you are my angel

9.3

เขียนโดย Chapond

วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.11 น.

  60 ตอน
  663 วิจารณ์
  149.79K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 13.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

35) อยู่ด้วยกันก็ดูแลกันสิ3

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

“อืออ”แก้วลืมตาตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะรู้สึกถึงร่างสูงที่กอดตัวเองดิ้น แก้วลุกขึ้นมองโทโมะที่พลิก

ตัวนอนหันหลังให้แก้วแล้วไอ ไม่หยุด

 

 

“โทโมะเป็นอะไรน่ะโทโมะ”แก้วตกใจ

 

“แค่กๆ”โทโมะยังไอไม่หยุดแก้วเอามืออังหน้าผากโทโมะพบว่าโทโมะตัวร้อนจัด ก็รีบเปิดกระเป๋าเป้

ของโทโมะเพื่อหายาแก้ไข้ ก่อนจะเอาน้ำดื่มในขวดออกมา

 

 

“ทานยาก่อนนะโทโมะ”แก้วพูดก่อนจะนำโทโมะมานอนตักตัวเองแล้วเอายาให้โทโมะกิน แล้วดื่ม

น้ำตาม ก่อนจะเอาเสื้อแจ๊กเก็ตของโทโมะที่เธอห่มอยู่มาห่มตัวโทโมะทันที

 

 

“นะ หนาว”โทโมะละเมออกมาเพราะพิษไข้ แก้วเริ่มใจไม่ดี

 

“อย่าเป็นอะไรนะโทโมะ”แก้วจับมือโทโมะแน่น

 

 

“แม่ พ่อ”โทโมะละเมอถึงพ่อแม่ตัวเอง แก้วตกใจ เพราะพ่อแม่ของโทโมเสียชีวิตไปแล้วเพราะ

อุบัติเหตุตั้งแต่โทโมะยังเด็กๆ โทโมะเลยอาศัยอยู่กับอาและน้า

 

 

“โทโมะ ได้ยินชั้นมั้ยโทโมะ”แก้วพยายามเรียกโทโมะเพราะเธอกลัวชายหนุ่มจะเป็นอะไร

 

 

“กะ แก้ว”แก้วชะงักเมื่อได้ยินโทโมะเรียกตัวเอง

 

 

“ขอโทษ”โทโมะพูดคำนั้นออกมาทั้งๆที่ตัวเองเพ้อเพราะพิษไข้ แก้วน้ำตาซึม

 

 

“ไอ้บ้า ถ้านายเป็นอะไรไปชั้นจะไม่ให้อภัยนายนะ”แก้วว่าโทโมะ ก่อนจะนึกอะไรได้ ในเมื่อโทโมะ

บอกว่าหนาว และวิธีที่ทำให้อบอุ่นร่างกายเบื้องต้นก็คือการกอด หนาวเนื้อห่มเนื้อ แก้วสูดลมหายใจ

เข้าลึกๆ ก่อนจะถอดเสื้อยืดของเธอออก เผยให้เห็นบราสีเข้มของตัวเองก่อนจะล้มตัวนอนข้างโท

โมะแล้วกอดชายหนุ่มไว้แน่น

 

 

“ไม่รู้จะได้ผลมั้ย แต่นายอย่าเป็นอะไรนะ”แก้วบอกกับโทโมะที่ตัวร้อนนอนหนาวสั่น แก้วจึงกระชับ

กอดโทโมะให้แน่นขึ้น ก่อนจะรุ้สึกว่าหน้าของเขาและเธอห่างกันไม่ถึงเซน

 

 

“แก้ว”โทโมะละเมอชื่อแก้วออกมา แก้วอึ้ง โทโมะค่อยๆปรือตาเพราะพิษไข้ แก้วจึงเอามือจับที่

แก้มโทโมะเบาๆ

 

 

“อื้ออ”แก้วร้องออกมาเมื่อถูกร่างสูงประกบปาก ลมหายใจร้อนๆผ่านเข้ามาใกล้ๆทำให้แก้วรู้สึกถึงไอ

ร้อนคนเป็นไข้ ก่อนจะเริ่มตอบรับรสจูบของโทโมะและเริ่มเอามือโอบรอบลำคอโทโมะ

 

 

“แฮ่ก ป่วยอยู่ยังจะทำแบบนี้ เชื่อเค้าเลย”แก้วถอนจูบออกมาหอบหายใจก่อนจะพูดออกมา

 

 

“อืมมม”แก้วถูกโทโมะก้มลงจูบอกครั้ง แต่คราวนี้แก้วไม่ขัดขืนแล้ว หรืออาจเพราะรสจูบเมื่อกี้ที่แก้ว

สัมผัสจนเคลิบเคลิ้มสติไม่อยู่กับตัว เริ่มเอามือที่โอบรอบลำคอลูบไล้ตามแผ่นหลังโทโมะ และยิ่ง

ทำให้ปลุกกระตุ้นอารมณ์โทโมะเป็นอย่างดีเยี่ยม ก่อนที่มือหนาของโทโมะเลื่อนมาปลดตะขอบรา

ของแก้วออกแล้วเลื่อนมันขึ้นเผยให้เห็นยอดอกชูชัน ลิ้นร้อนๆเริ่มไล้ลงมาผ่านคอขาวๆลงมาถึงเนิน

อก

 

 

 

“อ๊า อย่ากะ กัด”แก้วเริ่มเคลิ้มร้องครางออกมาเมื่อโทโมะกัดเธอก่อนจะเอามือขยำผมของโทโมะ

เพื่อระบายความเสียว ก่อนจะถูกมือหนาเลื่อนลงมาถอดกางเกงยีนต์ตัวเองและกางเกงในออกมา

แก้วจึงขยับให้บราตัวเองออกไปจากตัวได้ทำให้แก้วไม่เหลือเสื้อผ้าซักชิ้น และแก้วก็เลื่อนมือไป

ปลดเข็มขัดและถอดกางเกงยีนต์โทโมะลง และตามด้วยถอดกางเกงในชายหนุ่มออก เพราะตอนนี้

สติของแก้วขาวโพลนไปหมด ตอนนี้ร่างกายของเธอและโทโมะอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าทั้งคู่

 

 

 

“อืมมม”โทโมะเริ่มครางในลำคอเมื่อแก้วเลื่อนตัวขึ้นมาอยู่บนร่างของโทโมะก่อนจะประกบริมฝีปาก

บดจูบโทโมะอย่างร้อนแรงและเอาลิ้นสูดเข้าไปฉกชิมน้ำจากโพรงปากของร่างสูงและไล้มาตามลำ

คอและแผงอกก่อนจะจัดการทำคิสมาร์คไว้ทั่วตัวโทโมะ แล้วจูบไล้ลงมาถึงหน้าท้องที่เต็มไปด้วย

มัดกล้ามของโทโมะ ก่อนจะจูบมาถึงแกนกลางของชายหนุ่ม

 

 

 

“อา”โทโมะที่หลับตาพริ้มแล้วร้องครางออกมาเมื่อถูกสัมผัสจากปากร้อนของแก้วที่ครอบครองแกน

กลางชายหนุ่มจนโทโมะต้องครางออกมาไม่เป็นจังหวะ

 

 

 

“ทะ โทโมะ”แก้วเริ่มเรียกชื่อโทโมะออกมาก่อนจะเลื่อนตัวขึ้นไปจูบปากชายหนุ่มอีกครั้งก่อนจะเอา

มือเรียวจับแกนกลางชายหนุ่มแล้วกดลงไปในโพรงหวานตัวเองทันที

 

 

“อ๊ะ”โทโมะร้องออกมาด้วยความเสียว แก้วเองก็เช่นกัน ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกตัวเองที่นั่งอยู่บนตัว

โทโมะให้เริ่มเร็วขึ้น

 

 

“ซี้ด อ๊ะ”แก้วเองเริ่มร้องไม่เป็นจังหวะเพราะโทโมะเองก็ตอบสนองเธอเช่นกัน ทั้งคู่เริ่มขยับตัวให้

เร็วและแรงตอบสนองความต้องการเรื่อยๆ เสียงร้องครางของคนทั้งคู่ดังลั่นถ้ำ ไม่มีท่าทีจะหยุดลง

 

 

 

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ มะ ไหวแล้ว ใกล้แล้ว แรงอีก”แก้วร้องครางออกมาไม่เป็นจังหวะ

 

 

“กะ แก้ว อ๊า”โทโมะร้องครางเป็นชื่อแก้วออกมาก่อนจะฉีดสายธารสีขาวพุ่งเข้าไปในตัวแก้วก่อน

แก้วกระตุกเกร็งแล้วหมดแรงซบลงที่อกของโทโมะ แล้วหอบหายใจด้วยกันทั้งคู่

 

 

 

 

 

“ไอ้กามเทพลามก เอายาเจ้าไปเลยนะ”โฟร์โมโหปาเอาขวดใสใบหนึ่งที่บรรจุของเหลวสีชมพูในนั้น

ธามไทกระโดดรับขวดใสใบนั้นแทบไม่ทัน

 

“โอ๊ย ป้า อย่าหยิก ข้าช้ำไปหมดแล้วนะ”ธามไทร้องเมื่อถูกโฟร์หยิกไปตามตัว

 

 

“หรอ ดูเจ้าทำอะไรของเจ้าห้ะ เอายาเสน่ห์กามาอะไรของเจ้าใส่ให้โทโมะกับแก้วเนี่ย”โฟร์โวยวาย

ก่อนจะลากธามไทไปที่ลูกแก้วที่ใช้ดูความเป็นไปของโลกมนุษย์ ภาพที่โทโมะและแก้วกำลัง

บรรเลงเพลงรักกันลั่นป่าอยู่ในลูกแก้วทำให้ธามไทถึงกับยิ้มแป้น

 

 

“นี่ค่าใส่ไปแค่2หยดเองนะ โอ้โห ช่างร้อนแรงยิ่งนัก”ธามไทพูดอย่างอารมณ์ดี โฟร์จึงซัดไปอีกที

 

 

“ไอ้กามเทพลามก ทำให้คนเค้ารักกันทำไมต้องใช้ยานี่กับมนุษย์ด้วยนะ มานี่ ข้าว่าข้าทำลายมันดี

กว่า”โฟร์พูโก่อนจะแย่งขวดยาไป แต่ธามไทไม่ให้

 

 

“การร่วมรักกันก็ถือว่าเป็นการแสดงออกทางความรักอย่างหนึ่งนะป้า ข้าไม่ให้หรอกยาขวดนี้กว่าข้า

จะได้มา ข้าต้องไปขอเพื่อนกามเทพข้าแทบตาย ไม่ข้าไม่ให้เจ้า”ธามไทไม่ให้ขวดยากับโฟร์ก่อน

จะเสกให้มันหายไป

 

 

“แต่ว่าถ้าสติของโทโมะกับแก้วฟื้นมา มันไม่ยุ่งรึไง”โฟร์ยังโวยวายไม่เลิก

 

 

“นี่ ไม่หรอก ข้าจะบอกอะไรป้านะยาเสน่ห์กามาน่ะ แท้จริงแล้วมันไม่ใช่ยาปลุกเซ็กส์เหมือนของ

มนุษย์นะ แต่มันเป็นยาที่กระตุ้นอารมณ์จากจิตใต้สำนึกคน2คนออกมา นี่ถ้า2คนนี้ลึกๆไม่ได้รักกัน

นะ ป่านนี้ก็แค่นอนกอดกันแล้วหลับไปแล้ว แต่นี่ข้าไม่ได้เสกให้2คนนั้นทำอะไรกัน ทำกันเองล้วนๆ

เอาน่า มันถือเป็นเรื่องดีไม่ใช่หรอที่2คนนั้นแสดงอารมณ์จากก้นบึ้งหัวใจออกมาน่ะ”ธามไทเดินไป

กอดคอโฟร์แล้วพูด

 

 

“มันจะไม่หยุดแค่นั้นน่ะสิ โทโมะกับแก้วปากแข็งหยั่งกับอะไรดี”โฟร์พูดพลางสะบัดออกจากธามไท

 

 

“แต่ก็คงจะน้อยกว่าเดิมแล้วล่ะถ้าผ่านคืนนี้ไป เอาน่าไม่มีอะไรหรอก จริงสิ เหลืออีกคู่นิ ข้าลอง

ทดลองใช้ดีกว่า เผื่อจะเหมือนคู่นี้บ้าง”ธามไทพูดก่อนจะเสดขวดยาเสน่ห์กามาออกมาแล้ววิ่งไปที่

อ่างน้ำสีเงินที่เขาใช้หยดยาเสน่ห์กามานี้ลงไปแล้วมันสามารถลงไปถึงโลกมนุษย์แล้วไปในสถานที่

ที่ต้องการให้ไป

 

 

“ไม่ได้นะๆ ห้ามใช้ คู่นี้ข้าขอร้องล่ะ อย่าใช้เลย”โฟร์รีบไปห้ามธามไท

 

“ทำไมล่ะดีออกจะได้ไม่ต้องมาปากแข็งอีก”ธามไทพูด

 

 

“แต่ข้าขอคู่นี้คู่เดียว ฟางกับป๊อปปี้”โฟร์พูดก่อนจะมองภาพที่ฟางนอนหลับกอดกับป๊อปปี้ใต้ต้นไม้

อยู่

 

 

“เอ๋ ฟาง ถ้างั้นที่เค้าลือกันบนสวรรค์มันก็จริงน่ะสิ เกี่ยวกับดวงวิญญาณหลงทางแล้วกลายเป็น

นางฟ้า”ธามไทพูด

 

 

“ใช่ แต่เจ้าอย่าพูดถึงมันอีกเลย ข้าขอ อย่างน้อย เค้า2คนเป็นคู่แท้ซึ่งกันและกันนะ ยังไงพวกเค้า

ก็รักกันอยู่ดีไม่จำเป็นต้องใช้มันหรอก”โฟร์พูด

 

 

“แต่ผู้หญิงคนนั้นจำชายคนนั้นไม่ได้นะ”ธามไทแย้ง

 

 

“ตอนนี้มันคือสิ่งที่เบื้องบนกำลังลงโทษฟางกับเรื่องที่หนีออกมาหาป๊อปปี้ ทำให้เข้าร่างช้า แต่อีก

ไม่นาน พวกเค้าจะรักกันเอง และเป็นรักแท้ที่ไม่ต้องตามหากันอีกต่อไปแล้วล่ะ”โฟร์พูดก่อนจะนั่ง

มองฟางและป๊อปปี้หลับอยู่ในลูกแก้ว ธามไทมองโฟร์ก่อนจะเสกขวดยาหายไปอีกครั้งแล้วนั่งข้างๆ

โฟร์

 

 

 

 

 

 

“อืมมม”ฟางลืมตาตื่นมาในตอนเช้า แล้วพบว่าร่างสูงที่กอดเธออยู่ยังนอนหลับอยู่ ฟางมองหน้า

ป๊อปปี้ชัดๆ หน้าตาผู้ชายที่หลับอยู่คนนี้ ทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด ทำไมนะ เธอพึ่งมา

เจอกับเขาที่เมืองไทย แต่ทำไมเธอรู้สึกว่าเธอกับเขาเคยเจอกันมาแล้วนานแสนนาน

 

 

“อื้ออ ตื่นแล้วหรอ”ป๊อปปี้บิดขี้เกียจพลางขยี้ตาถามฟางที่ขยับตัวในอ้อมกอดตัวเอง

 

“ซักพักแล้วล่ะ นายเมื่หรอ ขอโทษนะ ที่นอนทับนายน่ะ”ฟางมองป๊อปปี้ที่นวดแขนตัวเอง

 

“ไม่เป็นไร เสื้อผ้าคงแห้งแล้วล่ะ ไปเปลี่ยนเถอะ”ป๊อปปี้พูดแล้วหยิบเสื้อผ้าให้ฟางไปเปลี่ยนหลัง

ต้นไม้ ส่วนเขาก็จัดการใส่เสื้อผ้าตรงนี้ ก่อนจะนั่งมองรอบๆป่านี้ ว่าจะหาทางออกไปยังไง

 

 

 

“อ๊ะ”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อฟางเดินมาจากด้านหลังแล้วเอามือเล็กนวดที่ไหล่ชายหนุ่ม ป๊อปปี้ใจเต้นไม่

เป็นจังหวะ เมื่อถูกฟางนวดให้ แล้วมือเล็กก็นวดไล้มาถึงแขนที่ตัวเองให้ฟางหนุนเมื่อคืน

 

 

“ถือว่านวดเพราะเมื่อคืนใช้เป็นหมอนทั้งคืนนะ”ฟางยิ้มก่อนจะนวดแขนให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ยิ้มกับการก

ระทำของฟาง อยากให้เป็นฟางของเขาจัง

 

 

“แล้วนี่คิดออกแล้วหรอว่าเราจะออกจากป่านี้ยังไงดี”ฟางถาม

 

 

“ไม่แน่ใจนะ แต่เรา2คนตกน้ำมาจากนี้ใช่มั้ย ชั้นว่าเราลองจะเดินย้อนทางน้ำตรงนี้ขึ้นไปดูน่ะ เผื่อจะ

เจออะไรบ้าง”ป๊อปปี้อิบายทางก่อนจะลุกขึ้นพาฟางเดินกลับไปตามทางที่บอก

 

 

 

“เหนื่อยมั้ย พักก่อนก็ได้นะ”ป๊อปปี้สังเกตเห็นคนตัวเล็กที่เดินตามเขาช้าลงเรื่อยๆ ก็หยุดถาม

 

“ไม่เป็นไร เรารีบเดินต่อเถอะจะได้ออกไปไวๆ”ฟางตอบ ป๊อปปี้นิ่งเธอคงจะอยากกลับไปหากวิน

มากสินะ

 

 

 

“ว้าย”ฟางสะดุดจะล้มป๊อปปี้รีบเข้าประคองก่อนพาฟางมานั่งพักแล้วเขาหันไปเห็นต้นกล้วยที่มีเครือ

กล้วยอยู่ก็เด็ดมาให้ฟาง

 

 

“พักก่อนนะ กินซะจะได้มีแรง ไม่ต้องห่วงเรา2คนจะต้องออกากป่านี้ไปได้แน่นอน”ป๊อปปี้พูดให้

กำลังใจฟาง

 

 

“ขอบคุณค่ะ”ฟางยิ้มขอบคุณก่อนจะนั่งกินกล้วยกับป๊อปปี้ ความรู้สึกอบอุ่นเมื่อกี้นี้ในฟางคืออะไรนะ

 

 ในส่วนของโทโมะกับแก้ว ป่วยกันกลางป่าก็ยัง เอิ่มมมมม

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆนะจ้ะ

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา