you are my angel
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.11 น.
แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 13.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
28) ถ้าเธอไม่รักกัน ชั้นก็จะไม่รักเธอ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะไปถ่ายงานนอกสถานที่กันนะ”โทโมะเดินเข้ามาบอกทุกคนในที่ประชุม
“ที่ไหนวะ”เขื่อนถาม
“ดรีมเวิร์ล”ทันทีที่โทโมะบอก ป๊อปปี้นั่งนิ่งนึกถึงตอนที่พาฟางไปเที่ยวด้วยกัน
“ว้าว ฟางจำได้ตอนเด็กๆฟางเคยไปกับหวายละฟางนะชอบไปเล่นที่เมืองหิมะมากเลยล่ะกวิน”ฟาง
เล่าให้กวินฟัง ป๊อปปี้แอบมองฟางคุยกับกวินถึงวัยเด็กตัวเอง แววตาที่สดใสเหมือนกับฟางเลย
“งั้นพรุ่งนี้9โมงเราจะขึ้นรถตู้ไปละกัน เจอกันหน้าบริษัท”โทโมะพูด
“ฟางเอารถตัวเองไปได้มั้ยคะ คือฟางอยากะชวนน้องสาวไปด้วยน่ะค่ะ”ฟางพูด
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวฟางเอาน้องสาวมานั่งรถตู้กับพวกเราก็ได้”โทโมะพูด ฟางกำลังเก็บของออก
จากห้องเหมือนคนอื่น
“อ๊ะ กวินทำไรน่ะ ฟางอายนะ”ฟางตกใจเมื่อกวินแอบมาหอมแก้มเธอจากด้านหลัง ป๊อปปี้ที่ยังไม่
ออกห้องมองนิดนึงก่อนจะเดินไป
“รักฟางนะ”กวินยิ้มก่อนจะเดินไป ฟางลูบแก้มตัวเองแล้วยิ้ม ก่อนจะเดินออกมาเอาเอกสารเก็บ
“พี่ป๊อปปี้คะเกลว่าพี่ต้องทานน้ำเยอะๆนะคะ ช่วงนี้หน้าตาไม่สดชื่นเลย”เสียงของพนักงานหญิงคน
หนึ่งยื่นขสดน้ำเปล่าให้ป๊อปปี้
“ขอบคุณมากนะครับที่เป็นห่วง”ป๊อปปี้ยิ้มตอบเกลก่อนทั้งคู่จะยืนคุยกันซักพัก ฟางเห็นก็เดินไปเก็บ
เอกสารในห้องเอกสารทันที แล้วเดินมาที่มุมชงกาแฟ ชิทำเป็นหว่านเสน่ห์นะอีตาป๊อปปี้
“โทษที นึกว่าไม่มีคนอยู่”ป๊อปปี้เดินเข้ามาเจอฟางยืนคนกาแฟคิดอะไรอยู่ตรงนั้นก็พูดก่อนจะเดิน
ออกไป
“การเจอหน้าชั้นนี่มันทำให้คุณอึดอัดใจมากเลยหรอคะ”ฟางพูด ทำให้ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะหันมามอง
หน้าฟาง
“ที่ผมไม่อยากเจอหน้าคุณ เพราะผมไม่อยากเจ็บอีก”ป๊อปปี้พูด
“ทำไมคะ คุณรักชั้นงั้นหรอ นี่ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้น”ฟางพูด แต่ป๊อปปี้พูดขึ้นก่อน
“ผมรู้ๆ ว่าคุณน่ะรักใคร แต่ที่ผมพูดแบบนั้น เพราะผมไม่อยากเจอหน้าคุณ ผมไม่อยากเจ็บปวดอีก
เพราะหน้าคุณเหมือนกับคนที่ผมรักมาก การที่คุณพูดหรือทำร้ายจิตใจผม มันเหมือนคนที่ผมรัก
ทำร้ายผมอยู่ เพราะฉะนั้น ผมถึงไม่อยากเห็นหน้าคุณ”ป๊อปปี้พูดแล้วจะเดินหนี ฟางวางถ้วยกาแฟ
ลง แล้วกระชากป๊อปปี้เข้ามาก่อนจะปิดประตูล๊อคทันที
“ไม่มีเหตุผล แค่นี้น่ะหรอที่ไม่อยากเจอหน้าชั้น ทั้งๆที่เราต้องร่วมงานกันเนี่ยนะ ชั้นอยากจะรู้
เหมือนกันชั้นกับแฟนคุณมันต่างกันตรงไหนห้ะ”ฟางโวยวายขณะที่คนตัวเล็กกระชากคอเสื้อป๊อปปี้
อย่างหาเรื่อง
“คุณกับแฟนผมต่างกันมาก และไม่มีวันเป็นคนเดียวกัน ปล่อยครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วดึงมือฟางออกไป
ก่อนจะเปิดประตูห้องแล้วเดินไป
“ชั้นต้องรู้ให้ได้ ว่าแฟนคุณเป็นใคร ทำไมคุณถึงไม่อยากเห็นหน้าชั้น คุณภานุ”ฟางพูด
ตกดึก ฟางขับรถเข้ามาที่บริษัท หลังจากรู้ว่าแฟนของป๊อปปี้เคยมาถ่ายแบบที่นี่ครั้งนึง ดังนั้นภาพ
งานต่างๆต้องเก็บอยู่ที่ห้องเก็บของสินะ ฟางเดินเข้ามาในบริษัท มองไปรอบๆ บรรยากาศตอนกลาง
คืนนี่น่ากลัวแฮะ
“รู้งี้ชวนยัยหวายมาเป็นเพื่อนด้วยก็ดี”ฟางพูดก่อนจะรีบเดินจ้ำๆไปที่ห้อเก็บของ ก่อนจะมองกอง
โปสเตอร์มากมายในห้องนี้อย่างทึ่งๆ
“ละจะหาเจอมั้ยเนี่ย”ฟางพูด ก่อนจะลงมือรื้อของในห้องนี้
กึกๆกักๆ
เสียงแปลกๆหน้าห้องเก็บของทำให้ฟางชะงักหยุดหาของ หันไปมองที่ประตู
“ไม่มีอะไรๆ อย่ากลัวนะยัยฟาง”ฟางพูดเตือนตัวเองก่อนจะหาโปสเตอร์ต่อ
พรึบ
“กรี๊ดดดดด ฮือออ”ฟางร้องตกใจเมื่อจู่ๆไปดับลง
“คุณๆเป็นอะไรน่ะ”เสียงๆหนึ่งวิ่งเข้ามาหาฟาง ฟางโผเข้ากอดทันที
“ไปเปิดไฟๆๆๆๆ ชั้นไม่ชอบความมืด ฮือออ”ฟางกอดคนที่เข้ามาหาตัวเองแน่น ก่อนจะลุกขึ้นไป
พร้อมกับเขาเพื่อเปิดไฟ
แว้บ
“นายย”ฟางตกใจเมื่อคนที่เธอกอดคือป๊อปปี้
“คุณมาทำอะไรที่นี่”ป๊อปปี้พูด
“ชั้นมาหาของ คุณล่ะมาทำอะไรที่นี่”ฟางพูด
“ผมมาเอากล้องที่ผมลืมไว้ เห็นไฟเปิดอยู่ก็นึกว่าเค้าลืมปิดไฟ ไม่คิดว่าเป็นคุณ”ป๊อปปี้พูด ฟางเบ้
ปากหมั่นไส้ก่อนจะเดินกลับไปรื้อกองโปสเตอร์นั้นต่อ ตอนนั้นเอง
ครืนน
“กรี้ดดด”ฟางตกใจเมื่อเห็นลังกระดาษด้านบนจะหล่นมาทับเธอ
“หลบไปสิ”ป๊อปปี้ผลักฟางไปอีกทาง ตัวเองจึงโดนแทน แล้วจู่ๆฟางก็เห็นภาพที่ป๊อปปเข้าไปช่วยผู้
หญิงคนหนึ่งจากสลิงขาด ทำให้ป๊อปปี้ล้มลงและมีเลือดออก
“ไม่นะ คุณภานุ อย่าเป็นอะไรนะ คุณเจ็บตรงไหนน่ะ ชั้นจะพาคุณไปหาหมอเอง”ฟางตกใจรีบ
เข้าไปหาป๊อปปี้ที่นอนอยู่ก่อนจะประคองป๊อปปี้ขึ้นมา
“อะไรน่ะคุณ ผมยังไม่ตาย”ป๊อปปี้งง เพราะกล่องนั้นมันเป็นแค่กล่องกระดาษเบาๆ
“อ้าว ไม่มีเลือด”ฟางแปลกใจที่บริเวณหัวป๊อปปี้ไม่มีเลือดออกตามภาพที่เธอเห็น
“เลือด ไม่มีนิ นี่คุณแช่งผมหรอ”ป๊อปปี้พูด
“ไม่ได้แช่ง แต่ เอ่อ ช่างเถอะ ไม่เป็นไรก็ดีละ”ฟางพูดก่นจะรีบผละออกจากป๊อปปี้ก่อนสายตาจะ
หันไปเห็นโปสเตอร์โฆษณาแผ่นนึงแลบออกมาจากกล่องกระดาษฟางรีบเอาออกมาดู แล้วต้อง
ตกใจเมื่อ ภาพในโปสเตอร์โฆษณาที่เธอเห็น เป็นผู้หญิงใส่ชุดนางฟ้า ถือขวดน้ำหอมและที่สำคัญ
หน้าตาเหมือนเธอมาก
“มะ ไม่จริงน่า”ฟางตกใจ
ขวับ
“ดึกมากแล้วคุณควรกลับไปได้ละ ส่วนของไว้ค่อยมาหาพรุ่งนี้ต่อละกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วดึงโปสเตอร์
แผ่นนั้นมาจากมือฟาง
“นี่คุณ ไม่มีมารยาทชั้นกำลังดูอยู่นะ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครน่ะ”ฟางถาม
“ไม่ใช่เรื่องที่คุณต้องรู้”ป๊อปปี้พูดพลางเก็บของไม่ใส่ใจ ฟางมองป๊อปปี้นิ่งๆ
“ผู้หญิงคนนั้นคงจะเป็นแฟนของคุณล่ะสิ”ฟางพูด ป๊อปปี้ชะงัก
“มิน่าล่ะ ตอนที่คุณเจอชั้นคุณถึงคิดว่าชั้นเป็นเค้า ละนี่เธอไปไหนแล้วล่ะคะ”ฟางพูด
“เค้าตายไปแล้ว”ป๊อปปี้ตอบเรียบๆ
“ตายไปแล้ว คุณก็รู้นิ แล้วคุณจะมาคลั่ง เวลาเจอชั้นทำไม แถมพร่ำเพ้อว่าชั้นลืมคุณแล้วบ้าง
ล่ะ”ฟางพูดอย่างสงสัย
“เพราะเราสัญญากันว่าเราจะกลับมาเจอกัน ไม่ว่าจะนานแค่ไหน”ป๊อปปี้พูดพลางเก็บของต่อ
“แต่เค้าตายไปแล้วนะคุณ สัญญาไปมันได้อะไร คนตายกับคนที่มีชีวิตอยู่มันดูสถานะก็รู้ว่าเป็นไปไม่
ได้ จะรอต่อไปทำไม”ฟางพูด ป๊อปปี้ชะงัก วางของลงก่อนจะหันไปหาฟาง
“เพราะผมรักเค้าไง เราสัญญาด้วยกันว่านานแค่ไหนเราจะรอกันและกัน และเธอเป็นคนบอกผมว่าถ้า
ผมเจอเธออีกครั้ง แล้วเธอจำผมไม่ได้ ผมจะต้องเป็นคนที่ทำให้เธอจำได้ ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหน
ก็ตาม”ป๊อปปี้พูด
“ชั้นว่าคุณเป็นเอามากนะ ชาตินี้ชาติหน้า นี่มันยุคไหนแล้วคุณ ถ้าคนเราเกิดมาเจอกันรักกัน ยังไงก็
ต้องมีวันจากกันไป พอจากกันมันก็ถือว่าสิ้นสุดแล้วนิ จะมารอคอยคำสัญญาอะไรข้ามภพข้ามชาติ นี่
คุณดูหนังมากรึเปล่าเนี่ย”ฟางว่า
“มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมต้องรอเธอ ไม่ใช่แค่คำสัญญา แต่เราคือคู่แท้ของกันและกัน”ป๊อปปี้พูด
“โอ๊ย อาการหนักแล้วนะคุณ คู่แท้บ้างล่ะ ชาตินี้ชาติหน้าบ้างล่ะ เดี๋ยวต่อไปจะมีอะไรล่ะ นางฟ้า
เทวดา สวรรค์งั้นหรอ”ฟางพูดเยาะๆ
“ใช่”ป๊อปปี้พูด
“นี่คุณ อายุเท่าไหร่แล้ว ยังมาเชื่อเรื่องพวกนี้อีก นางฟ้า สวรรค์ ตลกจัง”ฟางหัวเราะ
“คุณเหมือนเค้ามาก ทั้งหน้าตา และชื่อ เหมือนกันจนตอนแรกผมคิดว่าคุณกับคนที่ผมรักคือคน
เดียวกัน แต่พอผมได้รู้จักนิสัยใจคอคุณแล้ว ผมถึงได้รู้ว่าคุณกับเค้าไม่เหมือนกันเลย ฟางของผม
ทั้งอ่อนโยน อ่อนหวาน น่ารักสดใส ใจเย็น มองโลกในแง่ดี”คำพูดของป๊อปปี้ทำเอาฟางโมโห
“แล้วทำไม คนอย่างชั้นมันเป็นยังไง”ฟางโวยวายพลางกระชากคอเสื้อป๊อปปี้
“คุณเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองสูง ใจร้อน มองโลกด้านเดียว ขี้โวยวาย ชอบดูถูกคนอื่น”ป๊อปปี้พูด
“มันจะมากไปแล้วนะ นี่คุณกล้าดียังไงมาว่าชั้น”ฟางโมโหง้างมือจะตบป๊อปปี้แต่ป๊อปปี้จับมือฟางไว้
ได้ก่อนรวบตัวฟางเข้าหาตัวเองไว้แน่น
“ปล่อยชั้น นี่คุณจะทำอะไรน่ะ”ฟางโวยวายแล้วดิ้นไปมา
“ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก เพราะถ้าผมทำ ฟางของผมคงจะเสียใจ ที่ผมเข้าไปยุ่งกับคุณ”ป๊อปปี้พูด
จบก็ผลักฟางออกห่างจนฟางเซ
“อ้อ ไม่ต้องห่วงนะ ว่าผมจะเข้าไปยุ่งเพราะพิศวาสคุณน่ะ เพราะผมไม่ได้รักคุณ”ป๊อปปี้พูดจบก็
ออกห้องไปทันที
“ชั้นเองก็เกลียดคุณ”ฟางโมโหตะโกนว่าป๊อปปี้ไล่หลัง
ฟางคนนี้ที่ว่าแรงแล้ว พอเจอป๊อปปี้บ้าง นี่ว่าแรงกว่าเลยนะนั่น555อย่าลืมเม้นกับโหวต
น้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
