางสายตาแข็งกร้าวแล้วขับรถออกไป เมื่อป๊อปปี้ออกไปแล้วฟางก็รีบเอามือปิดหน้าแล้วร้องไห้ออกมาทันที
 
 
 
 
“ว้าย ฟางทำไมเละแบบนี้”เกลร้องเมื่อเดินเข้ามาพร้อมพิชชี่เมื่อเห็นว่าป๊อปปี้ออกไปแล้วก็ตกใจเมื่อเห็นสภาพฟางที่เลอะไปด้วยซุปทั้งหัว
 
 
“ช่างเถอะมันเป็นอุบัติเหตุ แล้วป๊อปเค้าก็คงโกรธมากที่ฟางทำร้ายผู้หญิงคนใหม่ของเค้า”ฟางตอบปัดๆ
 
 
“บอสทำเกินไปแล้วนะแบบนี้ เอาผู้หญิงใหม่มาพลอดรักถึงที่นี่ นี่มาหยามเธอชัดๆ”พิชชี่โวยวายหงุดหงิดแทน
 
 
“อย่าเลยพิชชี่ ชั้นทนได้ ชั้นบอกแล้วไงว่าแค่นี้ยังน้อยไปกับสิ่งที่ชั้นทำกับเค้า”ฟางร้องขอ
 
 
“เดี๋ยวชั้นเอาผ้าชุบน้ำมาให้นะ”เกลพูดก่อนะรีบไปหาผ้าชุบน้ำให้ฟาง
 
 
 
“แล้วไง ต้องให้เธอตายคามือเค้าไปรึไง บอสถึงจะยอม”พิชชี่ที่รู้สึกว่ามันไม่แฟร์ก็พูดออกมาอย่างโมโห
 
 
 
“ช่างเถอะพิชชี่ ชั้นทนได้ ไม่เป็นไรเห็นมั้ยดูสิ”ฟางยิ้มแทนคำตอบให้พิชชี่ก่อนน้ำตาจะไหลออกมา
พิชชี่เห็นตกใจคว้าฟางมากอดปลอบใจทันที
 
 
 
 
 
“ฮือๆชั้นบอกแล้วไงว่าไม่เป็นอะไร”ฟางเมื่อถูกปลอบก็ปล่อยโฮออกมาอย่างอัดอั้น
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะ อยากร้องก็ร้องออกมาเลย”พิชชี่กอดปลอบฟางด้วยความสงสาร จังหวะนั้นเองป๊อปปี้
เดินกลับเข้ามาเห็นฟางกอดกับพิชชี่ก็โมโห
 
 
 
ผลัวะ
 
 
“ทำบ้าอะไรน่ะ”ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้ที่กลับเข้ามาแล้วดึงพิชชี่ไปต่อยหน้า ฟางรีบไปประคองพิชชี่ขึ้นมาทันที
 
 
“นี่คงจะสำออยออดอ้อนลูกน้องชั้นให้มาปลอบเธอล่สิท่า ทำไม น้ำตาจอมมารยาอย่างเธอมันใช้ไม่
ได้ผลกับชั้นนี่กะจะหาพรรคพวกจากการใช้มารยาของเธอล่ะสิท่า”ป๊อปปี้ว่าฟาง
 
 
 
“ชั้นไม่เคยคิดแบบนั้นนะ สมองคุณคิดได้แต่เรื่องแบบนี้หรอ ไม่คิดเลยนะว่ามันจะหลุดออกมาจาก
ปากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นหัวหน้าแก๊งค์มังกรดำที่ยิ่งใหญ่”ฟางโมโหที่ป๊อปปี้ทำร้ายลูกน้องตัวเองก็เผลอ
ตวาดใส่ชายหนุ่มจนป๊อปปี้ง้างมือมาบีบปากฟางไว้แน่น
 
 
 
“บอสครับพอเถอะอย่าทำร้ายฟางเลย”พิชชี่มองฟางด้วยความสงสารป๊อปปี้ได้ยินเข้าก็ยิ่งเดือดจัดที่
พิชชี่เป็นห่วงฟาง
 
