you are my angel

 
 
 
 
 
“เฮ้ นายตื่นไปช่วยแฟนนายเดี๋ยวนี้เลยนะ”ธามไทกระซิบข้างหูป๊อปปี้ ทำให้ป๊อปปี้ตื่นมากลางดึก
มองไปรอบๆ
 
 
 
เพล้ง
 
 
ธามไทรีบปัดกรอบรูปฟางที่ไว้ในห้องนอนป๊อปปี้ตกแตก ป๊อปปี้หยิบมันมาดู
 
 
 
“หรือว่า ฟาง”ป๊อปปี้นึกถึงฟาง ก็รีบขับรถออกมาทันที
 
 
 
“ทำไมไม่รับนะ”ป๊อปปี้พยายามโทรหาฟางแต่ไม่มีคนรับ เพราะฟางไม่ได้เอาไปด้วย พลันสายตา
หันไปเห็นเหมือนนางฟ้าบินบนฟ้า ป๊อปปี้นิ่งคิดก่อนจะรีบขับรถมาที่แม่น้ำแล้วต้องตกใจที่เห็นฟาง
กำลังจะโดดน้ำมาจากสะพานลอย ก็รีบเข้าไปคว้าตัว
 
 
“อย่าทำอะไรบ้าๆนะฟาง”ป๊อปปี้กระชากฟางลงมาจากสะพาน
 
 
 
“ปล่อยชั้นนน ฮือออ ชั้นอยากตาย”ฟางร้องไห้หนัก ดิ้นในอ้อมกอดป๊อปปี้ สายฝนที่โปรยมาไม่
หยุดแต่ป๊อปปี้ก็รู้ว่าฟางกำลังร้องไห้อยู่
 
 
“อย่าทำอะไรบ้าๆนะฟาง การฆ่าตัวตายมันเป็นบาปนะ ฟางอย่าทำแบบนี้”ป๊อปปี้ดึงฟางไปกอดแน่น
ทันทีที่ฟางถูกป๊อปปี้กอด เธอก็ปล่อยโฮกว่าเดิม
 
 
 
“ชั้นไม่เหลือใครแล้ว ทำไมเค้าถึงทำแบบนี้กับชั้น ฮืออออ”ฟางร้องไห้กอดป๊อปปี้แน่น ป๊อปปี้กอด
ปลอบฟางอยู่ตรงนั้นก่อนะพาฟางไปที่คอนโดตัวเองเพราะฟางไม่อยากกลับบ้านไปตอนนี้
 
 
 
 
“เช็ดตัวก่อนนะ เดี๋ยวชั้นไปหาเสื้อผ้ามาให้เธอเอง”ป๊อปปี้ยื่นผ้าขนหนูให้ฟางก่อนจะหายไปที่ห้อง
นอนฟางแล้วเปิดตู้เอาเสื้อผ้าของฟางของเขาให้กับฟาง
 
 
“ขอบคุณค่ะ”ฟางรับเสื้อผ้ามาก่อนจะหายเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ป๊อปปี้จึงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าตัวเองบ้าง
 
“จะนอนเลยมั้ย เดี๋ยวชั้นจัดห้องให้”ป๊อปปี้ถามเมื่อฟางออกมาจากห้องน้ำ
 
“ชั้นนอนไม่หลับ”ฟางบอก ป๊อปปี้จึงชงนมอุ่นๆให้ฟาง
 
“อย่าคิดมากนะ เธอต้องเข้มแข็งไว้นะฟาง”ป๊อปปี้ยื่นนมให้ฟาง
 
 
“ชั้นทำผิดอะไรล่ะ ทำไมเค้าถึงหักหลังชั้นแบบนี้”ฟางพูดถึงกวินกับหวายก็น้ำตาซึม ก่อนจะกลั้น
น้ำตาไว้ไม่อยู่ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง จนป๊อปปี้ต้องไปปลอบ
 
 
“ไม่เป็นไรนะฟาง”ป๊อปปี้ปลอบฟาง
 
“ฮืออ ทำไมพวกเค้าถึงทำกับชั้นแบบนี้ ทำไม ฮือออ”ฟางร้องไห้หนักแล้วกอดป๊อปปี้ เธอทำใจไม่
ได้ คนที่รัก เชื่อใจมากที่สุด สุดท้ายก็มาแทงข้างหลังพร้อมๆกับน้องสาวแท้ๆ
 
 
 
“นอนพักซะนะฟาง อย่าคิดมากเลยคืนนี้เธอเหนื่อยมามากพอแล้ว”ป๊อปปี้พาฟางไปนอนที่ห้องนอน
ของฟาง
 
“นี่คือห้องของใครหรอ”ฟางถาม
 
“แฟนชั้นเอง”ทันทีที่พูดจบฟางเด้งตัวขึ้นจากเตียงแล้วไปเกาะแขนป๊อปปี้ทันที
 
“ไม่ต้องกลัวหรอกน่า ฟางไม่ทำอะไรใครหรอก”ป๊อปปี้พูดและแอบขำกับท่าทางฟาง
 
“แต่ชั้นเป็นผู้หญิงนะภานุ บางทีแฟนนายอาจจะหึงแล้วมาบีบคอชั้นล่ะ”ฟางมองรอบๆอย่าง
หวาดระแวง
 
 
“เอาน่า เชื่อชั้นเถอะ ฟางไม่ทำร้ายเธอหรอก ฟางอาะเห็นใจเธอด้วยซ้ำ คืนนี้เธอนอนที่นี่ซะ แล้ว
พรุ่นี้เราค่อยว่ากันอีกที”ป๊อปปี้บอกก่อนจะเดินออกห้องไป ฟางกระโดดขึ้นเตียงมองรอบๆ
 
 
 
“ชั้นขอพักที่นี่นะ เธออย่ามาหลอกชั้นนะ”ฟางรีบยกมือไหว้กลัวแฟนของป๊อปปี้ก่อนจะรีบห่มผ้านอน
ทันที
 
 
 
 
 
“555555ฟางก็ตลกเหมือนกันเนาะ ดูสิกลัวตัวเองก็เป็นด้วย”ธามไทหัวเราะชอบใจหลังจากที่ขึ้น
มาจากโลกมนุษย์พร้อมโฟร์แล้วนั่งดูฟางผ่านลูกแก้ว
 
 
“นี่ ก็เพราะว่าฟางยังจำไม่ได้หรอกน่าเลยเป็นแบบนี้”โฟร์พูด ในใจก็สงสารฟางมาก
 
“แล้วนี่เมื่อไหร่ะจำได้อ่ะ ถ้าจำไม่ได้ซักทีชั้นจะได้ใช้ยา”ธามไทพูดพลางเสกยาเสน่ห์กามาออ
กมาโฟร์รีบห้าม
 
 
 
“หยุดเลย เอาไปเก็บนะ เห้อ ตอนนี้ฟางก็พ้นโทษแล้ว แต่ชั้นยังแปลกใจเลยทำไมฟางถึงจำอะไร
ไม่ได้ซักทีนะ”โฟร์พูด
 
 
“เอ หรือว่าที่จำไม่ได้เพราะว่า2คนนี้ไม่ได้อยู่ด้วยกัน นี่ไง พอดีเลยก็จับให้ป๊อปปี้ไปดุแลฟางอยู่
กัน2ต่อ2ท่ามกลางหมู่ดาว ชายกับหญิงกับถ่านไฟเก่า โอ๊ยเดี๋ยวก็จำได้เองน่า”ธามไทพูดพลางทำ
หน้าหื่น โฟร์รีบหยิกธามไท
 
 
 
“พอเลยๆ กามเทพลามก เอาน่า ยังไงโอกาสก็มาถึงแล้ว ชั้นจะต้องทำให้2คนนี้สวีทกันแน่นอน
เชื่อมือชั้นเถอะ”โฟร์ยิ้มอย่ามั่นใจ
 
 
 
“จ้า ป้า ขอให้จริงเถอะ ข้าไปดูคู่ของเพลย์บอยหนุ่มนี่ดีกว่า ข้าชักชอบหมอนี่ขึ้มาแล้วล่ะสิ ช่างเป็น
คู่รักที่น่าสนใจจริงๆ”ธามไทพูดก่อนจะเสกให้ภาพของโทโมะขึ้นมาทางหน้าจอก่อนจะนั่งดูแล้ว
พลางคิดแผนการณ์ใก้แก้วและโทโมะอยู่ด้วยกัน
 
 
 
 
“เออ แน่ใจนะว่าจะไม่ให้โทโมะกลับคอนโดน่ะ”แก้วถามเฟย์และเขื่อนที่เปิดห้องในโรงแรมให้โท
โมะนอน เพราะโทโมะเมามากจนขับรถไม่ไหว
 
 
“แหงล่ะ ดูสิ ขืนขับรถกลับเนี่ยมีหวังโดนตำรวจเรียกเป่าแอลกอฮอล์พอดี ไหนจะอุบัติเหตุอีก”เขื่อน
บ่น
 
 
“พวกเธอไปเข้าหอเถอะ คืนแต่งงานพวกเธอด้วยนะอย่าลืม”แก้วมองเฟย์และเขื่อนที่อยู่ในชุดเจ้า
สาวแล้วเฟย์อ้าปากหาวหลายรอบก่อนจะไล่ทั้งคู่กลับห้องหอไป
 
“ชั้นฝากดูแลโทโมะหน่อยนะแก้ว”เฟย์บอก
 
 
 
“ดูแลเช็ดเนื้อเช็ดตัวนะ ห้ามทำอย่างอื่น เอ๊ะหรือจะทำดี จะได้เข้าหอ2คู่เลยคืนนี้”เขื่อนแซวแก้ว
แก้วหน้าแดง
 
 
“ไอ้บ้าเขื่อน เฟย์ดูแลสามีแกหน่อย”แก้วว่า เฟย์และเขื่อนหัวเราะก่อนจะออกห้องไปแก้วมองโท
โมะที่เมาหลับบนเตียงก็จัดการถอดรองเท้า ถุงเท้าให้ แล้วเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัว ก่อนจะปลด
เนคไท และถอดสูทออกเพื่อให้โทโมะนอนได้สบาย
 
 
 
“เอ๊ะ”แก้วล้วงไปในสูทก็พบว่ามีกำไลเงินที่สลักชื่อของเธอไว้ แก้วนั่งมองกำไลเงิน แล้วนึกถึงตอน
ที่ยังคบกันแก้วเคยเห็นของโทโมะใส่ก็บ่นว่าอยากได้บ้าง แต่โทโมะบอกว่าแต่งงานกับเขาก่อนถึง
จะทำให้
 
 
 
“ถ้าอยากได้ก็เอาไปสิ มันเป็นชื่อของเธอ”โทโมะพูด แก้วหันขวับไปมองอย่างตกใจเมื่อเห็นชาย
หนุ่มนั่งมองอยู่บนเตียง
 
 
“ใครจะไปอยากได้ เผลอนายอาจจะทำให้สาวที่ไหนก็ไม่รู้”แก้วรีบพูด
 
“แก้ว จริญญา ศิริมงคลสกุลนี่มันมีซะกี่คนในโลกนี้”โทโมะว่า แก้วชะงักก่อนจะรีบเอากำไลเก็บไว้
คืนโทโมะ
 
 
“ดูท่าก็ไม่เมาแล้ว งั้นชั้นกลับล่ะ”แก้วพูดก่อนจะลุกหนี แต่โทโมะคว้าตัวมาไว้แล้วโยนลงเตียงก่อน
จะขึ้นคร่ม
 
 
“ทำไม รีบกลับไปหาไอ้หนวดนั่นอ่ะดิ กลัวมันเข้าใจผิดหรอที่เธอมาอยู่กับชั้น”โทโมะว่า
 
 
“ใช่ ชั้นกลัวทีเจเข้าใจผิด อื้อออ”แก้วรีบตอบกลับแต่ถูกโทโมะบดจูบไปทันที
 
 
“จะกลัวทำไมมันก็แค่แฟนใหม่ นี่น่ะผัว มาก่อนมันอีกด้วยซ้ำ”โทโมะว่าแก้วโมโหผลักโทโมะออก
จากตัวแล้วตบหน้าโทโมะก่อนจะหนีแต่ถูกโทโมะกระชากตัวกลับมานอนที่เตียงตามเดิม
 
“อย่ามาทำอะไรทุเรศๆต่ำๆแบบนี้นะ ชั้นไม่ใช่ผู้หญิงของนาย”แก้วว่า
 
“ทำไมจะไม่ใช่ นอนกับชั้นมากี่ครั้งลืมไปแล้วหรอห้ะ”โทโมะว่า
 
 
“ใช่ ลืมไปแล้ว ความทรงจำเลวๆชั้นไม่จำหรอกบอกแล้วไง อื้อออ”แก้วว่าโทโมะกลับจึงถูกโทโมะ
จูบอีกทีนึงก่อนมือหนาจะอยู่ไม่สุขเริ่มล้วงไปรูดซิบชุดเดรสเกาะอกของแก้วแล้วดึงมันลงไปกองที่
ขาแก้ว
 
 
“ดี ถ้าลืมงั้นชั้นก็จะทำให้เธอจำได้เองว่ารสชาตของชั้นมันเป็นยังไง”โทโมะพูดก่อนจะลงมือ
ปลุกปล้ำแก้วอีกครั้ง แก้วทั้งดิ้นทั้งทุบตีโทโมะแต่ไม่ทำให้โทโมะสะทกสะท้าน ก่อนจะยอมให้โท
โมะทำอะไรตามอำเภอใจบนร่างกายของแก้วอย่างเจ็บช้ำและเสียใจ
 
 
 
 
 
“อืมมม”ฟางลืมตาตื่นมาในตอนเช้า มองไปรอบๆห้อง มันไม่ใช่ห้องนอนของเธอ จริงสินะ เรื่องเมื่อ
คืน กวินกับหวาย มันไม่ใช่ความฝัน
 
 
 
“ฮืออออ”ฟางร้องไห้ออกมาอีกครั้งกับความเสียใจที่เกิดขึ้น ภาพที่เธอและกวินคบกันในตอนมหา
ลัย ภาพที่กวินบอกรักเธอ ภาพที่เธอมีความสุขกับกวิน ชายหนุ่มที่ทำให้ฟางยิ้มและอบอุ่นหัวใจ
ภาพของหวายน้องสาวที่เธอรัก ภาพความสดใสของหวายที่น่ารักน่าเอ็นดู พวกเขาทำแบบนี้กับเธอ
ได้ยังไง
 
 
 
“กะแล้วว่าต้องร้องไห้อีก”ป๊อปปี้ที่ตื่นแล้วเปิดประตูเข้ามาแล้วพูดกับฟาง
 
 
“ชั้นทำใจไม่ได้นิ เราคบกันมานาน ทำไมเค้าถึงโกหกชั้น ทำกับชั้นแบบนี้”ฟางร้องไห้ตัวสั่นป๊อปปี้
จึงมาปลอบฟาง แล้วนั่งลงข้างๆเตียง
 
 
“มันเกิดขึ้นไปแล้ว เธอต้องทำใจยอมมันให้ได้นะฟาง ชั้นเชื่อว่าเธอน่ะเข้มแข็งพอ เธอจะต้องผ่าน
มันไปได้ ชั้นขอแค่อย่างเดียว ว่าเธออย่าคิดจะทำร้ายตัวเองด้วยการฆ่าตัวตายแบบเมื่อคืนนี้ เพราะ
คนที่จะเสียใจที่สุดคือแม่ของเธอนะ”ป๊อปปี้พูดหวังให้ฟางได้คิดแล้วตั้งสติทำใจยอมรับกับสิ่งที่เกิด
ฟางนั่งฟังนิ่งก่อนจะค่อยๆเอนหัวซบลงที่ไหล่ป๊อปปี้
 
 
 
“ชั้นเข้มแข็งไม่พอหรอก ความจริงชั้นน่ะอ่อนแอจะตาย ชั้นรับมันไว้ไม่ไหวหรอก พวกเค้าเป็นคนที่
ชั้นรักชั้นไว้ใจทั้งคู่ เค้า ฮึก เค้ายังทำแบบนี้กับชั้นได้ ฮืออ”ฟางที่ตอนนี้อ่อนแอเหลือเกิน ร้องไห้
ออกมาอีกครั้ง
 
 
 
“ถ้าตอนนี้เธออ่อนแอ หรือไม่มีใคร ชั้นนี่ล่ะ ชั้นจะดูแลเธอเอง”ป๊อปปี้กอดปลอบฟาง ฟางร้องไห้ตัว
สั่นซบลงที่อกกว้างของป๊อปปี้ จนป๊อปปี้สัมผัสถึงน้ำตาอุ่นๆของฟาง ป๊อปปี้ลูบผมฟางด้วยความ
สงสาร
 
 
 
“ขอบคุณมากนะภานุ ฮือ ขอบคุณจริงๆ ที่อยู่กับชั้น”ฟางร้องไห้แล้วกอดป๊อปปี้แน่น
 
“ไม่เป็นไรนะฟาง ชั้นจะดูแลเธอเอง”ป๊อปปี้กอดตอบฟางแล้วพูด
 
“วันนี้อย่าให้ชั้นไปทำงานได้มั้ย ชั้นยังไม่พร้อม”ฟางพูดหลังจากผละออกจากอ้อมกอดป๊อปปี้
 
 
 
“พาชั้นไปเที่ยวได้มั้ย ภานุ”ฟางสบตาป๊อปปี้ แล้วพลางปาดน้ำตาที่ไหลมาไม่หยุด ป๊อปปี้สบตาฟาง
ด้วยสายตาอ่อนโยน
 
 
ขอโทษน้าาา ขอโทษจริงๆ ช่วงนี้ยุ่งมากอ่ะ มีธุระเข้ามาในช่วงนี้เยอะมากกกกก
 
อย่าพึ่งหายไปไหนน้าาาา