Always with you.. หยุดรักไว้ที่เธอ

9.7

วันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.43 น.

  27 chapter
  88 วิจารณ์
  47.38K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2556 22.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

KAEW PART

 

          ฉันตื่นขึ้นมาก็รู้สึกมึนหัวตึ้บๆ แล้วทำไมฉันถึงมาห้องพยาบาลล่ะเนี่ย อ๋อจำได้ละ กระจกบาดมือแล้วก็ล้มสลบไป แล้วนี่ไม่คิดจะมีใครเฝ้าฉันเลยเหรอ ฉันมองดูนาฬิกา มันเป็นเวลาที่เลิกเรียนแล้ว อ่า.. มีผ้าพันแผลที่มือทั้งสองข้างแบบนี้ก็ทำอะไรลำบากน่ะสิ เอ้ะ มีโพสอิทติดอยู่ที่กระเป๋านักเรียนนี่

 

 

 

 

 

 

               ' แก้วถ้าแกตื่นแล้วฝากไปเอาของบนห้องหน่อยนะ อยู่ใต้โต๊ะแหละแกหาดู พอดีคุณพ่อเรียกฉันไปทำธุระที่บ้านน่ะ ส่วนยัยเฟย์ก็ต้องรีบไปงานแต่งญาติ  หายไวๆ กลับบ้านดีๆนะ พรุ่งนี้เจอกันนะจ้ะเพื่อนรัก          ฟาง '

          

 

 

 

 

          โธ่ไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนฉันเลยเหรอ เฮ้อ เดี๋ยวไปเอาของให้ฟางแล้วกลับบ้านดีกว่า ฉันพยุงร่างของตัวเองขึ้นไปบนห้อง แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไป ฉันก็พบว่ามีคนอยู่ในนั้น แต่ใครจะอยู่บนห้องตอนนี้ล่ะ ทุกคนกลับกันแล้วนี่นา

 

 

 

 

 

 

          "ทะ โทโมะ" แล้วคนที่อยู่ในห้องก็หันหลังมา ฉันเห็นว่าเป็นเขาก็รีบจะออกจากห้อง แต่ถูกเขาปิดประตูดักหน้าไว้ก่อน  อะไรกัน ต้องการอะไร

 

          "เจ็บมากมั้ย" เขาเอื้อมมือมาจับมือของฉันที่มีผ้าพันไว้ทั้งสองข้าง อยากจะสะบัดออกหรอกนะ แต่สภาพแบบนี้มันทำอะไรไม่ได้เลย

 

          "เจ็บ" ฉันตอบออกไปแบบไม่มองหน้าเขาซักนิด เจ็บมือน่ะก็เจ็บอยู่ แต่เจ็บใจน่ะยิ่งกว่าซะอีก

 

          "ฉันขอโทษ.." ขอโทษ ? ขอโทษทำไมกัน ? อย่าให้ความหวังฉันแบบนี้เลย อย่าทำแบบนี้เลยโทโมะ

 

          "ขอโทษทำไม" 

 

          "เธอกำลังเข้าใจฉันผิดนะแก้ว" เหอะ ภาพเต็มตาขนาดนั้นยังจะบอกว่าเข้าใจผิดอีกเหรอ

 

          "ไม่เห็นจะต้องขอโทษ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัว" ฉันพยายามสะบัดมือหนีแล้วเดินเลี่ยงออกมา แต่ถูกเขาจับแขนแล้วดันติดกำแพงซะนี่สิ

 

          "จะ.. จะทำอะไร" ฉันถามเสี่ยงสั่น อย่าทำแบบนี้สิ ฉันล่ะไม่เข้าใจเขาจริงๆ

 

          "มันเป็นอุบัติเหตุ" เขามองหน้าฉันนิ่ง มือหนาเริ่มมาจับที่คางของฉันแล้ว โอ้ใจจ๋าอย่าเต้นมากสิ

 

          "......."

 

          "ฉันไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเกิดขึ้น"

 

          "เชื่อฉันหน่อยสิจริญญา" เรียกชื่อจริงเลยเหรอ

 

          "ปล่อยเถอะ ฉันรีบกลับบ้าน" ฉันตอบออกไปแบบนั้นทั้งๆที่ใจมันเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ เหมือนร่างกายขยับไม่ค่อยได้

 

          "ยกโทษให้ฉันนะ.." ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรตอบออกไป ความรู้สึกแบบที่โลกหยุดหมุนถาโถมเข้ามาทันทีที่เขาเอาหน้าเข้ามาประชิดมากยิ่งขึ้น และค่อยๆประกบปากของฉันด้วยปากของเขาอย่างช้าๆ จากมือที่จับแขนของฉันก็เริ่มนำขึ้นมาประคองใบหน้าของฉันไว้   นี่น่ะเหรอที่เรียกว่าจูบ..  จูบแรกของฉันที่หวังจะให้เขาเป็นคนแรก  ฉันควรดีใจรึปล่าว ถ้าจูบนี้ไม่เป็นการให้ความหวัง  ฉันได้แต่นิ่งเงียบในการกระทำของเขา ไม่ตอบโต้ใดๆทั้งสิ้น จากการสัมผัสที่นุ่มนวลกำลังถูกบดขยี้แรงขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ ..

 

 

          "อื้อออ" ฉันทักท้วงขึ้นเมื่อรู้สึกหมดลมหายใจ เขาคลายจูบออกแล้วมองหน้าฉันยิ้มๆ โอ้ยให้ตายเถอะ รู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้ายังไงไม่รู้แฮะ

 

          "หวานจังนะปากเธอน่ะ :)" อะ อ้ายยยไอบ้าฉันเขินเป็นนะมาพูดกันแบบนี้เนี่ย -/////-

 

          "ปล่อยได้แล้วน่า -//-"  ฉันบอกพร้อมกับเมินหน้าหนี

 

          "หายโกรธฉันนะ" 

 

          "ไม่ได้โกรธซะหน่อย"

 

          "ยกโทษให้ผมเถอะจริญ" เห้ยดูมัน เรียกชื่อจริงมันทะแม่งๆแปลกๆ

 

          "อืม"

 

          "ไม่เคลียร์ :(" อะไรกัน

 

          "ยกโทษให้ไง โอ้ย ปล่อย ! -////-" ไอ้บ้า ไอ้น่ารัก ไอ้หล่อ

 

          "น่ารักที่สุด" ช้ะ ! อึ้งค่ะอึ้ง เมื่อกี้เขาชมฉันเหรอ ใช่เหรอ ฉันฝันไปรึปล่าว

 

 

 

เพียะ !

 

 

 

          "ตบหน้าตัวเองทำไม - -" ก็คิดว่าฝันน่ะสิ แต่เจ็บดีนะ 

 

          "นาย ฉันฝันรึปล่าว"

 

          "อยากรู้เหรอ :)" อะไรๆ หน้าตามีเลศนัยแบบนั้นคืออะไรคะตอบ

 

          "อ้ะ" เท่านั้นแหละเขาก็จู่โจมหอมแก้มฉันทันที โอ้ยตาบ้า นายจะทำใจฉันสั่นไปถึงไหนนะไอ้ผีญี่ปุ่น

 

          "นายนี่มัน -///-" 

 

          "กลับบ้านกัน เดี๋ยวฉันไปส่ง" เขาปล่อยมือขอฉันแล้วเดินไปหยิบกระเป่ามาถือไว้ให้

 

          "อะ.. อืม" ฉันควรมีความสุขมั้ยนะ ที่เขาทำแบบนี้น่ะ เขาจริงใจรึปล่าว แต่ฉันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก  ยิ่งรักนายเข้าทุกวันจริงๆเลยผีดิบ

 

 

END KAEW PART

 

 

 

 

FANG PART

 

         คิกคิก ยัยแก้วเขินหน้าแดงเลย ฉันเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างชัดเจนเลยล่ะ  จูบแรกของยัยแก้วน่ะต้องเป็นโทโมะอยู่แล้ว  ส่วนยัยเฟย์น่ะถูกเขื่อนลากไปสวีทตั้งนานแล้วล่ะ -*-

 

          "นี่นาย เพื่อนนายเคยทำแบบนี้กับใครรึปล่าว" ฉันถามนายป็อป

 

          "มันไม่เคยตั้งใจจะจูบใครจริงนอกจากแก้วหรอก ฉันมั่นใจ"

 

          "งั้นก็ดี กลับกันเถอะ" ฉันบอก

 

          "ไปสิ เดี๋ยวฉันไปส่ง เริ่มมืดแล้ว" เขาพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาจับมือฉันไป ทำไมใจมันสั่นแปลกๆนะ นี่ฉันเป็นอะไร หวั่นไหวงั้นเหรอ ?

 

 

END FANG PART

 

 

 

 

 


เป็นยังไงบ้างกับวิธีของโทโมะ ว้าวเลยมั้ยล่ะ 555555 ตอนหน้าทั้งสองคู่จะไปสวีทกันที่ไหนอย่างไร อย่าลืมติดตามนะจ้ะรีดเดอร์

วันนี้รีบมาอัพให้เผื่อว่าจะไม่ได้อัพ คืนนี้อาจมาอัพให้อีกนะ ขอกำลังใจหน่อยเร้วววว

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา