you are my angel

 
 
 
 
 
“อืออ”แก้วลืมตาตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะรู้สึกถึงร่างสูงที่กอดตัวเองดิ้น แก้วลุกขึ้นมองโทโมะที่พลิก
ตัวนอนหันหลังให้แก้วแล้วไอ ไม่หยุด
 
 
“โทโมะเป็นอะไรน่ะโทโมะ”แก้วตกใจ
 
“แค่กๆ”โทโมะยังไอไม่หยุดแก้วเอามืออังหน้าผากโทโมะพบว่าโทโมะตัวร้อนจัด ก็รีบเปิดกระเป๋าเป้
ของโทโมะเพื่อหายาแก้ไข้ ก่อนจะเอาน้ำดื่มในขวดออกมา
 
 
“ทานยาก่อนนะโทโมะ”แก้วพูดก่อนจะนำโทโมะมานอนตักตัวเองแล้วเอายาให้โทโมะกิน แล้วดื่ม
น้ำตาม ก่อนจะเอาเสื้อแจ๊กเก็ตของโทโมะที่เธอห่มอยู่มาห่มตัวโทโมะทันที
 
 
“นะ หนาว”โทโมะละเมออกมาเพราะพิษไข้ แก้วเริ่มใจไม่ดี
 
“อย่าเป็นอะไรนะโทโมะ”แก้วจับมือโทโมะแน่น
 
 
“แม่ พ่อ”โทโมะละเมอถึงพ่อแม่ตัวเอง แก้วตกใจ เพราะพ่อแม่ของโทโมเสียชีวิตไปแล้วเพราะ
อุบัติเหตุตั้งแต่โทโมะยังเด็กๆ โทโมะเลยอาศัยอยู่กับอาและน้า
 
 
“โทโมะ ได้ยินชั้นมั้ยโทโมะ”แก้วพยายามเรียกโทโมะเพราะเธอกลัวชายหนุ่มจะเป็นอะไร
 
 
“กะ แก้ว”แก้วชะงักเมื่อได้ยินโทโมะเรียกตัวเอง
 
 
“ขอโทษ”โทโมะพูดคำนั้นออกมาทั้งๆที่ตัวเองเพ้อเพราะพิษไข้ แก้วน้ำตาซึม
 
 
“ไอ้บ้า ถ้านายเป็นอะไรไปชั้นจะไม่ให้อภัยนายนะ”แก้วว่าโทโมะ ก่อนจะนึกอะไรได้ ในเมื่อโทโมะ
บอกว่าหนาว และวิธีที่ทำให้อบอุ่นร่างกายเบื้องต้นก็คือการกอด หนาวเนื้อห่มเนื้อ แก้วสูดลมหายใจ
เข้าลึกๆ ก่อนจะถอดเสื้อยืดของเธอออก เผยให้เห็นบราสีเข้มของตัวเองก่อนจะล้มตัวนอนข้างโท
โมะแล้วกอดชายหนุ่มไว้แน่น
 
 
“ไม่รู้จะได้ผลมั้ย แต่นายอย่าเป็นอะไรนะ”แก้วบอกกับโทโมะที่ตัวร้อนนอนหนาวสั่น แก้วจึงกระชับ
กอดโทโมะให้แน่นขึ้น ก่อนจะรุ้สึกว่าหน้าของเขาและเธอห่างกันไม่ถึงเซน
 
 
“แก้ว”โทโมะละเมอชื่อแก้วออกมา แก้วอึ้ง โทโมะค่อยๆปรือตาเพราะพิษไข้ แก้วจึงเอามือจับที่
แก้มโทโมะเบาๆ
 
 
“อื้ออ”แก้วร้องออกมาเมื่อถูกร่างสูงประกบปาก ลมหายใจร้อนๆผ่านเข้ามาใกล้ๆทำให้แก้วรู้สึกถึงไอ
ร้อนคนเป็นไข้ ก่อนจะเริ่มตอบรับรสจูบของโทโมะและเริ่มเอามือโอบรอบลำคอโทโมะ
 
 
“แฮ่ก ป่วยอยู่ยังจะทำแบบนี้ เชื่อเค้าเลย”แก้วถอนจูบออกมาหอบหายใจก่อนจะพูดออกมา
 
 
“อืมมม”แก้วถูกโทโมะก้มลงจูบอกครั้ง แต่คราวนี้แก้วไม่ขัดขืนแล้ว หรืออาจเพราะรสจูบเมื่อกี้ที่แก้ว
สัมผัสจนเคลิบเคลิ้มสติไม่อยู่กับตัว เริ่มเอามือที่โอบรอบลำคอลูบไล้ตามแผ่นหลังโทโมะ และยิ่ง
ทำให้ปลุกกระตุ้นอารมณ์โทโมะเป็นอย่างดีเยี่ยม ก่อนที่มือหนาของโทโมะเลื่อนมาปลดตะขอบรา
ของแก้วออกแล้วเลื่อนมันขึ้นเผยให้เห็นยอดอกชูชัน ลิ้นร้อนๆเริ่มไล้ลงมาผ่านคอขาวๆลงมาถึงเนิน
อก
 
