[Fic Beast] How much? “ค่าตัวนาย..เท่าไหร่กัน?”

by nooonaa

 

How much? 25 : ยิ่งกว่าปีศาจ

 

 

 

+DuSeop+

 

 

ตกลงสนใจกันรึป่าว

 

"ดูจุน...เราคบกันแบบเป็นแฟนไม่ได้หรอ แบบที่นายมีโอกาสจะรักฉัน"

 

เพราะฉันรักนายจริงๆ

 

ผมพยายามส่งสายตาที่แสดงความรู้สึกจริงจังให้อีกฝ่ายรับรู้ แต่ดวงตาเรียวเจ้าเล่ห์นั้นกลับมองผมอย่างพิจารณา เหมือนเขาจะไม่เชื่อใจในสิ่งที่ผมพูด...ว่าผมรักเขา

 

ผมคงต้องชัดเจนกว่านี้

 

"ดูจุน ฉันคิดถึงนาย..." ผมเอื้อมมือไปกุมมือหนาก่อนจะบีบให้อีกคนรับรู้ มันเองก็ก้มลงมองแล้วเงยหน้าขึ้นมามองผมใหม่

 

"........"

 

ทำไมยังนิ่งอยู่อีก

 

"ฉันอยากจูบนาย ฉันอยากกอดนาย แบบที่นายต้องการฉันจริงๆ ไม่ใช่เพราะเกลียดกัน...ได้โปรด ช่วยรักฉันหน่อย"

 

ขอร้องล่ะ นี่คือสิ่งเดียวที่ฉันต้องการจากนาย แล้วชาตินี้...จะเจียมตัวไม่ขอเรียกร้องอะไรอีก

 

"......."

 

"ดูจุน..." ทำไมถึงเอาแต่เงียบ

 

แต่แล้วร่างหนาก็ลุกขึ้นยืนกระทันหันก่อนจะหายเข้าไปในห้อง ผมเองก็หน้าเสีย เขาไม่พูดหรือแม้แต่จะหันมามองผมเลยสักนิด แค่นั่นใจผมก็หายวูบ มันเข้าใจทุกอย่างแล้ว

 

คงไม่มีทางที่จะรักกันสินะ

 

"ดูจุน...แต่ฉันรักนายนะ" ผมพึมพำอยู่คนเดียวก่อนจะนั่งเหม่อลอย สมองตอนนี้เหมือนถูกปิดสวิตจนคิดอะไรไม่ออก มันมืดและไร้ทางออก มันคงต้องหลงทางอยู่อย่างนี้ไปอีกนาน ถ้าเขาไม่เข้ามาช่วย แล้วหัวใจดวงนี้ก็คงจะดับมืดไปด้วย

 

"โยซอบ...อาบน้ำด้วยกันไหม" อยู่ๆเสียงนุ่มก็ถามท่ามกลางความเงียบ มันเลยยิ่งทำให้ได้ยินชัด แค่นั้นหัวใจผมก็เริ่มพ่องโต นี่เขากำลังให้โอกาสผมใช่ไหม

 

แล้วถ้าผมตอบรับคำชวน..มันจะดูไร้ค่าอีกไหม แต่ตอนนี้มันก็ไม่เห็นจะมีค่าอะไรเลยนี่ ตอบรับไปก็คงมีค่าเท่ากัน

 

"อาบด้วยได้หรอ..." ผมถามกลับเสียงสั่นก่อนจะก้มหน้าลงชิดอก แต่ผมก็รอฟังคำอนุญาตของอีกคนอย่างใจจดใจจ่อ อยากจะหยุดเวลานี้ไว้จริงๆ เพราะแค่นี้ผมก็มีความสุขแล้ว

 

"เข้ามาสิ"

 

เอื้อก!

 

ไม่จริง!

 

แล้วร่างหนาก็หายไป ผมมองตามเข้าไปในห้องก็เห็นประตูห้องน้ำถูกเปิดออกพร้อมกับไฟสีส้มสลัวสวย แค่นั้นใจผมก็เริ่มเต้นก่อนจะก้าวเท้าเข้าไป

 

ตึกตักๆ

 

จะไม่ไหวแล้วนะ

 

แต่เพียงแค่ผมเก้าเท้าพ้นประตูห้องน้ำ ก็เจอดูจุนกำลังทอดกายในอ่างน้ำขนาดใหญ่ ร่างเปลือยเปล่าที่นอนอยู่นั้นช่างดูสมบูรณ์แบบจนใจสั่น แล้วยิ่งเม็ดน้ำเล็กที่เกาะตรงแผงอกยิ่งทำให้ขาผมสั่น

 

น่าสัมผัส

 

"มาสิ" ถึงคำพูดจะดูเหมือนสั่ง แต่สีหน้ากลับเชิญชวนผมจนอยากจะถลาเข้าหา แล้วแค่ผมมองใบหน้าหล่อเข้มนั้นลำคอก็แหบพร้า นี่ผมท่าจะบ้าไปแล้ว

 

"ถอดสิ...แล้วมานั่งนี่" สายตากดต่ำลงมาที่ตักของตัวเอง เป็นสัญลักษณ์ว่าผมต้องไปที่ไหน ผมเลยตั้งสติให้อยู่กับตัวก่อนจะตัดสินใจ

 

เอาวะ งานนี้ต้องลอง

 

ผมเลยค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิตสีขมพูอ่อนออกแล้วตามด้วยกางเกงยีนจนเหลือแค่กางเกงในสีขาว สายตาคมเองก็เอาแต่จ้องเรือนร่างของผมตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วมาหยุดที่แผ่นอก ผมเลยรีบยกมือขึ้นมาปิดแล้วบอกเสียงสั่น

 

"อย่ามองแบบนั้นสิ"

 

"ถอดกางเกงในด้วยสิ" ถึงตาเรียวจะเบนหนีตามที่ผมขอแต่เสียงที่สั่นตามก็ดูเหมือนจะแสดงอาการออกมาชัดยิ่งกว่า มันเลยยิ่งทำให้ผมมั่นใจ ว่าตอนนี้้เขาต้องการผม

 

ผมเลยค่อยถอดชิ้นส่วนสุดท้ายออกก่อนจะเดินเข้าไปหาอีกคน ผมลองยื่นมืออกไปหาเพื่อดูปฏิกิริยาตอบรับ ผมจะได้รู้ว่าผมสมควรจะทำต่อหรือไม่ แต่แล้วมือใหญ่ก็เอื้อมมารับเหมือนตอบรับคำเชิญ แค่นั้นผมก็เริ่มเบาใจก่อนจะก้าวเข้าไปในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ ผมค่อยๆล้มตัวลงนั่งก่อนมือหนาจะดึงผมเข้าไปใกล้จนคร่อมตักแกร่ง และยิ่งตอนนี้หน้าเราสองคนยังชิดกันเพียงแค่เส้นผมคั่นก็ยิ่งทำให้ผมทำอะไรไม่ถูก

 

ผมจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว

 

แต่แล้วอ้อมแขนแกร่งก็กระชับตัวผมให้เข้าใกล้ไปอีกจนปากเราสองคนแตะกัน แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับตอนนี้ เพราะมีอย่างอื่นที่แตะกันด้วย

 

"อะ!" ผมเผลอร้องเสียงหลงอย่างตกใจก่อนจะหมุดหน้าหนีอีดคนด้วยความอาย แต่ดูอีกคนจะชอบใจจึงยิ่งดันให้แกนเราสองคนสัมผัสกันอีก

 

"ดูจุน..." อย่าทำแบบนี้สิ แค่นี้ก็แทบละลายแล้ว

 

ผมพยายามดันเอวหนาให้หยุดเคลื่อนไหวก่อนที่ผมจะเริ่มคุมน้องชายตัวเองไม่ได้ แต่ดูท่าของอีกคนคงจะช้าไป เพราะมันเริ่มแข็งแล้วทิ่มหน้าขาผมแล้ว

 

ตึกตักๆ

 

เขาเกิดอารมณ์เพราะผมหรอ

 

"อยากให้ฉันตอบตกลงข้อเสนอนั้นไหม" หลังจากที่เงียบมานานเสียงนุ่มก็ถามถามขึ้นมา ผมเองก็ตกใจที่เขาถามแบบนั้น เพราะดูเหมือนผมจะมีโอกาสที่จะได้เขามา

 

"อยากสิ" ผมรีบพยักหน้าแล้วโผเข้ากอดลำคอสวยตรงหน้าอย่างดีใจ ก่อนที่มือหนาจะค่อยๆเลื้อยตามเรือนร่างของผมจนต้องเกร็งตัวเอง

 

"ถ้าอย่างนั้นนายก็ต้องทำตามที่ฉันบอก"

 

ทำตามหรอ

 

"ได้สิ...บอกมาเลย"

 

ทุกอย่าง...ทุกอย่างที่นายต้องการ ฉันพร้อมที่จะทำ....เพื่อนาย

 

ดูจุน

 

"ไปรอฉันที่เตียงไป"

 

เอื้อก

 

"อะไรนะ"

 

"ไปนอนรอฉันที่เตียง" เพียงแค่นั้นผมก็เริ่มใจเสีย ทำไมต้องให้ทำแบบนั้นด้วย แต่ผมก็ยอมทำตาม ผมลุกขึ้นยืนแล้วออกมาจากอ่าง ก่อนจะเดินเปลือยเปล่าไปที่เตียงนอนแล้วล้มตัวลงนอนบนนั้น ไม่นานร่างหนาก็เดินออกมาจากห้องน้ำก่อนจะคลานขึ้นมาบนเตียงด้วยร่างที่เปลือยเปล่าเช่นกัน ผมเลยรีบเบนหนาหนีด้วยความอาย แต่มันกลับเปิดโอกาสให้อีกคนได้เข้ามาเชยชมตรงซอกคอหอม

 

จมูกโด่งไล้หอมตั้งแต่แก้มจนมาหยุดที่ติ่งหูก่อนจะเปลี่ยนเป็นลิ้นอุ่นเลียจนฉ่ำ แค่นั้นผมก็เกร็งตัวนิ่งไม่กล้าแม้แต่จะขยับ ก่อนมือหยาบจะค่อยๆบีบเค้นตรงบั้นท้ายจนผมต้องหุบขาตัวเองแน่นอย่างตกใจ

 

"ดูจุน..."

 

"อย่าเกร็งสิ...ผ่อนคลายหน่อย" เพียงแค่นั้นร่างทั้งร่างก็แทบละลาย เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายชักนำผมสู่ห้วงเวลาที่รอคอย

 

"ดูจุน...อะ ไม่ไหวนะ" ผมเริ่มสั่นระรอกเมื่อมือหนาหายเข้าไปทางด้านหลังก่อนนิ้วกลางยาวจะพยายามสอดเข้ามาทางด้านหลัง ผมกัดริมฝีปากแน่นพร้อมกับจิกปลายเท้าเกร็งจนอีกคนต้องยอมถอนออก

 

"อย่าเกร็งสิ มันเข้าไม่ได้" ถึงจะบอกแบบนั้นก็เถอะ แต่ผมไม่ไหวหรอก มันดูจะแคบเกินไปที่นิ้วใหญ่จะแทรกเข้ามา แต่ถึงผมจะต้านเท่าไหร่มันก็คงไม่เป็นผล เพราะอีกคนเอาหมอนอีกใบมารองบั้นท้ายผมให้ยกขึ้นสูงก่อนจะแหวกขาเรียวทั้งสองออก ใจผมเริ่มเป็นเป็นจังหวะเมื่อเอวสวยเข้ามาอยู่ระหว่างขา

 

"อย่าเกร็งนะ" เสียงนุ่มบอกอย่างอ่อนโยนก่อนจะสอดเข้ามาที่เดียวสองนิ้ว ผมสะดุ้งเฮือกอย่างตกใจก่อนจะคว้าลำคอแกร่งขึ้นกอด ริมฝีปากสีซีดเองก็คอยจูบซับเพื่อใหญ่ผ่อนคลายก่อนจะค่อยๆขยับ

 

"มันแน่นโยซอบ ผ่อนแรงหน่อย"

 

"มันเจ็บ ดูจุน...ไม่ไหว"

 

"ครั้งแรกก็อย่างนี้แหละ นายต้องผ่อนให้ฉัน"

 

ครั้งแรก?

 

หมายความว่าไง

 

ผมกำลังจะอ้าปากถามในสิ่งที่อีกคนพูด แต่กลับต้องผวาเมื่อนิ้วถูกถอนออกแล้วแทนที่ด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่า

 

"ดุจุน! มันเจ็บ!" ผมดันหน้าท้องแกร่งให้ถอยออกแต่มันกลับตรึงผมจมเตียงก่อนจะดันแท่งใหญ่พรวดเข้ามาไม่ยั้ง

 

จึก!

 

เจ็บ!

 

"อ๊ะ! ดูจุน!!! " มันรู้สึกได้ถึงการซีกขาดเพราะไม่ได้เบิกทางไว้ก่อน แต่ถึงอย่างนั้นมันก็เสียวปนจนต้องจิกปลายเท้าแน่น ก่อนที่อีกคนจะเชิดหน้าพร้อมกับครางซี๊ดในลำคอ

 

"อ่าาาา อืม...โยซอบ"

 

"ฮึกๆ ดูจุน....มันเจ็บ พอแล้ว เอาออกเถอะ"

 

"ไม่เจ็บหรอก...ไม่เจ็บ หายใจเข้าลึกๆนะ" มือหนาลูบหัวผมเหมือนจะคอยปลอบประโลมให้หาย แล้วมันก็ได้ผล เพียงแค่สีหน้าสุขสมของอีกคนพร้อมกับเสียงครางนุ่มนั่นอีกยิ่งทำให้ผมถ่างขาออกกว้างก่อนอีกคนจะค่อยๆเตลื่อนตัวออกแล้วสวนกลับเข้าไปใหม่

 

"พั่บๆๆ ซี๊ดดด อาาา..."

 

ยิ่งผมจิกต้นแขนแรงด้วยความเสียวเท่าไหร่ อีกคนก็สวนกลับมาไม่ยั้ง จนตอนนี้หัวผมสั่นคลอนไปหมด มันทั้งแน่นทั้งเจ็บ แต่กลับเสียวจนอยากให้อีกคนดระแทกลงมาที่เดิมซ้ำๆ ไม่อยากให้เขาหยุด แล้วถอนออกจากตัวผม

 

เพราะตอนนี้ผมมีความสุข...ที่เขาชอบผม ถึงจะเป็นเพียงร่างกายก็เถอะ

 

"ดูจุน ตรงนั้น...อะ ระ แรงๆ" ผมบอกเมื่อใกล้จะถึงจุดวูงสุด ร่างหนาเลยเร่งตามคำสั่ง ก่อนร่างผมจะเกร็งแล้วกระตุกสองสามทีปล่อยน้ำรักเลอะไปหมด แต่ดูเหมือนอีกคนจะยังไม่ถึง เพราะเขากัดกรามตัวเองแน่นก่อนจะรั้งเอวผมใหม่

 

"ขออีกรอบ..."

 

"แฮ่กๆ ดะ ดูจุน...อ๊ะ!" มันไม่รอให้อนุญาตแต่ถอนออกแล้วดันกลับไปใหม่ ผมเองก็ทำได้แค่ครางจนเสียงแหบ โดยดูท่าอีกคนจะไม่มีทางพอ

 

แต่ผมจะรับไม่ไหวแล้วนะ...ดูจุน พอเถอะ

 

อะ!

 

พอเช้าขึ้นมาผมก็ไม่พบเขาอีกแล้ว

 

ทำไมกัน...ทำเสร็จจนสมใจอยากแล้วก็ทิ้งกันเหมือนทุกครั้งใช่ไหม แต่ครั้งนี้ผมกลับรู้สึกแปลกๆ เหมือนกับทันเป็นครั้งแรกที่ผมกับเขาได้สัมผัสกันอย่างลึกซึ้ง แล้วผมก็รู้สึกถึงความอ่อนโยนของเขามากขึ้นด้วย

 

แต่โอกาสที่จะรักกัน...มันกลับไม่มี

 

ผมลุกขึ้นมาอาบน้ำอาบท่าแล้วแต่งตัวใหม่ก่อนจะเดินออกมานอกห้อง กะจะหาอะไรรองท้องสักหน่อย แต่พอเดินเข้าไปในครัวกลับเห็นอาหารมากมายวางอยู่บนโต๊ะ ผมมองแล้วแทบน้ำตาไหล เพราะเขาไม่เคยทำแบบนี้ให้ผมเลยสักครั้งตั้งแต่เราได้อยู่ด้วยกันครั้งแรก

 

นี่มันอะไรกัน

 

ถึงจะสับสนแต่ก็เอาแต่มองภาพตรงหน้านิ่ง พยายามเก็บภาพตรงหน้าให้มากที่สุด ให้ทันอยู่ในความทรงจำว่าครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นห่วงผม เพียงแค่นั้นผมก็ยิ้ม

 

"ตื่นแล้วหรอ" แต่แล้วเสียงทุ้มก็ดังมาจากข้างหลัง ผมเงก็ตกใจก่อนจะหันไปหา ร่างสูงที่ยืนกอดอดมองผมอยู่ก่อนก็ควักมือเรียกให้เข้าไปใกล้

 

"กลับมาแล้วหรอ" นึกว่าจะทิ้งกันอีก

 

"อืม..." แล้วนิ้วเรียวก็เกี่ยวผมที่บังหน้าผมออกให้ก่อนจะเชยคางผมขึ้น ริมฝีปากอุ่นกดทับลงมาที่หน้าผากแล้วมาหยุดที่แก้ม ผมเองก็เริ่มรู้สึกเขินก่อนจมูกโด่งจะกดลงมา

 

นี่จะมาไม้ไหนกับผม ผมสับสนไปหมดแล้วนะ

 

"ดูจุน..."

 

"เราไปดูหนังกันเถอะ" ผมยังไม่ทันพูดจบอีกคนก็จูงมือผมไปที่ห้องนั่งเล่น ก่อนร่างหนาในชุดทำงานเสื้อสูทสีดำจะวุ่นอยู่กับการหาแผ่นหนังโดยที่ผมเอาแต่นั่งมอง

 

อย่างกับความฝันแหนะ

 

ไม่นานร่างหนาก็เดินกลับมานั่งข้างๆผมก่อนจะถอดเสื้อสูทและปลดกระดุมตัวเองลงสองสามเม็ดจนเห็นแผ่นอกกว้าง ผมเห็นแล้วก็ต้องหน้าแดงก่ำก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกทาง

 

เซ็กซี่จัง

 

"เป็นอะไรรึป่าว"

 

"ปะ ป่าว" ใครจะกล้าบอกล่ะ เดี๋ยวจะหาว่าผมหื่นอีก

 

"มานั่งนี่สิ" เขาเองก็ไม่คิดจะถามซ้ำแต่กลับเรียกผมให้เข้าไปนั่งใกล้ ผมเองก็ช่างใจเล็กน้อยว่าจะทำตามหรือนั่งอยู่เฉยๆ เพราะเขาแปลกจากเดิมจริงๆ ผมกลัวว่าทำอะไรไปแล้วเขาจะมองผมผิดอีก

 

"ไม่เกลียดกันแล้วหรอ" ผมกลั้นใจถามออกไปตรงๆเพื่อความชัดเจน ใบหน้าหล่อเลยนิ่งแล้วหันกลับไปมองทีวี

 

เข้าใจแล้วล่ะ

 

"ขอโทษที่ถาม"

 

ยังไงผมก็คงไม่สามารถละลายกำแพงน้ำแข็งนี้ได้แน่ ถ้าเขายังปิดปากเงียบแบบนี้

 

แล้วผมต้องรออีกนานเมื่อไหร่

 

"เราไปทะเลกันเถอะ"

 

หะ!อะไรนะ

 

อยู่ๆก็มาชวนกันดื้อๆ ผมยังไม่ทันตั้งตัวเลยสักนิด แต่ดูอีกคนจะไม่สนใจผมเลยสัก เขาเดินหายเข้าไปในห้องแล้วกลับออกมาพร้อมเสื้อผ้าชุดใหม่ที่ดูสบายตา ก่อนมือหนาจะยื่นมาทางผม

 

"ปะ..."

 

เรื่องจริงหรอ

 

ผมไม่รอช้ารีบคว้ามือใหญ่นั้นไว้แน่นก่อนอีกคนจะเปลี่ยนเป็นกอดเอวผมแล้วพาเดินออกจากห้องไป

 

ดีใจจัง

 

แต่ยังก้าวไม่พ้นประตูห้องก็เจอชายชุดดำสองคนยืนเหมือนรอพวกเราอยู่ ผมเห็นก็รีบหลบหลังอีกคนเพราะความกลัวก่อนที่ดูจุนจะเอ่ยถาม

 

"มีอะไรรึป่าว"

 

"ท่านประธานเรียกพบคุณดูจุนครับ" ทำไมต้องมาตอนนี้ด้วยเนี่ย คนเขาจะไปเที่ยวกันนะ

 

มารผจญจริง ปล่อยให้ผมได้สวีทกับเขาหน่อยไม่ได้รึไง

 

"มีธุระอะไรรึป่าว"

 

"ไม่ทราบครับ แต่ท่านประธานบอกว่าให้พาคุณยังโยซอบไปด้วย ท่านต้องการพบครับ"

 

ผมหรอ? ทำไมต้องให้ผมไป เจ้าพ่อเงินกู้มหาโหดแบบนั้นทำไมต้องการพบผมด้วย

 

"ทำไมต้องพาโยซอบไปด้วย" แล้วเสียงทุ้มก็ขุ่นทันที ดูใบหน้าหล่อเข้มจะหงิกขึ้นมาถนัด ชายคนนั้นเองก็คงรู้สึกเหมือนกันว่าอีกคนโกรธ

 

"ท่านบอกว่า...คุณรู้ดี"

 

แล้วมันก็อึ้งไปสักพักก่อนจะหันมามองผม

 

"โยซอบ...ถ้าเกิดอะไรขึ้น ห้ามห่างจากฉันเข้าใจไหม"

 

อะไรกัน ทำไมดูเครียดขึ้นมาแบบนี้

 

"มีอะไรหรอ"

 

"รู้ไว้แค่นั้นพอ"

 

"ทำไมพูดเหมือนคุณยงเหมือนปีศาจขนาดนั้น" เขาจะโหดร้ายขนาดนั้นเลยหรอ ถึงดูกลัวกันขนาดนั้น

 

"ท่านประธานยงน่ะ...ยิ่งกว่าปีศาจซะอีก"

 

!!!

 

 

 

<><><><><><><><><><><><><><><><><> 

131020