"Just break ห่างกันซักพัก"
เขียนโดย 
Sunshiney_PF
วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.04 น.
แก้ไขเมื่อ 24 กันยายน พ.ศ. 2557 21.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
37) "พบเจอ Meeting"
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“ฟาง เย็นนี้ ไปกินข้าวกับป๊อปมั้ย”
ป๊อปปี้เอ่ยขณะที่ขับรถมาส่งร่างเล็กที่บริษัท ฟางละสายตาจากโทรศัพท์มามองหน้าป๊อปปี้อย่างแปลกใจ
“ป๊อปมีนัดกับเพื่อนๆป๊อปไม่ใช่หรอ”
“อือ แต่... คือ อลิสไปด้วย”
“แล้วยังไงล่ะ ฟางไม่คิดมากหรอกน่า”
ริมฝีปากบางแย้มขึ้นเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ ทั้งๆที่ในใจสั่นไหวจนหัวใจแทบเต้นผิดจังหวะ ในหัวมโนไปมากมายว่าจะเกิดอะไรต่อจากนี้ ป๊อปจะคุยอะไรกับยัยอลิสนั่น แล้วยัยนั่นจะทำอะไรกับป๊อปปี้ของเธอรึเปล่า แล้วป๊อปปี้จะหวั่นไหวกับอลิสมั้ย...
“ฟาง”
มือเรียวละมือจากพวงมาลัยมากุมมือบางของร่างเล็กที่วางอยู่บนตักเอาไว้ แอบอมยิ้มเบาๆกับอาการของร่างเล็กที่แม้ปากจะบอกไม่คิดมากๆ หากแต่ตาคู่สวยกลับแสดงออกอย่างเห็นได้ชัดว่าเธอคิดไปไกลแค่ไหนแล้ว
“วันนี้ ป๊อปอยากจะเคลียร์กับน้องเค้า ฟางอยากไปกับป๊อปมั้ย”
“ป๊อป แน่ใจแล้วหรอ”
“มีอะไรที่ป๊อปไม่แน่ใจอีกล่ะ ฮึ้ม”
สายตาคมหันมาสบเข้ากับสายตาหวานของร่างเล็ก ริมฝีปากเรียวคลี่ยิ้มบางๆ เพียงแค่นั้นก็ทำเอาเธอยอมจำนน
“แล้วแต่ป๊อปล่ะกัน ”
“แล้วฟางจะไปกับป๊อปมั้ย คืนนี้ฟางไม่มีงานด้วย ป๊อปจำได้”
“พูดขนาดนี้คงต้องไปแล้วใช่มั้ย”
ฟางกลอกตากับความเจ้าเล่ห์ของคนตัวโต ส่งค้อนขวับๆให้กับเค้าอย่างไม่ปรานีปราศรัย หากแต่เจ้าตัวกลับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แถมยังใช้มือที่กุมมือเธออยู่เกี่ยวตัวเธอข้ามเกียร์ไปนั่งตักเค้าอีกด้วย
“ป๊อป! ทำอะไรเนี่ย! เดี๋ยวใครก็เห็นเข้าหรอก!”
เสียงหวานโวยลั่นพร้อมมองไปรอบๆ ก็ตอนนี้เธออยู่ที่ลานจอดรถของตึกRSนี่หน่า เกิดใครมาเห็นเข้าล่ะก็ ได้เป็นเรื่องแน่ๆ
“รถป๊อปติดฟิล์มน่า ทำเป็นลืมไปได้”
คนตัวโตรัดเอวบางของเธอไว้แน่น ก่อนใบหน้าหล่อเหลาจะวางเกยบนไหล่เนียน จมูกโด่งกดเข้าคลอเคลียแก้มใส ริมฝีปากร้อนเคล้าคลอไปตามแก้มนวลที่ตอนนี้แดงก่ำด้วยความเขิน
“มาอ้อนอะไรคะเนี่ย”
“ก็ป๊อปคิดถึงฟางนี่หน่า”
ริมฝีปากบางอดคลี่ยิ้มออกมากับความน่ารักของร่างสูงไม่ได้ ก่อนจะหันหน้ากลับไปจับแก้มของป๊อปปี้ไว้ทั้งสองข้าง ฉีกยิ้มน่ารักให้กับเจ้าตัว
“เดี๋ยวเย็นนี้ก็เจอกันแล้วน่า อย่าลืมมารับเค้าล่ะกัน”
“ใครจะลืม นี่ถ้าเค้าไม่ติดงานเค้ามานั่งเฝ้าเตงแล้วนะ”
“ตาบ้า จะมาเฝ้าฟางทำไมล่ะ ไปทำงานได้แล้วไป๊”
“คร้าบบบบบบ ขอกำลังใจก่อน”
ทำแก้มป่องยื่นให้คนบนตัก ทำเอาฟางหน้าแดง ก่อนจะกดจมูกสวยลงไปหอมแก้มเค้าเบาๆ
“เย็นนี้เจอกันครับ”
หอมแก้มร่างเล็กคืนไปฟอดใหญ่ แถมไม่วายฉวยโอกาสจุ๊บเข้าที่ปากบางเร็วๆ ก่อนจะยอมปล่อยให้ฟางลงจากรถแต่โดยดี เมื่อเห็นเธอเดินเข้าบริษัทไปแล้วถึงได้ขับรถออกไป
“รอนานมั้ยอ่ะป๊อป โทษนะ ทีมงานเค้าเรียกประชุมซิงเกิ้ลใหม่อ่ะ”
ร่างเล็กที่รีบวิ่งกระหืดกระหอบมาขึ้นรถของป๊อปปี้ที่จอดรอเธอได้เกือบชั่วโมง พร้อมกล่าวคำขอโทษขอโพยยกใหญ่ จนป๊อปปี้ต้องรีบบอกให้หยุดพูด เพราะแค่นี้เธอก็หอบจนเค้ากลัวเธอจะเป็นลมไปซะก่อน
“ก็ป๊อปรอฟางนานแล้วนี่หน่า”
“นานกว่านี้ก็รอได้”
ป๊อปปี้เอ่ยนิ่งๆ ก่อนมือเรียวจะไล่เช็ดเหงื่อที่ซึมออกมาตามใบหน้าหวานอย่างอ่อนโยน พร้อมๆกับเร่งแอร์ให้กับร่างเล็ก การกระทำน่ารักๆของป๊อปปี้ทำเอาฟางอดยิ้มออกมาไม่ได้
“น่ารักที่สุดเลย หมีพูห์ของฟางเนี่ย”
“แน่นอนอ่ะนะ เดี๋ยวแวะคอนโดฟางก่อนเปล่า ทางผ่านพอดี ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อย”
“เพื่อนป๊อปไม่รอแย่อ่อ”
“ป๊อปโทรไปบอกมันแล้ว ไปคอนโดฟางก่อนล่ะกันเนอะ”
@Restaurant
“เฮ้ยยยย ไอป๊อปมาแล้วเว้ยๆ”
“แหมมมมมม พาใครมาด้วยเนี่ย”
เพื่อนๆของป๊อปปี้โห่แซวทันทีเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินเข้ามากับสาวน้อยหน้าหวานอย่างฟาง เจ้าตัวยักคิ้วให้เพื่อนนิดๆ ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้พร้อมกับร่างเล็กที่ตอนนี้อยู่ในชุดเดรสสีหวานน่ารัก
“สวยขึ้นหรือเปล่าเนี่ย ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคนสวย”
“เดี๋ยวนี้งานยุ่งค่ะ พอดีวันนี้ฟางว่างเลยขอมาแจมด้วยคนนะคะ”
“สำหรับน้องฟางเนี่ย ไม่มีปัญหาอยู่แล้วคร้าบบบ”
เพื่อนๆของป๊อปปี้เอ่ยอย่างเป็นกันเอง ที่จริงพวกเค้าก็สนิทกันพอสมควร เพราะป๊อปปี้ชอบพาเธอไปคอนโดเค้า เวลามีโปรเจคก์ ทำให้เธอก็เจอกับเพื่อนๆป๊อปปี้ที่มาช่วยกันทำงานบ่อยๆ
“น้องฟางมาถ่ายรูปกันหน่อยๆ”
บอมลากฟางไปถ่ายรูปอีกมุมหนึ่งของร้านใกล้ ป๊อปปี้ยิ้มออกมาเมื่อเห็นรอยยิ้มหวานของคนตัวเล็กอีกครั้ง
“เฮียยยยย ทำไมมาช้าจังเลยอ่ะ”
เสียงใสๆเอ่ยพร้อมกับมือเล็กที่ผลักไหล่เค้าเบาๆ ป๊อปปี้เหล่มองฟางที่ยังถ่ายรูปกับเพื่อนๆของเค้าอยู่ก่อนจะฉีกยิ้มให้อลิส
“เฮียไปรับคนๆนึงมา รอแป๊ป เดี๋ยวพามาแนะนำ”
เอ่ยจบก็เดินเข้าไปลากคนตัวเล็กออกมาจากบรรดาเพื่อนพ้อง โอบไหล่บางเข้ามาหารุ่นน้องคนสนิทคิดไม่ซื่อทันที
“นี่อลิส เป็นรุ่นน้องที่ทำงานป๊อป อลิส นี่ฟาง เฟย์ฟางแก้ว”
แนะนำทั้งสองให้รู้จักกัน ฟางยิ้มหวานให้สาวน้อยตรงหน้า หากแต่อลิสกลับทำหน้าไม่ถูก ก่อนจะรีบปรับเปลี่ยนสีหน้าเป็นปกติ
“สวัสดีค่ะพี่ฟาง หนูติดตามผลงานพี่มาตลอดเลยนะคะ”
“ขอบคุณมากค่ะ”
“อลิสก็ติดตามผลงานของเฮียป๊อปด้วยนะ ตามมาตลอด ตามมานานแล้ว”
หันไปเอ่ยกับร่างสูงอย่างติดตลก หากแต่ฟางกลับแอบช็อกในใจเมื่อคิดไปถึงความหมายนัยๆของสาวน้อยตรงหน้า ใบหน้าหวานยิ้มให้อลิสบางๆ อลิสอึ้งที่เห็นฟางไม่แสดงอาการผิดปกติใดๆ
“กินข้าวกันเลยดีกว่าเนอะ ซ้อมตั้งแต่เช้ากินข้าวเที่ยงหรือยังเนี่ย”
“ยังเลยอ่า ยุ่งมากกกกกกกก”
ฟางลากเสียงพร้อมเบ้หน้า ป๊อปปี้ยิ้มเอ็นดู
“งั้นกินเลยล่ะกันเนอะ ตรงนู้นป๊อปเห็นมีของโปรดฟางด้วย”
ป๊อปปี้จับแก้มนิ่มเบาๆ ก่อนจะโอบเอวบางไปอีกทาง ทิ้งให้อลิสยืนอยู่คนเดียวด้วยแววตาที่ไม่มีใครรู้ความหมาย
“พี่ฟางเอาน้ำอะไรคะ”
อลิสเอ่ยถามขณะกำลังเสริฟ์น้ำ
“เอามะนาวปั่น”
“อ้าวป๊อป น้องเค้าถามฟางนะ!”
เสียงหวานโวยทันที เมื่อคนตัวโตข้างๆกลับตอบแทนเธออย่างน่าตาเฉย
“ก็ฟางต้องใช้เสียงเยอะ น้ำมะนาวดีแล้ว บำรุงเสียง โอเคนะลิส”
“ของเฮียล่ะคะ จะเอา ‘เหมือนเดิม’ หรือจะลอง ‘ของใหม่’ ดูบ้าง ลองเปลี่ยนดูมั่งก็ได้นะ รสชาติ'ใหม่ๆ' มันดีกว่าของ'เก่าๆ' ”
“เอาเหมือนเดิมล่ะค่ะดีแล้ว ป๊อปเค้าไม่เปลี่ยนใจอะไรง่ายๆหรอก คนนี้นะ ดื้อ”
ฟางตอกกลับไปนิ่มๆ เนียนๆ ก่อนจะหันไปหยอกล้อกับป๊อปปี้โดยการบีบจมูกโด่งของเค้าเล่น
“โห่ ฟางอ๊ะ”
“ตกลงเอาเหมือนเดิมนะ แต่ถ้าวันไหนเปลี่ยนใจ บอกอลิสได้น้า”
อลิสเอ่ยทิ้งท้ายก่อนจะเดินกลับเข้าไปในครัว ฟางแอบส่งค้อนวงโตให้คนตัวสูงทันที
"นี่ขนาดฟางอยู่นะ ถ้าฟางไม่อยู่จะขนาดไหน"
"ก็ไม่เห็นมีอะไรซักหน่อย"
"ไม่มีอะไรงั้นหรอ นี่รู้มั้ยเนี่ยว่าเค้าหมายความว่าอะไร"
"โห่ฟาง นี่ใคร นี่ป๊อปปี้เคโอติก เกียรตินิยมอันดับสอง สถาปัตย์อินเตอร์ มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์นะครับ"
"แล้วรู้มั้ย"
"รู้สิครับ"
ป๊อปปี้ยอมรับตรงๆ ทำไมเค้าจะไม่รู้ว่าอลิสหมายความว่ายังไง แต่เค้าก็แอบตกใจเหมือนกัน ที่ฟางไม่แสดงอาการอะไรที่ดูไม่ดี ไม่น่ารักออกมา หากแต่คำพูดของเธอแรงใช่ได้เลยทีเดียว
'ได้ใจเลยครับ แบบเนี้ย'
"รู้แล้วก็ปล่อยไว้แบบนี้งั้นหรอ ชิ ไม่ต้องมากอดเลย"
"ไม่ได้ปล่อยนะ นี่ไง ก็พาฟางมาสวีตให้น้องเค้าดูนี่ไง"
"ร้ายนะหมี"
"ไม่ร้ายแล้วเธอจะรักมั้ยล่ะ"
"บ้า! พอเลย ฟางกินข้าวก่อนดีกว่า"
ฟางยิ้มหวานให้ป๊อปปี้ เจ้าตัวยิ้มบางๆก่อนจะยกร่างเล็กขึ้นมานั่งบนตัก ท่ามกลางเสียงโห่แซวของเพื่อนๆและอาการดิ้นรนของคนตัวเล็ก หากแต่เค้าก็ไม่สนใจ ยักคิ้วกวนๆให้ร่างเล้ก
'มีความสุขจังเลยครับ ^^'
#################################################
เปิดตัวอย่างมาแรงแซงโค้งกับ อลิส ใครคิดว่าแรงแล้ว นี่แค่ออเดริฟ์นะจ๊ะ
เฮียนี่ก็หล่อจัง ฟางใจเย็นๆนะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามมาตลอดนะคะ
#อารมณ์พ่อหมีอยากร้องเพลง
#ตอบคอมเมนต์ของ PFTKKFFOREVER และ แฟนฟิคบางคนที่อาจจะสงสัย
ฟิคเรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากเรื่องจริง จาสิ่งที่เราเห็น จากสิ่งที่เรารู้สึก และสิ่งที่เราสัมผัสกันได้ และ เรื่องวงในที่เรารู้มา
มีการมโนเข้ามาต่อเติมบ้าง แต่หลักๆคือเรื่องจริง และการใส่สีตีไข่เล็กน้อยเพื่อเชื่อมเนื้อเรื่อง และคิดว่ามันน่าจะเป็นแบบนี้หรือแบบนั้น ตัวละครที่ชื่อ อลิส อันนี้เราก็ไม่รู้ว่าจริงเท็จยังไง รู้แค่ว่าเค้าพอสนิทกับเฮีย แล้วก็ตีไข่ใส่สายรุ้งลงไปเพื่อความเข้มข้นค่ะ
#เรื่องอิน หรือ ไม่อินเนี่ย เราก็ดีใจมากที่ทุกคนชอบฟิคเราขนาดนี้ ขอบคุณทุกคนมากๆจริงๆ
#เรื่องจริงเป็นยังไง มีเพียงเค้าสองคนที่รู้ดี
#ที่จริงอย่างที่บอกว่าไม่ได้แต่งให้จบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้ง แต่มาเปลี่ยนในภายหลัง ตอนนี้เลยจบแบบแฮปปี้แน่นอน ส่วนใครอยากรู้ตอนจบตอนแรกที่แต่ง จะบอกตอนที่อัพตอนจบเรื่องนี้นะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
