you are my angel

 

 

 

 

 

 

“ยังหิวอยู่รึเปล่า”ป๊อปปี้ถามฟางขณะเดินมาด้วยกันต่อ

 

“ไม่ละค่ะ”ฟางตอบ

 

 

“ดีละล่ะ ไม่งั้นชั้นต้องไปล้มหมีล้มเสือมาให้กินแน่ๆ”ป๊อปปี้แซวจึงโดนฟางตีไปทีนึง

 

“นายภานุ ชั้นไม่ใช่ยักษ์นะ ไม่ต้องล้มหมีล้มเสือหรอก”ฟางว่า

 

“นี่จะเรียกชั้นว่าป๊อปปี้ก็ได้นะ เรียกซะห่างเหินเชียว”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ไม่เอาอ่ะ ชั้นชอบชื่อนี้มากกว่า ภานุ และอีกอย่างมีแต่คนเรียกป๊อปปี้ๆๆๆ แบบว่าไม่อยากซ้ำใครอ่ะ

นะ”ฟางพูด ป๊อปปี้หมั่นไส้จึงขยี้ผมฟางเบาๆ

 

 

“แล้วฟางมีชื่อจริงมั้ย”ป๊อปปี้ถาม

 

“มีค่ะ ชื่อธนันต์ธรญ์”ฟางตอบ

 

“เอ่อ งั้นดีละ เรียกฟางเหมือนเดิมดีกว่า ยาวชะมัด”ป๊อปปี้พูด

 

 

“โธ่ ลอกเลียนแบบเค้า”ฟางย่นจมูกใส่ป๊อปปี้ ทำเอาชายหนุ่มอมยิ้มมองฟาง

 

“เอ่อ หน้าฟางมีอะไรแปลกไปหรอ ทำไมภานุมองแบบนี้อ่ะ รึว่าสิวขึ้น”ฟางพูดพลางรีบจับหน้าตัว

เองทันที

 

 

“เปล่า ชั้นแค่คิดว่าจริงๆแล้วเธอไม่ใช่สาวแรง สาวขี้เหวี่ยงขี้วีนอะไรนิ เธออกจะเหมือนเด็กด้วยซ้ำ

แบบน่ารักสดใสน่ะ”ป๊อปปี้พูด ฟางนิ่งไปทันที

 

 

“เพราะว่าตอนเด็กๆนะ ชั้นเป็นเด็กอ่อนแอแบบนี้ไง ชั้นเลยถูกแกล้งสารพัด ทั้งโดนขังในห้องน้ำบ้าง

ล่ะ โดนให้ทำเวรคนเดียวบ้าง โดนเอาตุ๊กแกปลอมมาหลอก โดนแกล้งถึงขั้นเกือบจมน้ำตายเลย

นะ”ฟางบอกชีวิตวัยเด็กให้ป๊อปปี้ฟัง

 

 

 

“โรงเรียนอะไรเนี่ย น่าไล่ ผอ.ออกนะ ปล่อยให้เด็กโดนแกล้งแล้วไม่ทำอะไรเลย”ป๊อปปี้พูด

 

“ก็เพราะชั้นโดนขู่ไง บอกว่าถ้าฟ้องครู ชั้นจะถูกเพื่อนแบน ชั้นจะไม่มีเพื่อน”ฟางพูดเศร้าๆ

 

“แล้วทำไมเค้าถึงแกล้งเธอล่ะ”ป๊อปปี้สงสัย

 

 

“เชื่อมั้ย ที่ชั้นบอกว่าชั้นไม่เชื่อเรื่องเทวดานางฟ้า หรือเรื่องภพชาติน่ะ เพราะว่าตอนเด็กๆ ชั้นชอบ

เห็นนางฟ้าบ้าง เทวดาบ้าง จนทำให้เพื่อนมองชั้นเป็นตัวประหลาดแล้วโดนรุมแกล้งไงล่ะ”ฟางเล่า

ป๊อปปี้อึ้ง

 

 

“แต่ไม่ต้องห่วงนะ หลังจากที่ชั้นโดนเพื่อนแกล้งครั้งสุดท้ายก่อนจะย้ายโรงเรียนมา หลังจากจมน้ำ

คราวนั้น ชั้นฟื้นมาก็ไม่เออะไรอีกเลย”ฟางพูด

 

 

“ไม่ใช่มีแค่เธอคนเดียวหรอกนะที่เห็นนางฟ้า ชั้นก็เคย”ป๊อปปี้พูด

 

“เคยเห็น เห็นเมื่อไหร่หรอ”ฟางรีบถาม

 

 

“4-5เดือนก่อน เป็นนางฟ้าตกสวรรค์ เข้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิตชั้น คอยบอกให้ชั้นทำบุญ ทำความดี

จะได้พ้นเคราะห์ เข้ามาปั่นป่วนคอยให้ชั้นต้องตามดูแล ตามเป็นห่วงกลัวว่าจะเป็นอะไร จนรู้ตัวอีกที

ก็หลงรักนางฟ้าเข้าไปแล้ว”ป๊อปปี้พูดถึงเรื่องของฟางที่เขาเจอ ภาพในอดีตของเขาและฟางฉาย

ย้อนเข้ามาในหัว ป๊อปปี้ยิ้มเศร้าๆ

 

 

 

“นะ นายภานุ นายร้องไห้”ฟางหันไปมองป๊อปปี้ตกใจเมื่อพบว่าป๊อปปี้ร้องไห้อยู่

 

 

“ไม่เป็นไร ช่างเถอะ เราเดินต่อกันเถอะ”ป๊อปปี้ปาดน้ำตาทิ้ง แต่เหมือนมีอะไรมาดลใจฟาง ฟางที่

มองตามแผ่นหลังป๊อปปี้ที่เดินไปก็รีบเดินไปแล้วกอดป๊อปปี้จากด้านหลัง

 

 

“ไม่ต้องเสียใจนะ ถ้ารักกันจริง ซักวันสวรรค์ต้องเห็นใจในความรักของนาย เชื่อสิ สวรรค์น่ะไม่ร้าย

กับมนุษย์อย่างพวกเราหรอก”ฟางกอดป๊อปปี้แล้วพูดก่อนจะผละออกมาแล้วยิ้มให้ ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะ

เดินไปกับฟางข้างๆกัน

 

 

 

 

 

“นั่นมันป๊อปปี้กับฟางนี่”เฟย์ตะโกนเรียกก่อนจะให้เจ้าหน้าที่เข้ามาช่วยฟางและป๊อปปี้ออกมาจากป่า

ได้

 

 

“เป็นยังไงบ้างพวกเธอ เจ็บตรงไหนรึเปล่า”เฟย์ถามป๊อปปี้และฟางด้วยความเป็นห่วง

 

 

“เกือบเป็นไข้ป่าค่ะ โชคดีที่นายภานุมียาเลยกินดักไปก่อน”ฟางตอบ

 

 

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว งั้นนั่งรอตรงนี้ก่อนนะ เขื่อนกับเจ้าหน้าอีกกลุ่มไปตามแก้วกับโทโมะอยู่”เฟย์บอก

 

“เอ่อ แล้วกวินล่ะคะ ไปไหนแล้ว”ฟางพูด มองหากวินอย่างแปลกใจ ทำไมเค้าไม่มาหาเธอเหมือน

ทุกครั้งนะ ป๊อปปี้ฟังแล้วหน้าเจื่อน ทั้งลมหายใจฟางคนนี้มีแต่กวินสินะ

 

 

“เห็นหวายบอกว่ากวินไม่สบายน่ะ หวายเลยดูแลกวินที่ห้องแทน”เฟย์ตอบก่อนจะเดินไปหาน้ำให้

ป๊อปปี้กับฟาง

 

 

“ดีใจด้วยนะ ได้ออกจากป่าไปเจอแฟนซักที”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ

 

“เอ้า คนเป็นแฟนกันถามหากันไม่เห็นจะแปลก”ฟางพึมพำ

 

 

 

 

“เอ้าๆ เดินดีๆดิโทโมะ แก้ว”เขื่อนพูดขณะเดินพาโทโมะกับแก้วมานั่งข้างๆป๊อปปี้และฟาง

 

“ชั้นเจ็บอยู่นะไอ้บ้าเขื่อน เอายามาให้เลย”แก้วบ่นก่อนจะเหยียดขาดูอาการเท้าแพลงตัวเอง แต่นั่ง

ห่างกะบโทโมะมาก

 

 

“มึงโอเคป้ะเนี่ย เงียบเชียว”ป๊อปปี้ถามโทโมะที่นั่งอยู่อีกฝั่ง

 

“ปวดหัวนิดหน่อย สงสัยยังไม่หายไข้น่ะ”โทโมะตอบสั้นๆ

 

 

“ไข้แล้วไอ้รอยแดงๆที่คอมึงนี่รอบอะไรหรอวะ ยุงกัดหรอออ”เขื่นเดินเอายามาให้แก้วก็แซวรอยที่

คอโทโมะเล่นเอาแก้วหน้าแดงจัด

 

 

“ยุงน่ะ ยุงตัวเมีย คอมันเลยไง ถามมากป่ะ”โทโมะตอบปัดๆ

 

 

 

“ยุงกัดก็ดี กูก็นึกว่ามึงกับแก้ว เค้าช่วยกันจุดถ่านไฟเก่าให้คุลั่นป่าซะอีก”เขื่อนแกล้งแซวโทโมะกับ

แก้วหน้าแดงจัด

 

“ไม่ใช่นะ ไอ้บ้า อย่ามาทะลึ่ง”แก้วและโทโมะรีบพูดพร้อมกัน ก่อนจะนั่งห่างกัน

 

 

 

“อ่ะๆไม่มีอะไรก็ดีละ จะได้ออกจากป่ากลับรีสอร์ตซักที”เฟย์พูดก่อนที่ทุกคนจะเดิมออกมาจากป่า

จนถึงรีสอร์ต

 

 

 

“ดาร์ลิง ไม่เป็นอะไรนะ กวินห่วงดาร์ลิงมากเลยนะรู้มั้ย เจ็บตรงไหนรึเปล่า ทานอะไรรึยัง”กวินเห็น

ฟางก็รีบวิ่งลงมาจากบ้านพักมากอดฟางแน่น ป๊อปปี้นิ่งอึ้ง

 

 

“ไม่เป็นไรมากแล้วล่ะ ฟางต้องขอบคุณนายภานุมากกว่า เพราะเค้าช่วยฟางทุกอย่างเลย ถ้าไม่ได้

เค้าฟางคงตายไปแล้ว”ฟางพูดก่อนจะหันมายิ้มขอบคุณป๊อปปี้จากใจจริง

 

“ไม่เป็นไรนิ เพื่อนกันก็ต้องช่วยกันอยู่แล้ว”ป๊อปปี้ตอบ

 

“งั้นแสดงว่าพวกนายก็ดีกันแล้วน่ะสิ ว้าววว”กวินมองฟางและป๊อปปี้

 

 

“อื้อ แล้วกวินอ่ะ เป็นไงบ้าง เห็นว่าป่วยนิ ไหน ตัวก็ไม่เห็นร้อนเลย”ฟางแตะหน้าผากกวินแล้วถาม

 

“อ่อ โชคดีน่ะที่หวายเค้าดูแลกวินตลอด เลยค่อยยังชั่ว นี่ท่าไม่ติดว่ากวินป่วยนะ กวินไปตามหาฟาง

ในป่าแล้ว”กวินพูดแล้วกุมมืฟางไว้ ฟางมองแล้วยิ้มหน้าแดง หวายมองฟางและกวินก็แอบหน้าเจื่อน

เล็กน้อย

 

 

“แล้วคนอื่นไปไหนหมดแล้วล่ะ”แก้วถาม

 

“เค้ากลับกันไปก่อนแล้วล่ะ ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเหลือรถตู้อีกคัน เดี๋ยวพวกเราเก็บของเสร็จก็กลับกัน

เลยนะ”เขื่อนตอบก่อนจะบอกให้ทุกคนแยกย้ายไปเก็บของ

 

“หาอะไรอยู่หรอคะพี่แก้ว”หวายเดินเข้ามาในห้องเห็นแก้วรื้อกระเป๋าตัวเองใหญ่

 

 

“เอ่อ ยาคุมน่ะจ้ะ สงสัยจะไม่ได้เอามาด้วยสิ”แก้วพูดพลางกังวลนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ไม่เอานะ  ถ้า

ไม่มีเธอต้องท้องแน่ๆ ทำไงดีๆ

 

 

ฟึบ

 

 

 

“เอาของหวายก่อนละกันนะคะหวายซื้อมาเผื่อเหตุฉุเกเฉิน”หวายบอกก่อนจะเดินออกไป แก้วรับมัน

มาจะแกะกินก็แปลกใจที่เห็นรอยแกะแล้วของแผงยาคุม

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอกมั้ง”แก้วพูดก่อนจะกินยาคุมแล้วดื่มน้ำตาม

 

 

 

“โอเค เก็บกระเป๋าแล้วนะ งั้นกลับกรุงเทพกันเลย”เขื่อนบอกก่อนจะขึ้นรถไปนั่งข้างเฟย์ซึ่งข้างเฟย์

เป็นแก้ว จู่ๆโทโมะก็มานั่งด้วย แก้วจะหนีแต่โทโมะดึงมือไว้

 

 

“จะไปไหน อยู่นี่ล่ะ พอดีชั้นอยากได้หมอน”โทโมะพูดลอยๆก่อนจะหนุนไหล่แก้ว แก้วเหวอ แต่

พอจะไล่ก็รู้สึกว่าโทโมะตัวร้อนจึงยอมให้โทโมะหนุนไหล่ตัวเอง

 

 

“สงสัยยุงตัวเมียคงจะทำงานดี ไอ้โทโมะอ้อนแก้วใหญ่เลย”เขื่อนแกล้งแซว

 

 

 

“ทะลึ่งละ อยากปากแตกตอนนี้รึว่าอยากปากแตกหน้าหนาวห้ะ”แก้วดุ เขื่อนจึงรีบแกล้งหลับทันที

 

 

 

“มีอะไรหรอป๊อป”กวินมองป๊อปปี้ที่มายืนนิ่งๆข้างตัวเอง

 

“อ่อ พอดีเห็นของมันหล่นอยู่น่ะ เลยคิดว่าเป็นของนาย”ป๊อปปี้ยื่นกล่องถุงยางให้กวิน กวินรีบรับมา

ใส่กระเป๋ากางเกง

 

“อ่อ แต้งกิ้วๆ”กวินบอกก่อนจะเข้าไปนั่งข้างๆฟางที่มีหวายนั่งข้างๆฟางด้านนึง ป๊อปปี้สบตาฟางที่ยิ้ม

ให้ ก็ผงกหัวก่อนจะขึ้นรถไปแล้วรีบหลับตาลงเพราะไม่อยากเห็นฟางสวีทกับกวิน

 

 

 

 

“ขอบคุณทุกคนมากนะคะ หวายสนุกมากเลยทริปนี้”หวายขอบคุณทุกคนหลังจากลงรถมาแล้วเดิน

ไปที่รถกับฟางและกวิน

 

 

 

“ขอบคุณอีกครั้งนะภานุ เดี๋ยวพรุ่งนี้ชั้นทำขนมมาให้แทนคำขอบคุณ ขอบอกเลยนะว่าชั้นน่ะ ทำ

อร่อยมาก”ฟางบอกก่อนจะขึ้นรถกลับไป

 

 

 

“เอาน่า อย่างน้อยก็ไม่เกลียดกันเหมือนแรกๆ”โทโมะพูดพลางตบไหล่ป๊อปปี้ แต่สายตาป๊อปปี้ไม่

ได้มองที่ฟาง กลับมองที่กวินเมื่อกี้ ถุงยางในห้องที่เอาให้ถูกเอาใช้ไปแล้ว ไหนจะกล่องถุงยางที่

ใช้จนหมดกล่องในถังขยะอีกล่ะ กวินใช้กับใคร

 

 อัพแล้วนะค้ะๆๆ อยากรู้ว่าความรักของฟางกับป๊อปปี้ แก้วและโทโมะจะเป็นยังไง ช่วยเม้น

กับโหวตเยอะๆด้วยน้าา