you are my angel

9.3

เขียนโดย Chapond

วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.11 น.

  60 ตอน
  663 วิจารณ์
  149.80K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 13.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

21) ต่อเวลา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

ฟางอึ้งกับแสงสีทองที่เธอเห็น

 

 

“ไม่จริงนะ”ฟางอึ้ง

 

“มีอะไรหรอฟาง”ป๊อปปี้พูด

 

“ป๊อปมานี่”ฟางพูดก่อนจะจูงมือป๊อปปี้กลับบ้านให้เร็วที่สุด ตอนนี้ ท้องฟ้าที่สว่างเริ่มจะครึ้มมีเมฆดำ

ปกคลุมไปทั่วฟ้า

 

 

“โห สงสัยฝนจะตกแน่เลยคืนนี้”ป๊อปปี้พูด

 

“มันไม่ใช่แค่เมฆฝนธรรมดาน่ะสิป๊อป”ฟางพูดก่นจะจูงมือป๊อปปี้เดินไปจนจะถึงหน้าบ้าน

 

“แล้วมันคืออะไรอ่ะฟาง”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ปล่อยมือออกจากฟางได้แล้ว เจ้ามนุษย์”เสียงก้องกังวานฟังแล้วน่าเกรงขาม ทำให้ป๊อปปี้หันกลับ

ไปมอง

 

“ท่านพ่อ”ฟางอึ้ง เมื่อเห็นท่านพ่อของเธอยืนอยู่พร้อมกับเทวดาอีก4-5องค์

 

“ถึงเวลาแล้วฟาง กลับสวรรค์กับพ่อ”ท่านพ่อพูด

 

“อย่าพึ่งพาฟางกลับไปได้มั้ยครับท่าน”ป๊อปปี้จับมือฟางแน่นไม่ปล่อยแล้วขอร้อง

 

“มันถึงเวลาแล้ว ฟางแค่ถูกลงโทษ แต่ตอนนี้ฟางพ้นโทษแล้ว ข้อก็ต้องพาฟางกลับสิ”ท่านพ่อพูด

 

“ท่านพ่อคะ ลูกขออยู่บนโลกมนุษย์นี้ต่อได้มั้ยคะ”ฟางขอร้องท่านพ่อ

 

“ทำไมล่ะ รึว่าเพราะเจ้ามนุษย์คนนี้ที่ทำให้เจ้าไปอยากกลับไปกับพ่อ”ท่านพ่พูด

 

“ค่ะ ผู้ชายคนนี้คือคนรักของลูก”ฟางพูด

 

 

“ไม่ได้นะฟาง มนุษย์กับนางฟ้ามันรักกันไม่ได้”ท่านพ่อดุฟาง

 

“แต่มันเป็นไปแล้วค่ะท่านพ่อ”โฟร์ปรากฎตัวอยู่ข้างๆฟาง

 

“หมายความว่ายังไงโฟร์”ท่านพ่อถาม

 

 

“2คนนี้เค้าคือคู่กันค่ะ คือคู่แท้ และสิ่งนี้อาจทำให้โชคชะตาพาฟางมาเจอกับเค้าก็ได้”โฟร์พูดแล้ว

พลางสะบัดมือเบาๆไปทางป๊อปปี้และฟาง ก่อนที่เส้นด้ายสีแดงจางๆจะโผล่ขึ้นมาจากนิ้วก้อยของ

ป๊อปปี้ผูกไว้กับนิ้วก้อยของฟาง

 

 

“นี่สินะ ที่ทำให้ป๊อปเห็นฟางได้ตอนเป็นนางฟ้า”ฟางพูดแล้วยิ้มให้กับป๊อปปี้ ทั้งคู่จับมือกันแน่น

 

“ใช่ นี่คือโชคชะตาที่ทำให้เจอกัน แต่โชคชะตากำหนดมาแล้วว่าต้องให้ฟางไป”ท่านพ่อพูดเสียง

เรียบ

 

 

“แต่ท่านพ่อคะ อย่าพรากความรักของน้องเลยนะคะ”โฟร์ช่วยขอร้องกับท่านพ่อ

 

“ไม่ได้ มนุษย์กับนางฟ้ารักกันไม่ได้”ท่านพ่อพูด

 

“แต่โฟร์อยากให้น้องได้รักกับคนที่น้องรักจะได้ไม่ต้องเจ็บปวดแบบโฟร์”โฟร์พูดก่อนจะสะบัดพลัง

ให้ป๊อปปี้กับฟางออกห่างพวกท่านพ่อและเทวดา

 

 

“ป๊อปปี้ หนีกันเถอะ”ฟางพาป๊อปปี้วิ่งหนีไป

 

“นำตัวพวกนั้นกลับมา”ท่านพ่อสั่งเทวดาไปตามฟางและป๊อปปี้ก่อนจะสร้างวงกลมลงหนึ่งขังโฟร์ไว้

 

“กรี้ดดด”โฟร์ร้องเมื่อพลังของเธอไม่สามารถทำลายมันได้

 

“พี่โฟร์”ฟางตกใจพอจะกลับไป ต้องตกใจเมื่อถูกล้อมไว้ด้วยเทวดา

 

“กลับสวรรค์เถอะฟาง”เทวดาองค์หนึ่งพูด

 

“ไม่”ฟางพูด ก่อนจะถูกเวดาองค์นั้นใช้พลังดึงฟางให้ปล่อยมือออกจากป๊อปปี้

 

 

โป้ก

 

 

“ขอตีเทวดาซักทีเถอะมึงงง”โทโมะโยนก้อนหินใส่เทวดาองค์นั้นก่อนจะคว้าไม้หน้า3ไปฟาดเทวดา

รวมทั้งแก้ว เฟย์และเขื่อนด้วย

 

 

“ป๊อปปี้ พาฟางหนีไป”เขื่อนพูดขณะใช้ไปตีเทวดา ป๊อปปี้กับฟางจึงพากันวิ่งหนีไป แต่แล้วต้อง

ตกใจเมื่อจู่ๆแท่งแก้วมากมายโผล่ขึ้นมาขวางทางฟางไว้

 

 

“ว้าย ป๊อปปี้”ฟางตกใจเมื่อตัวเองลอยขึ้นแล้วลอยย้อนกลับไปที่เดิม

 

 

“ฟางง”ป๊อปปี้ตกใจวิ่งตามมาถึงลานลานหนึ่งที่ฟางตอนนี้คืนร่างเป็นร่างนางฟ้าแล้วถูกจับตรึงไว้กับ

แท่งแก้วพวกนั้น และด้านข้างก็เป็นวงกลมที่ขังโฟร์ไว้

 

“กล้าดียังไงที่ให้เพื่อนมนุษย์ของเจ้ามาทำร้ายเทวดาอารักษ์ขาพ่อ”ท่านพ่อดุฟางก่อนแท่งแก้วจะ

บีบฟางเหมือนกับเหล็ก

 

 

“กรี๊ดดดด”ฟางร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

 

 

“ท่านครับผมขอร้องอย่าทำอะไรฟางเลย”ป๊อปปี้รีบขอร้องท่านพ่อ เพราะไม่อยากให้ฟางเจ็บปวด

 

“เจ้าเองก็จะโดนรับโทษเหมือนกันที่พาฟางหนี”ท่านพ่อหันมาดุป๊อปปี้ ก่อนเทวดากลุ่มเมื่อกี้จะโยน

โทโมะ เขื่อน แก้วและเฟย์ใส่กรง สภาพทุกคนโดนเล่นงานจนน่วมไปหมด

 

 

“เห้ย โทโมะ เขื่อน เฟย์ แก้ว”ป๊อปปี้ตกใจรีบวิ่งไปกะเปิดกรงนั้น แต่ต้องถูกพลังของกรงกระแทก

ใส่จนตัวลอยปลิวมา

 

 

“เพียงแค่มนุษย์กระจ้อยร่อยจะสู้พลังมหาศาลนี้ได้อย่างไร”ท่านพ่อว่า ก่อนจะหันไปลงโทษฟางต่อ

 

“ฟาง ไม่นะ”ป๊อปปี้ตกใจลุกขึ้นไปช่วยฟางแต่ก็ถูกพลังจากแท่งแก้วพวกนั้นกระแทกใส่จนกระอัก

เลือด

 

 

“ไม่นะ ป๊อปปี้ ฮืออ”ฟางร้องไห้ออกมาเมื่อเห็นคนรักเจ็บจนถึงกระอีกเลือด

 

 

“ท่านพ่อ อย่าลงโทษน้องเลย อย่าทำร้ายพวกเค้าด้วย ท่านพ่อเคยสอนพวกเราไม่ใช่หรอคะ ว่า

เทวดานางฟ้าต้องมีเมตตากับมนุษย์”โฟร์พูด ท่านพ่อนิ่งซักพักก่อนจะซัดพลังใส่กรง ซักพักโทโมะ

เขื่อน แก้วและเฟย์ก็ถูกปล่อยเป็นอิสระ รีบวิ่งมาประคองป๊อปปี้ไว้

 

 

“กรี๊ดดด”ฟางร้องกว่าเดิมเมื่อถูกลงโทษ

 

“ขอร้องล่ะครับท่าน ถึงแม้ผมจะไม่ค่อยได้ทำดีเลยในชีวิตนี้ แต่ท่านอย่าทำอะไรฟางเลยนะ

ครับ”ป๊อปปี้เริ่มพนมมือไหว้ขอร้องท่านพ่อก่อนจะร้องไห้ออกมา

 

“ฮืออ ป๊อปปี้อย่าร้องไห้สิ”ฟางร้องไห้ตามเมื่อเห็นคนรักร้องไห้

 

 

“ป๊อปรักฟางมากนะ”ป๊อปปี้หันไปพูดกับฟาง แล้วทันใดนั้นเองแสงสีขาวก็พุ่งออกมาจากตัวป๊อปปี้

พุ่งมาทำลายแท่งแก้วพวกนั้นปล่อยฟางเป็นอิสระ

 

 

“ฟาง ไม่เป็นไรนะฟาง”ป๊อปปี้ล้มลงไปฟางรีบประคองกอดไว้ก่อนป๊อปปี้จะถามฟางด้วยความเป็น

ห่วง

 

 

“แม้ชายคนนี้จะเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาแต่ด้วยเค้ามีความเชื่อในรักแท้ที่บริสุทธ์มันเลยกลายเป็น

พลังขึ้นมาทำลายสิ่งที่ทำร้ายคนรักของเค้า”โฟร์พูด ท่านพ่อนิ่งมองฟางที่ประคองกอดป๊อปปี้แล้ว

ร้องไห้

 

 

“แต่โชคชะตากำหนดแล้วว่าฟางต้องไป”ท่านพ่อพูด

 

“แล้วไปไหนล่ะคะ”โฟร์ถาม แต่ท่านพ่อไม่ตอบก่อนจะสาดพลังใส่ฟางจนกลายร่างเป็นมนุษย์

เหมือนเดิม

 

“ท่านพ่อ”ฟางหันไปมองท่านพ่อ

 

“ใช้เวลาที่เหลืออยู่กับคนรักของเจ้าซะ”ท่านพ่อพูด ฟางดีใจกอดป๊อปปี้แน่น

 

“ขอบคุณค่ะท่านพ่อ”ฟางยิ้มทั้งน้ำตา

 

 

“3วัน แล้วเจ้าก็จะต้องจากเค้าไป”ท่านพ่อพูดทำเอาทุกคนอึ้ง

 

 

“ทำไมล่ะคะท่านพ่อ”โฟร์ตกใจเดินเข้ามาถาม หลังจากถูกปล่อยเป็นอิสระ

 

 

“โชคชะตากำหนดไว้แล้ว มันแก้ไขอะไรไม่ได้ ฟางจงจำไว้ ว่าต่อจากนี้เมื่อถึงเวลาที่เจ้าจะต้องไป

มันไม่ใช่เป็นอำนาจของพ่อ แต่มันถกกำหนดไว้ทุกอย่างแล้ว แล้วเจ้าก็ต้องยอมรับมันอย่าฝืนมัน

อีก”ท่านพ่อพูดก่อนจะหายวับไปพร้อมกับเทวดาและโฟร์ ก่อนที่ท้องฟ้าที่มืดครึ้มจะสว่างกลับเป็น

ปกติ

 

 

“สุดท้ายมันก็แก้ไขอะไรไม่ได้จริงๆด้วย”ฟางพูดก่อนน้ำตาจะไหลออกมา

 

“ไม่นะ อย่าร้องเลยฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดฟางไว้แน่น

 

“แต่ฟางอยากป๊อปตลอดไปนิ ฮืออ”ฟางร้องไห้หนักกว่าเดิม

 

“ไม่ได้ยินที่พี่โฟร์พูดหรอ ว่าเราคือคู่แท้กัน ต่อให้จะไกลแค่ไหน นานอีกเท่าไหร่ ป๊อปก็จะรอ รอวัน

ที่ฟางกลับมาหาป๊อปอีกครั้งแล้วเราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป”ป๊อปปี้พูดแล้วปลอบฟางที่ร้องไห้

 

 

“ฮึก”ฟางที่ลุกขึ้นมาต้องตกใจเมื่อเห็นว่าร่างกายมนุษย์ของเธอไม่มีแรง

 

“ฟาง เป็นอะไรมั้ยฟาง”ป๊อปปี้รีบเข้าไปประคอง

 

“ทำไมฟางถึงไม่มีแรงหยั่งงี้”ฟางตกใจจกับตัวเอง ป๊อปปี้จึงอุ้มฟางขึ้นแล้วพากลับไปที่ห้องนอน

 

 

“ฮึก ฮืออ”ฟางเมื่อถึงห้องนอนก็ร้องไห้ใหญ่

 

“ฟาง ไม่เอาไม่ร้องไห้สินี่ไงได้อยู่กับป๊อปแล้วไง”ป๊อปปี้ปลอบฟาง

 

“แต่มันแค่3 วันแล้วฟางก็ต้องไป ไปไหนก็ไม่รู้ฮือออ”ฟางร้องไห้หนักกว่าเดิม

 

“อย่าร้องไห้ไปเลยนะฟาง อย่างน้อยเราก็ใช้เวลา3วันนี้ให้ดีที่สุดนะ”ป๊อปปี้พูด

 

“อือ ฟางจะใช้เวลาที่เหลือให้ดีที่สุด”ฟางกอดป๊อปปี้ก่อนจะหลับไป ป๊อปปี้มองคนตัวเล็กที่หลับไป

ก่อนน้ำตาจะไหลออกมาช้าๆ

 

มีเวลาแค่3วันที่จะอยู่ด้วยกัน เศร้าเนอะ อย่าลืมเม้นกับโหวตนะจ้ะ เผื่อต่อชีวิตฟาง

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา