you are my angel
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.11 น.
แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 13.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
19) อาการแปลกๆของฟาง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“โอยๆ หวานๆๆๆๆ หวานกันจริงๆ”เขื่อนแซวคู่ป๊อปปี้กับฟางที่นั่งหยอกเย้ากันที่โซฟา
“อะไรมึง โน่น ไปหาเฟย์โน่นดิ”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นเฟย์เดินเข้ามาพร้อมกับขนม
“บ่นไรที่รัก”เฟย์ถามพลางเอาขนมยัดปากเขื่อนไป
“ไม่บ่นอะไรนิครับ เฟย์ของเค้าน่ารักสุดๆ”เขื่อนพูดก่อนจะกอดเฟย์ เฟย์เขินจึงเอามือลูบหัวเขื่อน
เบาๆ
“นี่พวกมึง2คู่นี่กะจะหวานแข่งกันให้ตายไปข้างนึงเลยใช่มั้ย”โทโมะเดินเข้ามาในห้องหลังจากไป
ช่วยแก้วจัดของที่ห้อง
“ใครไปเหมือนมึงล่ะครับ ไอ้พวกคู่ซุ่มเงียบ ไม่หวานออกสื่อ”เขื่อนพูดเมื่อเห็นแก้วเดินมายืนข้างๆ
โทโมะ
“หวานทำไม เนี่ยเป็นอย่างที่เราเป็นอยู่เนี่ยล่ะดีละ ของดีจะเอาอวดใครทำไม”โทโมะพูดแล้วโอบ
แก้วไว้แล้วพาเดินมานั่ง
“นี่นาย เดินเองได้น่า”แก้วเขินก่อนจะรีบดุไป
“นั่นไง เห็นม้ะ แฟนกูไม่ชอบแนวหวานๆโว่ยย”โทโมะพูดก่อนจะเอามือลงแล้วจะซบแก้ว แต่แก้ว
ไม่ยอม
“เอาหัวหลบไป จะดูทีวี”แก้วพูดแล้วดันหัวโทโมะไป
“ก็ขอดูด้วยสิ”โทโมะพูด
“ก็นั่งดีๆสิ”แก้วพูด
“อ่ะๆ ก็ได้ๆ แต่คืนนี้ขอ2รอบนะ”โทโมะยอมแต่ก็แอบกระซิบแก้ว ทำเอาแก้วหน้าแดงจัด หยิกโท
โมะไปทีนึง
“ฟางดูในทีวีดิ ลูกหมาน่ารักเนาะ”ป๊อปปี้ชี้ในทีวีให้ฟางดู แต่ต้องแปลกใจที่เห็นฟางเหม่ออยู่
“ฟางๆ มีอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้เขย่าตัวฟางแล้วถาม
“เอ่อ เปล่าจ้ะ เดี๋ยวฟางไปเข้าห้องน้ำหรอกนะ”ฟางสะดุ้งก่อนะลุกไปเข้าห้องน้ำ
ทันทีที่ปิดประตูห้องน้ำ ฟางก็เปิดม้วนกระดาษนั้นอ่านอีกครั้ง
“เวลาของฟางใกล้จะหมดแล้ว ถ้าท้องฟ้ามีแสงสีทองเมื่อไหร่นั่นเท่ากับว่าถึงเวลาที่ฟางต้องกลับ
สวรรค์ หวังว่าคงะเข้าใจความรู้สึกมนุษย์บ้างนะ ตลอดเวลาที่ถูกสาป”
ฟางนั่งอ่านข้อความนั้นตั้งแต่เมื่อคืน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันจะถึงเวลาที่ฟางจะต้องกลับแล้วหรอ แต่ที่นี่มี
ทั้งเพื่อน และคนที่เธอรักอยู่ แล้วเธอจะทำยังไงดี
“คืนนี้ตอนเที่ยงคืนมาหาที่รูปปั้นกามเทพสิ”ฟางที่ส่องกระจกอยู่ๆก็เปลี่ยนเป็นหน้าโฟร์แล้วพูดขึ้น
ฟางตกใจ ก่อนจะรีบปาดน้ำตาทิ้ง แล้วออกจากห้องน้ำมาต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ยืนรออยู่หน้า
ห้องน้ำ
“มีอะไรรึเปล่า บอกป๊อปได้มั้ย”ป๊อปปี้ถาม
“เปล่านิ ฟางปวดหัวจัง ไปนอนดีกว่า”ฟางเฉไฉแล้วรีบเดินหนีเข้านอนตัวเองไป ป๊อปปี้มองตามด้วย
ความสงสัย
เวลาห้าทุ่มกว่าๆใกล้เที่ยงคืน
ฟางออกมานอกห้องนอนตัวเองแล้วมองซ้ายมองขวาก็จะรีบวิ่งมาที่สวนสาธาณะหน้ารูปปั้นกามเทพ
ทันที
“พี่โฟร์ อยู่ไหนคะ ฟางมาแล้ว”ฟางตะโกนเรียกโฟร์
“พี่โฟร์ ฟางมีเรื่องอยากจะขอ”ฟางตะโกนเรียกโฟร์อีกครั้ง
แว้บ
แสงสีทองสว่างตรงรูปปั้นกามเทพ ปรากฏร่างเป็นโฟร์ในชุดนางฟ้าสวยงามและปีกสีขาวบริสุทธิ์ มอง
ฟางนิ่ง
“พี่โฟร์”ฟางเรียก
“มันใกล้จะถึงเวลาไปของฟางแล้วนะ ถึงเวลาที่ฟางจะต้องกลับไป”โฟร์พูด
“ไม่นะพี่โฟร์ คือฟาง ยังไม่อยากไปตอนนี้”ฟางพูด
“ทำไม เพราะเจ้ามีความรักใช่มั้ย แต่นั่นคือมนุษย์นะฟาง”โฟร์พูด
“แล้วมนุษย์กับนางฟ้ารักกันไม่ได้หรอคะ พี่โฟร์ฟางขอต่อเวลาให้อยู่กับป๊อปปี้อีกหน่อยไม่ได้หรอ
คะ”ฟางพูดก่อนน้ำตาจะไหลออกมาไม่หยุด
“เจ้าคงอยู่กับมนุษย์มานานเจ้าคงจะเริ่มซึมซับความเป็นมนษย์มาที่ละนิดๆแล้ว ได้ เจ้าคงจะลืมว่า
เจ้าคือใครพี่จะช่วยให้เจ้าจำได้เอง”โฟร์พูดจบก็สาดแสงสีทองใส่ร่างของฟาง ปรากฏเป็นร่างนางฟ้า
มีปีกสีขาวอยู่
“พี่โฟร์ ฟางรักเค้า”ฟางยังคงร้องไห้เพื่อขอร้องพี่สาว
“ทุกคนล้วนมีกรรมเป็นของตัวเอง มีเกิดก็ต้องมีดับ มีพบก็ต้องมีจาก”โฟร์พูดน้ำเสียงเศร้าสร้อย
“งั้นฟางจะทำผิดศีล ฟางจะได้เป็นมนุษย์ตลอดไป”ฟางเริ่มงอแง
“ทำอย่างงั้นไปก็ไม่มีประโยชน์พอถึงเวลาฟางก็ต้องไปเอง เพราะมันกำหนดไว้แล้ว”โฟร์พูด
“แล้วทำไมต้องกำหนดให้ฟางมาเจอป๊อปปี้ด้วยล่ะ ให้ฟางเจอเค้า ให้เรารักกัน แล้วต้องให้ฟาง
พรากจากเค้าไปทำไม”ฟางร้องไห้แล้วพูดเสียงสั่น
“เพราะมันถูกกำหนดไว้หมดแล้ว ฟางเหลือเวลาอีกไม่มาก ถ้าเจ้าไม่กลับสวรรค์ ท่านพ่อจะมาเอา
เจ้ากลับสวรรค์เองนะ”โฟร์พูด
“พี่โฟร์ ฟางขอร้อง อย่าให้ฟางไปจากเค้าเลย ฮืออ”ฟางร้องไห้หนัก
“โชคชะตามันขีดเส้นมาแบบนี้แล้วฟาง จงใช้เวลาที่เหลืออยู่กับคนที่เจ้ารักให้มากๆแล้วกัน”โฟร์เดิน
มากอดฟางแน่น ก่อนจะหายวับเป็นแสงสีทองขึ้นฟ้าไป
“ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ฮือๆ”ฟางที่กลับร่างเป็นมนุษย์แล้วก็ร้องไห้หนักอยู่ตรงนั้นซักพัก ก่อนจะเดิน
กลับเข้ามาในห้อง
แว้บ
ทันทีที่เข้าห้องมาไฟในห้องก็เปิดสว่าง ฟางหันไปเห็นคนที่นั่งที่เตียงนอนเธอคือป๊อปปี้
“เอ่อ ฟางอธิบายได้นะป๊อป เอ่อ คือฟางหิวฟางเลยไปหาอะไรทานมาน่ะ”ฟางรีบพูด ป๊อปปี้มอง
หน้าฟางนิ่ง
