you are my angel

 
 
 
 
 
“พี่ฟางง เป็นอะไรรึเปล่าคะ”หวายพยายามเรียกฟางที่เอาแต่เดินเหม่อขณะเที่ยวห้างด้วยกัน
 
“อ่อ เปล่าจ้ะ สงสัยเมื่อคืนพี่นอนไม่หลับน่ะ”ฟางตอบยิ้มๆ
 
“เป็นอะไรคะ ทำไมนอนไม่หลับเนี่ยรึว่ามัวแต่คิดถึงพี่กวินคะ”หวายถามแบบแซวๆ
 
“เปล่าจ้ะ ไม่มีอะไร”ฟางสะอึกเมื่อได้ยินว่ากวิน ก่อนจะรีบหนีเข้าไปในห้องน้ำเพื่อร้องไห้ออกมา
อย่างเสียใจ ทำไมคนที่เธอรักถึงทำแบบนี้กับเธอได้
 
 
 
“อ้าว มาพอดีเลยดาร์ลิง วันนี้เราไปทานข้าวกันนะ เค้าจำได้ร้านนี้ดาร์ลิงชอบมากนิ”กวินพูดพลาง
พาฟางและหวายมาที่ร้านอาหารญี่ปุ่นที่ฟางชอบ แล้วสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ
 
“นี่ครับ”กวินคีบแซลมอนให้ฟาง ก่อนจะคีบให้หวาย ทั้งคู่ยิ้มให้กันยิ่งทำให้ฟางจุกทำตัวไม่ถูก
 
 
“พรุ่งนี้ฟางจะไปงานแต่งเฟย์น่ะกวินมารับด้วยนะคะ”ฟางพูด
 
 
“อื้อ เอาสิยังไม่ได้หาของขวัญให้เฟย์กับเขื่อนเลย เดี๋ยวทานเสร็จแล้วเราไปเลือกกันเนาะ”กวินพูด
ก่อนจะทานอาหารเสร็จแล้วเดินไปเลือกของขวัญวันแต่งงานให้เฟย์วันพรุ่งนี้
 
 
“ว้าว สวยจัง”หวายวิ่งมาดูสร้อยเพชรบนตู้กวินตามมาดู
 
 
“อ๊ะ โทรศัพท์”ฟางแกล้งเดินออกไปรับโทรศัพท์ด้านนอก แต่แอบมาดูท่าทางของคนทั้งคู่
 
 
“หวายว่าพี่ฟางต้องชอบแน่ๆถ้าพี่กวินซื้อให้นะ”หวายพูด
 
 
“นั่นน่ะสิ ฟางจะได้ใส่ไปงานพรุ่งนี้”กวินพูด ฟางแอบฟังคนทั้งคู่คุยกันก็แอบยิ้ม บางทีทั้งคู่อาจจะ
ไม่ได้ตั้งใจทำร้ายความรู้สึกเธอจริงๆสินะ ฟางทำทีว่าคุยโทรศัพท์เสร็จแล้วเดินเข้าไปคล้องแขน
กวินทันที หวายมองแวบนึงก่อนะยิ้มให้คนทั้งคู่แล้วเดินไปซื้อของด้วยกันต่อ
 
 
 
 
“หวายเร็ว กวินมารับแล้วนะ”ฟางเรียกหวายเมื่อเห็นรถกวินมารอด้านนอก ก่อนทั้ง3คนจะไปที่งาน
แต่งงานของเฟย์และเขื่อน ระหว่างบนรถฟางก็ลอบสังเกตพฤติกรรมคนทั้งคู่ ที่พูดอะไรก็เห็นด้วย
กันหมด
 
 
“ฟางเดี๋ยวสิครับ”กวินรั้งฟางไว้ก่อนจะใส่สร้อยให้ฟาง ฟางยิ้มเมื่อเห็นว่ามันเป็นสร้อยที่กวินพูดกับ
หวายเมื่อวานนี้ที่ร้านฟางยิ้มดีใจก่อนะเดินควงกวินเข้าไปในงาน
 
 
“ยินดีด้วยนะเฟย์ เขื่อน รักกันนานๆนะ”ฟางยิ้มและมอบของขวัญให้ แล้วเห็นแก้วและป๊อปปี้เป็น
เพื่อนเบ่าวเจ้าสาวให้เฟย์และเขื่อน
 
 
“งั้นงานต่อไปก็เป็นของฟางกับกวินน่ะสิ”เฟย์แซว ฟางหน้าเอนลงไป กวินและหวายหัวเราะพร้อม
กัน
 
 
“บอกละ ยังเก็บเงินค่าสินสอดไม่ครบเลย”กวินแก้ตัว
 
 
“งั้นเราเข้าไปข้างในเถอะค่ะ”ฟางบอกก่อนจะควงกวินไป หวายมองแล้วแอบซึมนิดนึงก่อนจะเดิน
ตามไป
 
 
“รอกวินก่อนนะฟาง”กวินบอกฟางแล้วโอบเอวเข้าไปในงาน ฟางยิ้มนิดนึง
 
 
“ไปเต้นรำกันเถอะ”กวินชวนฟางไปเต้นรำ ฟางเต้นรำข้างๆป๊อปปี้และแก้วที่เต้นคู่กัน ซักพักกวินเห็น
หวายนั่งซึมก็ฝากฟางไว้กับป๊อปปี้ ทำให้โทโมะได้โอกาสเสียบมาคู่กับแก้วแทน
 
 
“เต้นดีๆสิยะ”แก้วแบบบ่นที่โทโมะโอบเอวแก้วแต่ไม่ยอมเต้น แก้วจึงเหยียบเท้าให้ทีนึงแรงๆ
 
 
“เป็นอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้ถามขณะเต้นรำคู่กับฟาง
 
“เปล่านิ”ฟางยิ้มให้แต่ก้แอบมองกวินที่พาหวายไปเต้นรำ เห็นรอยยิ้มน้องสาวที่ยิ้มออกมาก็ซึมไป
ป๊อปปี้ลอบมองแววตาฟางก็สงสัย
 
 
 
 
“เอาล่ะค่า ต่อไปจะเป้นการโยนช่อดอกม้ากเจ้าสาวนะคะ เอ้า สาวโสดทั้งหลายมายืนด้านหน้าเวที
เลย”แก้วพูดจบก็รีบวิ่งไปยืนรอหน้าเวที
 
 
“เพื่อนเจ้าสาวรู้สึกว่าจะวิ่งไวกว่าเพื่อนนะครับ”ป๊อปปี้แซวแก้วออกไมค์ ก่อนจะยืนกับเขื่อนและโท
โมะ
 
 
 
“ถ้าแก้วได้ช่อดอกไม้ คนแถวนี้เค้าจะไปขอแก้วมั้ยน้ออ”เขื่อนพูดลอยๆ
 
 
“ยัยนั่นคงอยากให้ไอ้หนวดหน้าโหดนั่นขอมากกว่าชั้น”โทโมะพูดแล้วหนีไปดื่มไวน์ที่บริกรเอามา
เสิร์ฟ
 
 
 
“โถ พ่อเพลย์บอยน้อยใจซะละ”เขื่อนพูดก่อนป๊อปปี้จะเดินไปดูโทโมะ ก่อนที่เฟย์จะโยนช่อดอกไม้
มา แล้วคนที่รับช่อดอกไม้ได้คือหวายและฟางที่รับพร้อมกัน กวินและป๊อปปี้อึ้ง
 
 
 
“อ่ะพี่ฟาง”หวายยื่นช่อดอกไม้ให้ก่อนจะเดินออกมาจากวงแล้วนั่งดื่มเหล้า ป๊อปปี้มองตาม
 
 
“ฮั่นแน่ ฟางได้ช่อดอกไม้ แล้วกวินล่ะว่าไง”เฟย์แซวทุกคนโห่แซวกวินและฟาง กวินวิ่งไปที่โต๊ะ
แล้วเอาป้ายที่บนโต๊ะเขียนว่าจองแล้วยื่นให้ฟาง
 
 
“จองไว้ก่อนคนนี้ สินสอดครบปุ๊บจะไปขอ”กวินพูดติดตลก ทุกคนหัวเราะกับมุกกวิน ฟางได้แค่ยิ้ม
เจื่อนๆ
 
 
 
“หวาย โอเคป่าวเนี่ย ดื่มเยอะงี้เดี๋ยวก็เมาหรอก”ป๊อปปี้มาดูหวายที่เอาแต่ดื่มเหล้าไม่หยุด
 
 
“ชั้นมันก็แค่คนในเวลาเหงา ชั้นมันมาทีหลัง ชั้นมันไม่ใช่ตัวจริง ฮืออ”หวายดื่มเหล้าด้วยความช้ำใจ
ป๊อปปี้มองแล้วก็สงสาร ก่อนจะดึงตัวหวายมากอดไว้
 
 “ไม่เป็นไรนะ เรื่องความรักมันไม่เข้าใครออกใครหรอก”ป๊อปปี้ปลอบใจหวาย แต่ก็ถูกแรงดึงออก
จากหวายอย่างแรง
 
 
ผลัก
 
 
“มึงลวนลามหวายหรอป๊อป”กวินต่อยป๊อปปี้แล้วว่า หวายตกใจรีบไปประคอง
 
“เราไม่ได้ทำอะไรกันนะพี่กวิน”หวายว่า
 
“ไม่ต้องไปแก้ตัวแทนมัน ชอบนักล่ะสิมีผู้ชายเข้าใกล้”กวินโมโหหึงก็ว่าหวาย ฟางเห็นท่าไม่ดีรีบ
เข้าไปหา
 
 
“อย่าดูถูกหวายดิวะกวิน”ปีอปปี้ลุกขึ้นมาช่วยหวายจากการที่ถูกกวินดึงไปจึงโดนต่อยล้มไปอีกที
 
“พี่กวินเลิกบ้าได้แล้ว”หวายร้องแต่กวินไม่ฟัง ป๊อปปี้ก็เช่นกันทั้ง2ซัดกันนัวจนป๊อปปี้เสียหลักล้ม
กวินจึงเข้ามาจะต่อยซ้ำ
 
 
ผลัวะ
 
 
“ฟาง/พี่ฟาง”หวาย กวิน ป๊อปปี้ร้องตกใจเมื่อฟางมาขวางจึงโดนหมัดของกวินแทน
 
“ดาร์ลิง กวินขอโทษเจ็บมากมั้ย”กวินรีบไปประคองฟางไว้เช่นเดียวกับหวายพยุงป๊อปปี้ลุกขึ้น
 
 
“ไม่เป็นไร แต่ฟางอยากกลับบ้าน”ฟางพูดเพราะกลั้นอารมณ์เศร้าตัวเองอยู่ เพราะเห็นท่าทางเดือด
จัดของกวินแล้วรู้ทันทีว่าชายหนุ่มแคร์หวายมากแค่ไหน
 
 
“ป๊อปกลับคอนโดมั้ยแก”แก้วและโทโมะประคองป๊อปปี้ ป๊อปปี้มองตามฟางด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
“ฟางไม่เป็นไรแล้วล่ะขอบคุณมากนะ”ฟางบอกกวินหลังจากเปลี่ยนชุดแล้วเตรียมตัวเข้านอน
 
“ทานยานะ กวินขอโทษนะฟาง”กวินพูดจบก็ก้มลงจูบฟางก่อนจะปิดไฟแล้วเดินออกมาจากห้อง
นอนฟาง ฟางพยายามข่มตาหลับ ภาพที่กวินและหวายจูบกันก็ฉายในหัว ไหนจะวันนี้ที่กวินหวง
หวายกับป๊อปปี้อีกยิ่งทำให้ฟางข่มตาหลับไม่ลง
 
 
 
“ออกไปหาน้ำดื่มสิ เผื่อจะได้นอนหลับ”เสียงของโฟร์กระซิบบอกฟาง ฟางลืมตาตื่นขึ้นมากลางดึก
มองไปรอบๆ ก่นจะเดินออกจากห้องไปหาน้ำดื่ม
 
 
 
 
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ มะ ไหวแล้ว”เสียงครางของหวายดังขึ้นทำให้ฟางที่ออกจากห้องมาก็ชะงัก เสียงของ
หวายนิ
 
 
“รออีกนิดนะคนดี พี่ก็ใกล้จะถึงแล้ว”เสียงของกวินดังขึ้นจากห้องหวายทำให้ฟางใจหล่นวูบ ขออย่า
ให้เป็นอย่างที่คิดเลย ฟางเดินไปที่ห้องหวาย แล้วเห็นแสงสอดมาจากด้านใน ประตูแง้มออกมา
ทำให้ฟางแอบมองเข้าไปด้านในได้
 
 
 
เสื้อผ้าที่คุ้นตา กระจัดกระจายเต็มพื้น เสื้อสูทสีเทาที่คุ้นตา มันคือของกวิน ฟางลอดเข้ามาในประตู
หยิบเสื้อสูทของกวินขึ้นมา
 
 
“อ๊า”ทั้งคู่ร้องออกมาเมื่อถึงฝั่งฝัน ฟางช๊อคสุดขีดเมื่อภาพที่เห็นคือกวินและหวายนอนกอดก่ายกัน
บนเตียง
 
 
“เดี๋ยวพี่ฟางก็ได้ยินหรอกครางดังขนาดนี้”หวายพูดขณะซบอกกวิน
 
 
“ยาที่ฟางกินก่อนนอนมันมีฤทธิ์ง่วงนอนไม่ต้องห่วงหรอก”กวินพูดก่อนจะก้มลงจูบกับหวายดูดดื่ม
 
 
 
ตุบ
 
 
 
เสื้อสูของกวินหล่นลงพื้น
 
 
“พี่ฟาง”หวายชีอคเมื่อเห็นคนที่ยืนห้าประตูคือพี่สาวสุดที่รัก
 
 
“ฟาง”กวินอึ้ง ก่นจะรีบคว้าผ้าเช้ดตัวใส่ ฟางร้องไห้รีบวิ่งหนีออกไปทันที
 
 
“ฟางเดี๋ยวก่อนฟาง”กวินรีบมาคว้าแขนฟางไว้
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
“อย่ามาจับตัวฟาง คนทรยศ”ฟางว่าให้กวินและหวายที่นุ่งผ้าเช็ดตัวออกมา
 
“กวิน ขอโทษ พวกเราไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้น”กวินพูด
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
“ไม่ได้ตั้งใจ นี่ขนาดยังไม่ได้ตั้งใจ ยังทำแบบนี้กับฟางได้ลงคอ เสียแรงที่ฟางอุตส่ารักและไว้ใจ
ทำไมถึงทำแบบนี้กับฟางตอบฟางมาสิ”ฟางร้องไห้แล้วทุบอกกวินด้วยความเสียใจ คนที่เธอรักที่สุด
ทำไมทำแบบนี้กับเธอ กวินพยายามกอดฟาง แต่ฟางสะบัดออกด้วยความรังเกียจ
 
 
 
“อย่ามายุ่งกับชั้น”ฟางพูดก่อนจะวิ่งออกไปนอนบ้าน ซึ่งตอนนั้นฝนก็ตกลงมา ฟางวิ่งออกมาอย่าง
ไม่รู้ทิศทาง ทำไมกัน ตลอดเวลาเกือบ5ปีทำไมเค้าถึงทำแบบนี้
 
 
 
“แล้วชั้นจะมีชีวิตอยู่ไปทำไม ถ้าลืมตามาแล้วต้องเอเรื่องแบบนี้”ฟางพูดลอยๆก่อนจะเดินไปที่แม่น้ำ
ทันที
 
 
ในที่สุดฟางก้เห็นทุกอย่างตำตา ตัวเอง
 
ขอโทษน้าาาา เราไปงานsportdayมา เลยไม่ได้อัพอ่ะ กว่าอัพก็ประมาณเวลานี้ เดี๋ยววัน
พรุ่งนี้เราอัพให้ต่อน้า ขอโทษๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