you are my angel
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.11 น.
แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 13.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
20) ขอแค่เชื่อในตัวชั้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“เป็นยังไงบ้างแก้ว”ฟางถามแก้วที่นั่งดูลายมือให้ป๊อปปี้ที่ห้องของเธอ
“ไม่เห็นมีแนวโน้มว่าชะตาขาดอะไรนี่”แก้วพูด
“แล้วทำไมป๊อปปี้ถึงเห็นนางฟ้าล่ะ ถ้าไม่ใช่คนใกล้ตายก็ไม่มีใครเห็นพวกผี เทวดา นางฟ้าหรอก
นะ”ฟางพูด
“นายมีสัมผัสที่6รึไง”แก้วถาม
“จะบ้าหรอ ถ้าชั้นมีชั้นไม่ปล่อยให้เธอเป็นหมอดูหรอก สู้เปิดสำนักแข่งกับเธอไม่ดี”ป๊อปปี้พูด
“ถ้าทั้งหมดคือเรื่องจริง งั้นพักเรื่องป๊อปปี้เห็นนางฟ้าไปก่อนแล้วเรามาช่วยกันคิดเร็วว่าจะเอายังไง
ต่อไปดี”โทโมะที่นั่งข้างๆแก้วก็พูดขึ้น
“สิ่งที่เหนือธรรมชาติมันเป็นอะไรที่เราหลีกหนีไม่ได้”แก้วพูดทำเอาป๊อปปี้และฟางเศร้าลงไป
“แต่เราก็ผ่อนได้นิ”เขื่อนที่นั่งฟังมานานพูดขึ้น
“ไอ้เขื่อน พูดอย่างกับมันผ่อนได้เหมือนผ่อนรถซะอย่างงั้น”โทโมะพูด
“บางทีถ้าเราทำให้ป๊อปปี้ทำแต่สิ่งดีๆ สะสมบุญเยอะๆ บางทีอาจะทำให้ป๊อปปี้มีพลังบุญพอที่จะรั้ง
ฟางได้นะ”เฟย์พูด
“ที่รัก พูดอย่างกับหนังไซไฟ”เขื่อนพูด เฟย์จึงกระทุ้งศอกใส่เขื่อนไปที
“เคยได้ยินป่ะ ที่ว่าทำบุญเยอะๆเร่งทำความดีแล้วจะได้ไปเกิดบนสวรรค์น่ะ”เฟย์พูด
“แต่เวลามันเหลือไม่มากนะ จะให้ไอ้ป๊อปมันเร่งทำความดีไปมันก็ไม่ทันแล้วล่ะ”โทโมะพูด
“แล้วจะเอายังไงล่ะ หรือเราจะต้องยอมให้ป๊อปปี้กับฟางพรากจากกันไปจริงๆ”แก้วพูดแล้วเศร้าลง
ไป
“งั้นชั้นจะใช้ช่วงเวลาที่เหลืออยู่ทั้งหมดอยู่กับฟางให้มากๆ บางทีสวรรค์อาจจะเห็นใจในความรัก
ของชั้นกับฟางก็ได้”ป๊อปปี้พูดแล้วจับมือฟางแน่น
บ้านริมทะเล
“ไม่ยักจะรู้ว่าคุณเพื่อนจะมีบ้านริมทะเลแบบนี้ด้วย”โทโมะพูดขณะเดินตามป๊อปปี้มาเปิดประตูบ้าน
ริมทะเล ที่ตกแต่งแบบเรียบง่ายสบายๆ มีโมบายเปลือกหอยประดับรอบๆตัวบ้าน
“บ้านยายกูเอง”ป๊อปปี้พูดแล้วโอบเอวฟางเข้ามาในบ้านเช่นเดียวกับแก้วที่ถูกโทโมะโอบเอวเข้ามา
ในบ้าน
“อ้าว ป๊อปจะมาทำไมไม่บอกยาย ดูซิยายไม่ได้เตรียมอะไรให้ป๊อปเลย”ยายป๊อปปี้กลับเข้ามาใน
บ้านก็ตกใจ
“ไม่เป็นไรครับยาย ป๊อปคิดถึงยายจัง”ป๊อปปี้เดินเข้าไปกอดหญิงสูงอายุที่ดูท่าทางใจดีนั้นไว้
“ไปๆ เอาของไปเก็บก่อนเร็ว เดี๋ยวยายจะทำอะไรให้กินนะ”ยายป๊อปปี้พูด
“ให้หนูช่วยนะคะคุณยาย”ฟางเดินลงมาจากชั้นบนก็มาช่วยยายป๊อปปี้ทำกับข้าว
“แม่หนูไม่ใช่คนธรรมดาๆใช่มั้ยลูก”ยายป๊อปปี้พูดทำเอาฟางชะงัก
“ทำไมคุณยายถึงรู้ล่ะคะ”ฟางถามอย่างตกใจ
“เพราะแสงสีทองรอบๆตัวหนูไง ไม่ต้องแปลกใจหรอก ยายน่ะทำบุญแล้วนั่งสมาธิทุกวัน เลยเห็น
อะไรแบบนี้มาเยอะละ รวมถึงตาเจ้าป๊อปมันด้วย”ยายพูดแล้วยิ้ม
“คุณยายคะ ฟางไม่อยากไปจากหลานคุณยายเลย”ฟางพูดเสียงเศร้า
“มีพบก็ต้องมีจาก มีเกิดก็ต้องมีดับ”ยายพูด
“แต่ทำไมต้องใจร้ายกับคนที่รักกันแบบนี้ด้วยล่ะคะ”ฟางเศร้า
“ทุกอย่างล้วนมีเหตุผลของยาย ยายเชื่อนะ ว่าการที่หนูได้มาเจอหลานยายมันต้องไม่ใช่เรื่องบัง
เอิญแน่ๆ”ยายป๊อปปี้พูดแล้วจับมือฟางไว้เพื่อให้กำลังใจ
“เชื่อสิลูก คนเราถ้าเป็นคู่กันแล้ว ต่อให้ต้องจากกันไกลเท่าไหร่ สวรรค์จะต้องเมตตาให้คนรักกัน
กลับมาเจอกันอีกแน่นอน”ยายพูด
“ก็สวรรค์เนี่ยล่ะค่ะที่จะแยกฟางกับป๊อปปี้”ฟางย่นจมูก ยายป๊อปปี้จึงลูบหัวฟางด้วยความเอ็นดู
“ยาย เดี๋ยวป๊อปไปซื้อของมาทำกับข้าวนะฮะ”ป๊อปปี้เดินมาหายาย
“เอาสิลูก พาหนูฟางไปด้วยสิ”ยายพูด ป๊อปปี้จึงพาฟางและคู่ของโทโมะมาที่ตลาด
“ฟางอยากกินอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า”ป๊อปปี้ถาม
“ไม่รู้สิ แล้วแต่ป๊อปเลย”ฟางยิ้ม
“ไม่เอาสิ ไม่ทำหน้างอแบบนี้ ไปเดินซื้อของกับป๊อปดีกว่า ยายป๊อปอ่ะทำกับข้าวอร่อยอย่างงี้เลย
นะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะยิ้มแล้วชวนฟางไปเลือกอาหารทะเล
“สงสารไอ้ป๊อปมันจัง”โทโมะพูดแล้วมองดูป๊อปปี้กับฟาง
“ทำไมหรอ”แก้วถาม
“ภายนอกต้องทำเป็นยิ้มว่าไม่มีอะไร แต่ในใจมันอ่ะร้องไห้อยู่นะ”โทโมะพูด แก้วจึงเอามือกุมมือ
โทโมะไว้
“แล้วถ้าเกิดวันนึงแก้วไปแบบนี้บ้างล่ะ”แก้วพูด
“ห้ะ อย่างแก้วเนี่ยนะจะเป็นนางฟ้า”โทโมะมองอย่างไม่ค่อยเชื่อ
“ทำไมห้ะ อย่างแก้วจะเป็นนางฟ้ามั่งไม่ได้รึไง มีปัญหาหรอ”แก้งถามดุๆ
“เปล่าครับๆ เอ่อ คงจะเป็นนางฟ้าที่ดุพอควรนะเนี่ย แหะๆ”โทโมะหัวเราะใส่แก้วแบบเกรงๆ
“เห้อ”ฟางถอนหายใจอีกครั้งแล้วนั่งลงที่เปลตรงชานบ้านแล้วมองพระจันทร์หลังจากทานข้าวเสร็จ
แล้ว
“มานั่งทำไมตรงนี้คนเดียวฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วนั่งลงข้างๆฟางก่อนจะโอบฟางมาไว้แนบลำตัว
“ท้องฟ้าสวยจังเลยเนาะป๊อปปี้”ฟางพูดก่อนจะซบลงที่ไหล่ป๊อปปี้
“ไม่รู้ว่าเราะอยู่ด้วยกันอีกนานแค่ไหน”ฟางพูด
“งั้นเราก็ใช้เวลาที่เหลืออยู่ให้ดีที่สุดสิ อย่าเสียใจในวันที่เราต้องไกลกันเลย อย่างน้อยฟ้าก็ทำให้
เรารักกันนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วกระชับกอดฟางไว้ ฟางกอดป๊อปปี้แต่ต้องแปลกใจ ก่อนจะเงยหน้าแล้ว
พบว่าป๊อปปี้กำลังร้องไห้
“อย่าร้องแบบนี้สิ อย่าร้องไหนว่าป๊อปจะไม่เสียใจยังไงล่ะ ฮือ”ฟางที่เห็นคนรักร้องไห้ก็ร้องไห้ตาม
“ทำไมต้องเป็นแบบนี้ล่ะฟาง ทำไม”ป๊อปปี้ร้องไห้กอดฟางแน่น หลังจากที่พยายามร่าเริงมาตลอด
ทั้งวัน
“ฟางอยากให้ป๊อปจำไว้นะ ถึงแม้เราะไม่ได้อยู่ด้วยกัน ตัวของฟางเป็นของป๊อป หัวใจของฟางเป็น
ของป๊อปคนเดียวเท่านั้นตลอดไป”ฟางพูดก่อนจะเอานิ้วชี้ที่อกข้างซ้ายตัวเองแล้วไปชี้ที่อกข้างซ้าย
ป๊อปปี้
“อื้ออ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้รวบตัวคนตัวเล็กไปจูบอย่างดูดดื่ม ทั้งคู่จูบกันเนิ่นนาน ก่อนป๊อปปี้จะผละ
ออกมา
“ตัวของป๊อปก็เป็นของฟาง หัวใจของป๊อปก็จะเป็นของฟางคนเดียวเหมือนกันและตลอดไป”ป๊อปปี้
พูดก่อนน้ำตาจะไหลออกมา จนฟางต้องเอามือปาดน้ำตาป๊อปปี้ทิ้ง
“อย่าร้องสิป๊อป เดี๋ยวไม่หล่อนะ”ฟางยิ้ม ป๊อปปี้จึงกอดฟางไว้แล้วนั่งมองพระจันทร์ด้วยกันตรงนั้น
“เอาล่ะ ถึงวัดแล้ว”ยายป๊อปปี้พูดก่นจะเดินนำป๊อปปี้ ฟาง แก้วและโทโมะเข้ามาในวัดแล้วถวายสังค
ทานให้หลวงพ่อ
“ทำบุญตั้งแต่อายุยังน้อยย่ะดีแล้วล่ะพ่อหนุ่ม”หลวงพ่อพูด
“ครับ ลองทำบุญซะบ้างเผื่อจะได้เจออะไรดีๆในชีวิตก็ได้ แหะๆ”ป๊อปปี้พูด
“นี่แม่หนูคนนั้นน่ะ”หลวงพ่อทักฟาง
“ฟางหรอคะ”ฟางพูด
“มาใกล้ๆนี่สิ”หลวงพ่อพูด ฟางจะคลานเข้าไปใกล้ๆ
“จะถึงเวลาที่เราต้องไปแล้วนะ อย่าฝืนเลย ชะตามันกำหนดไว้เป็นแบบนี้แล้ว”หลวงพ่อพูด
“ค่ะ แต่ว่า”ฟางพูดแล้วหันไปมองป๊อปปี้ที่นั่งข้างๆยายแล้วเศร้าๆ
“ถ้าเป็นคู่กันจริงๆ ยังไงก็ต้องได้เจอกันไม่ช้าก็เร็ว”หลวงพ่อพูดแล้วยิ้มให้กับฟางก่อนฟางจะลุกขึ้น
แล้วเดินออกมาจากวัดกับทุกคน
“หวังว่าคงสบายใจอย่างที่พูดไว้จริงๆนะไอ้ป๊อป”โทโมะพูด
“เอาน่า นานทีทำบุญ พอดีมีแฟนเป็นนางฟ้าน่ะครับเลยอยากจะเด็ดดอกฟ้าอยากเกิดเป็น
เทวดา”ป๊อปปี้พูดติดตลกก่อนจะเดินจูงมือฟางไป
เมื่อมาถึงที่บ้าน ป๊อปปี้ก็พาฟางออกมาเดินเล่นริมชายหาด
“ป๊อปดูนี่สิ”ฟางจูงกึ่งลากป๊อปปี้มาตรงกลาง ก่อนจะวิ่งไปเอาไม้มาเขียนกับพื้นทราย แล้ววาดเป็นรูป
หัวใจรอบๆป๊อปปี้ไว้
“นี่ไง สมมุติว่านี่คือหัวใจของฟาง แล้วในใจของฟางคือป๊อปปี้นะ ห้ามนอกใจเด็ดขาด”ฟางสั่งแกมดุ
ป๊อปปี้จนชายหนุ่มหัวเราะ
“จะนอกใจได้ไง แฟนป๊อปน่ารักขนาดนี้”ป๊อปปี้เอื้อมมือมาดึงฟางไปแล้วสวมกอดจากด้านหลังไว้
“แล้วอย่านอกใจป๊อปไปเหล่เทวดาหนุ่มล่ะ”ป๊อปปี้กระซิบบอกฟาง ฟางจึงตีไปทีนึง
“ป๊อปปี้อ่ะ”ฟางยิ้มก่อนจะถูกป๊อปปี้หอมแก้มฟางซ้ำๆกันหลายๆครั้งจนฟางหน้าแดง
“พอแล้วว แค่นี้ก็รักจะตายแล้วเนี่ย”ฟางหันมาพูด ก่อนจะต้องตกใจ เมื่อเห็นแสงสีทองสว่างวาบไป
ทั่วท้องฟ้า
แสงสีทองสว่างขึ้นบนฟ้า ถึงเวลาที่ฟางต้องไป เอ้า ขอเม้นกับโหวตหน่อยน้าา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
