Always with you.. หยุดรักไว้ที่เธอ
เขียนโดย 
เบบี๋ทีเคอาร์
วันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.43 น.
แก้ไขเมื่อ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2556 22.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
POPPY PART
ผมพายัยหน้าเป็ดมาส่งที่บ้าน ระหว่างที่ผมขับรถมาส่งเธอเราสองคนไม่ได้คุยอะไรกันเลย ไม่สิ แทบจะไม่มองหน้ากันด้วยซ้ำ แต่ผมมีความรู้สึกแปลกๆตั้งแต่เจอเธอครั้งแรกแล้ว ผมว่าเธอน่ารักนะ.. ตัวเล็ก ขาว หน้าหวาน อาจจะไม่ตรงเสป็ก แต่เธอทำให้ผมหวั่นไหวได้อย่างน่าประหลาด
"นี่นาย"
"หืม ?"
"ปลดล็อกประตูได้แล้ว"
"อ้อ ขอโทษที" ฉันเพ้อถึงเธอนานไปหน่อย
"ฟาง.."
"อะไร" เธอเริ่มทำหน้าตารำคาญใส่ผม
"ฝันดีนะ ยัยเป็ด :p" ผมพูดแล้วแลบลิ้นใส่เธอ ฮ่าๆดูทำหน้าตาเข้าสิ เวลาหน้าบึ้งปากเบ้แล้วน่ารักชะมัด
"ไอ้หมีบ้า !" ยัยเป็ดแลบลิ้นปริ้นตาใส่ผมแล้วออกจากรถไป
'ฝันดีนะยัยเป็ดน้อย ข อ ง ผ ม'
END POPPY PART
- ด้านโทโมะ แก้ว -
เราสองคนมาเรื่อยๆผ่านตลาดโต้รุ่งใกล้ๆโรงเรียน ฉันเหลือบไปเห็นไอติมก็อกร้านโปรด อ่า.. ชวนโทโมะกินด้วยดีกว่า รับรองต้องติดใจแน่
"นี่เธอจะไปไหน" เขาถาม เดี๋ยวรู้
"มาเถอะน่า" เมื่อมาถึงร้านฉันก็สั่งเอาทันที
"พี่คะ ขอไอติมก็อกรสนมสองถ้วยค่ะ"
"เอ่อขอโทษนะคะ ตอนนี้เหลืออยู่แค่ถ้วยเดียวน่ะค่ะ"
"งั้นเอาถ้วยเดียวก็ได้ครับ" อะไรกัน มาไม่ให้ซุ่มเสียง เห.. ถ้วยเดียวแล้วจะต้องแบ่งกันกินน่ะเหรอ เห่ยยก็ได้ฟระ -*-
"นี่ค่ะ ขอบคุณนะคะ" พี่สาวคนสวยยื่นให้ไอติมมาให้ โทโมะก็รับไปถือไว้ แหม มองตากันหวานหยดเยิ้มเชียวนะ แถมฉันยังต้องจ่ายเงินอีกต่างหาก อะโหน่ารักอะไรอย่างนี้ - -
"อ้าว ไม่กินหรอกเหรอ" ยังมีหน้ามาถาม ซัดไปกี่คำแล้วล่ะนั่นน่ะ
"นายกินไปเหอะ ฉันเคยกินแล้ว" หื้ม ไม่เป็นไรถือว่าเลี้ยงละกันเอ้า
"หันหน้ามา .. อ้าปาก" เขาสั่งให้ฉันอ้าปาก แต่มีเหรอฉันจะยอม
"ไม่เอา"
"อย่างอนสิ หึงฉันรึไง" ฮึ่ย ทำมาเป็นรู้ทัน
"ฉันปล่าวซะหน่อย"
"ไม่ได้หึงงั้นก็อ้าปาก เดี๋ยวหมดก่อนไม่รู้ด้วยนะ" โห่อะไรกัน กินเข้าไปเองแท้ๆยังจะบอกไม่รู้อีก แต่เรื่องไอติมนี่ของโปรดฉันคงต้องยอม
"อ้ามมม .. อร่อยชะมัด" ฉันบ่นออกมาแล้วยิ้มดีใจ แน่สิมันอร่อยยิ่งกว่าไอติมตักตั้งเยอะ
"กินเลอะเทอะชะมัดเลยเธอเนี่ย อยู่นิ่งๆนะ" โทโมะค่อยๆเอานิ้วมาปาดที่ปากของฉันแล้วเอานิ้วเข้าปากตัวเอง เอ้ะอย่างงี้เรียกจุ้บทางอ้อมรึปล่าวหว่า ? ไม่หรอกมั้ง
"......" ไม่รู้จะพูดยังไง มันรู้สึกไหวๆแปลกๆ
"ลบคราบออกให้ละ อร่อยดี :)" ยิ้ม ? มำไมต้องยิ้มแบบนั้นด้วย
"กลับบ้านนายไปได้แล้ว เราแยกกันตรงนี้แหละ" ฉันบอกเขา
"ไม่ได้ ฉันจะไปส่งเธอก่อน ดึกแล้วมันอันตราย" ไม่พูดปล่าวยังพาฉันไปหยุดอยู่ที่รถปอร์เช่คันหนึ่ง อะไรเนี่ยเอารถมาก็ไม่เหมือนกันซักคำ
"รถนาย ?"
"ใช่สิ เข้าไปนั่งเดี๋ยวฉันไปส่ง" เหมือนสั่งนะ
เราสองคนขึ้นรถมาก็เกิดความเงียบขึ้นมาซะอย่างงั้น แล้วมันก็เงียบมาตลอดทางจนถึงบ้าน ฉันจึงปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วกำลังจะลงจากรถ
"ฝันดีนะแก้ว" โทโมะพูดขึ้นตอนที่ฉันลงจากรถ
"same same โทโมะ.." ฉันบอกเขาแล้วเรียกเขาอีกครั้ง
"หืม"
"กลับบ้านดีๆนะ" ฉันพูดเบาๆแล้วยิ้มบางๆให้เขา เขายิ้มกลับมาแล้วค่อยๆเคลื่อนรถออกไป นี่แหละนะที่เรียกว่าความสุข ถึงจะเป็นความสุขเล็กๆก็เถอะ ฉันจะจดจำไว้ทุกๆสิ่งที่นายมอบให้ตลอดไปนะโทโมะ..
ตอนนี้สั้นหน่อยนะ เดี๋ยวคืนนี้อัพให้สองตอนเลยจ้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
