Tears of love น้ำตาในรอยยิ้ม

ป๊อบเข้ามาถึงบ้านฟางพอดีแต่เขาก็ได้ยินเสียงฟางที่กำลังพูดกับพ่อ

"ฟางจะแต่งงานกับโทโมะค่ะ"

เหมือนมีมีดมากรีดกลางหัวใจเขา ฟางจะทำแบบนีีจริงหรอ

นั่นสินะ เขาก็แค่คนๆนึงที่ทำร้ายจิตใจฟางไปแล้ว ใครจะมาทนอยู่กับเขาได้หล่ะ..

มารู้สึกผิดในวันนี้ มันก็คงสายไปแล้ว...

เขาเดินก้าวออกมาจากบ้านช้าๆ

เขาก็คงเป็นเพียงคนใจร้ายในสายตาฟางไปแล้วสินะ...

ป๊อบปี้โบกรถคันเดิมกลับบ้านไป..

เขาเดินเข้ามาในบ้าน เห็นพิมและน้าของเขากำลังนั่งอยู่ที่โซฟาอยู่

"ป๊อบปี้ เดี๋ยวเธอจะต้องแต่งงานกับหนูพิมนะ"น้าพูดกับป๊อบโดยที่พิมเดินเข้ามาเกาะแขนป๊อบปี้ไว้

 "ผมไม่แต่งอะไรกับใครทั้งนั้น"ป๊อบปี้พูดแล้วสบัดแขนออกจากพิม

"น้ารู้หมดแล้วนะ เรื่องนังนั่นนะ เธอจะไปทนอยู่กับคนถ่อยๆแบบนั้นทำไม"

"น้าอย่ามาเรียกฟางว่า ถ่อย!"ป๊อบปี้พูดเสียงดัง วิ่งขึ้นห้องไปอย่างหัวเสีย

"คุณป้าคะ พิมไม่ยอมนะคะ"พิมเข้ามาอ้อนน้าของป๊อบปี้

"น้าไม่ยอมหรอก ยังไงซะตาป๊อบก็ต้องรับผิดชอบที่ทำหนูพิมท้อง"

"ใช่ค่ะๆ"พิมพูดอย่างเริงร่า

"ฉันไม่อยากให้แม่ป๊อบที่เขาตายไปรู็ว่า เขาจะต้องไปแต่งงานกับคนที่ชอบยั่วผู้ชายแบบนั้น"

"ใช่ค่ะๆ"พิมทำตาออดอ้อน แต่แฝงไว้ด้วยสายตาเจ้าเลห์ภายในนั้น