 
“ไม่ทำยัยนี่งั้นทำแกได้สินะ”ป๊อปปี้พูดจบก็ปล่อยฟางล้มลงกับพื้นก่อนจะหันไปเตะพิชชี่จนล้มแล้ว
ตรงไปกระทืบซ้ำอีกครั้ง
 
 
“นายคะ พอแล้วอย่าทำพิชชี่เลย”เกลตกใจรีบวิ่งเข้าไปรั้งป๊อปปี้ไม่ให้ทำร้ายพิชชี่ จนตัวเองถูกผลัก
ไปชนชอบโต๊ะหัวแตกเลือดอาบฟางหวีดร้องตกใจเมื่อเห็นเพื่อนสาวของเธอล้มลง
 
 
 
“เกล”พิชชี่ตกใจรีบประคองร่างตัวเองจะไปหาเกลที่ฟางประคองไว้อยู่แต่ป๊อปปี้กลับไม่หยุดชกหน้าพิชชี่จนล้มอีกครั้ง
 
 
 
ซ่า
 
 
“เลิกบ้าได้มั้ย นี่มันลูกน้องคุณนะทำแบบนี้ได้ยังไง นายท่านกับนายแม่เห็นเค้าคงจะเสียใจมากที่มี
ลูกชายเป็นพวกอัทธพาลแบบนี้ ทำตัวเหมือนพวกกนักเลงที่เคยทำร้ายนายไม่มีผิดนี่น่ะหรอ หัวหน้าใหญ่ของแก๊งค์มังกรดำ”ฟางทนไม่ไหวเอาน้ำใน
กะละมังมาสาดใส่ป๊อปปี้ทันทีก่อนจะระเบิดอารมณ์ด้วยความอัดอั้น
 
 
 
 
 
“แกทำอะไรป๊อป”พิมตกใจรีบวิ่งมาหาป๊อปปี้ก่อนจะตบหน้าฟางจนหัน ฟางโมโหตบหน้าพิมกลับเช่นกัน
 
 
 
 
“นี่สำหรับที่เธอตบชั้น หัดดูซะบ้างว่าอะไรผิดอะไรถูกไม่ใช่หลงผู้ชายจนหน้ามืดตามัวแบบนี้”ฟาง
โมโหตบหน้าพิมไปอีกครั้งนึง
 
 
 
 
“พอได้แล้ว”ป๊อปปี้ตะโกน ทุกคนหยุดการกระทำตัวเอง พิมวิ่งไปอ้อนป๊อปปี้ ส่วนฟางวิ่งกลับไปดูเกลที่
ถูกพิชชี่ประคองอยู่
 
 
“พิชชี่ พาเกลไปทำแผลเถอะ”ฟางบอกก่อนจะประคองเกลพร้อมกับพิชชี่แต่ถูกป๊อปปี้กระชากร่างบางไว้
 
 
 
“อย่านะอย่าทำอะไรพิชชี่อีกเพราะเค้าเป็นลูกน้องคุณถ้า ขืนยังทำอีกชั้นจะเอาเค้าไปอยู่กับพวกเสือ
ขาวเดี๋ยวนี้เลย”ฟางว่าป๊อปปี้ นั่นทำให้ป๊อปปี้ที่ได้ยินก็เดือดจัดกว่าเก่า
 
 
 
“กะแล้วว่านี่มันต้องเป็นแผนการเอาลูกน้องชั้นไปของเธอ งั้นมานี่”ป๊อปปี้เดือดจัดกระชากฟางออก
จากบ้านไปซึ่งตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มครึ้มฟ้าครึ้มฝนไปทั่ว
 
 
 
 
 
 
“ห้ามให้ชั้นจัดการกับลูกน้องชั้น งั้นชั้นจะจัดการกับเธอ เธอจะยอมมั้ยล่ะ”ป๊อปปี้ว่า ฟางนิ่งคิด ขืน
ถ้าป๊อปปี้อารมณ์ร้ายแบบนี้แล้วไปทำร้ายลูกน้องตัวเองแบบนี้ ต่อไปลูกน้องคงไม่อยากทำงานกับ
เขาแล้วจะมีแต่เพิ่มศัตรูให้มังกรดำมากขึ้น ทั้งหมดที่เขาอารมณ์ร้ายแบบนี้มันก็เป็นเพราะเธอ
 