 
 
“อ๊า อย่ากะ กัด”แก้วเริ่มเคลิ้มร้องครางออกมาเมื่อโทโมะกัดเธอก่อนจะเอามือขยำผมของโทโมะ
เพื่อระบายความเสียว ก่อนจะถูกมือหนาเลื่อนลงมาถอดกางเกงยีนต์ตัวเองและกางเกงในออกมา
แก้วจึงขยับให้บราตัวเองออกไปจากตัวได้ทำให้แก้วไม่เหลือเสื้อผ้าซักชิ้น และแก้วก็เลื่อนมือไป
ปลดเข็มขัดและถอดกางเกงยีนต์โทโมะลง และตามด้วยถอดกางเกงในชายหนุ่มออก เพราะตอนนี้
สติของแก้วขาวโพลนไปหมด ตอนนี้ร่างกายของเธอและโทโมะอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าทั้งคู่
 
 
 
“อืมมม”โทโมะเริ่มครางในลำคอเมื่อแก้วเลื่อนตัวขึ้นมาอยู่บนร่างของโทโมะก่อนจะประกบริมฝีปาก
บดจูบโทโมะอย่างร้อนแรงและเอาลิ้นสูดเข้าไปฉกชิมน้ำจากโพรงปากของร่างสูงและไล้มาตามลำ
คอและแผงอกก่อนจะจัดการทำคิสมาร์คไว้ทั่วตัวโทโมะ แล้วจูบไล้ลงมาถึงหน้าท้องที่เต็มไปด้วย
มัดกล้ามของโทโมะ ก่อนจะจูบมาถึงแกนกลางของชายหนุ่ม
 
 
 
“อา”โทโมะที่หลับตาพริ้มแล้วร้องครางออกมาเมื่อถูกสัมผัสจากปากร้อนของแก้วที่ครอบครองแกน
กลางชายหนุ่มจนโทโมะต้องครางออกมาไม่เป็นจังหวะ
 
 
 
“ทะ โทโมะ”แก้วเริ่มเรียกชื่อโทโมะออกมาก่อนจะเลื่อนตัวขึ้นไปจูบปากชายหนุ่มอีกครั้งก่อนจะเอา
มือเรียวจับแกนกลางชายหนุ่มแล้วกดลงไปในโพรงหวานตัวเองทันที
 
 
“อ๊ะ”โทโมะร้องออกมาด้วยความเสียว แก้วเองก็เช่นกัน ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกตัวเองที่นั่งอยู่บนตัว
โทโมะให้เริ่มเร็วขึ้น
 
 
“ซี้ด อ๊ะ”แก้วเองเริ่มร้องไม่เป็นจังหวะเพราะโทโมะเองก็ตอบสนองเธอเช่นกัน ทั้งคู่เริ่มขยับตัวให้
เร็วและแรงตอบสนองความต้องการเรื่อยๆ เสียงร้องครางของคนทั้งคู่ดังลั่นถ้ำ ไม่มีท่าทีจะหยุดลง
 
 
 
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ มะ ไหวแล้ว ใกล้แล้ว แรงอีก”แก้วร้องครางออกมาไม่เป็นจังหวะ
 
 
“กะ แก้ว อ๊า”โทโมะร้องครางเป็นชื่อแก้วออกมาก่อนจะฉีดสายธารสีขาวพุ่งเข้าไปในตัวแก้วก่อน
แก้วกระตุกเกร็งแล้วหมดแรงซบลงที่อกของโทโมะ แล้วหอบหายใจด้วยกันทั้งคู่
 
 
 
 
 
“ไอ้กามเทพลามก เอายาเจ้าไปเลยนะ”โฟร์โมโหปาเอาขวดใสใบหนึ่งที่บรรจุของเหลวสีชมพูในนั้น
ธามไทกระโดดรับขวดใสใบนั้นแทบไม่ทัน
 
“โอ๊ย ป้า อย่าหยิก ข้าช้ำไปหมดแล้วนะ”ธามไทร้องเมื่อถูกโฟร์หยิกไปตามตัว
 
 
“หรอ ดูเจ้าทำอะไรของเจ้าห้ะ เอายาเสน่ห์กามาอะไรของเจ้าใส่ให้โทโมะกับแก้วเนี่ย”โฟร์โวยวาย
ก่อนจะลากธามไทไปที่ลูกแก้วที่ใช้ดูความเป็นไปของโลกมนุษย์ ภาพที่โทโมะและแก้วกำลัง
บรรเลงเพลงรักกันลั่นป่าอยู่ในลูกแก้วทำให้ธามไทถึงกับยิ้มแป้น
 
 
“นี่ค่าใส่ไปแค่2หยดเองนะ โอ้โห ช่างร้อนแรงยิ่งนัก”ธามไทพูดอย่างอารมณ์ดี โฟร์จึงซัดไปอีกที
 
 
“ไอ้กามเทพลามก ทำให้คนเค้ารักกันทำไมต้องใช้ยานี่กับมนุษย์ด้วยนะ มานี่ ข้าว่าข้าทำลายมันดี
กว่า”โฟร์พูโก่อนจะแย่งขวดยาไป แต่ธามไทไม่ให้
 
 
“การร่วมรักกันก็ถือว่าเป็นการแสดงออกทางความรักอย่างหนึ่งนะป้า ข้าไม่ให้หรอกยาขวดนี้กว่าข้า
จะได้มา ข้าต้องไปขอเพื่อนกามเทพข้าแทบตาย ไม่ข้าไม่ให้เจ้า”ธามไทไม่ให้ขวดยากับโฟร์ก่อน
จะเสกให้มันหายไป
 
 
“แต่ว่าถ้าสติของโทโมะกับแก้วฟื้นมา มันไม่ยุ่งรึไง”โฟร์ยังโวยวายไม่เลิก
 
 
“นี่ ไม่หรอก ข้าจะบอกอะไรป้านะยาเสน่ห์กามาน่ะ แท้จริงแล้วมันไม่ใช่ยาปลุกเซ็กส์เหมือนของ
มนุษย์นะ แต่มันเป็นยาที่กระตุ้นอารมณ์จากจิตใต้สำนึกคน2คนออกมา นี่ถ้า2คนนี้ลึกๆไม่ได้รักกัน
นะ ป่านนี้ก็แค่นอนกอดกันแล้วหลับไปแล้ว แต่นี่ข้าไม่ได้เสกให้2คนนั้นทำอะไรกัน ทำกันเองล้วนๆ
เอาน่า มันถือเป็นเรื่องดีไม่ใช่หรอที่2คนนั้นแสดงอารมณ์จากก้นบึ้งหัวใจออกมาน่ะ”ธามไทเดินไป
กอดคอโฟร์แล้วพูด
 
 
“มันจะไม่หยุดแค่นั้นน่ะสิ โทโมะกับแก้วปากแข็งหยั่งกับอะไรดี”โฟร์พูดพลางสะบัดออกจากธามไท
 
 
“แต่ก็คงจะน้อยกว่าเดิมแล้วล่ะถ้าผ่านคืนนี้ไป เอาน่าไม่มีอะไรหรอก จริงสิ เหลืออีกคู่นิ ข้าลอง
ทดลองใช้ดีกว่า เผื่อจะเหมือนคู่นี้บ้าง”ธามไทพูดก่อนจะเสดขวดยาเสน่ห์กามาออกมาแล้ววิ่งไปที่
อ่างน้ำสีเงินที่เขาใช้หยดยาเสน่ห์กามานี้ลงไปแล้วมันสามารถลงไปถึงโลกมนุษย์แล้วไปในสถานที่
ที่ต้องการให้ไป
 
 
“ไม่ได้นะๆ ห้ามใช้ คู่นี้ข้าขอร้องล่ะ อย่าใช้เลย”โฟร์รีบไปห้ามธามไท
 
“ทำไมล่ะดีออกจะได้ไม่ต้องมาปากแข็งอีก”ธามไทพูด
 
 
“แต่ข้าขอคู่นี้คู่เดียว ฟางกับป๊อปปี้”โฟร์พูดก่อนจะมองภาพที่ฟางนอนหลับกอดกับป๊อปปี้ใต้ต้นไม้
อยู่
 
 
“เอ๋ ฟาง ถ้างั้นที่เค้าลือกันบนสวรรค์มันก็จริงน่ะสิ เกี่ยวกับดวงวิญญาณหลงทางแล้วกลายเป็น
นางฟ้า”ธามไทพูด
 
 
“ใช่ แต่เจ้าอย่าพูดถึงมันอีกเลย ข้าขอ อย่างน้อย เค้า2คนเป็นคู่แท้ซึ่งกันและกันนะ ยังไงพวกเค้า
ก็รักกันอยู่ดีไม่จำเป็นต้องใช้มันหรอก”โฟร์พูด
 
 
“แต่ผู้หญิงคนนั้นจำชายคนนั้นไม่ได้นะ”ธามไทแย้ง
 
 
“ตอนนี้มันคือสิ่งที่เบื้องบนกำลังลงโทษฟางกับเรื่องที่หนีออกมาหาป๊อปปี้ ทำให้เข้าร่างช้า แต่อีก
ไม่นาน พวกเค้าจะรักกันเอง และเป็นรักแท้ที่ไม่ต้องตามหากันอีกต่อไปแล้วล่ะ”โฟร์พูดก่อนจะนั่ง
มองฟางและป๊อปปี้หลับอยู่ในลูกแก้ว ธามไทมองโฟร์ก่อนจะเสกขวดยาหายไปอีกครั้งแล้วนั่งข้างๆ
โฟร์
 
 
 
 
 
 
“อืมมม”ฟางลืมตาตื่นมาในตอนเช้า แล้วพบว่าร่างสูงที่กอดเธออยู่ยังนอนหลับอยู่ ฟางมองหน้า
ป๊อปปี้ชัดๆ หน้าตาผู้ชายที่หลับอยู่คนนี้ ทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด ทำไมนะ เธอพึ่งมา
เจอกับเขาที่เมืองไทย แต่ทำไมเธอรู้สึกว่าเธอกับเขาเคยเจอกันมาแล้วนานแสนนาน
 
 
“อื้ออ ตื่นแล้วหรอ”ป๊อปปี้บิดขี้เกียจพลางขยี้ตาถามฟางที่ขยับตัวในอ้อมกอดตัวเอง
 
“ซักพักแล้วล่ะ นายเมื่หรอ ขอโทษนะ ที่นอนทับนายน่ะ”ฟางมองป๊อปปี้ที่นวดแขนตัวเอง
 
“ไม่เป็นไร เสื้อผ้าคงแห้งแล้วล่ะ ไปเปลี่ยนเถอะ”ป๊อปปี้พูดแล้วหยิบเสื้อผ้าให้ฟางไปเปลี่ยนหลัง
ต้นไม้ ส่วนเขาก็จัดการใส่เสื้อผ้าตรงนี้ ก่อนจะนั่งมองรอบๆป่านี้ ว่าจะหาทางออกไปยังไง
 
 
 
“อ๊ะ”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อฟางเดินมาจากด้านหลังแล้วเอามือเล็กนวดที่ไหล่ชายหนุ่ม ป๊อปปี้ใจเต้นไม่
เป็นจังหวะ เมื่อถูกฟางนวดให้ แล้วมือเล็กก็นวดไล้มาถึงแขนที่ตัวเองให้ฟางหนุนเมื่อคืน
 
 
“ถือว่านวดเพราะเมื่อคืนใช้เป็นหมอนทั้งคืนนะ”ฟางยิ้มก่อนจะนวดแขนให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ยิ้มกับการก
ระทำของฟาง อยากให้เป็นฟางของเขาจัง
 
 
“แล้วนี่คิดออกแล้วหรอว่าเราจะออกจากป่านี้ยังไงดี”ฟางถาม
 
 
“ไม่แน่ใจนะ แต่เรา2คนตกน้ำมาจากนี้ใช่มั้ย ชั้นว่าเราลองจะเดินย้อนทางน้ำตรงนี้ขึ้นไปดูน่ะ เผื่อจะ
เจออะไรบ้าง”ป๊อปปี้อิบายทางก่อนจะลุกขึ้นพาฟางเดินกลับไปตามทางที่บอก
 
 
 
“เหนื่อยมั้ย พักก่อนก็ได้นะ”ป๊อปปี้สังเกตเห็นคนตัวเล็กที่เดินตามเขาช้าลงเรื่อยๆ ก็หยุดถาม
 
“ไม่เป็นไร เรารีบเดินต่อเถอะจะได้ออกไปไวๆ”ฟางตอบ ป๊อปปี้นิ่งเธอคงจะอยากกลับไปหากวิน
มากสินะ
 
 
 
“ว้าย”ฟางสะดุดจะล้มป๊อปปี้รีบเข้าประคองก่อนพาฟางมานั่งพักแล้วเขาหันไปเห็นต้นกล้วยที่มีเครือ
กล้วยอยู่ก็เด็ดมาให้ฟาง
 
 
“พักก่อนนะ กินซะจะได้มีแรง ไม่ต้องห่วงเรา2คนจะต้องออกากป่านี้ไปได้แน่นอน”ป๊อปปี้พูดให้
กำลังใจฟาง
 
 
“ขอบคุณค่ะ”ฟางยิ้มขอบคุณก่อนจะนั่งกินกล้วยกับป๊อปปี้ ความรู้สึกอบอุ่นเมื่อกี้นี้ในฟางคืออะไรนะ
 
 ในส่วนของโทโมะกับแก้ว ป่วยกันกลางป่าก็ยัง เอิ่มมมมม
 
อย่าลืมเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆนะจ้ะ