you are my angel

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะที่โดดงานมาด้วยกัน”ฟางยิ้มขอบคุณป๊อปปี้ที่ขับรถพาเธอออกมาจากกรุงเทพ

 

“ก็ถ้าเธออยู่คนเดียวชั้นกลัวว่าเธอจะทำอะไรที่มันทำร้ายตัวเองนิ”ป๊อปปี้บอกก่อนจะลอบมองฟางที่

หันหน้ามองไปทางกระจกนอกรถ เห้อ เธอเศร้าอีกแล้ว

 

 

 

 

ป๊อปปี้ขับรถพาฟางมาที่รีสอร์ตที่หัวหิน ซึ่งถือว่าบังเอิญมากที่เป็นรีสอร์ตเดิมที่พวกเขาเคยมากันเมื่อ

ก่อน

 

 

“อ่ะ ถึงล่ะ ไปกันเถอะเดี๋ยวชั้นพาไปเช็คอิน”ป๊อปปี้พาฟางไปที่เค้าเตอร์เพื่อเช็คอินห้องพัก

 

“ขอห้องพัก2ห้องครับ”ป๊อปปี้พูด

 

“ไม่ค่ะ แค่ห้องเดียว”ฟางพูดก่อนจะหยิบกุญแจเดินออกมาเพื่อเข้าห้อง

 

“ทำไมไม่พักกันคนละห้องล่ะ”ป๊อปปี้ถาม

 

“ห้องเดียวกันน่ะดีแล้ว เปลืองตัง และอีกอย่างนายไม่กลัวชั้นจะทำร้ายตัวเองรึไง”ฟางพูดแล้วยิ้ม

เศร้าๆป๊อปปี้จึงยอมพักห้องเดียวกับฟางโดยไปเปิดรถเอาถุงนอนของตัวเองลงมาด้วย

 

 

 

“งั้นเดี๋ยวเธอนอนด้านบนนะ เดี๋ยวชั้นจะนอนด้านล่างนี้เอง”ป๊อปปี้บอกฟางอึ้ง

 

“ขอบคุณนะภานุที่ให้เกียรติชั้น ไม่เหมือนกับเค้า”ฟางพูดก่อนจะนึกถึงกวินแล้วซึมลงกว่าเดิม

 

 

“ไม่เอาน่า อย่าทำหน้าแบบนี้สิ เรามาเที่ยวกันนะยิ้มหน่อยๆ”ป๊อปปี้เห็นก็นั่งลงข้างๆฟางแล้วหยิก

แก้ม2ข้างฟางแล้วบอกให้ฟางยิ้ม

 

 

“โอ๊ย เจ็บบบ ยิ้มแล้วๆ”ฟางร้องก่อนจะยิ้มให้ป๊อปปี้ ยิ่งรอยยิ้มของฟางคนนี้มันยิ่งทำให้ชายหนุ่ม

นึกถึงฟางของเขาอีกแล้ว

 

 

“อ่ะๆ อยากเล่นน้ำมั้ยรึว่าอยากไปไหนรึเปล่า จะได้ไปเปิดหูเปิดตาดีกว่าอุดอู้บนห้องนี้”ป๊อปปี้ถาม

 

 

“อืมมมมม งั้นไปเล่นน้ำกันเถอะ”ฟางนึกก่อนจะหันไปบอกป๊อปปี้ ซักพักฟางหายเข้าไปในห้องน้ำก็

ออกมาในชุดว่ายน้ำบิกินี่สีดำแต่ฟางใส่เสื้อแขนกุดสีขาวและกางเกงขาสั้นทับไว้เลยดูไม่โป๊เกินไป

 

 

“ป่ะ ไปกันเถอะ”ฟางพูดแล้วเดินจูงมือป๊อปปี้ไปที่ชายหาด ก่อนจะบิดขี้เกียจแล้วสูดลมหายใจลึกๆ

อย่างสดชื่น

 

 

 

“เห้ออออ สดชื่นจัง ไม่ได้ออกมาเที่ยวแบบนี้นานเท่าไหร่แล้วนะ”ฟางพูดแล้วถอดแว่นกันแดดออก

 

 

 

“อ่ะ เดี๋ยวดำ”ป๊อปปี้ยื่นครีมกันแดดให้ฟาง

 

“ทาไม่ถึงอ่ะ ทาให้หน่อยสิภานุ น้าๆๆๆๆ”ฟางรีบอ้อนป๊อปปี้ให้ทาครีมกันแดดให้ตัวเอง ป๊อปปี้หน้า

