"Just break ห่างกันซักพัก"
8.9
เขียนโดย 
Sunshiney_PF
วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.04 น.
43 chapter
607 วิจารณ์
92.54K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 24 กันยายน พ.ศ. 2557 21.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
38) “ขอได้มั้ยผู้ชายของเธอ That Boy”
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“โห่ววววววว ไอป๊อป ทำอะไรเห็นใจคนโสดหน่อยสิวะ”
บอมส่งเสียงครวญครางออกมาอย่างอิจฉาริษยาปนแซวนิดๆ เมื่อเห็นเพื่อนสนิทตนเองอยู่ๆก็โชว์หวานกับสาวให้พวกเค้าดูซะงั้น แหมมมม ทีเมื่อก่อนล่ะปิดเงียบ ทำกั๊กตลอด กว่าจะยอมหลุดให้เค้าเห็นล่ะเป็นปี
“แกก็หาซักคนสิวะ ยืมตัวไอเบลล์มาก่อนก็ได้”
เอ่ยพาดพิงถึงเพื่อนสาวสุดสนิทอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ทำเอาอีกฝ่ายสำลักน้ำทันที
“เงียบปากไปเลยไอหมี อย่าให้ชั้นหมันไส้เอาสารพัดรูปคู่แกกับน้องฟางมาแฉนะ!!!”
“พอๆๆๆ ยอมๆๆๆ”
ป๊อปปี้ยอมยกธงขาวให้กับเพื่อนสาวที่เอาจุดอ่อนของเค้ามาเล่นโต้งๆ ถ้าไม่ติดว่าทั้งฟางทั้งเค้ายังจะมีกระแสจากสังคมอยู่เรื่อยๆ มันก็คงจะไม่เดือดร้อนมากหรอก
“สมน้ำหน้า”
เพื่อนทั้งโต๊ะพากันทับถมป๊อปปี้อย่างสนุกสนาน แถมไม่วายแซวร่างเล็กบนตักป๊อปปี้ไปด้วยเป็นแพ็คคู่ ทำเอาฟางเขินม้วน ซุกหน้าลงกับแผงอกแกร่งหนีสายตาวิบวับของรุ่นพี่ทั้งหลายที่เห็นเธอเป็นจุดอ่อนของป๊อปปี้หรือเด็กน้อยน่าแกล้งแห่งโต๊ะยังไงไม่ทราบ ดึงมาหยอกล้อเล่นอย่างสนุกสนาน
“อ้าว พี่ฟางไปนั่งตรงนั้นทำไมอ่ะคะ โซฟาร้านลิสนั่งไม่พอหรอ”
รุ่นน้องเป้าหมายเดินถือถาดเครื่องดื่มมาเสริฟ์พร้อมทำสีหน้าตกใจปนไม่พอใจนิดๆ ฟางแอบยิ้มกับตัวเองก่อนจะหันหน้ามาหาทุกคนดังเดิม
“ไม่มีอะไรหรอกลิส พอดี พี่แค่ ... คิดถึงฟางเฉยๆ~”
ป๊อปปี้หยอดพร้อมมองตาหวานใส่ฟาง ทำเอาเพื่อนๆโห่แซวสนุกสนาน ฟางหน้าแดงก่อนจะซบลงที่ต้นคอแกร่งอย่างออดอ้อน
“บ้า! พูดอะไรก็ไม่รู้”
“ก็พูดเรื่องจริงอ่า”
ป๊อปปี้ออดอ้อนคนบนตักอย่างน่าหมันไส้ จนเพื่อนๆอดอมยิ้มไปกับความน่ารักฉบับโคตรฟินของคู่นี้ไม่ได้ ก่อนจะชวนกันกินข้าว ทำให้ป๊อปปี้ต้องปล่อยฟางลงจากอ้อมกอด แต่ก็ไม่วายอ้อนให้ร่างเล็กป้อนข้าวให้ บรรยากาศในโต๊ะเต็มไปด้วยความสนุกสนาน….
อลิสที่นั่งเก้าอี้ข้างๆป๊อปปี้ทำเป็นหัวเราะเฮฮากับคนอื่นๆ แล้วทำเนียนซบไหล่ป๊อปปี้
“โห่~~ ฟางอ่ะ เผาป๊อปซะหมด”
แต่ศีรษะเธอกลับหล่นจากไหล่ร่างสูงลงมาเมื่อป๊อปปี้เอนตัวไปซบฟางแทน ฟางเห็นทื่ท่าทางไม่พอใจที่ปิดไม่มิดของอลิสก็แอบยิ้มออกมา
‘ให้มันรู้ซะมั่ง ว่าใครน่ะตัวจริง’
“ป๊อป ฟางไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
เสียงหวานเอ่ยบอกร่างสูงที่โอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขนระหว่างชมวิวด้วยกันที่บริเวณที่เปิดโล่งของร้าน
“ให้ไปเป็นเพื่อนมั้ย”
“หมีบ้า ไม่ต้องเลย อยู่นี่แหละ”
ฟางทุบอกป๊อปปี้เบาๆ ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ ป๊อปปี้มองวิวสวยๆตรงหน้าอย่างเป็นสุข หวังว่าวันนี้เรื่องคงจะจบโดยดี เค้าไม่ต้องการให้อะไรมาทำให้ความรักของเค้าและฟางต้องสั่นคลอนอีกแล้ว
“อ้าว น้องอลิส”
ฟางฉีกยิ้มกว้างเมื่อกำลังจะออกจากห้องน้ำ อลิสก็เดินเข้ามาพอดี
“อลิส มีอะไรรึเปล่า”
ฟางเอ่ยหวั่นๆพร้อมก้าวถอยหลังอย่างระวังตัว เมื่อสายตาของรุ่นน้องที่มองมาและการกระทำที่กำลังเดินเข้าหาเธอ ทำให้เธอเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย
“พี่ฟาง คบกับพี่ป๊อปอยู่หรอคะ”
“อลิสถามทำไม”
ถอยหลังไปติดกำแพงห้องน้ำเมื่ออีกฝ่ายก้าวรุกมาเรื่อยๆ นิ้วเรียวจับไอโฟนเครื่องสวยเตรียมกดโทรหาป๊อปปี้ทันทีถ้าเกิดอะไรขึ้น
“อลิสก็แค่อยากรู้ ว่าไงล่ะคะ ตกลง พี่ฟางคบกับพี่ป๊อปอยู่รึเปล่า”
“...”
“ถ้าพี่ไม่ได้คบกับพี่ป๊อปอยู่...”
“...”
“ผู้ชายคนนั้น อลิสขอ!”
“!!!”
“…”
“พี่ให้ไม่ได้”
ฟางเอ่ยเสียงหนักแน่น ทั้งสองจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร จนสุดท้าย อลิสก็เหยียดยิ้มออกมา
“ถ้าพูดกันดีๆไม่ได้ อลิสก็คงต้องทำแบบนี้”
ร่างเล็กถูกผลักไปกระแทกกับกำแพงห้องน้ำอีกฝั่งโดยไม่ทันตั้งตัว ก่อนนัยต์ตาหวานจะเบิ่งกว้างเมื่ออีกฝ่ายก้าวเข้ามาหาเธอเรื่อยๆ ยังไม่ทันจะหายอึ้ง ร่างของเธอก็ถูกกระชากลงไปนั่งกองกับพื้นกระเบื้อง
“อลิส อลิสใจเย็นๆก่อนนะ เธอทำแบบนี้ ยังไงก็ไม่มีอะไรดีขึ้น”
“ทำไมพี่ป๊อปเค้าถึงรักเธอนะ ทั้งๆที่เธอก็ทำร้ายเค้าไว้มากมาย”
“…”
“ทั้งๆที่ฉันเอง ก็รักเค้าไม่ต่างจากที่เค้ารักเธอ!!!”
“อลิส เธอยังรักป๊อปได้อยู่นะ ไม่มีใครห้ามเธอซักหน่อย”
“แต่ฉันไม่มีโอกาสได้อยู่ในใจเค้าเลย พี่ป๊อปเค้าไม่เคยสนใจใครทั้งนั้น นอกจากเธอ”
“…”
“ฮึก... ลิสต้องทำยังไงหรอพี่ฟาง พี่ป๊อปถึงจะมองลิสบ้าง”
ฟางได้แต่หลบใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของรุ่นน้องด้วยการหันหน้าหนีพร้อมกับหลับตาลง นี่เธอทำอะไรผิดไปรึเปล่า เธอไม่ได้อยากให้ใครเสียใจ เพราะเธอ.....
ถ้าไม่มีเธอ บางที.... ป๊อปปี้อาจจะรักอลิส
อาจจะมองอลิสบ้าง....
แต่เธอล่ะ เธอก็รักป๊อปปี้ไม่ต่างจากอลิส
ให้เธอปล่อยเค้าไป ปล่อยป๊อปปี้ไป เธอทำได้งั้นหรอ
เธอจะปล่อยหัวใจตัวเองไปได้งั้นหรอ???
“อลิสขอได้มั้ย ขอผู้ชายคนนั้น ขอพี่ป๊อปได้มั้ยคะ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ไม่ได้อัพมา 22 วันเต็มๆ ขอโทษจริงๆนะคะ พอดีเรายุ่งๆ เรื่องนี้ใกล้จะจบแล้วค่ะ อีกแค่สองตอน อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหนนะ ขอขอบคุณทุกคนจริงๆ ที่เข้ามาอ่าน เข้ามาเม้น โหวต คอยติดตาม ให้กำลังใจกันมาตลอด ทุกคอมเมนต์ทุกยอดวิวที่เพิ่มขึ้น มันทำให้ซันมีกำลังใจ ที่จะแต่งฟิคชั่นดีๆ?!?!? ออกมา ขอบคุณจริงๆค่ะ
#ขอบคุณแฟนฟิคทุกคน ขอบคุณสำหรับมิตรภาพดีๆที่ได้จากฟิคชั่นเรื่องนี้ ทำให้เราได้รู้จักกับแฟนคลับด้วยกันอีกมากมาย ทั้งๆที่เรายังไม่เคยเจอกัน แต่ทุกสิ่งที่เราได้รับมา มันเป็นสิ่งที่เราซาบซึ้งมาก ขอบคุณจริงๆค่ะ
“โห่ววววววว ไอป๊อป ทำอะไรเห็นใจคนโสดหน่อยสิวะ”
บอมส่งเสียงครวญครางออกมาอย่างอิจฉาริษยาปนแซวนิดๆ เมื่อเห็นเพื่อนสนิทตนเองอยู่ๆก็โชว์หวานกับสาวให้พวกเค้าดูซะงั้น แหมมมม ทีเมื่อก่อนล่ะปิดเงียบ ทำกั๊กตลอด กว่าจะยอมหลุดให้เค้าเห็นล่ะเป็นปี
“แกก็หาซักคนสิวะ ยืมตัวไอเบลล์มาก่อนก็ได้”
เอ่ยพาดพิงถึงเพื่อนสาวสุดสนิทอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ทำเอาอีกฝ่ายสำลักน้ำทันที
“เงียบปากไปเลยไอหมี อย่าให้ชั้นหมันไส้เอาสารพัดรูปคู่แกกับน้องฟางมาแฉนะ!!!”
“พอๆๆๆ ยอมๆๆๆ”
ป๊อปปี้ยอมยกธงขาวให้กับเพื่อนสาวที่เอาจุดอ่อนของเค้ามาเล่นโต้งๆ ถ้าไม่ติดว่าทั้งฟางทั้งเค้ายังจะมีกระแสจากสังคมอยู่เรื่อยๆ มันก็คงจะไม่เดือดร้อนมากหรอก
“สมน้ำหน้า”
เพื่อนทั้งโต๊ะพากันทับถมป๊อปปี้อย่างสนุกสนาน แถมไม่วายแซวร่างเล็กบนตักป๊อปปี้ไปด้วยเป็นแพ็คคู่ ทำเอาฟางเขินม้วน ซุกหน้าลงกับแผงอกแกร่งหนีสายตาวิบวับของรุ่นพี่ทั้งหลายที่เห็นเธอเป็นจุดอ่อนของป๊อปปี้หรือเด็กน้อยน่าแกล้งแห่งโต๊ะยังไงไม่ทราบ ดึงมาหยอกล้อเล่นอย่างสนุกสนาน
“อ้าว พี่ฟางไปนั่งตรงนั้นทำไมอ่ะคะ โซฟาร้านลิสนั่งไม่พอหรอ”
รุ่นน้องเป้าหมายเดินถือถาดเครื่องดื่มมาเสริฟ์พร้อมทำสีหน้าตกใจปนไม่พอใจนิดๆ ฟางแอบยิ้มกับตัวเองก่อนจะหันหน้ามาหาทุกคนดังเดิม
“ไม่มีอะไรหรอกลิส พอดี พี่แค่ ... คิดถึงฟางเฉยๆ~”
ป๊อปปี้หยอดพร้อมมองตาหวานใส่ฟาง ทำเอาเพื่อนๆโห่แซวสนุกสนาน ฟางหน้าแดงก่อนจะซบลงที่ต้นคอแกร่งอย่างออดอ้อน
“บ้า! พูดอะไรก็ไม่รู้”
“ก็พูดเรื่องจริงอ่า”
ป๊อปปี้ออดอ้อนคนบนตักอย่างน่าหมันไส้ จนเพื่อนๆอดอมยิ้มไปกับความน่ารักฉบับโคตรฟินของคู่นี้ไม่ได้ ก่อนจะชวนกันกินข้าว ทำให้ป๊อปปี้ต้องปล่อยฟางลงจากอ้อมกอด แต่ก็ไม่วายอ้อนให้ร่างเล็กป้อนข้าวให้ บรรยากาศในโต๊ะเต็มไปด้วยความสนุกสนาน….
อลิสที่นั่งเก้าอี้ข้างๆป๊อปปี้ทำเป็นหัวเราะเฮฮากับคนอื่นๆ แล้วทำเนียนซบไหล่ป๊อปปี้
“โห่~~ ฟางอ่ะ เผาป๊อปซะหมด”
แต่ศีรษะเธอกลับหล่นจากไหล่ร่างสูงลงมาเมื่อป๊อปปี้เอนตัวไปซบฟางแทน ฟางเห็นทื่ท่าทางไม่พอใจที่ปิดไม่มิดของอลิสก็แอบยิ้มออกมา
‘ให้มันรู้ซะมั่ง ว่าใครน่ะตัวจริง’
“ป๊อป ฟางไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
เสียงหวานเอ่ยบอกร่างสูงที่โอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขนระหว่างชมวิวด้วยกันที่บริเวณที่เปิดโล่งของร้าน
“ให้ไปเป็นเพื่อนมั้ย”
“หมีบ้า ไม่ต้องเลย อยู่นี่แหละ”
ฟางทุบอกป๊อปปี้เบาๆ ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ ป๊อปปี้มองวิวสวยๆตรงหน้าอย่างเป็นสุข หวังว่าวันนี้เรื่องคงจะจบโดยดี เค้าไม่ต้องการให้อะไรมาทำให้ความรักของเค้าและฟางต้องสั่นคลอนอีกแล้ว
“อ้าว น้องอลิส”
ฟางฉีกยิ้มกว้างเมื่อกำลังจะออกจากห้องน้ำ อลิสก็เดินเข้ามาพอดี
“อลิส มีอะไรรึเปล่า”
ฟางเอ่ยหวั่นๆพร้อมก้าวถอยหลังอย่างระวังตัว เมื่อสายตาของรุ่นน้องที่มองมาและการกระทำที่กำลังเดินเข้าหาเธอ ทำให้เธอเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย
“พี่ฟาง คบกับพี่ป๊อปอยู่หรอคะ”
“อลิสถามทำไม”
ถอยหลังไปติดกำแพงห้องน้ำเมื่ออีกฝ่ายก้าวรุกมาเรื่อยๆ นิ้วเรียวจับไอโฟนเครื่องสวยเตรียมกดโทรหาป๊อปปี้ทันทีถ้าเกิดอะไรขึ้น
“อลิสก็แค่อยากรู้ ว่าไงล่ะคะ ตกลง พี่ฟางคบกับพี่ป๊อปอยู่รึเปล่า”
“...”
“ถ้าพี่ไม่ได้คบกับพี่ป๊อปอยู่...”
“...”
“ผู้ชายคนนั้น อลิสขอ!”
“!!!”
“…”
“พี่ให้ไม่ได้”
ฟางเอ่ยเสียงหนักแน่น ทั้งสองจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร จนสุดท้าย อลิสก็เหยียดยิ้มออกมา
“ถ้าพูดกันดีๆไม่ได้ อลิสก็คงต้องทำแบบนี้”
ร่างเล็กถูกผลักไปกระแทกกับกำแพงห้องน้ำอีกฝั่งโดยไม่ทันตั้งตัว ก่อนนัยต์ตาหวานจะเบิ่งกว้างเมื่ออีกฝ่ายก้าวเข้ามาหาเธอเรื่อยๆ ยังไม่ทันจะหายอึ้ง ร่างของเธอก็ถูกกระชากลงไปนั่งกองกับพื้นกระเบื้อง
“อลิส อลิสใจเย็นๆก่อนนะ เธอทำแบบนี้ ยังไงก็ไม่มีอะไรดีขึ้น”
“ทำไมพี่ป๊อปเค้าถึงรักเธอนะ ทั้งๆที่เธอก็ทำร้ายเค้าไว้มากมาย”
“…”
“ทั้งๆที่ฉันเอง ก็รักเค้าไม่ต่างจากที่เค้ารักเธอ!!!”
“อลิส เธอยังรักป๊อปได้อยู่นะ ไม่มีใครห้ามเธอซักหน่อย”
“แต่ฉันไม่มีโอกาสได้อยู่ในใจเค้าเลย พี่ป๊อปเค้าไม่เคยสนใจใครทั้งนั้น นอกจากเธอ”
“…”
“ฮึก... ลิสต้องทำยังไงหรอพี่ฟาง พี่ป๊อปถึงจะมองลิสบ้าง”
ฟางได้แต่หลบใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของรุ่นน้องด้วยการหันหน้าหนีพร้อมกับหลับตาลง นี่เธอทำอะไรผิดไปรึเปล่า เธอไม่ได้อยากให้ใครเสียใจ เพราะเธอ.....
ถ้าไม่มีเธอ บางที.... ป๊อปปี้อาจจะรักอลิส
อาจจะมองอลิสบ้าง....
แต่เธอล่ะ เธอก็รักป๊อปปี้ไม่ต่างจากอลิส
ให้เธอปล่อยเค้าไป ปล่อยป๊อปปี้ไป เธอทำได้งั้นหรอ
เธอจะปล่อยหัวใจตัวเองไปได้งั้นหรอ???
“อลิสขอได้มั้ย ขอผู้ชายคนนั้น ขอพี่ป๊อปได้มั้ยคะ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ไม่ได้อัพมา 22 วันเต็มๆ ขอโทษจริงๆนะคะ พอดีเรายุ่งๆ เรื่องนี้ใกล้จะจบแล้วค่ะ อีกแค่สองตอน อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหนนะ ขอขอบคุณทุกคนจริงๆ ที่เข้ามาอ่าน เข้ามาเม้น โหวต คอยติดตาม ให้กำลังใจกันมาตลอด ทุกคอมเมนต์ทุกยอดวิวที่เพิ่มขึ้น มันทำให้ซันมีกำลังใจ ที่จะแต่งฟิคชั่นดีๆ?!?!? ออกมา ขอบคุณจริงๆค่ะ
#ขอบคุณแฟนฟิคทุกคน ขอบคุณสำหรับมิตรภาพดีๆที่ได้จากฟิคชั่นเรื่องนี้ ทำให้เราได้รู้จักกับแฟนคลับด้วยกันอีกมากมาย ทั้งๆที่เรายังไม่เคยเจอกัน แต่ทุกสิ่งที่เราได้รับมา มันเป็นสิ่งที่เราซาบซึ้งมาก ขอบคุณจริงๆค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
