รักบนเส้นขนาน

 
 
 
 
 
“อืมม”โทโมะงัวเงียพลางพลิกตัวเข้ากอดคนข้างๆแล้วพบแต่ความว่างเปล่า ชายหนุ่มลืมตาตื่นขึ้น
มาแล้วพบว่าข้างๆตัวไม่มีใคร โทโมะมองไปรอบๆห้อง ถ้าจำไม่ผิดเมื่อคืนนี้เขาเครียด เสียใจกับเรื่อง
ที่เกิดขึ้นทั้งหมด เลยขับรถหนีไปไกลๆแล้วดื่มเหล้าหนักก่อนจะขับรถกลับมาที่บ้าน
 
 
“อะไรกัน”โทโมะมองสภาพตัวเองที่เปลือยเปล่าใต้ผ้าห่ม ที่เตียงยับยู่นี่เหมือนมีคนนอนด้วยเมื่อคืน
และที่สำคัญที่เตียงนอนเขามีคราบเลือดเป็นดวงๆ โทโมะตกใจก่อนจะรีบอาบน้ำแล้วลงมาด้านล่าง
 
 
“หรือว่าจะเป็นแก้ว”โทโมะพึมพำเพราะเค้าฝันว่าเมื่อคืนมีอะไรกับแพท แต่แพทยังอยู่ที่ฝรั่งเศสเป็น
ไปไม่ได้ที่จะอยู่ที่บ้านเขา แล้วคนที่อยู่ใกล้ตัวเขาที่สุดก็คือแก้ว
 
 
 
“แก้ว”โทโมะเรียกแก้วที่นั่งอยู่ที่สวน แก้วสะดุ้งรีบกระชับคอเสื้อที่ติดกระดุมจนถึงคอเพราะว่า
ต้องการปกปิดร่องรอยที่โทโมะทำไว้เมื่อคืนนี้
 
 
“คะ คุณโทโมะมีอะไรหรอคะ”แก้วปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
 
“เมื่อคืนนี้เธอเข้ามาดูแลชั้นตอนชั้นเมารึเปล่า”โทโมะถามแก้ว
 
 
“เอ่อ เปล่านี่คะ เมื่อคืนแก้วปวดหัวแก้วเลยนอนหลับตั้งแต่เช้า แล้วนี่คุณโทโมะกลับมาตั้งแต่เมื่อ
ไหร่คะ แก้วก็นึกว่าคุณนอนเฝ้าบอสซะอีก”แก้วโกหกโทโมะ
 
 
 
“เออ จริงสิ บอส แล้วนี่มีใครไปเฝ้าบอสรึยัง”โทโมะนึกถึงป๊อปปี้ก็รีบถามทันที
 
“อ่อ เดี๋ยวตอนบ่ายคุณฟ้าจะไปเยี่ยมค่ะ ตอนนี้คุณฟ้าไปออกงานแทนบอสก่อนน่ะค่ะ”แก้วบอก
 
“แล้วใครไปดูแลคุณฟ้า ยิ่งช่วงนี้พวกเรายิ่งตกอยู่ในอันตราย ทำไมเธอถึงไม่ไปดูแลคุณฟ้า”โทโมะ
ที่เป็นห่วงสภาพของแก๊งค์ตอนนี้ก็รีบดุแก้วเพราะกลัวฟ้าจะเป็นอะไรอีกคน
 
 
“เอ่อ แก้วขอโทษค่ะ แก้วไม่ค่อยสบายคุณฟ้าเลยให้แก้วอยู่ที่นี่”แก้วรู้สึกผิดก็หลบหน้าโทโมะทันที
 
 
 
“ช่างเถอะ แล้วนี่เธอกินยารึยังทำไมถึงไม่นอนพัก ลงมาทำไมที่นี่ เดี๋ยวไข้ก็ไม่หายหรอก”โทโมะ
รีบถามรัวด้วยความเป็นห่วง
 
 
“แก้วลงมาช่วยแม่บ้านทำงานน่ะค่ะ แก้วว่าให้แก้วทำอะไรดีกว่าอยู่เฉยๆดีกว่า แก้วขอตัวนะคะ”แก้ว
ลุกขึ้น พยายามทำตัวให้เป็นปกติแม้จะเจ็บที่ท้องน้อยมากก็ตาม โทโมะมองตามแก้วที่เดินขาถ่าง
ไปก็ขมวดคิ้วสงสัยกับท่าทางแก้ว
 
 
 
