รักบนเส้นขนาน

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ถูกพาเข้าห้องผ่าตัดทันทีและอาการยังไม่ดีขึ้นเพราะเสียเลือดมาก

 

 

 “เฮียเป็นยังไงบ้างเคนตะ”ฟ้าวิ่งเข้ามาหาโทโมะ เขื่อนและเคนตะที่รอหน้าห้องผ่าตัด

 

“จงเบบอกว่าบอสเสียเลือดมาก แล้วทางเราต้องเติมเลือดให้บอสตลอดเวลา ตอนนี้บอสยังไม่

ได้สติเลย”เคนตะพูด

 

 

“จงเบทำไมทำหน้าเครียดล่ะ”จินนี่ถามเมื่อเห็นจองเบออกมาจากห้องเครียดๆ

 

“ตอนนี้เลือดของบอสขาดและทางคลังเลือดก็ไม่มีเลือกกรุ๊ปนี้สำรองเพราะเป็นเลือดพิเศษ ถ้าเราไม่

ได้เลือดภายในคืนนี้ บอสอาจจะแย่”จงเบพูด

 

“แล้วโรงพยาบาลใกล้ๆนี้ล่ะ ขอเค้าไม่ได้เลยหรอ”จินนี่ร้อนใจ

 

“ประเด็นคือ มันเป็นโรงพยาบาลของพวกเสือขาวน่ะสิจินนี่”เคนตะพูดเสียงเครียดยิ่งทำให้ทุกคนคิด

หนักกว่าเดิม

 

 

 

 

 

“มีอะไร”กวินเลี่ยงออกมานอกห้องแล้วรับโทรศัพท์จินนี่

 

“คือชั้นมีเรื่องจะขอร้อง”จินนี่รีบพูด

 

 

 

“ฆ่าชั้นเกือบตายแล้วคิดจะมาขอร้องชั้น กล้าดีเนาะ พวกเธอนี่มันหน้าหนาจริงๆ”กวินเยาะ ทำเอาจินนี่ที่อ่อนแออยู่ตอนนี้ถึงกับ

กลั้นน้ำตาไม่อยู่ ปิดปากร้องไห้ไม่ให้กวินได้ยินเสียง แต่กวินเองจับเสียงของจินนี่ได้ว่าเธอกำลัง

สะอึกสะอื้น

 

 

 

“ขอร้องเถอะนะ เห็นแก่คนที่กำลังจะตาย ถ้าเรื่องชามันเป็นสาเหตุให้คุณต้องเกือบตายชั้นยอมรับ

ผิดเองก็ได้ ขออย่างเดียวขอแค่คุณช่วยป๊อปปี้ด้วย”จินนี่พูดขอร้องกวินเสียงสั่น เพราะนี่คือทาง

สุดท้ายที่จะช่วยป๊อปปี้ได้

 

 

“เธอต้องการอะไร”กวินบอกหลังจากเงียบมานาน

 

 

“ชั้นอยากจะขอเลือดที่โรงพยาบาลในเครือของเสือขาวเพื่อมาช่วยชีวิตป๊อปปี้ เพราะตอนนี้เลือด

ของที่นี่ไม่พอ ชั้นขอร้อง  คุณจะฆ่าชั้นให้หายแค้นเลยก็ได้ ชั้นยอม ชั้นยอมทั้งหมดขอแค่ป๊อปปี้

ไม่เป็นอะไร”จินนี่ร้องไห้ขอร้องกวิน กวินฟังแล้วสะอึกในลำคอ ผู้หญิงที่เย่อหยิ่งอย่างจินนี่กลับมาขอร้องศัตรู

เพื่อป๊อปปี้แบบนี้ เขาอิจฉาป๊อปปี้ซะจริงๆ

 

 

 

“ได้ ชั้นน่ะให้ได้ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”กวินพูดอย่างมีแผน

 

 

“ได้ ชั้นยอมรับข้อแลกเปลี่ยน”จินนี่พูดหลังจากฟังข้อแลกเปลี่ยนจากกวิน

 

 

 

 

 

“ได้เลือดแล้วนะ”จินนี่บอกก่อนที่ทางโรงพยาบาลฝั่งเสือขาวจะเอาเลือดเข้าไปในห้องผ่าตัดเพื่อ

ช่วยชีวิตป๊อปปี้

 

“พี่จินนี่ทำยังไงถึงได้เลือดมาจากพวกนั้นคะ”ฟ้าถาม

 

“ไม่มีอะไรหรอก กวินเค้าถือว่าช่วยเหลือชีวิตคนๆหนึ่งน่ะ เค้าเลยให้มา”จินนี่โกหกทุกคนก่อนจะพอ