 
 
“ยอม ชั้นยอม”ฟางพูดก่อนจะหยุดขืนตัวหนีป๊อปปี้
 
 
“ดีงั้นมานี่”ป๊อปปี้พูดจบก็กระชากฟางมัดติดกับเสาสะพานข้ามสระน้ำเล็กๆไปทางสวนส้ม มัดฟางแช่
น้ำไว้ตรงนั้น
 
 
 
“ทำบ้าอะไรน่ะ ที่ขาชั้นมีแผลอยู่นะ”ฟางร้อง แต่ป๊อปปี้ไม่ฟังเมื่อมัดฟางเสร็จกเดินขึ้นมาจากน้ำ
แล้วกอดอกมองบนฝั่งดูฟางอย่างเย็นชา
 
 
“อ๋อ หรอช่วยไม่ได้อ่ะนะ นี่มันคือบทลงโทษของเธอที่ไปยุ่งกับลูกน้องชั้น พิชชี่มันฝ่าฝืนกฎไปยุ่ง
กับเธอทั้งๆที่สั่งไว้แล้วว่าห้ามให้ใครยื่นมือช่วยเหลือคนอย่างเธอ แต่มันไม่ฟัง แล้วเธอจะมารับผิด
แทนมันก็ช่วยไม่ได้”ป๊อปปี้พูดอย่างไม่รู้สึกอะไรแล้วยิ้มเยาะออกมา
 
 
“คุณกลายเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”ฟางอึ้งก่อนจะพูดออกมา
 
 
“ตั้งแต่ที่ถูกเสือขาวทำร้าย มันทำให้ชั้นรู้ทันทีว่า การใจดีมันไม่ใช่สิ่งที่พึงมีของมาเฟีย เพราะการที่
มาเฟียมีหัวใจผลสุดท้ายคือเราเองที่ต้องพินาศ”ป๊อปปี้พูดต่อ
 
 
“ทั้งหมดมันเป็นเพราะชั้นสินะ”ฟางพูดอย่างเจ็บปวด
 
 
“ใช่มันเป็นเพราะเธอ แต่ก็ขอบคุณเธอมากนะที่ทำให้ชั้นรู้ว่าวงการมาเฟียนี้มันไม่มมีความจริงใจ
เลย”ป๊อปปี้พูด ก่อนจะเงยหน้ามองเม็ดฝนที่ตกลงมา
 
 
 
“ที่นี่อากาศมันเย็นนะ”ป๊อปปี้พูดอย่างอารมณ์ดี
 
 
 
“ตอนแรกชั้นดีใจ ที่รู้ว่าคนที่ทำแผลให้ชั้นคือคุณ แล้วคุณบอกให้เกลเอาผ้าห่มกับเสื้อกันหนาวมา
ให้ชั้น แค่นี้มันก็ทำให้ชั้นมีแรงที่อยู่ให้คุณเอาคืนชั้น”ฟางพูดออกมาจากใจ ซักพักน้ำตาตัวเองก็
ไหลออกมา ป๊อปปี้มองฟางด้วยแววตาอ่อนลง
 
 
 
“แต่พอคุณเอาสร้อยนั่นไปให้พิมใส่ แล้วทำอะไรบ้าๆไม่มีเหตุผลกับลูกน้องคุณมันทำให้ชั้นรู้สึกว่า
คุณน่ะมันไม่มีหัวใจแล้วจริงๆ ทำกับชั้น ชั้นทนได้ แต่นั่นคือลูกน้อง เค้าเป็นพวกเดียวกับคุณ คนที่
เค้าพร้อมจะเสียสละชีวิตให้คุณได้ แต่คุณกลับทำร้ายเค้าไม่มีเหตุผลแบบนี้น่ะหรอ”ฟางตวาดเสียง
สั่น ก่อนที่น้ำฝนจะตกลงมาทำให้ฟางเปียกลู่บวกกับอากาศที่หนาวทำให้ฟางปากเริ่มสั่น ด้วยความ
หนาวทำให้ฟางเริ่มพูดไม่ออก อากาศปวดที่แผลเริ่มกำเริบ มองคนตัวสูงที่ยังกอดอกมองอย่างไม่
สะทะสะท้าน นี่เขาคงไม่คิดจะมาช่วยเธอจริงๆสินะ เขาคงจะดีใจที่ปล่อยให้เธอตาย พวกเสือขาวจะ
ได้เป็นทุกข์สมใจอย่างที่เขาต้องการซักที
 