“ถ้าเมื่อคืนคือแก้วแล้วชั้นจะทำยังไง”โทโมะครุ่นคิด เพราะถ้าเรื่องเมื่อคืนเกิดขึ้นกับเขาและแก้ว
มันคงจะต้องวุ่นวายมากแน่ๆ เพราะเขาไม่เคยคิดกับแก้วนอกจากคิดเป็นน้องสาวเลย
 
 
 
 
 
 
“แค่กๆ ขอน้ำ”ป๊อปปี้ไอและเริ่มรู้สึกตัวหลังจากที่ถอดเครื่องช่วยหายใจออกมา โทโมะและเขื่อนที่
เฝ้าก็ดีใจรีบประคองป๊อปปี้ขึ้นมา
 
 
“ชั้นยังไม่ตายหรอเนี่ย”ป๊อปปี้พูด
 
“นายน่ะกระดูกเหล็กจะตายครับบอส ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”เขื่อนตอบ ก่อนจะจัดท่านั่งให้ป๊อปปี้อยู่ในท่าปกติ
 
 
 
“เฮีย เฮียฟื้นแล้ว ฟ้าดีใจจัง ฟ้ากลัวมากรู้มั้ย เฮียไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว”ฟ้าเปิดประตูแล้ววิ่งไป
กอดป๊อปปี้แน่นก่อนจะเอามือปาดน้ำตาแห่งความดีใจนั่นออกก่อนที่ป๊อปปี้จะถุกหมอมาตรวจดู
อาการและพบว่าไม่มีอาการร้ายแรงอะไร จึงให้ป๊อปปี้พักฟื้นอีกซักพักก่อนจะอนุญาตให้ออกจากโรง
พยาบาลได้
 
 
“บอกว่า ว่าพวกเราโดนเสือขาวเล่นงานอะไรบ้าง”ป๊อปปี้ถามเประเด็นหลังจากที่4องค์รักษ์เข้ามา
พร้อมกัน
 
 
“พวกเราถูกพวกนั้นเล่นไม่ซื่อโกงธุรกิจผับของเราไปเป็นของตัวเอง มันเป็นความผิดชั้นเองที่หลง
เชื่อใจยัยนั่น เชื่อใจหน้าที่ใสซื่อของพวกเสือขาว”เขื่อนสารภาพผิดออกมาอย่างเจ็บใจ
 
 
“มันเล่นงานเขื่อนจนเกือบเข้าคุก มันส่งยัยนั่นมาหลอกล่อเขื่อนให้เขื่อนตายใจแล้วใส่ร้ายพวกเรา
เรื่องยาเสพติดที่ผับ ไหนเขื่อนจะโดนข้อหากระทำชำเรายัยนั่นอีก”เคนตะแค้นใจแทนเพื่อน
 
 
“มันจะไม่มีครั้งต่อไปอีกแล้ว หน้าใสๆแต่เป็นงูพิษ ชั้นจะจำยัยนั่นไปจนตาย”เขื่อนนึกแค้นเฟย์
 
 
“แล้วการที่นายโดนจับตัวไปทำให้ธามไทกับแคทประมูลรีสอร์ตที่เกาะพะงันไปเป็นเจ้าของนั่นได้อีก
ด้วย”จองเบรายงาน ป๊อปปี้กำหมัดแค้น
 
 
“พักผ่อนก่อนนะเฮีย ให้เฮียรักษาตัวให้หายก่อนแล้วค่อยจัดการเอาคืน เอาของๆเราคืนมา”ฟ้าบอก
พี่ชาย
 
 
“แล้วจินนี่ล่ะ จินนี่หายไปไหน”ป๊อปปี้มองหาจินนี่แล้วถาม ทำเอาโทโมะหน้าเครียด
 
“จริงสิ หลังจากที่พี่จินนี่ได้เลือดจากโรงพยาบาลพวกเสือขาวมาช่วยเฮียก็หายไปเลย”ฟ้านึกขึ้นได้
 
“อะไรนะ จินนี่ไปเลือดมาจากพวกนั้นได้ยังไง”ป๊อปปี้ตกใจ
 
“พี่จินนี่บอกแค่ว่าไปขอร้องกวินแล้วเค้าให้มาเพราะว่าสงสารชีวิตคนๆนึง”ฟ้าบอก ป๊อปปี้นิ่วหน้า
เพราะเขารู้ดีว่ากวินเคยขู่อะไรจินนี่บ้าง แล้วไหนจะเรื่องที่กวินโดนวางยาแล้วจินนี่ถูกเป็นจำเลยใน
ครั้งนี้อีก มีหรอกวินจะยอมให้จินนี่เอาเลือดมาช่วยเขาฟรีๆ
 
