Tears of love น้ำตาในรอยยิ้ม

งานแต่งของฟางและโทโมะถูกจัดขึ้น..
 
ป๊อบปี้เองก็เช่นกันเขาคิดว่าฟางคงเกลียดเขาไปแล้วจึงเลือกแต่งงานกับพิม..
 
บัดนี้ทั้งสองคู่กำลังอยู่บนเวทีต่างคนต่างหน้าเศร้า.... ต่างสถานที่ แต่หัวใจยังคงดวงเดียวกัน..
 
เหมือนอะไรดลใจทำให้ทั้งสองคนมาแต่งงานวันเดียวกัน...
 
ฉันรู้ใจตัวเองดีว่า ฉันรักใคร ฟางคิดแล้วเม้มปากเพื่อกลั้นน้ำตา
 
เธอคงเกลียดฉันไปแล้ว ป๊อบปี้คิด
 
"เฮ้ย ได้ยินว่าใกล้ๆแถวนี้ก็มีงานแต่งนี่หว่า ชื่ออะไรนะ ฟาๆฟางๆ กับโทโมะอะไรเนี่ยแหละ"
 
เขื่อนเพื่อนของป๊อบปี้เดินเข้าตบบ่าอย่างอารมดีแต่หาไม่ว่าชายหนุ่มกลับรู้สึกเศร้าเข้าไปใหญ่
 
"ฟางๆฉันได้ยินมาว่าไอผู้ชายที่เธอเกลียดอ่ะ มันแต่งงานกับพิมพ์ด้วย"แก้วที่วิ่งกระดี๊กระด๊าเข้ามาหาเพื่อนสาว
 
ฟางยังคงหน้าเศร้าก้มหน้าเหมือนไม่อยากคุยกับใครทั้งสิ้น
 
"นี่แกไม่ดีใจหรอ?"แก้วถามอย่างงงๆ
 
"ด..ดีใจสิ"ฟางพูดสั่นๆ ทั้งที่ในใจแสนจะเจ็บปวดร้าว
 
ทำไมฉันจะต้องมาทนกับความขมขื่นแบบนี้ด้วยนะ ฟางคิด...
 
การแต่งงาน.. มันหมายถึงต้องอยู่กับคนที่เรารักตลอดชีวิตไม่ใช่หรอ...
 
ฉันจะทนอยู่กับพิมพ์ไปตลอดชีวิตจริงๆหรอ? ป๊อบปี้คิด
 
ป๊อบปี้กำลังรู้สึกก่ำกึ่งความรู้สึก.. อยู่ดีๆเสียงความวุ่นวายในงานก็เงียบลง ทุกคนต่างจ้องไปบนจอโปรเจกเตอร์
ภาพที่พิมกำลังมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นอยู่..
 
ป๊อบปี้เมื่อได้เห็นภาพนี้ทำให้เขามั่นใจมากขึ้น
 
ฟางเธอรู้สึกกดดันไม่ไหวแล้ว ฉันไม่รักโทโมะ แต่ฉันรักป๊อบปี้..
 
ป๊อบปี้วิ่งออกมาจากในงานฝ่าผู้คนออกมาด้านนอก
 
ฟางเองก็เช่นกันเธอวิ่งออกมาฝ่าฝูงคนมากมาย
 
ป๊อบปี้และฟางหันหน้ามาเจอกันอย่างบังเอิญทั้งสองวิ่งเข้าโผกอดกันด้วยความคิดถึง..
 
ความรัก.. ความห่วงใย
 
น้ำตาฟางไหลออกมาจากดวงตา โดยมีป๊อบปี้ใช้มือหนาอุ่นลูบหัวเธอเบาๆ
 
"ฉันคิดถึงเธอจังเลย"ป๊อบปี้พูดแล้วกอดฟางแน่นขึ้น
 
"ฉ..ฉันก็คิดถึงเธอ... คิดถึงมาก ฮึก..ด้วย..ฮืออ"ฟางสอื้นออกมา
 
ป๊อบปี้ผลักฟางออกเล็กน้อย แล้วยิ้มให้
 
ฟางก็เช่นกัน เธอยิ้มตอบป๊อบปี้ด้วยความรักที่ไม่เคยให้ใครมาก่อน
 
ภายใต้ความสุขของสองคนนั้น พิมมองด้วยความอิจฉาริษยาเธอร้องกรี๊ดทำลายข้าวของกระจัดกระจาย
 
"นังบ้า ฉันจะฆ่าแกนังบ้า!!"ป๊อบปี้ตกใจรีบเอาตัวมาขวางฟางไว้
 
พิมโดนเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลจับไปเธอกลายเป็นบ้า
 
ส่วนโทโมะ แม้ฟางไม่ได้รักเขาก็ไม่เป็นไร เขาเจ็บคนเดียวก็พอ...
 
งานแต่งงานในวันนี้กลับกลายเป็นงานแต่งงานของฟางและป๊อบปี้แทน..
 
ขณะที่ฟางกำลังจะโยนช่อดอกไม้นั้น เสียงฮือฮาเริ่มมากขึ้น
 
ปรากฏว่าแก้วและโทโมะดันจับได้ช่อดอกไม้ดอกเดียวกัน
 
ทั้งสองดูอึ้งๆแล้วมองหน้ากันเลิ่กลั่กๆ
 
"อ..เอาไปเหอะฉันให้เธอ"โทโมะยื่นให้แก้วแล้วก้มหน้า
 
"ขอบใจ.."แก้วพูดเขินๆก่อนรับช่อดอกไม้นั้นมา
 
"แหมใครถือก็เหมือนกันล่ะน่า"ฟางบอกเพื่อนสาวแล้วยิ้มๆ
 
นี่สินะ ใครบางคนที่เธอเกลียดอาจกลายมาเป็นคนที่เธอรักอย่างคาดไม่ถึง
ขอบคุณสำหรับทุกสิ่ง ที่ทำให้ฉันได้เจอกับป๊อบปี้..
 
ฉันจะรักนายตลอดไป.. ป๊อบปี้
 
                                     ฟาง
 
 
 
จบบริบูรณ์