sad seen รักในน้ำตา

ฟางยังคงดีกับเขาเสมอแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยสนใจหรือใส่ใจสักเท่าไหร่
"พี่ป๊อป ทำงานวันนี้เป็นไงบ้างคะ"ฟางถาม
"อย่าเซ้าซี้ได้ไหม ฉันเซ็ง เหนื่อย อยากอยู่คนเดียว"ชายหนุ่มเอ่ย
"พี่ป๊อป ไม่หิวข้าวเหรอคะ "ฟางพยายามชวนเขาคุย
"ฉันบอกว่าอยากอยู่คนเดียวไง"ป๊อปปี้หันมาตะคอกใส่เธอ ฟางสะอึกไป
เธอเดินออกไป จากห้องนอนก่อนจะปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาอาบแก้ม
กี่ครั้งแล้วนะ ที่เขาใจร้ายกับเธอแบบนี้...
"พิม ป๊อปรักพิมมากนะ"ป๊อปปี้เอ่ยเบาๆแล้วมองดูรูปพิมประภาอย่างเศร้าๆ
เขาขอเลิกกับเธอไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน เขาไม่อยากให้พิมมาจมปลัก
อยู่กับคนเลวๆอย่างเขาอีกแล้ว เขาควรจะเริ่มต้นใหม่กับฟาง ผู้หญิง
ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาตามนิตินัยของเขาตอนนี้
"ป๊อป ตาป๊อป"เสียงผู้เป็นแม่เรียกเขาอยู่หน้าห้อง
"แม่มีอะไรเหรอครับ"เขาเดินออกมาหาแม่
"หนูฟางเป็นอะไรน่ะลูก แม่เห็นน้องเดินร้องห่มร้องไห้ขับรถยัยเฟย์ไปเมื่อกี้"
"....."ป๊อปปี้นิ่งไป คงจะเป็นเพราะที่เขาไปไล่ให้เธอออกไปเป็นแน่
"ป๊อป.... ลูกกับหนูฟาง แต่งงานแล้วนะ ลูกควรจะใส่ใจเธอมากกว่านี้"
"ป๊อป.... รู้ครับแม่ แต่ป๊อปยังรักพิมอยู่"ป๊อปปี้เอ่ย
"ฟาง รักลูกมากนะ ในเมื่อลูกทำแบบนั้นกับน้องไปแล้ว ลูกควรจะรับผิด
ชอบดูแลเธอ"
"ป๊อปจะพยายามแล้วกันครับแม่"ป๊อปปี้บอก ผู้เป็นแม่ส่งยิ้มให้ลูกชาย
"ดีมากลูก ไป ตามน้องกลับมาไป ยัยเฟย์บอกว่าน่าจะไปที่บ้านพัก
ตากอากาศแถวๆชลบุรี ที่เฟย์ชอบไปน่ะลูก"
"งั้นผมไปก่อนนะครับแม่"ป๊อปปี้ลาแม่ก่อนจะออกไป
"แม่ก้ช่วยได้แค่นี้แหละนะ "แม่มองตามหลังลูกชาย เธอช่วยฟางได้แค่นี้
จริงๆ ที่เหลือคงต้องขึ้นอยู่กัยใจของชายหนุ่มเอง...
 
ดีจัง ป๊อปเลิกพิมแล้ว อิๆ