 
 
“จินนี่โกหกพวกเรา”ป๊อปปี้พูด
 
 
“เฮียหมายความว่ายังไง”ฟ้าไม่เข้าใจ ก่อนที่ป๊อปปี้จะอธิบายเรื่องของจินนี่ให้ทุกคนรับรู้ ทำเอาฟ้า
อึ้งและร้องไห้ออกมาเพราะสงสารจินนี่อย่างมาก
 
 
“จินนี่บอกกับชั้นว่า ไอ้กวินมันขอแลกการช่วยชีวิตนายกับการเอาตัวจินนี่ไปเป็นเมียมัน”โทโมะพูด
ออกมาและข่มอารมณ์โกรธตัวเองไว้ ป๊อปปี้ช๊อคกับสิ่งที่รับรู้
 
 
“ทำไม ทำไมนายไม่ห้ามจินนี่ โอ๊ย”ป๊อปปี้โมโหจัดกระชากคอเสื้อโทโมะมาถามก่อนจะร้องเจ็บ
แผลจนจองเบและเคนตะรีบประคองป๊อปปี้ล้มลงนอน
 
 
“จินนี่เป็นคนสมัครใจเอง เธอบอกว่าเสียสละตัวเองดีกว่าเสียหัวหน้าแก๊งมังกรดำไป”โทโมะพูดออก
มาอย่างเจ็บใจที่ช่วยอะไรจินนี่ไม่ได้
 
 
 
 
“รับสิ”ป๊อปปี้รีบเอามือถือโทรหาจินนี่ทันที
 
กวินลืมตาตื่นมาแล้วมองโทรศัพท์จินนี่ที่ดังอยู่ก่อนจะหยิบมันมาแล้วยิ้มเมื่อรู้ว่าคนที่โทรหาเธอคือ
ป๊อปปี้
 
 
 
“แหม โทรมาแบบนี้แสดงว่าเลือดจากโรงบาลชั้นช่วยชีวิตหัวหน้าแก๊งค์มังกรดำให้หายขาด
สินะ”กวินพุดเยาะใส่ป๊อปปี้
 
 
“แกเอาจินนี่ไปไว้ไหนไอ้กวิน”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“อ๋อจะคุยกับ ‘เมีย’ ชั้นน่ะหรอ โทษทีนะตอนนี้จินนี่หลับอยู่ว่ะ สงสัยเมื่อคืน ‘หนัก’ ไปหน่อย”กวิน
เยาะเย้ยป๊อปปี้พลางมองจินนี่นี่หลับอยู่ข้างตัวเอง ก็เอามือลูบผมจินนี่อย่างอ่อนโยน
 
 
“แก ไอ้เลว”ป๊อปปี้ระเบิดอารมณ์ออกมา
 
 
“หึ มันก็ไม่เท่าแกหรอกที่ลอบกัดชั้น แค่นี้มันยังน้อยไป”กวินพูด จินนี่งัวเงียตื่นมาตกใจเมื่อเห็น
กวินคุยโทรศัทพ์ของตัวเอง
 
 
 
“เอามานะ ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ใช่มั้ย เป็นยังไงบ้าง นายฟื้นแล้วสินะ”จินนี่รีบเอาโทรศัพท์ไปคุยกับป๊อปปี้
 
 
“จินนี่ มันทำอะไรเธอ มันบังคับเธอใช่มั้ย บอกชั้นมานะว่าเธออยู่ที่ไหน ชั้นจะไปช่วยเธอเอง”ป๊อปปี้
รีบถามเพื่อนรัก จินนี่ได้ยินเพื่อนรักถามไถ่ก็น้ำตาซึม
 
 
 
“ไม่มีใครช่วยเค้าได้หรอก เค้าเต็มใจมากับกวินเอง”จินนี่พูดเสียงสั่นก่อนน้ำตาจะไหลออกมา
 
 
“ทำไม ทำไมเธอต้องทำเพื่อเค้าแบบนี้ล่ะ ทำไม”ป๊อปปี้อึ้งที่ได้ยินจินนี่พูด
 
 
“เพราะว่าแก๊งค์มังกรดำต้องการหัวหน้าที่จะเป็นแกนนำในการปกครองลูกน้องต่อไป เธอไม่ต้องห่วง
นะ เธอทำหน้าที่ของเธอให้ดี ทวงสิ่งที่เป็นของเราคืนมา เค้าตัดสินใจแล้ว เธอไม่ต้องมาช่วยเค้า
หรอก”จินนี่พูดก่อนจะรีบตัดสายไป เพราะไม่ต้องการให้ป๊อปปี้ได้ยินเสียงเธอร้องไห้อีก จินนี่กำ
โทรศัพท์แน่นแล้วร้องไห้จนตัวสั่น กวินมองจินนี่ที่ร้องไห้นิ่ง ไม่รู้ว่านี่คือตัวตนจริงๆ หรือการเล่นละครกันแน่
 
 
 
 
“ช่างเป็นการเสียสละที่ยิ่งใหญ่ของดอกไม้แห่งมังกรดำจริงๆ ต้องนับถือๆ”กวินพูดขึ้นพลางตบมือให้
จินนี่ จินนี่รีบปาดน้ำตาแล้วหันขวับไปมอง
 
 
“เพื่อช่วยชีวิตของหัวหน้ามังกรดำให้รอด คนของแก๊งค์ย่อมต้องเสียสละทุกอย่างได้ และจำไว้เลย
นะ ว่าป๊อปปี้จะต้องกลับมาทวงทุกอย่างที่เป็นของเขาคืนมาแน่นอน”จินนี่พูดเสียงแข็ง
 
 
 
“ยกเว้นตัวเธอ เพราะเธอเป็นของชั้น”กวินรวบตัวจินนี่เข้ามากอดแล้วพูดเสียงแข็ง
 
 
 
“ชั้นไม่ใช่ของคุณ คุณเองแค่เห็นชั้นเป็นนางบำเรอความใคร่ของคุณไม่ใช่หรอคะ”จินนี่พูด กวินมอง
หน้าจินนี่นิ่ง
 
 
 
“หึ งั้นนางบำเรอของชั้นตื่นขึ้นมาแล้วจะชักช้าทำไมล่ะ ไม่มาปรนนิบัติชั้นล่ะ”พูดจบกวินก็ดึงจินนี่มา
ทับตัวเองที่ล้มตัวนอน จินนี่หน้าแดงเพราะอยู่ในสภาพเปลือยเปล่ากับกวินใต้ผ้าห่มเท่านั้น
 
 
“นะ นาย อื้ออ”จินนี่พยายามจะขัดขืนก่อนจะถูกกวินจูบปิดปากไปโดยที่มือหนาโอบเอวจินนี่ไว้ก็
ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังจินนี่เพื่อกระตุ้นอารมณ์ ก่อนจะจัดการกับจินนี่โดยที่จินนี่จำใจต้องยอมกวินไป
อีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“โธ่ โว้ย”ป๊อปปี้โมโหก็ปาโทรศัพท์ลงพื้นอย่างเจ็บใจที่ช่วยเหลืออะไรเพื่อนเขาไม่ได้เลย
 
 
“ชั้นะไม่ยอมให้มันทำเธอแค่ฝ่ายเดียวหรอก”ป๊อปปี้พูดอย่างแค้นใจ เขื่อนและทุกคนนิ่ง ก่อนที่
เขื่อนจะยื่นสร้อยรูปมังกรให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
“ทำไมมันมาอยู่ที่นาย”ป๊อปปี้ถาม เพราะรู้ดีว่าสร้อยเส้นนี้ที่เหมือนเขา ใครเป็นคนใส่ ฟาง
 
 
 
“ยัยนั่นมาหานายตอนที่นายยังไม่ได้สติ แล้วเอามาคืนให้นาย บอกว่ามันเป็นของที่ไม่คู่ควรกับตัว
เธออีกต่อไปแล้ว เพราะเธอมันเลวเกินไป”เขื่อนบอก
 
 
 
“มันไม่ควรจะเป็นของคนทรยศ ปลิ้นปล้อนอย่างยัยนั่นแล้วจริงๆ”ป๊อปปี้รับสร้อยมาแล้วกำแน่น
 
 
“ในเมื่อเสือขาวชอบเล่นเกมส์ตาต่อตาฟันต่อฟัน ชั้นก็จะจัดให้”ป๊อปปี้พูดอย่างมีแผน เพราะเขา
พร้อมแล้วกับการเอาคืน
 
 
 ขอโทษที่มาอัพให้อีกตอนช้านะ พอดีไปช่วยเพื่อนขายโคมมาน่ะ
 
อย่าลืมเม้นกับโหวตเราด้วยน้าา อุส่าอัพให้แล้วอ่ะ