you are my angel
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.11 น.
แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 13.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
43) ช่วงเวลาที่ทำให้เรารู้สึกดี
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ไปอาบน้ำได้แล้ว”ฟางบอกก่อนจะออกมาจากห้องน้ำในชุดใหม่ แล้วสลับกับป๊อปปี้เข้าไปใน
ห้องน้ำ ฟางนั่งดูทีวีซักพักหันไปเห็นมือถือป๊อปปี้อยู่ข้างๆเตียง ก็หยิบมาดู
“ขออนุญาตนะภานุ”ฟางพูดก่อนจะหยิบมือถือมากดดูเล่นๆ จนเข้าอัลบั้มรูปไล่ดูภาพในมือถือป๊อปปี้
ไปเรื่อยๆ จนมาถึงรูปของฟาง ฟางชะงัก นั่งมองรูปที่ป๊อปปี้ถ่ายคู่กับฟางไปเรื่อยๆ
“ทำไมเราหน้าเหมือนกันแบบนี้นะ”ฟางพูด ก่อนจู่ๆ ภาพในหัวก็ผุดเข้ามา ภาพที่ฟางงอแงแล้ว
ป๊อปปี้ต้องคอยดูแล ภาพที่ฟางเจ้ากี้เจ้าการให้ป๊อปปี้ไปทำดี พาป๊อปปี้ไปทำบุญ ภาพที่ฟางและ
ป๊อปปี้ทำบุญถวายสังฆทานกับด้วยกัน ไปให้อาหารปลา แล้วฟางลื่นล้มในอ้อมกอดของป๊อปปี้
“เราเคยเจอกันมาก่อน แต่ทำไมชั้นถึงจำไม่ได้นะ”ฟางพูดก่อนจะวางมือถือ และพยายามนึกถึง
ภาพพวกนั้นอีก แต่มันก็ไม่กลับมา ทำให้ฟางยิ่งปวดหัวนึกไม่ออก
“โอ๊ยยยย ทำไมยิ่งนึกเท่าไหนทำไมมันนึกไม่ออก”ฟางโมโหตัวเองระเบิดอารมณ์ออกมาเล่นเอา
ป๊อปปี้รีบออกมาจากห้องน้ำแทบไม่ทัน
“ฟาง เกิดอะไรขึ้น”ป๊อปปี้ใส่แค่ผ้าขนหนูผืนเดียวรีบวิ่งมาดูฟาง
“เปล่านะ ไม่มีอะไรหรอก นั่งดูทีวีแล้วมันอินน่ะ”ฟางโกหกแก้เขินที่ตัวเองทำอะไรไปเมื่อกี้
“อ่อ ก็นึกว่าหิว เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จเดี๋ยวพาไปเที่ยวนะ”ป๊อปปี้บอก
“อือ กลับไปอาบน้ำได้แล้ว ชั้นไม่อยากเป็นตากุ้งยิงนะ”ฟางรีบเบือนหน้าหนีเพราะตอนนี้ตัวเองหน้า
แดงจัด ป๊อปปี้รู้สึกตัวรีบกลับเข้าไปในห้องน้ำทันที
“อีตาบ้า”ฟางยิ้มกับท่าทางป๊อปปี้ก่อนจะนั่งดูทีวีต่อรอป๊อปปี้แต่งตัวเสร็จ
“นี่ไง เจอแล้ว”โฟร์รื้อตำราใรห้องบันทึกบนสวรรค์อยู่ก็ร้องออกมาดีใจ จนธามไทรีบไปดู
“อะไรป้า เจออะไร วิธีทำให้หน้าไม่เหี่ยวหรอ”ธามไทพูด โฟร์จึงใช้สันตำราตบหัวธามไททันที
“ลามปาม ว่าข้าอีกแล้วนะ ข้าหมายถึงข้าเจอวิธีรื้อฟื้นความจำแล้วนะ”โฟร์ยิ้มชูตำราออกมา
“โธ่ นั่นมันวิธีแก้ปลายเหตุ ดูของข้าซะก่อน แก้จากต้นเหตุเห็นๆ สาเหตุที่มนุษย์ลืมความทรง
จำ”ธามไทพูดแล้วชูตำราของจัวเองที่หามาได้บ้าง
“นี่ เรื่องมันผ่านมาแล้วจะไปรื้อฟื้นมันทำไม สู้หาทางให้ฟางคืนความจำมาดีกว่า”โฟร์พูด
“นี่ แต่ถ้าเราไม่หาสาเหตุนะแก้ไปสุ่มสี่สุ่มห้ามีหวัง ฟางไม่จำได้ไปถึงชาติแล้วเลยหรอ เจ้าก็รู้ว่า
วิญญาณทุกดวงก่อนจะไปเกิดบนโลกมนุษย์น่ะ เค้าต้องกินน้ำยาล้างความทรงจำขืนจำเรื่องราวจาก
ชาติที่แล้วได้นะไม่วุ่นวายไปหรอ”ธามไทพูด
“นี่ วิธีแก้มันก็ไม่ร้ายขนาดนั้นนะ”โฟร์พูด
“แล้วการหาสาเหตุมันก็ไม่ได้ร้ายแรงเหมือนกันล่ะน่า”ธามไทพูด โฟร์และธามไทจ้องหน้ากัน
“อ่ะๆ ในฐานนะที่ข้ามาก่อนบนสวรรค์นี้ข้าคือรุ่นพี่ ข้ายอมรับฟังความเห็นของเจ้าละกัน”โฟร์พูด
ก่อนจะวางตำราตัวเองบนโต๊ะ
“ข้าน่ะเป็นกามเทพมาใหม่ ย่อมต้องเชื่อฟังนางฟ้าแก่ๆ ที่อยู่นานแล้วน่า ข้าก็ยอมรับฟังความเห็น
ของเจ้าเหมือนกัน”ธามไทวางตำราไว้บนโต๊ะ โฟร์มองแล้วค้อนใส่ทันที ก่อนทั้งคู่จะตกใจอ่านตำรา
ที่หามาเพื่อช่วยกันรื้อฟื้นความจำให้ฟาง
“นี่ๆ ของข้าในตำราบอกว่ามนุษย์ที่ลืมความทรงจำนั้นอาจเกิดจากมนุษย์คนนั้นไม่อยากจะจำเรื่อง
ราวเลวร้ายแล้วในชีวิต”ธามไทอ่านให้โฟร์ฟัง
“ข้อนี้ไปเลย ฟางกับป๊อปปี้รักกันจะตายไม่มีทางที่ฟางอยากจะลืมหรอก”โฟร์คิด
“งั้นข้อนี้ สภาวะอุบัติทำให้ความทรงจำของมนุษย์หายไปช่วงนึงหรือที่มนุษย์เรียกว่า ความจำ
เสื่อม”ธามไทพูด
“จากอายุขัยบนโลกของฟางนะ ฟางเป็นเด็กมีสัมผัสวิเศษแต่ครั้งนั้นทำให้ฟางเกือบตายเลยทำให้
สัมผัสนั้นหายไป ไหนจะอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่ทำให้ฟางเป็นหญิงนิทราอีกล่ะ”โฟร์พูด
“แล้วตอนนั้นดวงวิญญาณของฟางก็หลุดลอยมาถึงบนสวรรค์นี้เลยทำให้พวกเจ้ารับมาเป็นนางฟ้า ใช่
มั้ย”ธามไทถามโฟร์ นางฟ้าสาวพยักหน้า
“อ๋อ งั้นเราก็ลองทำให้ฟางกลับมามีสัมผัสวิเศษดูสิ เผื่อฟางจะได้เจอกับพวกเราแล้วฟางอาจจะจำ
อะไรได้มาบ้าง”ธามไทรีบเสนอความเห็น
“วิธีนี้น่าสนใจก็จริงแต่อ่านนี่สิ วิธีทำให้ฟางมีสัมผัสพิเศษอีกครั้งน่ะมันทำได้ แต่มันเสี่ยงกับการที่
ฟางะจำเรื่องราวต่างๆในชาติที่แล้วได้นะ ถ้าฟางจำได้มีหวังพวกเราถูกสภาเทวดาสอบสวนหนัก
แน่ๆ”โฟร์อ่านข้อความในตำราวิธีรื้อฟื้นความจำให้ธามไทฟัง
“นั่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ เอาไงดีล่ะเนี่ย ข้าน่ะอยากเลื่อนขั้นจากกามเทพฝึกหัดเป็นกามเทพ
ระดับ2แล้วนะ”ธามไทบ่น แล้วกางตำรานั่นทิ้งก่อนะเสกยาเสน่ห์กามาออกมา
“ห้ามใช้ข้าบอกแล้วไงว่าคู่นี้ข้าขอ”โฟร์รีบว่าธามไท
“โอ๊ย งั้นข้าไปดูคู่เจ้าเพลย์บอยนั่นดีกว่า ป้าอ่ะห้ามใช้นั่นล่ะ”ธามไทเดินหนีออกมาจากห้องตำรา
โฟร์เห็นอีกข้อความในตำราของธามไทก็ยิ้มก่อนจะหยิบตำราเล่นนั้นวิ่งตามธามไทออกมา
“นี่ไงๆ อีกวิธีนึงที่เป็นสาเหตุของการที่ความจำหายไป”โฟร์ชูตำรานั้นให้ธามไทดู
“ตอนช่วเวลาที่วิญญาณหลุดออกจากร่าง ดวงวิญญาณอาจจะได้ไปกระทำต่างๆแต่พอเข้าร่างแล้ว
ทุกอย่างก็จำไม่ได้นั่นเพราะมีสาเหตุมาจาก การที่วิญญาณทำอะไรช่วงความทรจำก็จะหลุดออกมา
เรื่อยๆ จนถึงเวลาเข้าร่างความทรงจำทั้งหมดมันจะหลายเป็นศูนย์”ธามไทอ่าน
“มันก็เหมือนกับในตำรารื้อฟื้นของข้านะ เขียนไว้ว่าช่วงเวลาที่ดวงวิญญาณหลุดแล้วทำความทรงจำ
หลุดมาเรื่อยๆ สิ่งที่กักเก็บความทรงจำของดวงวิญญาณไว้คงอยู่คือสิ่งของ สิ่งของที่อยู่ในสถานที่
ต่างๆที่ดวงวิญญาณได้ไป”โฟร์อ่านออกมาก่อนจะยิ้มกับธามไทอย่างมีความหวัง
“แล้วที่เราดูในลูกแก้วเมื่อกี้นี้เห็นฟางดูรูปในมือถือป๊อปปี้นั่นถือเป็นสิ่งของกักเก็บความทรงจำด้วยรึ
เปล่าเพราะข้าเหมือนเห็นฟางเริ่มจำอะไรได้นะ”ธามไทพูด
“นั่นน่ะสิ งั้นตอนที่พวกนั้นมาที่หัวหิน นอกจากทะเลแล้วพวกนั้นไปเที่ยวที่ไหนอีกนะ”โฟร์พยายาม
คิด ก่อนจะนึกออกแล้วกางปีกจะลงไปโลกมนุษย์ทันที
“เจ้านึกออกแล้วงั้นสิ ว่าที่ไหนข้าไปด้วยสิๆ”ธามไทรีบพูด
“ดี งั้นเราไปเพลินวานกัน”โฟร์ยิ้มก่อนธามไทและโฟร์จะกางปีกเทวดาและนางฟ้าลงไปที่โลกมนุษย์
ทันที
“นายพาชั้นมาเพลินวานทำไมเนี่ย”ฟางพูดหลังจากที่ป๊อปปี้จอดรถแล้วเดินเข้าไปด้วยกัน
“นี่ไง หัวหินแล้วที่นี่ก็เป็นสถานที่ที่นักท่องเที่ยวชอบมาอีกที่นึงเลยนะ เอาน่า มีของกินเพียบเลย
เธอต้องชอบแน่ๆ”ป๊อปปี้หัวเราะแซว
“ว่าแต่ชั้นๆ ทีนายล่ะ แก้วนี่ยุ้ยเชียว ไปเข้าฟิตเนสบ้างรึเปล่าจ้ะ”ฟางแซวป๊อปปี้กลับพลางหยิกแก้ม
ป๊อปปี้หน้าแดงทันที
“เอาน่า ถ้าชั้นไปเข้ามาแล้วหุ่นมีซิกแพคเหมือนเดิมอย่ามาหลงที่ละกันน้อง”ป๊อปปี้พูดแล้วยักคิ้ว
ฟางหมั่นไส้ก่อนจะเดินหนีไป ป๊อปปี้รีบเดินตามไป
“ว้าวสายไหมๆๆๆ”ฟางร้องก่อนจะรีบวิ่งไปซื้อสายไหมมากิน ป๊อปปี้ยิ้มกับท่าทางของฟางก็อดควัก
มือถือมาถ่ายรูปไม่ได้
“แน่ะ แอบถ่าย มาถ่ายด้วยกันสิ”ฟางพูดก่อนจะเอามือถือป๊อปปี้มาถ่ายแล้วขอให้คนแถวนั้นถ่ายให้
ป๊อปปี้ชะงักเพราะเหตุการณ์นี้มันเหมือนกับตอนเขาไปเที่ยวกับฟางเลย
แชะ
ภาพในหัวตอนที่ป๊อปปี้แอบถ่ายฟางก็ผุดเข้ามาในหัวฟาง ฟางตกใจมองทุกอย่างรอบๆอย่างตกใจ
“เป็นอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้ถามฟาง
“ไม่รู้สิ มันเหมือนกับชั้นเคยมาที่นี่มาก่อนเลย”ฟางพูด
“งั้นไปร้านของเล่นกันมั้ย แถวนั้นมีของเล่นสมัยเด็กเพียบเลยนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะพาฟางไปที่ร้าน
ของเล่น ป๊อปปี้คิดในใจ ว่าเธอคนนี้จะใช่ฟางจริงๆรึเปล่านะ
“ว้าว นี่ไง ชั้นจำได้นะ ตอนเด็กๆชั้นชอบเล่นมากเลย ชอบหมุนมัน จนเงินชั้นนะหมดตลอดเลย”ฟาง
ชี้ไปที่โหลไข่ก่อนจะควักเหรียญหยอดแล้วไข่ใบหนึ่งก็ตกลงมาก่อนะแกะออกมาเป็นแหวนวงหนึ่ง
แล้วภาพที่ป๊อปปี้หมุนโหลไข่แล้วเอามาให้ฟาง ก่อนฟางจะแกะได้แหวนออกมา
“เหมือนกันเลย”ฟางพูด
“เหมือนอะไรหรอ”ป๊อปปี้ถาม
“ไม่มีอะไร เราซื้อขนมแล้วเราไปหาข้าวกินกันเถอะ ชั้นหิวแล้ว”ฟางพูดก่อนจะเลือกซื้อขนมกับ
ป๊อปปี้แล้วเดินมาเรื่อยๆผ่านร้านถ่ายรูปโบราณ
“สวยเนาะ ภานุเราไปถ่ายกัน”ฟางพูดก่อนจะจูงมือป๊อปปี้เข้าไปถ่ายรูปกัน
แชะ
ช่างภาพกดชัตเตอร์ ภาพที่ฟางและป๊อปปี้เคยมาเที่ยวที่นี่ผุดเข้ามาในหัวฟาง ฟางรีบลุกไปเปลี่ยน
เสื้อผ้าแล้วไล่ดูรูปต่างๆในร้านเพื่อรอรูป
“นี่มัน”ฟางตกใจเมื่อเห็นภาพป๊อปปี้และฟางเคยถ่ายรูปที่นี่ด้วยกัน เธอกับเขาเคยมาที่นี่ด้วยกัน เธอ
กับเขาเคยรู้จักกัน
“ป่ะ ไปกันเถอะ”ป๊อปปี้บอกก่อนจะพาฟางไปทานข้าว
“อีกนิดเดียวนะฟาง”โฟร์ปรากฏตัวขึ้นมามองฟางและป๊อปปี้ออกจากร้านไป ก่อนจะชูนิ้วโอเคกับธาม
ไทที่ปลอมเป็นช่างภาพ เห้อ อย่างน้อยสิ่งของหรือสถานที่พวกนี้มันก็ช่วยให้ความทรงจำของฟาง
กลับเข้าไปในตัวบ้างละกัน
ตอนนี้อยู่ในช่วงรื้อฟื้นความทรงจำน้าาา อย่าลืมเม้นกับโหวตกันน้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
