"Just break ห่างกันซักพัก"

8.9

เขียนโดย Sunshiney_PF

วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.04 น.

43 chapter

607 วิจารณ์

92.49K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 กันยายน พ.ศ. 2557 21.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

39)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“ตัดใจไม่ลงและคงไม่ยอม Refuse”

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

“ไม่ได้”

เสียงทุ้มที่คุ้นหูดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงที่ปรากฏตัวขึ้นหน้าห้องน้ำหญิง ทำเอาอลิสตาโตด้วยความตกใจ

“พี่ป๊อป!”

“ป๊อปปี้!”

“ฟางเป็นอะไรหรือเปล่า เจ็บตรงไหนมั้ย”

ร่างสูงพุ่งเข้ามาในห้องน้ำโดยไม่สนใจใคร อ้อมแขนแกร่งประคองร่างเล็กขึ้นมาแนบอก ก่อนจะสำรวจไปรอบๆคนตัวเล็กอย่างเป็นห่วงเป็นใย จนอลิสถึงกับน้ำตาคลอขึ้นมาอีกครั้ง

“ป๊อป ไม่เอาหน่า”

เสียงหวานเอ่ยห้ามป๊อปปี้ที่ดูโมโหขึ้นมาเมื่อเห็นรอยช้ำที่แขนเธอพร้อมเหลือบมองใบหน้าเปื้อนน้ำตาของรุ่นน้องด้วยสายตาเย็นชา มือบางรีบรั้งแขนแกร่งเอาไว้พร้อมส่ายหน้า ส่งผลให้ป๊อปปี้ขมวดคิ้วด้วยความไม่ชอบใจ แต่ก็ยอมหันกลับมาหาเธอ

“ฟางไม่ได้เป็นอะไรมากซักหน่อย”

เอ่ยพร้อมฉีกยิ้มหวาน พร้อมๆกับแกว่งแขนข้างที่มีรอยช้ำให้ป๊อปปี้ดู เจ้าตัวทำหน้านิ่งก่อนจะก้มหน้าลงมาใกล้

“ป๊อปรักฟางมากนะ”

ขาดคำริมฝีปากเรียวก็ครอบครองเข้าที่ริมฝีปากบางของร่างเล็ก มือหนารั้งเอวบางมาแนบร่างก่อนจะบดจูบอย่างอ่อนโยนจนฟางต้องอ่อนโยนตาม มืออีกข้างประคองใบหน้าหวานไว้ อมยิ้มเมื่อสัมผัสได้ถึงอาการตอบรับแสนน่ารักของคนตัวเล็ก ปลายลิ้นร้อนรับสัมผัสในปากเล็กก่อนจะกวาดหาความหวานที่เค้าหลงใหลอย่างเร่งร้อนจนเจ้าตัวอ่อนระทวย มือบางเกาะไหล่หนาไว้เป็นที่ยึด รับสัมผัสจากป๊อปปี้อย่างเต็มใจ

“ใจร้าย!!! ฮึก”

เสียงแหลมจากคนที่เหมือนจะไม่มีบทบาทดังขึ้นพร้อมๆกับที่เจ้าของเสียงตรงเข้ามาผลักป๊อปปี้ออกจากตัวเธอ ก่อนสายตาเจ็บปวดของรุ่นน้องจะจ้องตรงมาที่ฟาง

“อลิส!”

เสียงเข้มเอ่ยพร้อมกับร่างสูงที่ก้าวเข้ามาบังร่างเล็กจากอลิสที่เดินเข้ามาใกล้ ก่อนจะดึงฟางเข้ากอดไว้อย่างปกป้อง อลิสมองป๊อปปี้ด้วยแววตาเจ็บปวด

“ทำไมล่ะคะพี่ป๊อป ทำไมพี่ไม่มองลิสบ้าง ทั้งๆที่ลิสก็รักพี่ป๊อปไม่ต่างจากพี่ฟาง”

“…”

“พี่ชอบผู้หญิงหวานๆ น่ารัก อลิสก็พยายามแต่งตัวให้หวานที่สุดเท่าที่ลิสจะทำได้ ไม่ชอบผู้หญิงเที่ยว ลิสก็พยายามจะไม่ไป”

“…”

“อลิสพยายามทุกอย่าง พยายามที่จะเป็นเหมือนคนที่พี่รัก” อลิสมองไปที่ฟาง

“แต่ทำไม... ทำไมพี่ไม่สนใจอลิสบ้าง ในใจพี่มีแค่ผู้หญิงคนนั้น! ผู้หญิงคนที่ทำให้พี่เจ็บปวด! ทำให้พี่เสียใจ”

“อลิส…”

ป๊อปปี้เอ่ยเบาๆ ในใจแอบรู้สึกผิดไม่น้อย ที่ทำให้เธอต้องเสียใจ เค้าเองก็พอจะเข้าใจความรู้สึกนั้นได้ หากแต่... เค้าไม่สามารถตอบรับความรู้สึกของเธอได้จริงๆ สำหรับเค้า อลิสเป็นเหมือนน้องสาวที่น่ารักมาโดยตลอด เค้าไม่เคยคิดเกินเลยกับเธอแม้แต่นิด หัวใจของเค้า.... มันมีเพียงแต่ฟางเท่านั้น

“ทำไมหรอคะพี่ป๊อป ผู้หญิงคนนี้ทำให้พี่เสียใจมาตั้งมากมาย ทำไมพี่ยังไม่ยอมเปลี่ยนใจ ไม่ยอมมองคนอื่นบ้าง”

“เพราะพี่ รัก เค้าไงอลิส”

ป๊อปปี้เอ่ยตอบพร้อมรอยยิ้มบางๆ

“สำหรับคนที่เรารัก ไม่ว่าเค้าจะทำให้เราเจ็บปวดแค่ไหน แต่เค้าก็ทำให้เรามีความสุข”

“…”

“ต่อให้ฟางจะไม่ได้รักพี่ ต่อให้ใครจะดีกว่าฟาง หรือจะเหมือนฟางขนาดไหน พี่ก็เปลี่ยนใจจากฟางไม่ได้”

“…”

“สำหรับคนที่เรารัก ไม่ว่าเค้าจะทำให้เราทรมานขนาดไหน เสียใจขนาดไหน แต่เราก็เลิกรักเค้าไม่ได้หรอกอลิส”

“…”

“พี่ขอโทษนะลิส พี่รักฟางมากจริงๆ”

“พี่รักเค้ามากไปแล้วนะ ลิสอิจฉานะรู้ป่าว”

อลิสฝืนยิ้มแซวๆออกมา

“ป๊อป...”

ฟางน้ำตาคลอด้วยความซาบซึ้ง ในใจนึกด่าตัวเองไม่รู้กี่พันครั้งที่เคยทำให้ผู้ชายคนนี้เสียใจเพราะเธอมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า หากแต่เค้าก็ไม่เคยโกรธ ไม่เคยว่า ไม่เคยเปลี่ยนใจไปจากเธอ ทั้งๆที่มีตัวเลือกมากมายที่รอให้เค้าเลือกแทนเธอ

“อลิสอิจฉาก็หาสักคนสิ”

“555 นั้นสิเนอะคะ”

อลิสยิ้มออกมาเมื่อเห็นสีหน้าล้อๆของร่างสูงที่เธอหลงชอบ ความรักของเค้าที่มีต่อฟางทำให้เธอยอมแพ้ได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องใช้อะไรตัดสินทั้งสิ้น นึกโกรธตัวเองที่เผลอขาดสติไปจนเกิดเรื่องไม่ดีไม่งามขึ้นมากมาย

“เอ่อ.... พี่ฟางคะ”

“ว่าไงคะอลิส”

เสียงหวานของรุ่นพี่คนสวยตอบพร้อมรอยยิ้มหวาน ทำเอาเธอรู้สึกผิดขึ้นมา เมื่อกี้เธอทำร้ายผู้หญิงคนนี้ได้ยังไงกันนะ ทั้งๆที่ฟางควรจะโกรธเธอ แต่ฟางกลับไม่มีท่าทีติดใจอะไรแม้แต่นิดเดียว ไหนจะกิริยาวาจาของเธอที่มีอะไรแอบแฝงอยู่ในคำพูดทุกคำในช่วงแรกๆแล้ว แต่ฟางก็ไม่แสดงท่าทีไม่ดีออกมาเลย

“อลิสขอโทษนะคะ สำหรับเรื่องเมื่อกี้”

“ไม่เป็นไรหรอกน่า พี่เข้าใจ”

“ขอบคุณมากนะคะพี่ฟาง ที่ไม่โกรธอลิส อลิสขอโทษจริงๆนะคะ”

“ก็นะ คนมันหล่อก็เลยมีสาวมาติด อืมมมมม ก็ไม่รู้สินะ~”

เสียงกวนที่แสดงถึงความหลงตัวเองขั้นสุดยอดของป๊อปปี้ดังขัดขึ้น ทำเอาสองสาวหันไปมองด้วยความหมันไส้

“เฮียไม่ต้องมาพูดเลยเหอะ หลงตัวเองชะมัด พี่ฟางไม่ต้องห่วงนะคะ ถ้าเกิดเฮียนะแอบไปกิ๊กกะสาวที่ไหน หรือมีสาวที่ไหนมาติดเฮีย อลิสจะรีบแจ้งพี่ฟางคนแรกเลย!”

“แหมมมม น้อยๆหน่อยเถอะเราน่ะ ฟางเค้าไว้ใจพี่น่า ป๊อปไม่มีใครหรอกเนอะที่รัก”

ป๊อปปี้โอบร่างเล็กเข้ามาแนบตัว สายตาคมมองสายตาหวานที่มองเค้าอย่างเอือมๆด้วยรอยยิ้ม

“ให้มันจริงเหอะย่ะ”

“จริงๆสิครับแหม่ จะมีใครได้ล่ะ ก็มีแต่ฟางคนเดียวเนี่ยยย ฟางๆๆๆๆๆ”

“โอ้ยยยย อย่ามาหวานให้ลิสอิจฉาได้มั้ยเนี่ยคะ พี่ชายยย”

“ก็ช่วยไม่ได้นะจ๊ะน้องสาว อยากมีมั่งก็หาเอาเองนะจ๊ะ”

ป๊อปปี้ตอบกลับไปกวนๆ ก่อนอลิสจะยิ้มออกมาอย่างซึ้งใจ

“ขอบคุณนะเฮียที่... ยังเห็นลิสเป็นน้องสาวเฮียอยู่”

“ครับผมมม”

ป๊อปปี้ยิ้มอบอุ่น ก่อนจะเดินไปรับกอดจากน้องสาวเบาๆ ก่อนอลิสจะหันไปกอดฟางบ้าง

“เฮ้ยๆๆ เยอะไปล้ะๆ คนนั้นของพี่”

ป๊อปปี้โวยวายพร้อมดึงฟางออกมากอดไว้เอง อลิสแอบแลบลิ้นใส่พี่ชายขี้หวงก่อนจะรีบเดินออกไป ทิ้งให้ป๊อปปี้ยืนกอดฟางอยู่ในนั้น