"Just break ห่างกันซักพัก"
เขียนโดย 
Sunshiney_PF
วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.04 น.
แก้ไขเมื่อ 24 กันยายน พ.ศ. 2557 21.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
38) “ขอได้มั้ยผู้ชายของเธอ That Boy”
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“โห่ววววววว ไอป๊อป ทำอะไรเห็นใจคนโสดหน่อยสิวะ”
บอมส่งเสียงครวญครางออกมาอย่างอิจฉาริษยาปนแซวนิดๆ เมื่อเห็นเพื่อนสนิทตนเองอยู่ๆก็โชว์หวานกับสาวให้พวกเค้าดูซะงั้น แหมมมม ทีเมื่อก่อนล่ะปิดเงียบ ทำกั๊กตลอด กว่าจะยอมหลุดให้เค้าเห็นล่ะเป็นปี
“แกก็หาซักคนสิวะ ยืมตัวไอเบลล์มาก่อนก็ได้”
เอ่ยพาดพิงถึงเพื่อนสาวสุดสนิทอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ทำเอาอีกฝ่ายสำลักน้ำทันที
“เงียบปากไปเลยไอหมี อย่าให้ชั้นหมันไส้เอาสารพัดรูปคู่แกกับน้องฟางมาแฉนะ!!!”
“พอๆๆๆ ยอมๆๆๆ”
ป๊อปปี้ยอมยกธงขาวให้กับเพื่อนสาวที่เอาจุดอ่อนของเค้ามาเล่นโต้งๆ ถ้าไม่ติดว่าทั้งฟางทั้งเค้ายังจะมีกระแสจากสังคมอยู่เรื่อยๆ มันก็คงจะไม่เดือดร้อนมากหรอก
“สมน้ำหน้า”
เพื่อนทั้งโต๊ะพากันทับถมป๊อปปี้อย่างสนุกสนาน แถมไม่วายแซวร่างเล็กบนตักป๊อปปี้ไปด้วยเป็นแพ็คคู่ ทำเอาฟางเขินม้วน ซุกหน้าลงกับแผงอกแกร่งหนีสายตาวิบวับของรุ่นพี่ทั้งหลายที่เห็นเธอเป็นจุดอ่อนของป๊อปปี้หรือเด็กน้อยน่าแกล้งแห่งโต๊ะยังไงไม่ทราบ ดึงมาหยอกล้อเล่นอย่างสนุกสนาน
“อ้าว พี่ฟางไปนั่งตรงนั้นทำไมอ่ะคะ โซฟาร้านลิสนั่งไม่พอหรอ”
รุ่นน้องเป้าหมายเดินถือถาดเครื่องดื่มมาเสริฟ์พร้อมทำสีหน้าตกใจปนไม่พอใจนิดๆ ฟางแอบยิ้มกับตัวเองก่อนจะหันหน้ามาหาทุกคนดังเดิม
“ไม่มีอะไรหรอกลิส พอดี พี่แค่ ... คิดถึงฟางเฉยๆ~”
ป๊อปปี้หยอดพร้อมมองตาหวานใส่ฟาง ทำเอาเพื่อนๆโห่แซวสนุกสนาน ฟางหน้าแดงก่อนจะซบลงที่ต้นคอแกร่งอย่างออดอ้อน
“บ้า! พูดอะไรก็ไม่รู้”
“ก็พูดเรื่องจริงอ่า”
ป๊อปปี้ออดอ้อนคนบนตักอย่างน่าหมันไส้ จนเพื่อนๆอดอมยิ้มไปกับความน่ารักฉบับโคตรฟินของคู่นี้ไม่ได้ ก่อนจะชวนกันกินข้าว ทำให้ป๊อปปี้ต้องปล่อยฟางลงจากอ้อมกอด แต่ก็ไม่วายอ้อนให้ร่างเล็กป้อนข้าวให้ บรรยากาศในโต๊ะเต็มไปด้วยความสนุกสนาน….
อลิสที่นั่งเก้าอี้ข้างๆป๊อปปี้ทำเป็นหัวเราะเฮฮากับคนอื่นๆ แล้วทำเนียนซบไหล่ป๊อปปี้
“โห่~~ ฟางอ่ะ เผาป๊อปซะหมด”
แต่ศีรษะเธอกลับหล่นจากไหล่ร่างสูงลงมาเมื่อป๊อปปี้เอนตัวไปซบฟางแทน ฟางเห็นทื่ท่าทางไม่พอใจที่ปิดไม่มิดของอลิสก็แอบยิ้มออกมา
‘ให้มันรู้ซะมั่ง ว่าใครน่ะตัวจริง’
“ป๊อป ฟางไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
เสียงหวานเอ่ยบอกร่างสูงที่โอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขนระหว่างชมวิวด้วยกันที่บริเวณที่เปิดโล่งของร้าน
“ให้ไปเป็นเพื่อนมั้ย”
“หมีบ้า ไม่ต้องเลย อยู่นี่แหละ”
ฟางทุบอกป๊อปปี้เบาๆ ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ ป๊อปปี้มองวิวสวยๆตรงหน้าอย่างเป็นสุข หวังว่าวันนี้เรื่องคงจะจบโดยดี เค้าไม่ต้องการให้อะไรมาทำให้ความรักของเค้าและฟางต้องสั่นคลอนอีกแล้ว
“อ้าว น้องอลิส”
ฟางฉีกยิ้มกว้างเมื่อกำลังจะออกจากห้องน้ำ อลิสก็เดินเข้ามาพอดี
“อลิส มีอะไรรึเปล่า”
ฟางเอ่ยหวั่นๆพร้อมก้าวถอยหลังอย่างระวังตัว เมื่อสายตาของรุ่นน้องที่มองมาและการกระทำที่กำลังเดินเข้าหาเธอ ทำให้เธอเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย
“พี่ฟาง คบกับพี่ป๊อปอยู่หรอคะ”
“อลิสถามทำไม”
ถอยหลังไปติดกำแพงห้องน้ำเมื่ออีกฝ่ายก้าวรุกมาเรื่อยๆ นิ้วเรียวจับไอโฟนเครื่องสวยเตรียมกดโทรหาป๊อปปี้ทันทีถ้าเกิดอะไรขึ้น
“อลิสก็แค่อยากรู้ ว่าไงล่ะคะ ตกลง พี่ฟางคบกับพี่ป๊อปอยู่รึเปล่า”
“...”
“ถ้าพี่ไม่ได้คบกับพี่ป๊อปอยู่...”
“...”
“ผู้ชายคนนั้น อลิสขอ!”
“!!!”
“…”
“พี่ให้ไม่ได้”
ฟางเอ่ยเสียงหนักแน่น ทั้งสองจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร จนสุดท้าย อลิสก็เหยียดยิ้มออกมา
“ถ้าพูดกันดีๆไม่ได้ อลิสก็คงต้องทำแบบนี้”
ร่างเล็กถูกผลักไปกระแทกกับกำแพงห้องน้ำอีกฝั่งโดยไม่ทันตั้งตัว ก่อนนัยต์ตาหวานจะเบิ่งกว้างเมื่ออีกฝ่ายก้าวเข้ามาหาเธอเรื่อยๆ ยังไม่ทันจะหายอึ้ง ร่างของเธอก็ถูกกระชากลงไปนั่งกองกับพื้นกระเบื้อง
“อลิส อลิสใจเย็นๆก่อนนะ เธอทำแบบนี้ ยังไงก็ไม่มีอะไรดีขึ้น”
“ทำไมพี่ป๊อปเค้าถึงรักเธอนะ ทั้งๆที่เธอก็ทำร้ายเค้าไว้มากมาย”
“…”
“ทั้งๆที่ฉันเอง ก็รักเค้าไม่ต่างจากที่เค้ารักเธอ!!!”
“อลิส เธอยังรักป๊อปได้อยู่นะ ไม่มีใครห้ามเธอซักหน่อย”
“แต่ฉันไม่มีโอกาสได้อยู่ในใจเค้าเลย พี่ป๊อปเค้าไม่เคยสนใจใครทั้งนั้น นอกจากเธอ”
“…”
“ฮึก... ลิสต้องทำยังไงหรอพี่ฟาง พี่ป๊อปถึงจะมองลิสบ้าง”
ฟางได้แต่หลบใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของรุ่นน้องด้วยการหันหน้าหนีพร้อมกับหลับตาลง นี่เธอทำอะไรผิดไปรึเปล่า เธอไม่ได้อยากให้ใครเสียใจ เพราะเธอ.....
ถ้าไม่มีเธอ บางที.... ป๊อปปี้อาจจะรักอลิส
อาจจะมองอลิสบ้าง....
แต่เธอล่ะ เธอก็รักป๊อปปี้ไม่ต่างจากอลิส
ให้เธอปล่อยเค้าไป ปล่อยป๊อปปี้ไป เธอทำได้งั้นหรอ
เธอจะปล่อยหัวใจตัวเองไปได้งั้นหรอ???
“อลิสขอได้มั้ย ขอผู้ชายคนนั้น ขอพี่ป๊อปได้มั้ยคะ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ไม่ได้อัพมา 22 วันเต็มๆ ขอโทษจริงๆนะคะ พอดีเรายุ่งๆ เรื่องนี้ใกล้จะจบแล้วค่ะ อีกแค่สองตอน อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหนนะ ขอขอบคุณทุกคนจริงๆ ที่เข้ามาอ่าน เข้ามาเม้น โหวต คอยติดตาม ให้กำลังใจกันมาตลอด ทุกคอมเมนต์ทุกยอดวิวที่เพิ่มขึ้น มันทำให้ซันมีกำลังใจ ที่จะแต่งฟิคชั่นดีๆ?!?!? ออกมา ขอบคุณจริงๆค่ะ
#ขอบคุณแฟนฟิคทุกคน ขอบคุณสำหรับมิตรภาพดีๆที่ได้จากฟิคชั่นเรื่องนี้ ทำให้เราได้รู้จักกับแฟนคลับด้วยกันอีกมากมาย ทั้งๆที่เรายังไม่เคยเจอกัน แต่ทุกสิ่งที่เราได้รับมา มันเป็นสิ่งที่เราซาบซึ้งมาก ขอบคุณจริงๆค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