 
 
“หนาวล่ะสิ งั้นก็บอกชั้นสิ ขอร้องชั้น ให้ชั้นแก้มัดเธอ”ป๊อปปี้ยิ้มเยาะก่อนที่จะเอ่ยปากให้ฟางขอร้องตัวเอง
 
“คุณอยากให้ชั้นตายอยู่แล้วจะให้ชั้นขอร้องคุณทำไม”ฟางพูด ตอนนั้นเองฟ้าได้ร้องมาอย่างน่ากลัว
 
 
 
ครืนนน
 
 
“กรี๊ดด”ฟางตกใจกลัวตัวสั่น ป๊อปปี้เองก็ตกใจที่เห็นฟางกลัว
 
 
“เร็ว รีบขอร้องชั้นสิ”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
 
“ไม่ บางทีชั้นคิดว่าถ้าชั้นตายไปบางทีเสือขาวอาจจะเสียใจกับการตายของชั้น แล้วอาจจะมาจัดการกับคน
อย่างคุณ คนที่ไม่มีหัวใจทำร้ายแม้กระทั่งลูกน้องตัวเอง สุดท้ายพวกเค้าก็จะไม่มีวันมาช่วยคนอย่างคุณและเสือขาวก็จะขึ้นเป็นใหญ่แทนมังกรดำ”ฟาง
ที่นึกโกรธป๊อปปี้ก็รีบว่าหมายจะเอาชนะเขา แต่เธอคิดผิดเพราะนั่นทำให้ป๊อปปี้ยิ่งเดือดจัดกว่าเดิม
 
 
 
 
 
“อ๋อ อยากตายใช่มั้ย ได้งั้นมานี่”ป๊อปปี้พูดจบก็ลุยลงน้ำมาแล้วแกะเชือกที่มัดฟางออกก่อนจะ
กระชากฟางขึ้นจากน้ำแล้วลากฟางกลับไปที่กระท่อมของเธอ โดยที่ไม่สนว่าฟางจะล้มลุกคลุก
คลานจนหัวเข่าถลอกไปด้วยเลือดเท่าไหร่ก็ตาม
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
ป๊อปปี้โยนฟางลงบนเตียงฟางเริ่มถอยหนีแต่ไม่ไหนไม่ได้เพราะเจ็บแผลทำให้ฟางรูดกางเกงขึ้นมา
ดูแล้วพบว่าเลือดซึมออกมากแผลทำให้ฟางน้ำตาซึม
 
 
 
“ไหน อยากตายไม่ใช่หรอ เดี๋ยวชั้นจะสนองให้เธอเอง”ป๊อปปี้กระชากฟางมาแนบลำตัว
 
 
“อย่า ชั้นขอดูแผลก่อน”ฟางขอร้อง
 
 
 
 
“จะตายแล้วจะกลัวทำไมแค่แผลแค่นี้”ป๊อปปี้พูดก่อนจะกระชากกางเกงสะดอฟางออกมา เผยให้
เห็นแผลของฟางที่บวมแดงเพราะโดนน้ำทำให้อักเสบจนเลือดซึมออกมา ป๊อปปี้เอามือลูบขาจนไป
ถึงแผลนั่น ทำให้ฟางขนลุกซู่
 
 
 
“อย่าจับนะ”ฟางรีบดันมือป๊อปปี้ออกจากแผลทำให้ป๊อปปี้กระชากฟางมานั่งที่ตักได้แล้วล็อคตัวร่างบางเอาไว้
 
 
 
“งั้นจับที่อื่นแทนละกัน”ป๊อปปี้พูดจบก็ดันหน้าฟางขึ้นมาจูบทันที ฟางตกใจ ทั้งทุบทั้งดิ้นแต่ป๊อปปี้
ขึงมือฟางไว้ก่อนจะผลักฟางลงไปนอนที่เตียงก่อนจะกระชากเสื้อแขนยาวสีขาวของฟางขาดออกมา
คามือ
 
 
 
“อย่าทำแบบนี้”ฟางดันป๊อปปี้ออกไปแต่ป๊อปปี้ถอดเข็มขัดแล้วมัดมือฟางไว้ขึ้นเหนือหัวแล้วกระชา
กบราออกมาเผยให้เห็นอกสวยของฟาง
 
 
 
 
“อยากตายไม่ใช่หรอ ชั้นก็จะทำให้เธอตายไงล่ะ แต่ตายทั้งเป็นนะ”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงดูดเม้มอก
สวยจนฟางเสียวซ่านไปหมด ก่อนป๊อปปี้จะทำรอบตีตราไว้ทั่วตัวฟางแล้วจูบลูบลงมาถึงหน้าท้อง
ขาวๆก่อนจะกระชากกางเกงในตัวจิ๋วออกแล้วก้มลงฉกชิมร่องกลีบกุหลาบของฟางทันที
 
 
 
“ยะ อย่านะ อ๊า”ฟางร้องและพยายามควบคุมสติของตัวเอง
 
 
“อ๊า”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้ใช้ลิ้นรัวจนฟางกระตุกเกร็งแล้วปล่อยน้ำหวานออกมา แต่ชายหนุ่มก็ดูดน้ำ
หวานนั้นจนหมด ก่อนจะลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าที่ปียกโชกของตัวเองออกจนหมดเหลือแต่ร่างเปลือย
เปล่า ฟางอึ้งแล้วเบือนหน้าหนี แต่ถูกป๊อปปี้บีบหน้ากลับมาสบตากัน
 
 
 
“มองหน้าชั้นจะหลบทำไม”ป๊อปปี้ตะคอกก่อนจะแยกขาฟางออกแล้วสอดใส่ปกนกลางตัวเองเข้าไป
อย่างรวดเร็วจนมิดด้าม ฟางกระตุกเกร็งด้วยความเจ็บเพราะไม่ได้ถูกเล้าโลมก่อน
 
 
 
“เจ็บนะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้ไม่ยอมหยุดแล้วกระแทกสะโพกเข้าไปอย่างแรงหลายครั้ง ฟางทั้งดิ้น
หนี แต่ไปไหนไม่รอดเพราะมือที่ถูกมัดก่อนจะร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดไปทั้งตัวและใจ
 
 
 
“อื้อออ”ฟางร้องอู้อี้ในลำคอเมื่อป๊อปปี้บดจูบเพื่อปิดปากก่อนจะกระแทกสะโพกให้เร็วและแรงขึ้น
 
 
“แฮ่กๆ ปากบอกว่าไม่แต่ข้างในเธอนี่มันบีบรัดชั้นใหญ่เลยนะ”ป๊อปปี้ถอนจูบมาพูดข้างหูฟาง เล่น
เอาฟางหน้าแดงจัดแล้วเม้มปากไว้แน่น เขาพูดถูก ภายใต้ความเจ็บปวดแต่เธอก็รู้สึกแปลกๆกับร่
งกายตัวเองที่ตอบสนองสัมผัสของชายหนุ่มที่เข้ามาในตัว
 
 
 
“อ๊ะๆ”ป๊อปปี้ร้องครางข้างๆหูฟางทำเอาฟางหน้าแดงเม้มปากแน่นไม่ให้เสียงนั้นเล็ดลอดมาจากปาก
เล็กๆของตัวเอง ป๊อปปี้มองอย่างขัดใจที่เห็นฟางไม่ยอมร้องออกมา
 
 
“ร้องออกมาสิ”ป๊อปปี้กระซิบบอกแล้วครางข้างๆหูฟางขณะขยับสะโพกไปเรื่อยๆฟางหน้าแดงจัด
เบือนหน้าหนีแล้วกัดปากแน่นจนแทบจะห้อเลือด ป๊อปปี้มองฟางอย่างขัดใจก่อนจะก้มลงดูดเม้มอก
สวยจนฟางเสียวแล้วเอานิ้วเขี่ยที่จุดเสียงของฟาง ทำให้ฟางบิดลำตัวไปมาด้วยความเสียว ก่อน
ป๊อปปี้จะถอนแกนกลางออกมาแล้วใส่กลับมันไปสุดลำ
 
 
 
“อ๊ะ”ฟางร้องออกมาทันที ป๊อปปี้ยิ้มสะใจก่อนจะขยับสะโพกแรงขึ้นๆ
 
 
 
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ”ฟางร้องครางออกมาไม่เป็นจังหวะทำให้กระตุ้นให้ป๊อปปี้กระแทกสะโพกไปสุดแรง ทั้ง
เร็วและแรงจนถึงฝั่งฝันแล้วป๊อปปี้ก็ฉีดธารสีขาวเข้าไปในตัวของฟางจนหญิงสาวกระตุกเกร็งทันที
 
 
 
“อื้ออ”ฟางร้องครางเมื่อถูกป๊อปปี้ก้มลงจูบจนหญิงสาวแทบเคลิ้ม ก่อนจะตกใจเพราะชายหนุ่มกัด
ปากอย่างแรงจนเลือดออก
 
 
“โทษสำหรับเธอขัดใจชั้น”ป๊อปี้พูดทำเอาฟางมองคนตัวสูงแล้วน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด
 
 
“อย่ามาบีบน้ำตา เพราะน้ำตาของเธอมันไม่ช่วยอะไรได้หรอก คนอย่างเธอมันจอมมารยา”ป๊อปปี้
พูดก่อนจะก้มลงซุกไซร้ตามซอกคอขาวของฟางต่อ
 
 
“ยะ อย่า พอแล้ว”ฟางร้องขอและขัดขืน แล้วพยายามบิดมือที่ถูกเข็มขัดรัดอยู่จนมันบาดข้อมือฟาง
 
 
 
“ทำไม ทำอย่างกับไม่เคย อีแค่แตะเนื้อต้องตัวแค่นี้ มันไม่ทำให้เธอสึกหรอไปกว่านี้หรอก”ป๊อปปี้เงยหน้ามาพูด ฟางเมื่อมองที่คอป๊อปปี้ที่ใส่สร้อย
หยกรูปมังกรไว้ก็ยิ่งร้องไห้เพราะนึกถึงตอนที่ป๊อปปี้ใส่สร้อยที่เคยเป็นของเธอให้กับพิม
 
 
 
 
“ถ้าอยากมากคุณก็ไปทำกับผู้หญิงของคุณสิ คนที่คุณให้สร้อยหยกรูปมังกรไปน่ะ”ฟางพูดอย่าช้ำใจ
ป๊อปปี้มองฟางที่ร้องไห้อยู่ก็รู้ทันทีว่าฟางหมายถึงพิมก่อนจะยิ้มอย่างสะใจ
 
 
 
“ชั้นทำแน่ไม่ต้องมาไล่ แต่ที่ชั้นทำกับเธอมันคือการลงโทษ ลงโทษให้เธอตายทั้งเป็นยังไง
ล่ะ”ป๊อปปี้ตะคอกก่อนจะก้มลงปลุกปล้ำฟางอีกครั้ง
 
 
 
“อย่า ฮืออ”ฟางร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บช้ำที่ทำอะไรหรือขัดขืนป๊อปปี้ไม่ได้เลย
 
 
 ถ้าคิดว่าแค่นี้เลวแล้ว บอกเลยป๊อปปี้เลวกว่านี้อีก 55555 ช่วงนี้ไรเตอร์อยากแกล้งฟาง
 
เดี๋ยวะจัดให้หวานๆน้าาา ถ้าอยากได้ก็เม้นกับโหวตเยอะๆนะ