นั่งรอหน้าห้องผ่าตัด

 

 

“เดี๋ยวพาบอสไปที่ห้องพิเศษเลยนะ”จองเบบอกก่อนที่ทุกคนจะตามไปที่ห้องพัก โทโมะรั้งจินนี่ไว้

 

 

 

“เมื่อกี้เธอโกหก กวินไม่ได้ให้เลือดมาฟรีๆแน่ บอกมานะว่าเธอเอาอะไรไปแลก”โทโมะพูด

 

 

“ชั้นขอร้องนะโทโมะ อย่าบอกใคร คือ กวินขอตัวของชั้น และกับชีวิตของป๊อปปี้”จินนี่พูดก่อนน้ำตา

ตัวเองจะไหลออกมา

 

 

“เธอก็ยอมมันงั้นหรอ นี่เธอบ้าไปแล้วรึไง”โทโมะโมโหรีบว่าจินนี่

 

 

“แต่นี่มันคือทางเดียวที่จะทำให้ป๊อปปี้รอด โทโมะอย่าลืมสิ ว่าป๊อปปี้คืออนาคตของแก๊งค์เรา ถ้า

ป๊อปปี้เป็นอะไรไปขึ้นมาพวกเราจะทำยังไง”จินนี่อธิบาย

 

 

“แต่เธอต้องไปเป็นเมียน้อยมันนะจินนี่เธอยอมหรอ”โทโมะมองจินนี่อย่างเจ็บปวด เวลานี้เขากลับ

ช่วยเพื่อนของเขาไม่ได้เลย

 

 

“ชั้นบอกแล้วไง ถ้าแลกกับชีวิตของป๊อปปี้ ชั้นยอม เสียสละตัวเองเพื่อคนส่วนมาก นายพ่อเคยบอก

พวกเรา จำไม่ได้หรอ”จินนี่พูดอย่างเศร้าๆ โทโมะเจ็บใจที่ทำอะไรไม่ได้ ก่อนจะขับรถไปส่งจินนี่ที่

บ้านแล้วขับรถไปอย่างเร็วไม่มีจุดหมาย

 

 

 

 

 

“ไปพักเถอะนะฟ้าพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่”เคนตะบอกคนตัวเล็กที่นั่งเฝ้าพี่ชายไม่ยอมไปไหน

 

“ฟ้าเป็นห่วงเฮีย ถ้าเฮียตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอใครล่ะ”ฟ้าพูด

 

“ที่นี่มีนางพยาบาลอยู่ คุณฟ้ากลับไปพักผ่อนเถอะนะคะ อย่างน้อยบอสก็พ้นขีดอันตรายแล้ว”แก้ว

บอกฟ้า ก่อนจะพาฟ้าออกไปกับเคนตะ ส่วนจองเบก็ไปคุยกับหมอเรื่องอาการป๊อปปี้ เขื่อนที่ถูกยิง

ถากๆก็ทำแผลแล้วนอนหลับเฝ้าป๊อปปี้ไว้

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

เสียงประตูถูกเปิดมาอย่างเบามือ ก่อนจะมีคนเข้ามาในชุดทะมัดทะแมงแบบผู้ชาย เดินมาหยุดลง

ข้างเตียงปีอปปี้ที่ยังต้องใช้เครื่องช่วยหายใจอยู่ ฟางค่อยๆถอดหมวกออกแล้วมองป๊อปปี้ที่นอนมี

เครื่องช่วยหายใจ มีสายออกซิเจนโยงเต็มตัว

 

 

“นายต้องเข้มแข็งเพื่อลูกน้องของนายนะป๊อปปี้”ฟางพูดก่อนจะเอามือลูบหัวชายหนุ่มที่ยังไม่ได้สติ

อย่างอ่อนโยน

 

 

“เธอทำแบบนี้ทำไม”เขื่อนลืมตาตื่นมาเห็นฟางพูดขึ้น ฟางหันไปมองเขื่อนก็ตกใจ

 

“ทำร้ายบอส ทำให้บอสถูกยิง แล้วมาหาบอสทำไมกัน”เขื่อนพูดอย่างไม่เข้าใจ

 

“ชั้นไม่ได้ตั้งใจให้เค้าเป็นแบบนี้ มันคืออุบัติเหตุ ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ชั้นยอมถูกยิงแทนยังจะดี

กว่า”ฟางพูดอย่างสำนึกผิด

 

“หึ เวลานี้ใคระพูดแก้ตัวให้ตัวเองดูดีมันก็พูดได้”เขื่อนมองฟางแล้วพูดไม่แสดงความรู้สึกอะไร

 

 

“นายจะเชื่อชั้นหรือไม่ก็ตาม แต่ชั้นรู้สึกผิดจริงๆ ชั้นถึงได้มา ชั้นไม่หวังให้ป๊อปปี้หรือทุกคนในมังกร

ดำให้อภัย ชั้นแค่อยากมาดูว่าเค้าปลอดภัยดีแล้วจริงรึเปล่า เท่านั้น”ฟางพูดก่อนน้ำตาที่กลั้นไว้จะ

ไหลออกมา

 

 

“เห็นแล้วนิว่าบอสพ้นขีดอันตรายแล้ว งั้นก็เชิญ”เขื่อนยังคงใจแข็งเพราะสิ่งที่เสือขาวทำไว้มันเลว

ร้ายเกินกว่าเขาจะรับได้ รวมถึงผู้หญิงคนนั้น

 

 

 

 

“จะสั่งเสียอีกนานมั้ย รีบๆไปเถอะเดี๋ยวพวกนั้นก็แห่มาหรอก”เฟย์เปิดประตูเข้ามาว่าฟางก่อนจะ

ชะงักเมื่อเห็นว่าเขื่อนนั่งอยู่ ชายหนุ่มจ้องหน้าคนที่เคยเป็นเมียทางพฤตินัยของตัวเองแล้วนิ่ง

 

 

“ไม่แห่มาหรอก พอดีมังกรดำไม่ใช่พวกลอบกัดเหมือนพวกเสือขาว”เขื่อนว่าเฟย์

 

“พวกเราไม่ใช่พวกลอบกัด แต่คนโง่ย่อมตกเป็นเหยื่อของคนฉลาด จำไว้”เฟย์รีบว่ากลับไปแล้วเชิดหน้าใส่

 

 

“นั่นสินะ ชั้นคงโง่มากที่หลงเชื่อคนอย่างเธอ”เขื่อนมองเฟย์อย่างเจ็บปวดก่อนจะเบือนหน้าหนี เฟย์นิ่งเงียบลงไป

 

 

 

“ชั้นฝากนี่คืนให้ป๊อปปี้ด้วยนะ มันไม่ควรจะอยู่กับคนเลวๆอย่างชั้น”ฟางพูดก่อนจะเอาสร้อยหยก

คืนให้เขื่อน ขนาดเขื่อนที่ใจดีที่สุดเขายังไม่อยากมองหน้าคนเลวอย่างเธอ ฟางมองเขื่อนที่ไม่มอง

หน้าเธอ ก่อนจะเดินกลับไปจูบที่หน้าผากป๊อปปี้ก่อนจะเดินออกตามเฟย์ไป

 

 

 

“เธอเป็นคนยังไงกันแน่ฟาง”เขื่อนมองสร้อยหยกที่เป็นสร้อยคู่กับป๊อปปี้แล้วไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

“ขึ้นมาสิ ชักช้าอะไร”กวินพูดก่อนจะรับจินนี่ขึ้นรถไป ตลอดทางมาเซฟเฮ้าส์ของกวิน จินนี่นั่งนิ่ง

เงียบตลอดทาง แววตานิ่งไม่มีทั้งความกลัว ความเศร้าอะไรแสดงให้กวินเห็นเลย

 

 

“ไม่คิดเลยนะว่าผู้หญิงที่หยิ่งในศักดิ์ศรีอย่างเธอจะยอมลดตัวมาเป็นนางบำเรอชั้น”กวินเยาะ แต่จิน

นี่นิ่งเงียบไม่ตอบโต้อะไรจนกวินขัดใจก่อนจะมาถึงเซฟเฮ้าส์แล้วเดินนำจินนี่มาถึงห้องนอน แล้วนั่ง

ลงกับเตียงมองจินนี่ที่เดินตามเข้ามา

 

 

“ชั้นไม่ได้จ้างเธอมาเป็นหุ่นนิ่งนะ ถอดเสื้อผ้าออกสิ ในเมื่อเธอยอมชั้นแล้วนิ”กวินว่า จินนี่นิ่งสูดลม

หายใจเข้าลึกๆก่อนจะค่อยๆปลดซิบชุดเดรสตัวเองออกแล้วรูดมันลงไปกองกับพื้น เหลือแต่ชุดชั้น

ในสีหวาน กวินมองจินนี่ไปทั้งตัวจนจินนี่รู้สึกหนาวๆร้อนๆทั้งตัว

 

 

“ถอดอีกสิ ชักช้าอะไร”กวินพูดเสียงเย็นชา จินนี่มองก่อนจะค่อยๆปลดตะขอบราออกด้วยความอาย

แต่เธอต้องถอดออกเพราะเธอเลือกแล้ว เพื่อช่วยป๊อปปี้ แลกกับชีวิตของเธอต้องตกเป็นของกวิน

จินนี่ไม่มีทางเลือกซักพักร่างกายเปลือยเปล่าของจินนี่ก็ปรากฏแก่สายตากวิน จินนี่เอามือปดส่วนลับ

ของตัวเองด้วยความอายเพราะถูกสายตากวินจ้องมอง

 

 

 

“อายทำไม มาถอดเสื้อผ้าชั้น เดี๋ยวนี้”กวินพูด จินนี่จึงค่อยๆเดินมานั่งลงข้างๆแล้วปลดเสื้อเชิ้ตกวิน

ออกแล้วโยนลงพื้นไปเริ่มรู้สึกอยากร้องไห้กับการกระทำของตัวเอง

 

 

“กางเกงด้วย”กวินพูด จินนี่จำเป็นต้องถอด ตอนนั้นเองจินนี่ที่กลั้นน้ำตาไม่อยู่ก็ร้องไห้ออกมาด้วย

ความอดสูตัวเอง

 

 

“จะร้องไห้ทำไมนักหนาห้ะ เธอเลือกเองนะ”กวินรีบว่า

 

“ชะ ชั้นไม่ทำแล้ว ชั้นทำไม่ได้”จินนี่พูดก่อนจะเอามือปิดหน้าแล้วร้องไห้

 

 

 

“ถ้าไม่ทำ งั้นชั้นก็ทำเองละกัน”กวินพูดจบก็จับจินนี่นี่โยนขึ้นไปบนเตียง ก่อนจะลงมือจัดการกับจิน

นี่ที่ร้องไห้กรีดร้องใต้ร่างกวินแล้วทำอะไรไม่ได้เลย

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ คุณโทโมะ”แก้วตกใจที่เห็นสภาพโทโมะเข้าบ้านมาในสภาพเมาพับ ก่อนจะพยุงโทโมะขึ้นมา

ที่ห้อง

 

 

“ชั้นมันไม่ดี ชั้นช่วยเธอไม่ได้ ชั้นมันไม่สมควรเป็นองค์รักษ์ของมังกรดำ”โทโมะเพ้อออกมาด้วย

ความเมาและเสียใจ แก้วมองโทโมะอย่างสงสารเพราะรู้ดีว่าโทโมะเครียดกับสิ่งที่เกิดขึ้นแค่ไหน

 

 

“ไม่เป็นไรนะคะคุณโทโมะ คุณและทุกคนทำดีที่สุดแล้ว ไม่มีใครอยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหรอก

ค่ะ”แก้วบอกก่อนจะถอดเสื้อโทโมะออกแล้วเช็ดตัวให้โทโมะ 

 

 

 

 หมับ

 

 

โทโมะจับมือแก้วแล้วมองหน้านิ่ง แก้วตกใจ

 

 

“แพท”โทโมะพูดถึงแฟนสาวของเขา แก้วชะงัก ก่อนจะร้องไห้ออกมาแล้วจะลุกหนีแต่โทโมะยึด

ตัวไว้แล้วดันแก้วลงเตียง

 

 

“ผมคิดถึงคุณ แพทเมื่อไหร่คุณจะกลับมา”โทโมะพูดออกมา แก้วยิ่งร้องไห้เอามือแตกแก้มโทโมะ

ก่อนจะช้อนโทโมะจูบอย่างอ่อนโยน เธอไม่เคยเข้าไปในใจเขาได้เลยสินะ

 

 

“แก้วรักคุณนะคะ แก้วรักคุณ”แก้วพูดหลังจากถอนจูบออกมา โทโมะก้มลงจูบแก้วอีกครั้งก่อนจะ

ค่อยๆถอดชุดนอนแก้วออกมา แล้วแสดงบทรักกับแก้วออกมา โดยที่แก้วก็ยินยอม ทั้งๆที่รู้อยู่

เต็มอกว่าโทโมะคิดว่าเธอคือแพท แต่แค่เพียงเท่านี้การได้อยู่กับคนที่เธอรัก แม้จะต้องยอมเป็นเงา

ของใครแลกกับอยู่กับโทโมะ เธอก็ยอม

 

อัพให้แล้วนะ อย่าลืมเม้นกับโหวตเยอะๆนะคะ เดี๋ยวจะอีพให้อีกตอน