“เป็นนางฟ้าเค้าไม่ให้โกหกไม่ใช่หรอ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆแต่ซ่อนเสียงสั่นๆของตัวเองไว้
“ทำไมป๊อปปี้ถึงพูดแบบนี้”ฟางแปลกใจที่ป๊อปปี้พูดแบบนั้น ก่อนจะเดินไปแตะไหล่ป๊อปปี้ จู่ๆไหล่
ป๊อปปี้ก็สั่นจนฟางแปลกใจช้อนหน้าป๊อปปี้ให้เงยขึ้นมา
“ป๊อปปี้”ฟางอึ้งเมื่อเห็นน้ำตาไหลออกมาจากตาคนรักไม่หยุด
“ป๊อปตามฟางไปที่สวนสาธารณะ ป๊อปเห็นทุกอย่าง ป๊อปได้ยินทุกอย่างแล้ว”ป๊อปปี้พูดทั้งน้ำตา
“ฮือ ป๊อปปี้ ฟางไม่อยากไป”ฟางโผเข้ากอดป๊อปปี้แน่นแล้วร้องไห้ตามชายหนุ่มทั้งคู่กอดกันร้องไห้
นานมาก
“ทำไมโชคชะตาต้องให้เราเจอกัน รักกัน แล้วต้องพาเราแยกจากกันด้วยนะ”ป๊อปปี้พูด
“แต่อย่างน้อยป๊อปปี้ก็ทำให้ฟางรู้จักสิ่งที่เรียกว่าความรักนะ”ฟางพูดเสียงเศร้าสร้อย
“แต่ป๊อปอยากอยู่กับฟางตลอดไปนะ”ป๊อปปี้พูด
“ฟางก็อยากอยู่กับป๊อปตลอดไปเหมือนกัน ฮืออ”ฟางกอดป๊อปปี้แล้วร้องไห้อีกรอบ
“ไม่มีทางอื่นได้แล้วหรอที่จะรั้งฟางกลับไปได้”ป๊อปปี้พูด
“พี่โฟร์พูดแบบนั้นแล้ว ฟางคิดว่ามันคงจะไม่มี”ฟางเศร้าลงไป
“แล้วเราเหลือเวลาอีกเท่าไหร่ที่เราจะอยู่ด้วยกันล่ะฟาง”ป๊อปปี้ถาม
“ฟางก็ไม่รู้เหมือนกัน พี่โฟร์บอกว่าเหลือเวลาไม่มากแล้วแต่ฟางไม่รู้ว่าเมื่อไหร่”ฟางพูด
“งั้นเราหนีกันดีมั้ย”ป๊อปปี้พูด
“ป๊อปปี้ พี่โฟร์เป็นนางฟ้า ท่านพ่อเป็นเทวดานะ ไม่มีใครหนีท่านได้หรอก”ฟางพูด ทำเอาป๊อปปี้
เศร้าลงไป แต่เอ้ะ เดี๋ยวก่อนนะ
“ป๊อปปี้บอกว่าป๊อปเห็นทุกอย่าง ได้ยินทุกอย่างแล้วป๊อปได้ยินแบบไหน เห็นอะไร”ฟางรีบถาม
“ป๊อปเห็นแสงสีทอง เป็นเห็นนางฟ้าองค์หนึ่งยืนคุยกับฟาง แล้วฟางก็กลายร่างกลับเป็น
นางฟ้า”ป๊อปปี้พูด
“ไม่มีมนุษย์คนไหนเห็นนางฟ้าแบบป๊อปหรอกนะ ทำไมป๊อปถึงเห็นล่ะ”ฟางตกใจ
“ป๊อปไม่รู้เหมือนกัน แต่ป๊อปเห็นหมดทุกอย่างเลยทำให้ป๊อปเชื่อว่าฟางคือนางฟ้า”ป๊อปปี้พูด
บนสวรรค์
“ไม่มีมนุษย์คนไหนเห็นนางฟ้าแบบป๊อปหรอกนะ ทำไมป๊อปถึงเห็นล่ะ”ฟางตกใจ
“ป๊อปไม่รู้เหมือนกัน แต่ป๊อปเห็นหมดทุกอย่างเลยทำให้ป๊อปเชื่อว่าฟางคือนางฟ้า”ป๊อปปี้พูด
แสงในลูกแก้วฉายภาพป๊อปปี้กับฟางคุยกันขึ้น
“ทุกอย่างมันถูกกำหนดไว้หมดแล้วฟาง”โฟร์พูดขณะมองที่ลูกแก้วอีกครั้ง ก่อนที่โฟร์จะมองด้วย
ความเศร้าสร้อย ด้ายสีแดง2เส้นที่ผูกที่นิ้วก้อยของฟางกับป๊อปปี้ปรากฎให้เห็น
“มนุษย์กับนางฟ้า ความรักแสนเศร้าที่เป็นไปไม่ได้”โฟร์พูดก่อนจะหลับตาแล้วร้องไห้ออกมา
เอ้าาาาา เอาไงล่ะฟางกับป๊อปเป็นเนื้อคู่กัน เม้นกับโหงตด้วยน้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
