Tears of love น้ำตาในรอยยิ้ม

งานแต่งของฟางและโทโมะถูกจัดขึ้น..

ป๊อบปี้เองก็เช่นกันเขาคิดว่าฟางคงเกลียดเขาไปแล้วจึงเลือกแต่งงานกับพิม..

บัดนี้ทั้งสองคู่กำลังอยู่บนเวทีต่างคนต่างหน้าเศร้า.... ต่างสถานที่ แต่หัวใจยังคงดวงเดียวกัน..

เหมือนอะไรดลใจทำให้ทั้งสองคนมาแต่งงานวันเดียวกัน...

ฉันรู้ใจตัวเองดีว่า ฉันรักใคร ฟางคิดแล้วเม้มปากเพื่อกลั้นน้ำตา

เธอคงเกลียดฉันไปแล้ว ป๊อบปี้คิด

"เฮ้ย ได้ยินว่าใกล้ๆแถวนี้ก็มีงานแต่งนี่หว่า ชื่ออะไรนะ ฟาๆฟางๆ กับโทโมะอะไรเนี่ยแหละ"

เขื่อนเพื่อนของป๊อบปี้เดินเข้าตบบ่าอย่างอารมดีแต่หาไม่ว่าชายหนุ่มกลับรู้สึกเศร้าเข้าไปใหญ่

"ฟางๆฉันได้ยินมาว่าไอผู้ชายที่เธอเกลียดอ่ะ มันแต่งงานกับพิมพ์ด้วย"แก้วที่วิ่งกระดี๊กระด๊าเข้ามาหาเพื่อนสาว

ฟางยังคงหน้าเศร้าก้มหน้าเหมือนไม่อยากคุยกับใครทั้งสิ้น

"นี่แกไม่ดีใจหรอ?"แก้วถามอย่างงงๆ

"ด..ดีใจสิ"ฟางพูดสั่นๆ ทั้งที่ในใจแสนจะเจ็บปวดร้าว

ทำไมฉันจะต้องมาทนกับความขมขื่นแบบนี้ด้วยนะ ฟางคิด...

การแต่งงาน.. มันหมายถึงต้องอยู่กับคนที่เรารักตลอดชีวิตไม่ใช่หรอ...

ฉันจะทนอยู่กับพิมพ์ไปตลอดชีวิตจริงๆหรอ? ป๊อบปี้คิด

ป๊อบปี้กำลังรู้สึกก่ำกึ่งความรู้สึก.. อยู่ดีๆเสียงความวุ่นวายในงานก็เงียบลง ทุกคนต่างจ้องไปบนจอโปรเจกเตอร์

ภาพที่พิมกำลังมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นอยู่..

ป๊อบปี้เมื่อได้เห็นภาพนี้ทำให้เขามั่นใจมากขึ้น

ฟางเธอรู้สึกกดดันไม่ไหวแล้ว ฉันไม่รักโทโมะ แต่ฉันรักป๊อบปี้..

ป๊อบปี้วิ่งออกมาจากในงานฝ่าผู้คนออกมาด้านนอก

ฟางเองก็เช่นกันเธอวิ่งออกมาฝ่าฝูงคนมากมาย

ป๊อบปี้และฟางหันหน้ามาเจอกันอย่างบังเอิญทั้งสองวิ่งเข้าโผกอดกันด้วยความคิดถึง..

ความรัก.. ความห่วงใย

น้ำตาฟางไหลออกมาจากดวงตา โดยมีป๊อบปี้ใช้มือหนาอุ่นลูบหัวเธอเบาๆ

"ฉันคิดถึงเธอจังเลย"ป๊อบปี้พูดแล้วกอดฟางแน่นขึ้น

"ฉ..ฉันก็คิดถึงเธอ... คิดถึงมาก ฮึก..ด้วย..ฮืออ"ฟางสอื้นออกมา

ป๊อบปี้ผลักฟางออกเล็กน้อย แล้วยิ้มให้

ฟางก็เช่นกัน เธอยิ้มตอบป๊อบปี้ด้วยความรักที่ไม่เคยให้ใครมาก่อน

ภายใต้ความสุขของสองคนนั้น พิมมองด้วยความอิจฉาริษยาเธอร้องกรี๊ดทำลายข้าวของกระจัดกระจาย

"นังบ้า ฉันจะฆ่าแกนังบ้า!!"ป๊อบปี้ตกใจรีบเอาตัวมาขวางฟางไว้

พิมโดนเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลจับไปเธอกลายเป็นบ้า

ส่วนโทโมะ แม้ฟางไม่ได้รักเขาก็ไม่เป็นไร เขาเจ็บคนเดียวก็พอ...

งานแต่งงานในวันนี้กลับกลายเป็นงานแต่งงานของฟางและป๊อบปี้แทน..

ขณะที่ฟางกำลังจะโยนช่อดอกไม้นั้น เสียงฮือฮาเริ่มมากขึ้น

ปรากฏว่าแก้วและโทโมะดันจับได้ช่อดอกไม้ดอกเดียวกัน

ทั้งสองดูอึ้งๆแล้วมองหน้ากันเลิ่กลั่กๆ

"อ..เอาไปเหอะฉันให้เธอ"โทโมะยื่นให้แก้วแล้วก้มหน้า

"ขอบใจ.."แก้วพูดเขินๆก่อนรับช่อดอกไม้นั้นมา

"แหมใครถือก็เหมือนกันล่ะน่า"ฟางบอกเพื่อนสาวแล้วยิ้มๆ

นี่สินะ ใครบางคนที่เธอเกลียดอาจกลายมาเป็นคนที่เธอรักอย่างคาดไม่ถึง

ขอบคุณสำหรับทุกสิ่ง ที่ทำให้ฉันได้เจอกับป๊อบปี้..

ฉันจะรักนายตลอดไป.. ป๊อบปี้

                                     ฟาง

จบบริบูรณ์