แดง นึกถึงตอนที่ฟางทาครีมกันแดดให้ตัวเอง ก็หน้าแดง ก่อนจะบีบครีมทาให้ทั่วแผ่นหลังฟางที่

ถอดเสื้อออกแล้ว

 

 

 

ตึกๆ

 

 

ใจฟางจู่ๆก็เต้นไม่เป็นจังหวะ ทำไมนะ ทั้งๆที่เรากับภานุเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น บ้าไปแล้ว

 

 

“เอ่อ ขอบใจนะภานุ เดี๋ยวชั้นทาขากับแขนเอง เอ่อ นายเองก็ทามั่งสิ เดี๋ยวดำ”ฟางบอกหลังจาก

ป๊อปปี้ทาครีมกันแดดที่หลังให้ตัวเองเสร็จ แล้วทาจนทั่วตัวเองเสร็จ ก่อนจะสังเกตว่าป๊อปปี้ทาที่

หลังตัวเองไม่ถนัด จึงเดินไปข้างหลัง

 

 

 

“เดี๋ยวทาให้นะ”ฟางพูดแล้วทาครีมกันแดดที่หลังให้ป๊อปปี้ เล่นเอาป๊อปปี้ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

 

 

“เสร็จแล้ว ไปเล่นน้ำกันเถอะ ไม่ต้องทำหน้าเครียดเลยยย”ฟางพูดก่อนจะดึงป๊อปปี้ไปเล่นน้ำกับตัว

เองทันที โดยไม่รู้ตัวเองเลยว่าป๊อปปี้ทำให้เธอนั้นมีรอยยิ้มที่สดใสกลับมาอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

แก้วนอนนิ่งอยู่บนเตียงนอนของโรงแรม แสงแดดส่องผ่านลอดผ้าม่านมาแล้ว แต่คนตัวสูงที่นอน

กอดก่ายเธอยังไม่ปล่อยให้เธอเป็นอิสระ น้ำตาที่ไหลเอ่อที่ตาแก้วไหลออกมาด้วยความเสียใจ

เจ็บใจตัวเองที่สุดท้ายก็ยอมผู้ชายคนนี้ ไม่เคยจะลืมเขาเลย ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าโทโมะไม่เคยหยุด

ที่เธอคนเดียว

 

 

 

“อืมมม”โทโมะงัวเงียกระชับกอดแก้วไว้แน่น แก้วหันไปมองผู้ชายตัวสูงที่หลับ เค้าคงไม่รู้สึกอะไร

เลยสินะ เมื่อคืนโทโมะก็แค่รู้สึกเสียหน้าที่เธอไม่ยอมเขาเหมือนเดิม สิ่งที่เขาทำไม่ใช่ว่าหึงหวง แต่

ก็แค่การเอาชนะเท่านั้น

 

 

“จะไปไหน”โทโมะรู้สึกตัวว่าแก้วกำลังจะลุกไปก็ขืนไม่ให้แก้วลุก

 

 

“ปล่อย”แก้วพูดเสียงสั่น จนโทโมะรู้สึกได้ ก็ลืมตาแล้วลุกขึ้นมามองก็เห็นว่าแก้วกำลังร้องไห้อยู่

 

“แก้ว คือชั้น”โทโมะอึ้ง พูดไม่ออก รู้สึกจุกที่อก

 

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็ปล่อยชั้น”แก้วพูด ก่อนจะลุกขึ้นปาดน้ำตาทิ้งแล้วลุกขึ้นเก็บเสื้อผ้าตัวเองแล้ว

หายเข้าไปในห้องน้ำ

 

 

 

ปัง

 

 

ทันทีที่แก้วเข้าห้องน้ำไป แก้วก็ปล่อยโฮร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ เปิดฝักบัวให้น้ำไหลรดมาที่

ตัว แล้วมองร่องรอยที่โทโมะทำไว้บนร่างกายเธอแล้วร้องไห้จนตัวสั่น

 

 

“เอ่อ เดี๋ยวชั้นไปส่ง”แก้วออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่าโทโมะใส่เสื้อผ้าแล้ว ชายหนุ่มพูดกับแก้ว แต่

แก้วเดินหนี

 

“ไม่จำเป็น ชั้นไม่ต้องการ”แก้วพูดเสียงเย็นชาก่อนจะออกห้อง แต่โทโมะมารั้งเธอไว้

 

 

“ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น จะเอาอะไรกับชั้นอีกห้ะ เห็นชั้นมันเป็นผู้หญิงใจง่ายมากสินะ ที่จะนอนกับใครก็

ได้น่ะ พอที อย่ามายุ่งกับชั้น นายกลับไปหาพวกสาวๆของนาย อย่าเอาชั้นมาเกี่ยวด้วยเลย”แก้วพูด

ขณะที่น้ำตาที่กลั้นไว้ไหลออกมาไม่หยุด

 

 

“คือ ชั้น ขอโทษ”โทโมะอึกอัก

 

 

“ถ้าจะขอโทษ เปลี่ยนคำขอโทษเป็นการช่วยเดินออกไปจากชีวิตชั้นจะได้มั้ยโทโมะ เท่านี้ชั้นก็เจ็บ

เกินพอแล้ว ปล่อยชั้นไปเถอะ ถ้าเราไม่ได้รักกัน”แก้วพูดออกมา ก่อนจะดึงมือออกจากการเกาะกุม

ของโทโมะ

 

 

“แล้วเธอรักชั้นอยู่มั้ยล่ะแก้ว”โทโมะพูดขึ้น

 

 

“คำๆนั้นมันหมดไปตั้งแต่นายสะกดคำว่าพอไม่เป็นแล้วล่ะโทโมะ”แก้วพูดขึ้น โทโมะนิ่งเงียบ

 

 

“ถ้านายรักใครเข้าจริงๆ นายจะรู้ว่ามันเจ็บแค่ไหนเวลาที่เห็นแฟนเราไปมีอะไรกับคนอื่น แล้วคบกับ

เราเหมือนของตาย”แก้วพูดออกมาสั้นๆ ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง โทโมะจะเดินตาม แต่จู่ๆก็หยุด

เลือกที่จะไม่เดินตามแก้วไป แล้วทรุดนั่งลงกับพื้นเหมือนทบทวนอะไรบางอย่าง

 

 

 

 

 

 

 

“พอก่อนๆ เหนื่ยแล้วอ่ะ”ฟางบอกป๊อปปี้ที่เล่นน้ำด้วยกัน ก่อนจะมองไปที่ท้องทะเล แล้วก็เห็นเจ็ท

สกีที่ขี่ไปมา แล้วจู่ๆภาพๆหนึ่ง ผุดเข้ามาในหัวฟาง ในภาพเป็นมือหนายื่นมือมาจับฟางขึ้นซ้อนท้าย

ตัวเองบนเจ็ทสกี ภาพที่เธอซ้อนท้ายผู้ชายคนหนึ่งบนเจ็ทสกีแล้วขี่ไปด้วยกัน ภาพที่ชายหนุ่ม

ปริศนาคนนั้นกาะเสื้อชูชีพให้หลังจากลงจากเจ็ทสกี

 

 

 

“ฟางๆ เป็นอะไรน่ะ”ป๊อปปี้เรียกฟางหลังจากที่เห็นฟางยืนนิ่งเหมือนจะเป็นลม

 

“เปล่า ไม่เป็นอะไรนิ”ฟางตอบป๊อปปี้ ก่อนจะมองเจ็ทสกีนั้น

 

“ภานุ ขี่เจ็ทสกีเป็นรึเปล่า”ฟางถามป๊อปปี้

 

“อือ อยากขี่หรอ”ป๊อปปี้ถาม ฟางพยักหน้า ป๊อปปี้จึงจูงมือพาฟางไปเช่าเจ็ทสกี ก่อนจะใส่เสื้อชูชีพ

ให้ฟาง

 

 

“เหมือนในภาพเลย”ฟางพูดเบาๆ

 

“อะไรหรอ”ป๊อปปี้ถาม

 

 

“เปล่าๆ นายสอนชั้นหน่อยสิ”ฟางตอบก่อนจะขึ้นบนเจ็ทสกี แล้วให้ป๊อปปี้ขึ้นซ้อน โดยที่ป๊อปปี้โอบ

ฟางไว้เพื่อสอนเธอ

 

 

 

“ค่อยๆขี่นะไม่ต้องเกร็ง ชั้นไม่ปล่อยมือเธอไม่ไหนหรอก ไม่ต้องกลัวนะ”ป๊อปปี้บอกก่อนจะสตาร์ท

เครื่องแล้วค่อยๆให้ฟางขี่ไปเรื่อยๆ

 

“ตื่นเต้นอ่ะ ภานุ ชั้นจะชนแล้วๆ”ฟางร้องวี้ดว้าย กลัวเพราะเริ่มขี่ครั้งแรกป๊อปปี้จึงหักหลบแล้วชะลอ

เครื่องไปแถวๆโขดหิน

 

 

 

“ม่ะ ชั้นขี่ดีกว่า ไม่งั้นมีหวังเธอขี่ชนแน่ๆ”ป๊อปปี้บอกก่อนจะเปลี่ยนเป็นคนขี่แล้วให้ฟางซ้อน แล้วขี่

ไปรอบๆ ฟางมองท้องทะเลที่กว้างใหญ่แล้วรู้สึกสงบ ก่อนจะรู้สึกว่าแผ่นหลังแผ่นนี้เหมือนเธอเคย

กอดมันมาก่อน นานแสนนาน ฟางจึงค่อยๆเลื่อนมือขึ้นมากระชับกอดนั้นไว้ ป๊อปปี้รู้สึกว่าฟางกอด

เอวตัวเองแน่นก็ใจเต้น

 

 

 

“เอาล่ะ ถึงแล้ว”ป๊อปปี้บอกก่อนจะลงแล้วประคองฟางลงมาแล้วถอดเสื้อชูชีพให้ฟาง

 

 

“แหม น้องชายน่ารักจังเลยนะเนี่ยดูแลแฟนดี๊ดี ถ้าจำไม่ผิดน้องเคยพาแฟนมาขี่เจ็ทสกีพี่หลาย

เดือนก่อนโน้นนิ”เจ้าของเจ็ทสกีเช่าทัก

 

“ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่แฟนผม เพื่อนน่ะพี่ ขอบคุณพี่มากนะครับ”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะพาฟางเดินเลาะ

ชายหาดมาด้วยกัน ตอนนั้นประมาณ4โมงเย็นแล้ว

 

 

 

“นายเคยพาแฟนมาเที่ยวที่นี่หรอ”ฟางถาม

 

“อือ ตอนนั้นทางบริษัทเค้าพามาฉลองที่ทำงานเสร็จน่ะ ชั้นเลยพาฟางมาเที่ยวด้วย แล้วก็พามาขี่

เจ็ทสกีแบบนี้ล่ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นแล้วคิดถึงฟาง

 

 

“บางทีชั้นก็ว่ามันแปลกนะ ที่ฟางแฟนนายกับตัวชั้น จะหน้าเหมือนกัน แล้วยังชื่อเหมือนกันอีก”ฟาง

พูดขึ้นอย่างสงสัย

 

“ชั้นเคยสงสัยเหมือนกัน แต่มันไม่มีเหตุผลอะไรที่จะเป็นคนเดียวกันนะ เพราะตอนชั้นกับฟางอยู่

ด้วยกัน เธออยู่ที่เยอรมัน”ป๊อปปี้สังเกตจากเรื่องราวต่างๆ

 

 

“แล้วถ้าสมมุติว่าชั้นคือแฟนนายที่ตายไปแล้วจริงๆขึ้นมาล่ะภานุนายจะทำยังไงต่อไปหรอ”ฟางพูด

ขึ้น ทำให้ป๊อปปี้ชะงัก หยุดเดิน

 

 

“ไม่รู้สิ ชั้นคงตกใจมั้ง และอีกอย่างเธอก็มีแฟนแล้ว แล้วช่วงเวลาที่ผ่านมาที่เธอคบกับชั้นมันคือ

อะไร”ป๊อปปี้พูด ฟางนิ่ง นั่นน่ะสิ

 

 

 

“เห้อ คิดละปวดหัว ไปอาบน้ำกันเถอะ แล้วเราไปเที่ยวกันต่อะได้อาอะไรกินด้วย”ฟางพูดก่อนจะ

ชวนป๊อปปี้กลับไปที่ห้อง

 

 

“งั้นเดี๋ยวเธออาบน้ำก่อนเลยนะ”ป๊อปปี้บอกก่อนจะยื่นผ้าชนหนูให้ฟางแล้วฟางก็เข้าห้องน้ำไป

 

 

 

ปัง

 

 

 

“ถ้าเธอเป็นฟางของชั้นจริงๆ ทำไมเธอถึงจำชั้นไม่ได้ล่ะ”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆ ก่อนจะนั่งเปิดมือถือดูรูป

ต่างๆของฟาในมือถือเขาแล้วคิดถึงฟางคนนั้นสุดหัวใจ

 

ขอโทษน้าาา อ๊ากกก ที่วันนี้มีธุระด่วนอีกแล้ว เลยต้องมาอัพตอนนี้ ช่วงนี้ไม่ว่างริงๆ ขอ

โทษน้าาาาาาา