you are my angel

9.3

เขียนโดย Chapond

วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.11 น.

  60 ตอน
  663 วิจารณ์
  150.47K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 13.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

41) ไม่มีเขาก็ยังมีชั้น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

เฮ้ นายตื่นไปช่วยแฟนนายเดี๋ยวนี้เลยนะ”ธามไทกระซิบข้างหูป๊อปปี้ ทำให้ป๊อปปี้ตื่นมากลางดึก

มองไปรอบๆ

 

 

 

เพล้ง

 

 

ธามไทรีบปัดกรอบรูปฟางที่ไว้ในห้องนอนป๊อปปี้ตกแตก ป๊อปปี้หยิบมันมาดู

 

 

 

“หรือว่า ฟาง”ป๊อปปี้นึกถึงฟาง ก็รีบขับรถออกมาทันที

 

 

 

“ทำไมไม่รับนะ”ป๊อปปี้พยายามโทรหาฟางแต่ไม่มีคนรับ เพราะฟางไม่ได้เอาไปด้วย พลันสายตา

หันไปเห็นเหมือนนางฟ้าบินบนฟ้า ป๊อปปี้นิ่งคิดก่อนจะรีบขับรถมาที่แม่น้ำแล้วต้องตกใจที่เห็นฟาง

กำลังจะโดดน้ำมาจากสะพานลอย ก็รีบเข้าไปคว้าตัว

 

 

“อย่าทำอะไรบ้าๆนะฟาง”ป๊อปปี้กระชากฟางลงมาจากสะพาน

 

 

 

“ปล่อยชั้นนน ฮือออ ชั้นอยากตาย”ฟางร้องไห้หนัก ดิ้นในอ้อมกอดป๊อปปี้ สายฝนที่โปรยมาไม่

หยุดแต่ป๊อปปี้ก็รู้ว่าฟางกำลังร้องไห้อยู่

 

 

“อย่าทำอะไรบ้าๆนะฟาง การฆ่าตัวตายมันเป็นบาปนะ ฟางอย่าทำแบบนี้”ป๊อปปี้ดึงฟางไปกอดแน่น

ทันทีที่ฟางถูกป๊อปปี้กอด เธอก็ปล่อยโฮกว่าเดิม

 

 

 

“ชั้นไม่เหลือใครแล้ว ทำไมเค้าถึงทำแบบนี้กับชั้น ฮืออออ”ฟางร้องไห้กอดป๊อปปี้แน่น ป๊อปปี้กอด

ปลอบฟางอยู่ตรงนั้นก่อนะพาฟางไปที่คอนโดตัวเองเพราะฟางไม่อยากกลับบ้านไปตอนนี้

 

 

 

 

“เช็ดตัวก่อนนะ เดี๋ยวชั้นไปหาเสื้อผ้ามาให้เธอเอง”ป๊อปปี้ยื่นผ้าขนหนูให้ฟางก่อนจะหายไปที่ห้อง

นอนฟางแล้วเปิดตู้เอาเสื้อผ้าของฟางของเขาให้กับฟาง

 

 

“ขอบคุณค่ะ”ฟางรับเสื้อผ้ามาก่อนจะหายเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ป๊อปปี้จึงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าตัวเองบ้าง

 

“จะนอนเลยมั้ย เดี๋ยวชั้นจัดห้องให้”ป๊อปปี้ถามเมื่อฟางออกมาจากห้องน้ำ

 

“ชั้นนอนไม่หลับ”ฟางบอก ป๊อปปี้จึงชงนมอุ่นๆให้ฟาง

 

“อย่าคิดมากนะ เธอต้องเข้มแข็งไว้นะฟาง”ป๊อปปี้ยื่นนมให้ฟาง

 

 

“ชั้นทำผิดอะไรล่ะ ทำไมเค้าถึงหักหลังชั้นแบบนี้”ฟางพูดถึงกวินกับหวายก็น้ำตาซึม ก่อนจะกลั้น

น้ำตาไว้ไม่อยู่ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง จนป๊อปปี้ต้องไปปลอบ

 

 

“ไม่เป็นไรนะฟาง”ป๊อปปี้ปลอบฟาง

 

“ฮืออ ทำไมพวกเค้าถึงทำกับชั้นแบบนี้ ทำไม ฮือออ”ฟางร้องไห้หนักแล้วกอดป๊อปปี้ เธอทำใจไม่

ได้ คนที่รัก เชื่อใจมากที่สุด สุดท้ายก็มาแทงข้างหลังพร้อมๆกับน้องสาวแท้ๆ

 

 

 

“นอนพักซะนะฟาง อย่าคิดมากเลยคืนนี้เธอเหนื่อยมามากพอแล้ว”ป๊อปปี้พาฟางไปนอนที่ห้องนอน

ของฟาง

 

“นี่คือห้องของใครหรอ”ฟางถาม

 

“แฟนชั้นเอง”ทันทีที่พูดจบฟางเด้งตัวขึ้นจากเตียงแล้วไปเกาะแขนป๊อปปี้ทันที

 

“ไม่ต้องกลัวหรอกน่า ฟางไม่ทำอะไรใครหรอก”ป๊อปปี้พูดและแอบขำกับท่าทางฟาง

 

“แต่ชั้นเป็นผู้หญิงนะภานุ บางทีแฟนนายอาจจะหึงแล้วมาบีบคอชั้นล่ะ”ฟางมองรอบๆอย่าง

หวาดระแวง

 

 

“เอาน่า เชื่อชั้นเถอะ ฟางไม่ทำร้ายเธอหรอก ฟางอาะเห็นใจเธอด้วยซ้ำ คืนนี้เธอนอนที่นี่ซะ แล้ว

พรุ่นี้เราค่อยว่ากันอีกที”ป๊อปปี้บอกก่อนจะเดินออกห้องไป ฟางกระโดดขึ้นเตียงมองรอบๆ

 

 

 

“ชั้นขอพักที่นี่นะ เธออย่ามาหลอกชั้นนะ”ฟางรีบยกมือไหว้กลัวแฟนของป๊อปปี้ก่อนจะรีบห่มผ้านอน

ทันที

 

 

 

 

 

“555555ฟางก็ตลกเหมือนกันเนาะ ดูสิกลัวตัวเองก็เป็นด้วย”ธามไทหัวเราะชอบใจหลังจากที่ขึ้น

มาจากโลกมนุษย์พร้อมโฟร์แล้วนั่งดูฟางผ่านลูกแก้ว

 

 

“นี่ ก็เพราะว่าฟางยังจำไม่ได้หรอกน่าเลยเป็นแบบนี้”โฟร์พูด ในใจก็สงสารฟางมาก

 

“แล้วนี่เมื่อไหร่ะจำได้อ่ะ ถ้าจำไม่ได้ซักทีชั้นจะได้ใช้ยา”ธามไทพูดพลางเสกยาเสน่ห์กามาออ

กมาโฟร์รีบห้าม

 

 

 

“หยุดเลย เอาไปเก็บนะ เห้อ ตอนนี้ฟางก็พ้นโทษแล้ว แต่ชั้นยังแปลกใจเลยทำไมฟางถึงจำอะไร

ไม่ได้ซักทีนะ”โฟร์พูด

 

 

“เอ หรือว่าที่จำไม่ได้เพราะว่า2คนนี้ไม่ได้อยู่ด้วยกัน นี่ไง พอดีเลยก็จับให้ป๊อปปี้ไปดุแลฟางอยู่

กัน2ต่อ2ท่ามกลางหมู่ดาว ชายกับหญิงกับถ่านไฟเก่า โอ๊ยเดี๋ยวก็จำได้เองน่า”ธามไทพูดพลางทำ

หน้าหื่น โฟร์รีบหยิกธามไท

 

 

 

“พอเลยๆ กามเทพลามก เอาน่า ยังไงโอกาสก็มาถึงแล้ว ชั้นจะต้องทำให้2คนนี้สวีทกันแน่นอน

เชื่อมือชั้นเถอะ”โฟร์ยิ้มอย่ามั่นใจ

 

 

 

“จ้า ป้า ขอให้จริงเถอะ ข้าไปดูคู่ของเพลย์บอยหนุ่มนี่ดีกว่า ข้าชักชอบหมอนี่ขึ้มาแล้วล่ะสิ ช่างเป็น

คู่รักที่น่าสนใจจริงๆ”ธามไทพูดก่อนจะเสกให้ภาพของโทโมะขึ้นมาทางหน้าจอก่อนจะนั่งดูแล้ว

พลางคิดแผนการณ์ใก้แก้วและโทโมะอยู่ด้วยกัน

 

 

 

 

“เออ แน่ใจนะว่าจะไม่ให้โทโมะกลับคอนโดน่ะ”แก้วถามเฟย์และเขื่อนที่เปิดห้องในโรงแรมให้โท

โมะนอน เพราะโทโมะเมามากจนขับรถไม่ไหว

 

 

“แหงล่ะ ดูสิ ขืนขับรถกลับเนี่ยมีหวังโดนตำรวจเรียกเป่าแอลกอฮอล์พอดี ไหนจะอุบัติเหตุอีก”เขื่อน

บ่น

 

 

“พวกเธอไปเข้าหอเถอะ คืนแต่งงานพวกเธอด้วยนะอย่าลืม”แก้วมองเฟย์และเขื่อนที่อยู่ในชุดเจ้า

สาวแล้วเฟย์อ้าปากหาวหลายรอบก่อนจะไล่ทั้งคู่กลับห้องหอไป

 

“ชั้นฝากดูแลโทโมะหน่อยนะแก้ว”เฟย์บอก

 

 

 

“ดูแลเช็ดเนื้อเช็ดตัวนะ ห้ามทำอย่างอื่น เอ๊ะหรือจะทำดี จะได้เข้าหอ2คู่เลยคืนนี้”เขื่อนแซวแก้ว

แก้วหน้าแดง

 

 

“ไอ้บ้าเขื่อน เฟย์ดูแลสามีแกหน่อย”แก้วว่า เฟย์และเขื่อนหัวเราะก่อนจะออกห้องไปแก้วมองโท

โมะที่เมาหลับบนเตียงก็จัดการถอดรองเท้า ถุงเท้าให้ แล้วเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัว ก่อนจะปลด

เนคไท และถอดสูทออกเพื่อให้โทโมะนอนได้สบาย

 

 

 

“เอ๊ะ”แก้วล้วงไปในสูทก็พบว่ามีกำไลเงินที่สลักชื่อของเธอไว้ แก้วนั่งมองกำไลเงิน แล้วนึกถึงตอน

ที่ยังคบกันแก้วเคยเห็นของโทโมะใส่ก็บ่นว่าอยากได้บ้าง แต่โทโมะบอกว่าแต่งงานกับเขาก่อนถึง

จะทำให้

 

 

 

“ถ้าอยากได้ก็เอาไปสิ มันเป็นชื่อของเธอ”โทโมะพูด แก้วหันขวับไปมองอย่างตกใจเมื่อเห็นชาย

หนุ่มนั่งมองอยู่บนเตียง

 

 

“ใครจะไปอยากได้ เผลอนายอาจจะทำให้สาวที่ไหนก็ไม่รู้”แก้วรีบพูด

 

“แก้ว จริญญา ศิริมงคลสกุลนี่มันมีซะกี่คนในโลกนี้”โทโมะว่า แก้วชะงักก่อนจะรีบเอากำไลเก็บไว้

คืนโทโมะ

 

 

“ดูท่าก็ไม่เมาแล้ว งั้นชั้นกลับล่ะ”แก้วพูดก่อนจะลุกหนี แต่โทโมะคว้าตัวมาไว้แล้วโยนลงเตียงก่อน

จะขึ้นคร่ม

 

 

“ทำไม รีบกลับไปหาไอ้หนวดนั่นอ่ะดิ กลัวมันเข้าใจผิดหรอที่เธอมาอยู่กับชั้น”โทโมะว่า

 

 

“ใช่ ชั้นกลัวทีเจเข้าใจผิด อื้อออ”แก้วรีบตอบกลับแต่ถูกโทโมะบดจูบไปทันที

 

 

“จะกลัวทำไมมันก็แค่แฟนใหม่ นี่น่ะผัว มาก่อนมันอีกด้วยซ้ำ”โทโมะว่าแก้วโมโหผลักโทโมะออก

จากตัวแล้วตบหน้าโทโมะก่อนจะหนีแต่ถูกโทโมะกระชากตัวกลับมานอนที่เตียงตามเดิม

 

“อย่ามาทำอะไรทุเรศๆต่ำๆแบบนี้นะ ชั้นไม่ใช่ผู้หญิงของนาย”แก้วว่า

 

“ทำไมจะไม่ใช่ นอนกับชั้นมากี่ครั้งลืมไปแล้วหรอห้ะ”โทโมะว่า

 

 

“ใช่ ลืมไปแล้ว ความทรงจำเลวๆชั้นไม่จำหรอกบอกแล้วไง อื้อออ”แก้วว่าโทโมะกลับจึงถูกโทโมะ

จูบอีกทีนึงก่อนมือหนาจะอยู่ไม่สุขเริ่มล้วงไปรูดซิบชุดเดรสเกาะอกของแก้วแล้วดึงมันลงไปกองที่

ขาแก้ว

 

 

“ดี ถ้าลืมงั้นชั้นก็จะทำให้เธอจำได้เองว่ารสชาตของชั้นมันเป็นยังไง”โทโมะพูดก่อนจะลงมือ

ปลุกปล้ำแก้วอีกครั้ง แก้วทั้งดิ้นทั้งทุบตีโทโมะแต่ไม่ทำให้โทโมะสะทกสะท้าน ก่อนจะยอมให้โท

โมะทำอะไรตามอำเภอใจบนร่างกายของแก้วอย่างเจ็บช้ำและเสียใจ

 

 

 

 

 

“อืมมม”ฟางลืมตาตื่นมาในตอนเช้า มองไปรอบๆห้อง มันไม่ใช่ห้องนอนของเธอ จริงสินะ เรื่องเมื่อ

คืน กวินกับหวาย มันไม่ใช่ความฝัน

 

 

 

“ฮืออออ”ฟางร้องไห้ออกมาอีกครั้งกับความเสียใจที่เกิดขึ้น ภาพที่เธอและกวินคบกันในตอนมหา

ลัย ภาพที่กวินบอกรักเธอ ภาพที่เธอมีความสุขกับกวิน ชายหนุ่มที่ทำให้ฟางยิ้มและอบอุ่นหัวใจ

ภาพของหวายน้องสาวที่เธอรัก ภาพความสดใสของหวายที่น่ารักน่าเอ็นดู พวกเขาทำแบบนี้กับเธอ

ได้ยังไง

 

 

 

“กะแล้วว่าต้องร้องไห้อีก”ป๊อปปี้ที่ตื่นแล้วเปิดประตูเข้ามาแล้วพูดกับฟาง

 

 

“ชั้นทำใจไม่ได้นิ เราคบกันมานาน ทำไมเค้าถึงโกหกชั้น ทำกับชั้นแบบนี้”ฟางร้องไห้ตัวสั่นป๊อปปี้

จึงมาปลอบฟาง แล้วนั่งลงข้างๆเตียง

 

 

“มันเกิดขึ้นไปแล้ว เธอต้องทำใจยอมมันให้ได้นะฟาง ชั้นเชื่อว่าเธอน่ะเข้มแข็งพอ เธอจะต้องผ่าน

มันไปได้ ชั้นขอแค่อย่างเดียว ว่าเธออย่าคิดจะทำร้ายตัวเองด้วยการฆ่าตัวตายแบบเมื่อคืนนี้ เพราะ

คนที่จะเสียใจที่สุดคือแม่ของเธอนะ”ป๊อปปี้พูดหวังให้ฟางได้คิดแล้วตั้งสติทำใจยอมรับกับสิ่งที่เกิด

ฟางนั่งฟังนิ่งก่อนจะค่อยๆเอนหัวซบลงที่ไหล่ป๊อปปี้

 

 

 

“ชั้นเข้มแข็งไม่พอหรอก ความจริงชั้นน่ะอ่อนแอจะตาย ชั้นรับมันไว้ไม่ไหวหรอก พวกเค้าเป็นคนที่

ชั้นรักชั้นไว้ใจทั้งคู่ เค้า ฮึก เค้ายังทำแบบนี้กับชั้นได้ ฮืออ”ฟางที่ตอนนี้อ่อนแอเหลือเกิน ร้องไห้

ออกมาอีกครั้ง

 

 

 

“ถ้าตอนนี้เธออ่อนแอ หรือไม่มีใคร ชั้นนี่ล่ะ ชั้นจะดูแลเธอเอง”ป๊อปปี้กอดปลอบฟาง ฟางร้องไห้ตัว

สั่นซบลงที่อกกว้างของป๊อปปี้ จนป๊อปปี้สัมผัสถึงน้ำตาอุ่นๆของฟาง ป๊อปปี้ลูบผมฟางด้วยความ

สงสาร

 

 

 

“ขอบคุณมากนะภานุ ฮือ ขอบคุณจริงๆ ที่อยู่กับชั้น”ฟางร้องไห้แล้วกอดป๊อปปี้แน่น

 

“ไม่เป็นไรนะฟาง ชั้นจะดูแลเธอเอง”ป๊อปปี้กอดตอบฟางแล้วพูด

 

“วันนี้อย่าให้ชั้นไปทำงานได้มั้ย ชั้นยังไม่พร้อม”ฟางพูดหลังจากผละออกจากอ้อมกอดป๊อปปี้

 

 

 

“พาชั้นไปเที่ยวได้มั้ย ภานุ”ฟางสบตาป๊อปปี้ แล้วพลางปาดน้ำตาที่ไหลมาไม่หยุด ป๊อปปี้สบตาฟาง

ด้วยสายตาอ่อนโยน

 

 

ขอโทษน้าาา ขอโทษจริงๆ ช่วงนี้ยุ่งมากอ่ะ มีธุระเข้ามาในช่วงนี้เยอะมากกกกก

 

อย่าพึ่งหายไปไหนน้าาาา

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา