you are my angel

 
 
 
 
“เอาล่ะทุกคน วันนี้ถ้ารีบถ่ายเราก็จะได้เที่ยวกัน เพราะว่าสปอนเซอร์เค้าจ่ายค่าเล่นเครื่องเล่นให้กับ
ทีมงานแล้ว”โทโมะพูด
 
“เอ้า รีบๆทำงานกันเลย จะได้ไปเที่ยวกัน”เขื่อนสั่งลูกน้อง
 
“กวิน เป็นอะไรรึเปล่าทำไมหน้าซีดๆจัง”ฟางเดินมาถามแฟนหนุ่ม
 
 
“เมื่อคืนกวินไปทานอาหารทะเลกับเพื่อนมาน่ะ วันนี้เลยรู้สึกเหมือนจะท้องเสียหน้ามืดยังไง
ไม่รู้”กวินเอามือกุมท้องตัวเอง ฟางมองแฟนตัวเองด้วยความเป็นห่วง เอามืออังหน้าผาก ตัวกวินอุ่น
นิดหน่อย
 
 
“หวาย พี่ฝากดูกวินหน่อยนะ”ฟางพยุงกวินมาหาหวายที่นั่งอยู่ตรงใต้ต้นไม้
 
 
“แล้วดาร์ลิงล่ะจ้ะ”กวินถาม
 
“เค้าก็ไปทำงานไง ดูงานแทนกวินด้วยไง”ฟางยิ้มให้กวิน
 
 
“งั้นฝากเอากล้องไปให้ป๊อปปี้ทีนะดาร์ลิง”กวินบอกก่อนจะยื่นกล่องกล้องให้ฟาง ฟางชะงัก แต่ก็ขัด
ไม่ได้
 
 
 
“อ่ะ กล้อง”ฟางยื่นกล่องกล้องให้ป๊อปปี้ ชายหนุ่มมองฟางก่อนจะรับมา
 
“กวินไม่สบายไม่ไปดูแลหรอ”ป๊อปปี้พูดแล้วไม่มองหน้าฟาง
 
“นี่ ถึงชั้นจะตัวติดแฟนชั้น แต่พอเรื่องงานชั้นแยกออกน่ะ ว่าอันไหนเรื่องงาน อันไหนเรื่องส่วน
ตัว”ฟางพูด
 
 
“หรอ ขอให้มันจริง”ป๊อปปี้เยาะ ก่อนจะเดินหนีฟางไป ฟางมองป๊อปปี้อย่างอารมณ์เสีย
 
“ไอ้โทโมะ กูว่าย้อนเที่ยวดรีมเวิร์ลรอบนี้ สงสัยได้มีการนองเลือดแน่ๆเลยว่ะ”เขื่อนกระซิบบอกโท
โมะหลังจากดูท่าทางของฟางและป๊อปปี้ที่มึนตึงใส่กัน
 
“ชัดเจน”โทโมะพูดเมื่อหันไปมองฟางที่เช็คงานแทนกวิน แต่พอต้องไปคุยงานกับป๊อปปี้ฟางกลับ
เชิดใส่แบบเขม่นๆกัน
 
 
 
 
“นั่นมันแก้วนิ”เฟย์ชี้ไปทางสวนเลิฟการ์เด้น บริเวณที่พวกเขาต้องถ่ายแบบกันอยู่
 
“อ้าวแก้ว มากับใครน่ะ”เขื่อนรีบเข้าไปทัก
 
“นัดเพื่อนไว้น่ะสิ ทำไมยังไม่มาอีกนะ”แก้วพูดพลางชะเง้อมอง
 
 
“ขอโทษนะแก้วพอดีทีเจหาที่จอดรถอยู่น่ะ”ชายมีหนวดคนนึงวิ่งมาหาแก้วแล้วพูดก่อนจะยื่นช่อ
ดอกไม้ให้แก้วเป็นการไถ่โทษทันที
 
 
“เป็นเพื่อนกันทำไมต้องเอาดอกไม้กันด้วย”โทโมะโวยวาย
 
“เราไม่ได้เจอกันมานาน แล้วมันแปลกหรอไงห้ะ”แก้วว่าโทโมะ
 
“เดี๋ยวเย็นนี้ แวะไปทานข้าวบ้านทีเจนะ แม่ทีเจเค้าอยากเจอแก้วน่ะ วันก่อนยังชมอยู่เลยว่าคัพเค้ก
ที่แก้วซื้อมาฝากน่ะอร่อยมาก”ทีเจพูด
 
“อือ เอาสิ ตามนี้เลยจ้า แต่วันก่อนต้องขอบใจทีเจมากนะที่ให้ยืมรถไปขับน่ะ”แก้วยิ้มให้ทีเจ
 
“อะไร เดี๋ยวนี้นั่งแท็กซี่เองไม่เป็นรึไง ทีเมื่อก่อนละนั่งตลอด”โทโมะโวยวาย
 
“แล้วมันธุระอะไรของนาย ทำงานไปสิ ชั้นไปล่ะ”แก้วว่าก่อนจะเดินหนีไปกับทีเจ โทโมะมองอย่าง
ขัดใจ
 
 
“เขามันตัวจริงแล้วฉันมันตัวอะไร เขาน่ะเป็นใครแล้วฉันน่ะเป็นใคร”เขื่อนเดินเข้ามาแซวโทโมะที่
โดนแก้วว่า
 
 
“ไร้สาระน่า ทำงานดิ”โทโมะพูด
 
 
“ไม่ใช่อิจฉา แต่ว่ามันรักเธอ”เฟย์แซวโทโมะ ก่อนจะหัวเราะกับเขื่อน โทโมะรีบเดินหนีทันที
 
 
 
 
“โอเค เรียบร้อยคร้าบ เดี๋ยวเก็บของได้เลยนะ นางแบบนายแบบเสร็จแล้วครับเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับได้
เลย”เขื่อนพูดหลังจากที่ทำงานเสร็จ แล้วสั่งให้ทุกคนเก็บของ ฟางเดินไปช่วยนายแบบนางแบบ
เปลี่ยนชุดแล้วช่วยเก็บของ แต่ตากลับมองดูกวินด้วยความเป็นห่วงทำให้มองไม่เห็นด้านหน้า
 
 
“ว้าย”ฟางตกใจเมื่อชนกับป๊อปปี้
 
 
“ถ้าห่วงมากก็ไปดูแลเค้าสิ เดี๋ยวผมเก็บเอง”ป๊อปปี้พูดแล้วเอาเสื้อผ้ามาจากฟางไปเก็บแทน ฟางรีบ
วิ่งไปหากวิน
 
 
“กวิน แล้วแบบนี้จะไปเที่ยวด้วยกันได้มั้ยเนี่ย”ฟางถามด้วยความเป็นห่วง
 
“คงจะไม่ไหวแล้วล่ะดาร์ลิง”กวินพูด
 
 
“พี่ฟางคะ หวายว่า พาพี่กวินไปพักเถอะค่ะหน้าซีดแล้วเนี่ย”หวายพูด แต่ฟางมองกวินก่อนจะหันไป
มองสวนสนุก
 
 
“ฟางไปเที่ยวเถอะ กวินอยู่ได้”กวินมองแฟนตัวเองก็เข้าใจ เพราะฟางป่วยมาหลายปี ไม่ได้มาเที่ยว
นานแล้วนี่
 
 
“แต่กวิน”ฟางยังห่วงกวิน
 
 
“ไปเถอะ นานทีออกมาเที่ยวนะ เนี่ยมีพวกโทโมะอยู่ไปกับพวกนั้นก็ได้”กวินบอก ฟางยิ้มนิดนึง
ก่อนจะวิ่งไปหาโทโมะ
 
“พี่กวินนั่นแฟนพี่นะ ทำไมไม่ให้พี่ฟางดูแลล่ะ”หวายโวยวาย
 
“ฟางเค้าหลับมานานมากนะหวาย ให้ฟางเค้าได้สนุกบ้างเถอะ หวายเองก็ไปเที่ยวสิ พี่นั่งอยู่นี่
รอ”กวินพูด
 
 
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหวายอยู่กับพี่กวินนี่ล่ะ สวนสนุก จะมาเมื่อไหร่ก็ได้”หวายยิ้มให้กับกวิน
 
 
 
 
“อ้าว กวินน่ะ”โทโมะถามฟาง
 
“กวินบอกว่าไม่ไหวเลยขอนั่งพัก เค้าเลยให้ฟางมาเที่ยวกับพวกโทโมะแทน”ฟางพูด ก่นจะเดินไป
กับโทโมะ เฟย์ เขื่อน และป๊อปปี้
 
 
“เมืองหิมะ ฟางอยากเล่นอ่ะโทโมะ ไปเล่นกันน้าๆๆ”ฟางรีบขอโทโมะ ป๊อปปี้ชะงัก
 
“อ่ะๆ เอาสิๆ”โทโมะพูด ทันทีที่เข้ามาในเมืองหิมะ โทโมะก็ต้องเจอแก้วกับทีเจที่ถ่ายรูปกันอยู่
 
 
“เอ้าๆ ตาร้อนจนหิมะมันละลายแล้วเพื่อน”เขื่อนแซวโทโมะ
 
“ไม่ได้อิจฉา ยัยนั่นอยากจะทำอะไรก็ทำ”โทโมะเดินหนี
 
 
“แก้วไปเล่นสไลดเดอร์ก่อนนะ”แก้วบอกทีเจก่อนจะลากกระบะขึ้นไป โทโมะรีบวิ่งมาหาแก้วทันที
 
“แฟนไม่มาด้วยหรอ”โทโมะถาม
 
“ทีเจไม่ใช่แฟนชั้น เค้าไม่อยากเล่นน่ะ เค้าแค่มาเป็นเพื่อนชั้นน่ะ”แก้วพูด
 
“งั้นดี”โทโมะพูดก่อนจะลากแก้วเข้ามาหาเขื่อน เฟย์ ฟาง และป๊อปปี้
 
 
“ชั้นไม่นั่งกับนายนะ”แก้วโวย แต่โทโมะรีบกระซิบที่หูแก้ว ก่อนจะหน้าตาเชิงขอร้องแก้ว
 
 
“ป่ะ ไปเล่นสไลเดอร์กันเถอะ”แก้วพูดก่นจะจูงมือพาโทโมะไปนั่งกับตัวเองในกระบะเดียวกัน เขื่อน
นั่งกับเฟย์
 
 
“เอ้า ยืนทำอะไรกัน2คนนั่น จะเล่นมั้ย เร็วครับบบ”โทโมะพูด
 
 
“ขอโทษนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะนั่งลงแล้วโอบฟางไว้ฟางดิ้นไปมา
 
"นี่นาย ชั้นไม่ได้อยากนั่งกับนายนะ"ฟางโวยวาย
 
"ดูข้างหลังซะ เค้าต่อคิวยาวน่ะ เกรงใจคนอื่นซะบ้าง ทำอยากกับชั้นอยากนั่งกับเธอน่ะ มันไม่มีทาง
เลือกหรอกน่า"ป๊อปปี้พูดก่อนที่ทุกคนจะลื่นสไลด์เดอร์ลงมา
 
 
 
ตุบ
 
 
“เอ่อ ชั้นขอโทษนะ”ฟางตกใจเมื่อตัวเองล้มทับป๊อปปี้อยู่รีบบอกก่อนจะช่วยพยุงป๊อปปี้ขึ้นมา
 
"ช่างเถอะ เธอเป็นอะไรมากมั้ย"ป๊อปปี้ถามก่อนจะปล่อยมือฟางออก
 
"ไม่น่ะ ขอบใจนายมากนะที่ไม่ให้ชั้นล้มกลิ้งลงไปกองกับหิมะน่ะ"ฟางพูดไม่ไม่มองหน้าป๊อปปี้
 
 
“เสร็จละใช่มั้ย งั้นชั้นไปนะ”แก้วที่มองฟางกับป๊อปปี้แล้วพูดกับโทโมะก่อนจะเดินหนี แต่โทโมะรั้ง
แขนไว้
 
 
“แก้ว ขอร้อง วันนี้วันเดียว ชั้นแค่อยากพิสูจน์ เอ่อ เธอจะเอาเพื่อนเธอมาด้วยก็ได้ แต่เธอไปเที่ยว
กับพวกเราได้มั้ย”โทโมะพูดขอร้องแก้ว แก้วมองแล้วนิ่ง ก่อนจะตอบตกลง โทโมะยิ้มดีใจ
 
 
“ออกนอกหน้านะครับๆ”เขื่อนแซวโทโมะไม่เลิก ก่อนที่ทุกคนจะมาหยุดอยู่หน้าไวกิ้ง
 
 
 
“ยืนอะไรกันไปเร็ว”ฟางหันไปถามทุกคนอย่างร่าเริง ก่อนจะวิ่งไปนั่งข้างๆเฟย์และเขื่อน
 
“ป๊อปนั่งไปดิ ยืนอะไร”โทโมะพูดก่อนจะดันป๊อปปี้นั่งข้างฟาง ทั้งคู่มองหน้ากันนิดนึงก่อนเครื่งเล่น
จะออกตัว ฟางตกใจเผลอเอาหน้าซบไหล่ป๊อปปี้ ชายหนุ่มชะงัก
 
 
“ว้ายยยย”แก้วร้องก่อนจะเอาหน้าหนุนทีเจ โทโมะหงุดหงิดทันที
 
 
“หนุนขนาดนี้ไม่กอดไปเลยล่ะ”โทโมะพูดหลังจากลงจากไวกิ้ง แก้วหันไปมองหน้าด้วยสายตาไม่
พอใจ
 
 
“เออ กอดแน่ ไปรถไฟเหาะกันเถอะทุกคน”แก้วว่าก่อนจะควงทีเจไปทันที
 
 
 
“ดรีมเวิร์ลนองเลือดแน่ๆที่รัก”เขื่อนพูด
 
“เค้าก็ว่างั้นล่ะ ดูคู่นั้นก่อนสิ”เฟย์ชี้ไปที่ฟางที่ไม่ต้องการน้ำจากป๊อปปี้ที่ยื่นให้ก่อนจะเดินเซออกไป
 
 
“แก้ว รอบนี้ทีเจขอบายได้ป้ะ ไม่ชอบรถไฟเหาะเลย”ทีเจบอกก่อนจะรีบไปนั่งรอ
 
“สมน้ำหน้า โดนทิ้ง”โทโมะเยาะเย้ย
 
 
“ใครว่า”แก้วพูดก่อนจะลากโทโมะไปนั่งกับตัวเองโดยที่โทโมะขัดขืนเพราะไม่ชอบเหมือนกัน
 
 
“สู้ๆน้า ป๊อปปี้ ฟาง แก้ว โทโมะ”เฟย์และเขื่อนโบกมือเป็นกำลังใจให้
 
 
“หน้าซีดๆ ไหวมั้ยเนี่ย”ป๊อปปี้สังเกตเห็นฟางที่นั่งหน้าซีด
 
 
“ไม่เป็นไร ชั้นยังไหว”ฟางเชิดหน้าใส่ป๊อปปี้ พอรถไฟเหาะออกตัว ฟางเริ่มหน้าซีด หายใจไม่ทั่ว
ท้อง
 
 
“ไม่น้า”ฟางร้องเมื่อรถไปเหาะเริ่มหมุน ภาพที่เธอขับรถที่เยอรมันย้อนเข้ามาในหัว ตัดกับภาพที่เธอ
เลือดอาบเต็มตัว ความเจ็บที่เธอเคยเจอ
 
 
 
“ฮืออ”ฟางหลับตาแล้วสะอื้นร้องไห้ออกมา ไม่ไหวแล้ว เธอไม่ไหวแล้ว
 
 
หมับ
 
 
 
ฟางรู้สึกได้ว่ามีมือหนึ่งมากุมมือเธอจากที่จับ จับไว้แน่น ทำไมมันรู้สึกอบอุ่นแบบนี้ ความรู้สึกแบบนี้
เหมือนเคยสัมผัสจากที่ไหนมาก่อน
 
 
 รู้สึกว่ารอบนี้ครีมเวิร์ลคงจะนองเลือดล่ะมั้ง5555 อย่าลืมเม้นกับโหวตน้า