รักบนเส้นขนาน

 

 

 

 

 

“อืมม”โทโมะงัวเงียพลางพลิกตัวเข้ากอดคนข้างๆแล้วพบแต่ความว่างเปล่า ชายหนุ่มลืมตาตื่นขึ้น

มาแล้วพบว่าข้างๆตัวไม่มีใคร โทโมะมองไปรอบๆห้อง ถ้าจำไม่ผิดเมื่อคืนนี้เขาเครียด เสียใจกับเรื่อง

ที่เกิดขึ้นทั้งหมด เลยขับรถหนีไปไกลๆแล้วดื่มเหล้าหนักก่อนจะขับรถกลับมาที่บ้าน

 

 

“อะไรกัน”โทโมะมองสภาพตัวเองที่เปลือยเปล่าใต้ผ้าห่ม ที่เตียงยับยู่นี่เหมือนมีคนนอนด้วยเมื่อคืน

และที่สำคัญที่เตียงนอนเขามีคราบเลือดเป็นดวงๆ โทโมะตกใจก่อนจะรีบอาบน้ำแล้วลงมาด้านล่าง

 

 

“หรือว่าจะเป็นแก้ว”โทโมะพึมพำเพราะเค้าฝันว่าเมื่อคืนมีอะไรกับแพท แต่แพทยังอยู่ที่ฝรั่งเศสเป็น

ไปไม่ได้ที่จะอยู่ที่บ้านเขา แล้วคนที่อยู่ใกล้ตัวเขาที่สุดก็คือแก้ว

 

 

 

“แก้ว”โทโมะเรียกแก้วที่นั่งอยู่ที่สวน แก้วสะดุ้งรีบกระชับคอเสื้อที่ติดกระดุมจนถึงคอเพราะว่า

ต้องการปกปิดร่องรอยที่โทโมะทำไว้เมื่อคืนนี้

 

 

“คะ คุณโทโมะมีอะไรหรอคะ”แก้วปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

 

“เมื่อคืนนี้เธอเข้ามาดูแลชั้นตอนชั้นเมารึเปล่า”โทโมะถามแก้ว

 

 

“เอ่อ เปล่านี่คะ เมื่อคืนแก้วปวดหัวแก้วเลยนอนหลับตั้งแต่เช้า แล้วนี่คุณโทโมะกลับมาตั้งแต่เมื่อ

ไหร่คะ แก้วก็นึกว่าคุณนอนเฝ้าบอสซะอีก”แก้วโกหกโทโมะ

 

 

 

“เออ จริงสิ บอส แล้วนี่มีใครไปเฝ้าบอสรึยัง”โทโมะนึกถึงป๊อปปี้ก็รีบถามทันที

 

“อ่อ เดี๋ยวตอนบ่ายคุณฟ้าจะไปเยี่ยมค่ะ ตอนนี้คุณฟ้าไปออกงานแทนบอสก่อนน่ะค่ะ”แก้วบอก

 

“แล้วใครไปดูแลคุณฟ้า ยิ่งช่วงนี้พวกเรายิ่งตกอยู่ในอันตราย ทำไมเธอถึงไม่ไปดูแลคุณฟ้า”โทโมะ

ที่เป็นห่วงสภาพของแก๊งค์ตอนนี้ก็รีบดุแก้วเพราะกลัวฟ้าจะเป็นอะไรอีกคน

 

 

“เอ่อ แก้วขอโทษค่ะ แก้วไม่ค่อยสบายคุณฟ้าเลยให้แก้วอยู่ที่นี่”แก้วรู้สึกผิดก็หลบหน้าโทโมะทันที

 

 

 

“ช่างเถอะ แล้วนี่เธอกินยารึยังทำไมถึงไม่นอนพัก ลงมาทำไมที่นี่ เดี๋ยวไข้ก็ไม่หายหรอก”โทโมะ

รีบถามรัวด้วยความเป็นห่วง

 

 

“แก้วลงมาช่วยแม่บ้านทำงานน่ะค่ะ แก้วว่าให้แก้วทำอะไรดีกว่าอยู่เฉยๆดีกว่า แก้วขอตัวนะคะ”แก้ว

ลุกขึ้น พยายามทำตัวให้เป็นปกติแม้จะเจ็บที่ท้องน้อยมากก็ตาม โทโมะมองตามแก้วที่เดินขาถ่าง

ไปก็ขมวดคิ้วสงสัยกับท่าทางแก้ว

 

 

 

“ถ้าเมื่อคืนคือแก้วแล้วชั้นจะทำยังไง”โทโมะครุ่นคิด เพราะถ้าเรื่องเมื่อคืนเกิดขึ้นกับเขาและแก้ว

มันคงจะต้องวุ่นวายมากแน่ๆ เพราะเขาไม่เคยคิดกับแก้วนอกจากคิดเป็นน้องสาวเลย

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ ขอน้ำ”ป๊อปปี้ไอและเริ่มรู้สึกตัวหลังจากที่ถอดเครื่องช่วยหายใจออกมา โทโมะและเขื่อนที่

เฝ้าก็ดีใจรีบประคองป๊อปปี้ขึ้นมา

 

 

“ชั้นยังไม่ตายหรอเนี่ย”ป๊อปปี้พูด

 

“นายน่ะกระดูกเหล็กจะตายครับบอส ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”เขื่อนตอบ ก่อนจะจัดท่านั่งให้ป๊อปปี้อยู่ในท่าปกติ

 

 

 

“เฮีย เฮียฟื้นแล้ว ฟ้าดีใจจัง ฟ้ากลัวมากรู้มั้ย เฮียไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว”ฟ้าเปิดประตูแล้ววิ่งไป

กอดป๊อปปี้แน่นก่อนจะเอามือปาดน้ำตาแห่งความดีใจนั่นออกก่อนที่ป๊อปปี้จะถุกหมอมาตรวจดู

อาการและพบว่าไม่มีอาการร้ายแรงอะไร จึงให้ป๊อปปี้พักฟื้นอีกซักพักก่อนจะอนุญาตให้ออกจากโรง

พยาบาลได้

 

 

“บอกว่า ว่าพวกเราโดนเสือขาวเล่นงานอะไรบ้าง”ป๊อปปี้ถามเประเด็นหลังจากที่4องค์รักษ์เข้ามา

พร้อมกัน

 

 

“พวกเราถูกพวกนั้นเล่นไม่ซื่อโกงธุรกิจผับของเราไปเป็นของตัวเอง มันเป็นความผิดชั้นเองที่หลง

เชื่อใจยัยนั่น เชื่อใจหน้าที่ใสซื่อของพวกเสือขาว”เขื่อนสารภาพผิดออกมาอย่างเจ็บใจ

 

 

“มันเล่นงานเขื่อนจนเกือบเข้าคุก มันส่งยัยนั่นมาหลอกล่อเขื่อนให้เขื่อนตายใจแล้วใส่ร้ายพวกเรา

เรื่องยาเสพติดที่ผับ ไหนเขื่อนจะโดนข้อหากระทำชำเรายัยนั่นอีก”เคนตะแค้นใจแทนเพื่อน

 

 

“มันจะไม่มีครั้งต่อไปอีกแล้ว หน้าใสๆแต่เป็นงูพิษ ชั้นจะจำยัยนั่นไปจนตาย”เขื่อนนึกแค้นเฟย์

 

 

“แล้วการที่นายโดนจับตัวไปทำให้ธามไทกับแคทประมูลรีสอร์ตที่เกาะพะงันไปเป็นเจ้าของนั่นได้อีก

ด้วย”จองเบรายงาน ป๊อปปี้กำหมัดแค้น

 

 

“พักผ่อนก่อนนะเฮีย ให้เฮียรักษาตัวให้หายก่อนแล้วค่อยจัดการเอาคืน เอาของๆเราคืนมา”ฟ้าบอก

พี่ชาย

 

 

“แล้วจินนี่ล่ะ จินนี่หายไปไหน”ป๊อปปี้มองหาจินนี่แล้วถาม ทำเอาโทโมะหน้าเครียด

 

“จริงสิ หลังจากที่พี่จินนี่ได้เลือดจากโรงพยาบาลพวกเสือขาวมาช่วยเฮียก็หายไปเลย”ฟ้านึกขึ้นได้

 

“อะไรนะ จินนี่ไปเลือดมาจากพวกนั้นได้ยังไง”ป๊อปปี้ตกใจ

 

“พี่จินนี่บอกแค่ว่าไปขอร้องกวินแล้วเค้าให้มาเพราะว่าสงสารชีวิตคนๆนึง”ฟ้าบอก ป๊อปปี้นิ่วหน้า

เพราะเขารู้ดีว่ากวินเคยขู่อะไรจินนี่บ้าง แล้วไหนจะเรื่องที่กวินโดนวางยาแล้วจินนี่ถูกเป็นจำเลยใน

ครั้งนี้อีก มีหรอกวินจะยอมให้จินนี่เอาเลือดมาช่วยเขาฟรีๆ

 

 

 

“จินนี่โกหกพวกเรา”ป๊อปปี้พูด

 

 

“เฮียหมายความว่ายังไง”ฟ้าไม่เข้าใจ ก่อนที่ป๊อปปี้จะอธิบายเรื่องของจินนี่ให้ทุกคนรับรู้ ทำเอาฟ้า

อึ้งและร้องไห้ออกมาเพราะสงสารจินนี่อย่างมาก

 

 

“จินนี่บอกกับชั้นว่า ไอ้กวินมันขอแลกการช่วยชีวิตนายกับการเอาตัวจินนี่ไปเป็นเมียมัน”โทโมะพูด

ออกมาและข่มอารมณ์โกรธตัวเองไว้ ป๊อปปี้ช๊อคกับสิ่งที่รับรู้

 

 

“ทำไม ทำไมนายไม่ห้ามจินนี่ โอ๊ย”ป๊อปปี้โมโหจัดกระชากคอเสื้อโทโมะมาถามก่อนจะร้องเจ็บ

แผลจนจองเบและเคนตะรีบประคองป๊อปปี้ล้มลงนอน

 

 

“จินนี่เป็นคนสมัครใจเอง เธอบอกว่าเสียสละตัวเองดีกว่าเสียหัวหน้าแก๊งมังกรดำไป”โทโมะพูดออก

มาอย่างเจ็บใจที่ช่วยอะไรจินนี่ไม่ได้

 

 

 

 

“รับสิ”ป๊อปปี้รีบเอามือถือโทรหาจินนี่ทันที

 

กวินลืมตาตื่นมาแล้วมองโทรศัพท์จินนี่ที่ดังอยู่ก่อนจะหยิบมันมาแล้วยิ้มเมื่อรู้ว่าคนที่โทรหาเธอคือ

ป๊อปปี้

 

 

 

“แหม โทรมาแบบนี้แสดงว่าเลือดจากโรงบาลชั้นช่วยชีวิตหัวหน้าแก๊งค์มังกรดำให้หายขาด

สินะ”กวินพุดเยาะใส่ป๊อปปี้

 

 

“แกเอาจินนี่ไปไว้ไหนไอ้กวิน”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“อ๋อจะคุยกับ ‘เมีย’ ชั้นน่ะหรอ โทษทีนะตอนนี้จินนี่หลับอยู่ว่ะ สงสัยเมื่อคืน ‘หนัก’ ไปหน่อย”กวิน

เยาะเย้ยป๊อปปี้พลางมองจินนี่นี่หลับอยู่ข้างตัวเอง ก็เอามือลูบผมจินนี่อย่างอ่อนโยน

 

 

“แก ไอ้เลว”ป๊อปปี้ระเบิดอารมณ์ออกมา

 

 

“หึ มันก็ไม่เท่าแกหรอกที่ลอบกัดชั้น แค่นี้มันยังน้อยไป”กวินพูด จินนี่งัวเงียตื่นมาตกใจเมื่อเห็น

กวินคุยโทรศัทพ์ของตัวเอง

 

 

 

“เอามานะ ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ใช่มั้ย เป็นยังไงบ้าง นายฟื้นแล้วสินะ”จินนี่รีบเอาโทรศัพท์ไปคุยกับป๊อปปี้

 

 

“จินนี่ มันทำอะไรเธอ มันบังคับเธอใช่มั้ย บอกชั้นมานะว่าเธออยู่ที่ไหน ชั้นจะไปช่วยเธอเอง”ป๊อปปี้

รีบถามเพื่อนรัก จินนี่ได้ยินเพื่อนรักถามไถ่ก็น้ำตาซึม

 

 

 

“ไม่มีใครช่วยเค้าได้หรอก เค้าเต็มใจมากับกวินเอง”จินนี่พูดเสียงสั่นก่อนน้ำตาจะไหลออกมา

 

 

“ทำไม ทำไมเธอต้องทำเพื่อเค้าแบบนี้ล่ะ ทำไม”ป๊อปปี้อึ้งที่ได้ยินจินนี่พูด

 

 

“เพราะว่าแก๊งค์มังกรดำต้องการหัวหน้าที่จะเป็นแกนนำในการปกครองลูกน้องต่อไป เธอไม่ต้องห่วง

นะ เธอทำหน้าที่ของเธอให้ดี ทวงสิ่งที่เป็นของเราคืนมา เค้าตัดสินใจแล้ว เธอไม่ต้องมาช่วยเค้า

หรอก”จินนี่พูดก่อนจะรีบตัดสายไป เพราะไม่ต้องการให้ป๊อปปี้ได้ยินเสียงเธอร้องไห้อีก จินนี่กำ

โทรศัพท์แน่นแล้วร้องไห้จนตัวสั่น กวินมองจินนี่ที่ร้องไห้นิ่ง ไม่รู้ว่านี่คือตัวตนจริงๆ หรือการเล่นละครกันแน่

 

 

 

 

“ช่างเป็นการเสียสละที่ยิ่งใหญ่ของดอกไม้แห่งมังกรดำจริงๆ ต้องนับถือๆ”กวินพูดขึ้นพลางตบมือให้

จินนี่ จินนี่รีบปาดน้ำตาแล้วหันขวับไปมอง

 

 

“เพื่อช่วยชีวิตของหัวหน้ามังกรดำให้รอด คนของแก๊งค์ย่อมต้องเสียสละทุกอย่างได้ และจำไว้เลย

นะ ว่าป๊อปปี้จะต้องกลับมาทวงทุกอย่างที่เป็นของเขาคืนมาแน่นอน”จินนี่พูดเสียงแข็ง

 

 

 

“ยกเว้นตัวเธอ เพราะเธอเป็นของชั้น”กวินรวบตัวจินนี่เข้ามากอดแล้วพูดเสียงแข็ง

 

 

 

“ชั้นไม่ใช่ของคุณ คุณเองแค่เห็นชั้นเป็นนางบำเรอความใคร่ของคุณไม่ใช่หรอคะ”จินนี่พูด กวินมอง

หน้าจินนี่นิ่ง

 

 

 

“หึ งั้นนางบำเรอของชั้นตื่นขึ้นมาแล้วจะชักช้าทำไมล่ะ ไม่มาปรนนิบัติชั้นล่ะ”พูดจบกวินก็ดึงจินนี่มา

ทับตัวเองที่ล้มตัวนอน จินนี่หน้าแดงเพราะอยู่ในสภาพเปลือยเปล่ากับกวินใต้ผ้าห่มเท่านั้น

 

 

“นะ นาย อื้ออ”จินนี่พยายามจะขัดขืนก่อนจะถูกกวินจูบปิดปากไปโดยที่มือหนาโอบเอวจินนี่ไว้ก็

ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังจินนี่เพื่อกระตุ้นอารมณ์ ก่อนจะจัดการกับจินนี่โดยที่จินนี่จำใจต้องยอมกวินไป

อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ โว้ย”ป๊อปปี้โมโหก็ปาโทรศัพท์ลงพื้นอย่างเจ็บใจที่ช่วยเหลืออะไรเพื่อนเขาไม่ได้เลย

 

 

“ชั้นะไม่ยอมให้มันทำเธอแค่ฝ่ายเดียวหรอก”ป๊อปปี้พูดอย่างแค้นใจ เขื่อนและทุกคนนิ่ง ก่อนที่

เขื่อนจะยื่นสร้อยรูปมังกรให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

“ทำไมมันมาอยู่ที่นาย”ป๊อปปี้ถาม เพราะรู้ดีว่าสร้อยเส้นนี้ที่เหมือนเขา ใครเป็นคนใส่ ฟาง

 

 

 

“ยัยนั่นมาหานายตอนที่นายยังไม่ได้สติ แล้วเอามาคืนให้นาย บอกว่ามันเป็นของที่ไม่คู่ควรกับตัว

เธออีกต่อไปแล้ว เพราะเธอมันเลวเกินไป”เขื่อนบอก

 

 

 

“มันไม่ควรจะเป็นของคนทรยศ ปลิ้นปล้อนอย่างยัยนั่นแล้วจริงๆ”ป๊อปปี้รับสร้อยมาแล้วกำแน่น

 

 

“ในเมื่อเสือขาวชอบเล่นเกมส์ตาต่อตาฟันต่อฟัน ชั้นก็จะจัดให้”ป๊อปปี้พูดอย่างมีแผน เพราะเขา

พร้อมแล้วกับการเอาคืน

 

 

 ขอโทษที่มาอัพให้อีกตอนช้านะ พอดีไปช่วยเพื่อนขายโคมมาน่ะ

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตเราด้วยน้าา อุส่าอัพให้แล้วอ่ะ